Μετά την αποχώρησή του και τον ένα μοναδικό δίσκο που ηχογράφησε με τους John Mayall’s Bluesbreakers, o Eric Clapton έψαχνε να βρει το δρόμο για τη δική του καριέρα. Έτυχε να παρακολουθήσει μια συναυλία του Buddy Guy σαν trio κι αυτό τον έβαλε σε σκέψη μήπως θα έπρεπε το επόμενο βήμα του να είναι ένα τρίο(σ.σ. τρεις μουσικοί). Το ίδιο ήθελε κι ο ντράμερ Ginger Baker που έψαχνε κι αυτός το μέλλον του. Είχε προιστορία παίζοντας με τους Alexis Korner's Blues Incorporated και The Graham Bond Organisation και προσκάλεσαν σαν τρίτο μέλος τον Σκοτσέζο Jack Bruce που έπαιζε μπάσο και τραγουδούσε. Το περίεργο ήταν ότι οι Bruce και Baker ήταν διαρκώς τσακωμένοι όταν έπαιζαν μαζί στους Graham Bond Organisation αλλά όταν ο Clapton τον άκουσε να παίζει και να τραγουδάει ήταν κάθετα θετικός να τον προσλάβουν! Το blues rock τρίο ονομάστηκε Cream και υπέγραψαν στη νεοσύστατη Reaction Records του δαιμόνιου manager Robert Stigwood, η οποία σαν εταιρεία είχε ζωή ένα μόνο χρόνο καθώς αγοράστηκε από την Polydor. Να ξεκαθαρίσω κάτι: Το πρώτο άλμπουμ τους ΔΕΝ είναι το καλύτερό τους, αν με βάζατε να διάλεγα, σίγουρα θα επέλεγα τα Disraeli Gears (1967) και Wheels of Fire (1968) αλλά τότε κανείς μας δεν είχε ακούσει τέτοιο ήχο. Το “N.S.U” που ανοίγει το άλμπουμ (γράφτηκε στην πρώτη πρόβα τους), έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που λες «κάτι συμβαίνει εδώ» όπως και το κλαψιάρικο “Sleepy Time Time” (σ.σ. ακούστε το” She's Gone Away” από το Taste the Conium των Socrates Drank the Conium και θα βρείτε πολλά κοινά στοιχεία) για να φθάσουμε στη εκπληκτική διασκευή του κλασικού “Spoonful”, σύνθεση του Willie Dixon από το 1960, που χάρις αυτή τη διασκευή (σ.σ. το κομμάτι είναι χιλιοδιασκευασμένο) έγινε γνωστό στο πλατύ κοινό. Τι κράτησα από τα 5 τραγούδια της Α πλευράς; Πέραν των 2 αδιάφορων “Dreaming” και “Summer Wine”, οι Cream διαθέτουν ένα μαγικό κιθαρίστα που κεντάει κι ένα τραγουδιστή/μπασίστα με μια τραχιά, διαφορετική φωνή απ΄ότι είχαμε ακούσει έως τότε.
Δεν λείπει μια σύνθεση του Robert Johnson ("From Four Until Late”)που επηρέασε τόσο πολύ τον Clapton όπως και το τόσο αμερικάνικο "Rollin' and Tumblin'"(σύνθεση αγνώστου, πρώτη εκτέλεση το 1929) με τον Jack Bruce να παίζει φυσαρμόνικα σαν δαίμονας. Το άλμπουμ κλείνει με μια ακόμα διασκευή, το I'm So Glad" (σύνθεση και πρώτη εκτέλεση από τον Skip James το 1931) μας φέρνει στα ..ίσα μας και την instrumental σύνθεση του Ginger Baker “Toad” που στην ουσία είναι ένα ντραμς σόλο. Και κάτι για τις διασκευές: Εκείνη την εποχή, και για πολλά χρόνια αργότερα, δεν νοείτο ένα blues κομμάτι να …υποστεί διασκευή εκ θεμελίων. Η πάγια θέση των μουσικών αλλά και του κοινού ήταν η καινούργια εκτέλεση να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αρχική.
Το Fresh Cream έχει όλα τα στοιχεία του κλασικού blues (σ.σ. ηχογραφήθηκε το φθινόπωρο του 1966!) με λιγότερη δόση ψυχεδέλειας απ΄ότι θα πιστεύατε. Το ξανά γράφω: Δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ τους αλλά είναι πρωτοποριακό σε μια εποχή που ο βασικός επηρεασμός των νέων ήταν το αμερικάνικο blues. Ακούστε δυνατά το “Cat’s Squirrel” και θα καταλάβετε ότι το διασκέδασαν.
TRIVIA
- Η αμερικάνικη έκδοση του βινύλιου, περιέχει και το “I feel free”. Φυσικά το συγκεκριμένο τραγούδι υπάρχει σε όλες τις cd εκδόσεις! «Πιστεύω ότι το άλμπουμ που έκανα με τον John Mayall ήταν καλύτερο από το πρώτο δικό μας, που το θεωρώ αδύναμο και μου αρέσουν λίγα μόνο κομμάτια του. Με τους Cream χάθηκε πολύ σύντομα η μαγεία που είχαμε, κάτι που το αισθανόμαστε και οι τρεις. Ίσως επειδή δεν είχαμε ένα ηγέτη Πότε ήταν ο ένα , πότε ο άλλος .Δεν ήταν ξεκάθαρο ποιος έκανε κουμάντο στο συγκρότημα» δήλωσε στο περιοδικό Classic Rock o Eric Clapton (Summer 2016, σελ 37).
4/2/22
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ FRESH CREAM
Όταν τρεις από τους σπουδαιότερους μουσικούς του πλανήτη συνεργάζονται, τότε το αποτέλεσμα είναι σίγουρα ένα «σούπεργκρουπ» και οι ηχογραφήσεις που γεννιούνται αποτελούν ένα σταθμό στην ιστορία της μουσικής! Μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί το πρώτο και ιστορικό άλμπουμ των Cream, το “Fresh Cream”. Μια επιτομή του «λευκού» μπλουζ, όσο με τις δικές τους συνθέσεις όσο και με τις διασκευές που μας χάρισαν, σε συνδυασμό με την ψυχεδέλεια αλλά και τον πειραματισμό πάνω στο πνεύμα της εποχής…..Δίσκος απαραίτητος για κάθε λάτρη της μουσικής, που θέλει να γνωρίζει τις ρίζες και την πηγή όλων όσων ακολούθησαν μετά την μαγική εκείνη δεκαετία……
Δημοσίευση σχολίου