Απ’ την αρχή της πορείας των Beatles, ο George Harrison έδειξε ότι δεν μπορούσε να αρκεστεί στο ρόλο του κιθαρίστα του γκρουπ. Ο «ήσυχος Beatle», όπως τον αποκαλούσαν, ήταν ένας ευαίσθητος ταλαντούχος μουσικός, που αγωνιούσε να ακουστεί μέσω των τραγουδιών του, ακριβώς όπως και το δίδυμο Lennon-McCartney. Πού να χωρέσουν όμως τα τραγουδάκια του George δίπλα σ’ αυτά των δύο «θεών» που του έλαχαν για συνεργάτες; Όπως είχε πει κάποτε ο Bob Dylan: «Του George του έτυχε να πρέπει να πολεμάει για να αποδείξει την αξία του απέναντι στους Lennon-McCartney. Και ποιος δεν θάπρεπε να πολεμάει, αν ήταν στη θέση του! Αν ο George είχε ένα δικό του γκρουπ, το ταλέντο του θα είχε ανθίσει νωρίτερα». Έπρεπε, τελικά, να φτάσουμε στο 1968 και στο White Album, για να πάρουμε ένα εντυπωσιακό δείγμα του συνθετικού ταλέντου του George, με την υπέροχη μπαλάντα "While My Guitar Gently Weeps”.
Καλοκαίρι του 1968 λοιπόν, ο George Harrison έχει πάει να επισκεφτεί τους γονείς του, στο Warrington του Merseyside. «Εκείνη την εποχή, διάβαζα το κινέζικο “I Ching” (Βιβλίο των Αλλαγών)», διηγείτο αργότερα ο George. «Ξέρετε, στη Δύση έχουμε την έννοια της σύμπτωσης, ότι δηλαδή όταν συμβαίνει κάτι απρόσμενο, απλώς έτυχε να συμβεί. Στην Ανατολή όμως δεν πιστεύουν στις συμπτώσεις. Όταν κάτι συμβαίνει, είναι γιατί ήταν γραφτό να συμβεί. Όλα στη φύση εξυπηρετούν έναν σκοπό. Το "While My Guitar Gently Weeps” είναι απλώς μία σπουδή πάνω σ’ αυτή τη θεωρία. Σκέφτηκα δηλαδή, ότι θα γράψω ένα τραγούδι στηριγμένο σ’ ένα τυχαίο γεγονός, ώστε να αποδειχτεί στη συνέχεια η σκοπιμότητα αυτού του γεγονότος. Πήρα λοιπόν ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη των γονιών μου, το άνοιξα στην τύχη και διάβασα το πρώτο πράγμα που είδα: “Gently weeps” (σιγοκλαίει). Έτσι, άρχισα να γράφω το τραγούδι»!
«Το επόμενο -και δυσκολότερο- στάδιο», συνέχισε ο George, «ήταν να πείσω τους John και Paul να το συμπεριλάβουν στο δίσκο, οι οποίοι δεν είχαν δείξει ενδιαφέρον για το τραγούδι". Οι πρώτες ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τον Ιούλιο του ’68, αλλά επί ενάμιση μήνα από τότε δεν υπήρξε καμία συνέχεια. Και με στενοχωρούσε αυτό, γιατί ήταν ένα καλό τραγούδι. Έπρεπε να ενεργήσω αποφασιστικά. Το επόμενο πρωί λοιπόν (Σ.Σ.: 6/9/1968) κατέβαινα στο Λονδίνο μαζί με τον Eric Clapton και του λέω: “Αν δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις σήμερα, θα ήθελα να έρθεις μαζί μου στο στούντιο, να παίξεις το σόλο στο καινούργιο μου τραγούδι”. Εκείνος τα έχασε: “Μα, στα τραγούδια των Beatles παίζουν μόνο οι Beatles, όλοι το ξέρουν αυτό”. “Δικό μου το τραγούδι, δική μου η απόφαση”, του λέω εγώ. “Δεν έχω ούτε την κιθάρα μου μαζί”, συνέχισε να διαμαρτύρεται ο Eric. “Θα σου δανείσω εγώ τη ‘Lucy’, την Les Paul που μου έχεις χαρίσει”. Φτάνουμε, με τα πολλά, στο Abbey Road Studio και λέω στους υπόλοιπους: “Ήρθα με τον Eric για να παίξει το σόλο στο καινούργιο μου τραγούδι”. Κι αμέσως όλα άλλαξαν! Όλοι συμπεριφέρονταν ευγενικά και έδειχναν μεγάλη προθυμία. Ο Paul σκάρωσε αμέσως μια πολύ όμορφη εισαγωγή στο πιάνο και ο John έπαιξε μαζί μου ρυθμική κιθάρα. Πραγματικά, το κλίμα ελάφρυνε πολύ!».
Τα ίδια, λίγο-πολύ, θυμάται και ο Eric Clapton: «Τα έχασα μόλις μου ζήτησε να παίξω το σόλο. Είναι περίεργο να σου ζητά ένας κιθαρίστας να παίξεις … κιθάρα! Ένοιωσα βέβαια και πολύ κολακευμένος! Δεν είναι και πολλοί αυτοί που τους έχουν ζητήσει οι Beatles να παίξουν μαζί τους! Η δική μου εξήγηση γι’ αυτό το σκηνικό ήταν, ότι οι John και Paul κοιτούσαν κάπως αφ’ υψηλού τους George και Ringo, οπότε ο George μάλλον θεώρησε ότι έτσι θα κέρδιζε την προσοχή τους, ενδεχομένως και τον σεβασμό τους. Ήμουν πολύ νευρικός παίζοντας δίπλα τους, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά»
 |
| Φαίνονται αχνά αλλά αυτό είναι το χειρόγραφο των στίχων. |
.
«Είχαμε και πιο παλιά ανθρώπους εκτός γκρουπ στις ηχογραφήσεις», σχολιάζει ο Paul McCartney. «Θυμάμαι, για παράδειγμα τον Brian Jones, που έπαιξε σαξόφωνο σ’ ένα τραγούδι μας. Πρώτη φορά όμως θα αντικαθιστούσε κάποιος έναν Beatle! Εμφανίστηκε λοιπόν ξαφνικά ο Eric και ήταν ωραίος τύπος. Πολύ σεμνός και συνεργάσιμος. Και καλός κιθαρίστας. Προσαρμόστηκε αμέσως, κι εμείς τριγύρω του. Ήταν ωραία φάση. Το στυλ που έπαιζε, ταίριαζε πάρα πολύ με το τραγούδι και νομίζω ότι ο George επιθυμούσε σφοδρά να γίνει αυτό. Και μπράβο του, δηλαδή του George, γιατί θα μπορούσε ωραιότατα να παίξει εκείνος -εξίσου καλά- το σόλο και να είναι όλη η επιτυχία δική του».
Έτσι λοιπόν γράφτηκε και έτσι ηχογραφήθηκε η πρώτη (και κατά πολλούς μεγαλύτερη) επιτυχία του George Harrison ως μέλους των Beatles. Και όχι μόνο αυτό. Χάρη στη σύμπνοια και την καλή διάθεση που επέφερε στους υπόλοιπους η παρουσία του Eric Clapton, το τραγούδι αυτό είναι και η πιο όμορφη στιγμή των Beatles ως γκρουπ, μέσα στο White Album! Και το πιο περίεργο; Το όνομα του Clapton δεν μνημονεύεται πουθενά! Υποθέτω λόγω συμβατικών δεσμεύσεων.
Μια λεπτομέρεια: Πρόκειται για το πρώτο τραγούδι που ηχογραφήθηκε στο Abbey Road σε οκτακάναλη κονσόλα. Έως τότε χρησιμοποιούσαν τετρακάναλη. Έτσι υπήρχε «χώρος» ώστε το σόλο του Clapton να ηχογραφηθεί σε ξεχωριστό κανάλι:
Το τραγούδι, αν και είναι δημοφιλέστατο, δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε single παρά μόνο στη Β πλευρά του "Obla di Obla da" κι αυτό όχι στη Βρετανική αγορά!
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΑΝ
Ήταν πολλές και σημαντικές οι διασκευές του "While My Guitar Gently Weeps”, που ακολούθησαν. Πιο αξιοσημείωτες, νομίζω, αυτές των Toto, JEff Healey και του Peter Frampton, μα -πάνω απ’ όλες- αυτή του Carlos Santana, όπου συμμετέχει και ο διάσημος βιολοντσελίστας Yo-Yo Ma.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
12/2/22
Δημοσίευση σχολίου