Πολλοί κάνουν το λάθος να το συγκρίνουν με το πρώτο live τους, Live and Dangerous (1978) αλλά εκείνο είχε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό σε overdubs (σ.σ. επαναηχογραφημένα μέρη στο studio). Όχι ότι το Live δεν είχε, αλλά όχι σε τέτοιο παρεμβατικό βαθμό! Μια ακόμα διαφορά είναι ότι το Live and Dangerous, κάλυπτε τη δισκογραφική εποχή τους έως και το 1978 ενώ το Life σαν μεταγενέστερο έως το τέλος της καριέρας τους. Η εκκίνηση με το “Thunder and Lighting” έχει πίσω από τοι μικρόφωνο έναν καταιγιστικό Phil Lynott που δεν τραγουδάει, αλλά φτύνει τις λέξεις. Το ίδιο σφιχτά παίζονται και τα “Waiting for an Alibi” (σ.σ. ποτέ δεν το συμπάθησα αυτό το τραγούδι) και “Jailbreak” , αν κι έχω την αίσθηση ότι κάπου το χάνουν, αλλά προς τιμήν τους δεν το διόρθωσαν στο studio. Καλές εκτελέσεις των “Baby please don’t go” και “Holy War” και τα δύο από το τελευταίο studio άλμπουμ τους, Thunder and Lighting ενώ τo "Renegade" ανοίγει τη Β΄ πλευρά, μια επιλογή που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει, αλλά ευτυχώς τα "Hollywood" (τι κομματάρα!) και "Killer on the Loose" που ακολουθούν, επαναφέρουν το άλμπουμ σε υψηλή τροχιά. Και στα 3 αυτά τραγούδια, κιθάρα παίζει ο Snowy White και ηχογραφήθηκαν 2 χρόνια πριν την βραδιά στο Hammersmith Odeon όταν ακόμα ο Snowy White ήταν μέλος τους!
Ta τραγούδια της Γ΄ πλευράς του βινύλιου ("The Boys Are Back in Town","Cold Sweat", "The Sun Goes Down" και "Don't Believe a Word" είναι και “παικτικά” και συνθετικά πολύ καλά και αποτελούν τις πολύ καλές στιγμές του Life. Εδώ να σημειώσω ότι το "Don't Believe a Word" ακούγεται όπως είχε πρωτοπαρουσιαστεί, δηλαδή σε χαμηλό τέμπο και καμία σχέση με τη δυναμική εκτέλεσή που ξέρουμε από τους Thin Lizzy. Η πρώτη εκτέλεσή του ήταν στο άλμπουμ του Gary Moore, Back on the Streets (1978), με τη συμμετοχή των Phil Lynott μπάσο/τραγούδι και Brian Downey ντραμς. Το πάρτι κλείνει με τα 4 επίσης πολύ καλά τραγούδια της 4ης πλευράς (πάντα μιλάμε για την έκδοση του βινύλιου) με τα "Emerald", "Black Rose" και "Still in Love With You" να ετοιμάζουν το έδαφος για την ιστορική στιγμή όπου στη σκηνή του Hammersmith ανεβαίνουν οι Gary Moore, John Sykes, Scott Gorham, Robbie Robertson και Eric Bell (απουσιάζει ο Snowy White) και 8μελες συγκρότημα πλέον οι Thin Lizzy παίζουν το 5λεπτο “The Rocker”.
Δώστε μου μάτια κι αυτιά να βλέπω και να ακούω. Ακούγοντας το για μια ακόμα φορά για να έχω μια καλύτερη εικόνα, σκέφτηκα ότι το επίπεδο τραγουδιών που ηχογράφησαν τη δεκαετία του 70 ήταν ένα και δύο κλικ καλύτερα από αυτά της δεκαετίας του 80! Καλά είναι τα "Angel of Death", "Thunder & Lighting" και "Renegade" αλλά ακόμα καλύτερα τα , "Jailbreak", "Are You Ready", "Emerald", "Don't Believe a Word" (έστω και η αργή έκδοσή του). Σίγουρα το Life Live είναι βούτυρο στο ψωμί των σκληροπυρηνικών fans τους!
 |
| Το οπισθόφυλλο |
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
18/1/22
Ισάξιο με το LIVE AND DANGEROUS κατά την γνώμη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο στενάχωρο είναι η φωνή του Phil που βαίνει πτωτικά καθώς είχε μέγα πρόβλημα ναρκωτικών.
δυστυχως δεν υπαρχει οπτικο ντοκουμεντο της εκτελεσης του the rocker.σολαρουν ολοι δαιμονισμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφή