Το 1986 οι Europe μέσα από το άλμπουμ The Final Countdown έκαναν γνωστό αλλά και εδραίωσαν παγκοσμίως ένα μουσικό είδος που θα ονομαζόταν Scandinavian (Scandi) A. O. R. Ευχή για τους ίδιους φυσικά, "κατάρα" όμως για όλους τους υπόλοιπους μουσικούς που θέλησαν να υπηρετήσουν το συγκεκριμένο ιδίωμα αφού όσο καλές και αξίες και αν ήταν οι δουλειές τους, καταδικάστηκαν να ζουν στην σκιά των πρωτοπόρων του χώρου. Μέσα σε αυτόν τον συνωστισμό, οι Σουηδοί Treat ξεχώρισαν με το Dreamhunter του 1987 και δύο χρόνια αργότερα με το Organized Crime προσπαθώντας και αυτοί να δημιουργήσουν ένα δικό τους φως από έναν δικό τους ήλιο. Τα κατάφεραν άραγε;
Όλα είναι θέμα timing! Το 1985 οι Treat θα κυκλοφορήσουν το The Pleasure Principle, το δεύτερο άλμπουμ τους, αλλά η μεγάλη έκρηξη που θα προκληθεί ένα χρόνο αργότερα από τους Europe θα στοιχήσει την καλή πορεία ενός άξιου δίσκου μιας και που η σύγκριση με τους συμπατριώτες τους από τα μέσα και τον τύπο της εποχής θα τους "χαντακώσει". Το ηθικό όμως των Treat δεν θα πέσει! Δύο χρόνια αργότερα θα επιχειρήσουν να βγουν και πάλι στο προσκήνιο με τον εμπνευσμένο και καλύτερό τους δίσκο για τα eighties, το φανταστικό Dreamhunter.
Η τραγουδάρα World Of Promises θα λάβει ένα καλό airplay στο Headbangers Ball του MTV σπρώχνοντας λίγο περισσότερο το άλμπουμ και φέρνοντας τους Treat στο θρυλικό Monsters Of Rock του 1988. Λίγο πριν την ηχογράφηση του εν λόγω δίσκου, ο αρχικός ντράμερ Leif Sundin θα αποχωρήσει από το σχήμα για να αντικατασταθεί από τον Jamie Borger τον οποίον θα βρούμε και στους Talisman μερικά χρόνια αργότερα. Ο Leif Sundin θα μας συστηθεί ξανά αυτή τη φορά ως τραγουδιστής μέσα σε αλμπουμ του John Norum και του Michael Schenker στην δεκαετία του 90. Οι μεγάλες προσδοκίες που είχαν οι Treat θα τσακίσουν αφού ο δίσκος δεν θα "προχωρήσει" όπως περίμεναν. Η έξοδος του κιθαρίστα Leif Liljegren και του μπασίστα Kenneth Siwertsson είναι ενδείξεις του κακού κλίματος που επικρατούσε στο συγκρότημα. Η λύση για να προχωρήσει η μηχανή των Treat μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης ήταν μία και είχε την ονομασία "αντικατάσταση". Ο Joakim Larsson θα πάρει την θέση του Siwertsson στον τομέα του μπάσου ενώ αντί νέου κιθαρίστα θα προσληφθεί ο Patrick Appelgren (πλήκτρα), αδελφός του πρωταθλητή πινγκ πονγκ Mikael Appelgren. Με αυτόν τον τρόπο, θα ξαλαφρώσει ο υπάρχων κιθαρίστας του συγκροτήματος Anders Wikstrom ο οποίος είχε και το φορτίο των πλήκτρων εκτός των κιθαριστικών του καθηκόντων. Ο δίσκος του 1989 θα φέρει τον τίτλο Organized Crime και για την προώθησή του οι Treat θα βρεθούν στην Ιαπωνία το 1990. Για τα δεδομένα της εποχής και για τον υψηλό ανταγωνισμό το άλμπουμ θα θεωρηθεί αποτυχία με βαρύ αντίκτυπο στην μπάντα την αποχώρηση του Wikstrom.
Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν, η καλή μουσική όμως έμεινε! Οι Treat ήταν στο δεύτερο μισό της καυτής δεκαετίας του ογδόντα ένα μοναδικό μίγμα των καλύτερων στοιχείων συγκροτημάτων όπως Journey, Europe, Bon Jovi με απίστευτη μελωδική ποιότητα αλλά και με τρομερά τραγούδια που θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν τα πλήθη στις μεγάλες αρένες. Κολοσσιαία πλήκτρα, υπέροχες κιθαριστικές ακροβασίες, γυαλισμένο ήχο, ξεχωριστά φωνητικά εκ μέρους του Robert Ernlund, τι να λέμε τώρα.... Είχαν όλο το πακέτο για να γίνουν κορυφαίοι! Ας δούμε όμως σε τι ακριβώς αναφερόμαστε...
Δισκογραφικά, το Dreamhunter είναι ο τρίτος δίσκος των Σουηδών πηγαίνοντας αυτό που ξεκίνησαν στο The Pleasure Principle ένα σκαλί πιο πάνω. Ο προλογισμός των πλήκτρων εξιτάρει αμέσως το μυαλό για μια δυναμική καταιγίδα που ξεσπά μέσα από το κιθαριστικό ριφ που ακολουθεί. Sole Survivor είναι ο τίτλος του τραγουδιού και είναι αδύνατο να μην τερματίσετε σε ένταση την πηγή αναπαραγωγής του δίσκου.
Μέσα στο κλίμα της εποχής και πολύ κοντά στο ύφος των Danger Danger του πρώτου δίσκου βρίσκεται το "You're The One I Want", χωρίς φυσικά από την εξίσωση να αποκλείεται το Take Me On Your Wings που ακολουθεί. Ήμι μπαλαντοειδές(sic) τραγούδι με ένα μελωδικό νέκταρ που σε μεθάει. Το Best Of Me είναι καθεαυτού μπαλάντα που ξεχειλίζει από ποιότητα. Σε έναν άλλο κόσμο, μπορεί και να έτριζε η καρέκλα του Joey Tempest και της παρέας του!
Η υπερχιτάρα "World Of Promises" δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Τεράστια ραδιοφωνική μαεστρία που κάνει το τραγούδι άμεσα αναγνωρίσιμο και σήμα κατατεθέν για τους Treat.
Ακούγοντας το "One Way To Glory" θα ορκιζόμουν πως πίσω από αυτή την σύνθεση κρύβεται το μαγικό χέρι του Stan Bush. Τραγουδάρα ανύψωσης του ηθικού που εκτός των Αμερικάνων γνωρίζουν και οι Σκανδιναβοί πολύ καλά να κάνουν. Ελκυστικό και το Save Yourself με hammond που κάνει την σύνδεση με τις ρίζες του ήχου που μεγαλούργησαν μία δεκαετία πριν. Η επιστροφή στο ογδόντα θα γίνει με το τελευταίο τραγούδι του "Dreamhunter" το The Winner που προκαλεί μνήμες από το ρεπερτόριο των παλιών καλών Bon Jovi. Το 1989 ο ήχος των Treat θα βαρύνει ελαφρώς. Είναι και η εποχή που η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο στα "pretty boys" της Αμερικής που ακολουθούν μια πιο "hard" πορεία βλέπε Warrant, Poison κτλ. Το Ready For The Taking που θα ανοίξει το "Organized Crime" φέρει αυτή τη "hard" στάμπα κάπου όμως ανάμεσα σαν να ακούω και το Tower's Callin' (Europe). Μήπως είναι η ιδέα μου; Το Σκανδιναβικό Cherry Pie έχει τίτλο "Party All Over". Κλαμπίστικο, ανάλαφρο και πλήρως "αμερικανιζέ". Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Τρίτο κατά σειρά τραγούδι είναι το "Keep Your Hands To Yourself" που είναι σαν να έχει ξεπηδήσει από τα αυλάκια του Long Cold Winter των Cinderella. Από την άλλη το Stay Away δίχως να πρωτοτυπεί κάπου είναι μία συμβατική "blues base" μπαλάντα που δεν κάνει και κάποια τρελή διαφορά.
Scandi Melodic Rock για την συνέχεια με το Conspiracy. Ανεβαστική βόμβα με στοχευμένες επεμβάσεις των πλήκτρων και με αυτόν τον Ευρωπαϊκό "αέρα" που τόσο μας αρέσει.
Βαρύ, διατηρώντας όμως την μελωδική κόψη το Mr Heartache. Είναι κακό δηλαδή να αρέσει ο Alice Cooper και να επηρεάζει την μουσική των Treat; Το έθεσα όσο πιο κομψά μπορούσα!
Το πάρτι δεν σταματάει στην μουσική των Treat. Το ξεσηκωτικό "Gimme One More Night" κράτα το κέφι αμείωτο μέχρι την στιγμή που η νέα εκτέλεση του "Get You On The Run", η πρώτη ήταν στο "Scratch and Bite" του 1985, μας καρφώσει στο σημείο που βρισκόμαστε αφού φυσικά αναφερόμαστε σε έναν ακόμα ύμνο από αυτούς τους Σουηδούς.
Η συνέχεια ανήκει στο "Home Is Where Your Heart Is" μετατοπίζοντας την σκέψη μας προς τον Καναδά και συγκεκριμένα στους Harem Scarem. Τελευταία δύο τραγούδια του Organized Crime είναι τα "Fatal Smile" και "Hunger". Αν δεν ήταν τα πλήκτρα θα υπήρχε η υποψία πως οι Warrant δια χειρός Beau Hill κυκλοφόρησαν κάποια τραγούδια που δεν είχαν επίσημη κυκλοφορία προηγουμένως.
Η μοίρα; Οι συγκυρίες; Τίποτα από τα δύο δεν ήταν τελικά με το μέρος των Treat την εποχή που δημιουργήθηκαν αυτοί οι δίσκοι. Σίγουρα άξιζαν μεγαλύτερη προσοχή από τον κόσμο όπως και οι ίδιοι μεγαλύτερες κορυφές στην καριέρα τους. Όπως και να έχουν τα πράγματα, το Dreamhunter και το Organized Crime είναι δύο αλμπουμς διαμάντια που χαρακτηρίζουν το μελωδικό ροκ που προέρχεται από την Σκανδιναβική χερσόνησο.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
19/1/22
Δημοσίευση σχολίου