Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ CINEMA
To 1982, ο Νοτιοαφρικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής-τραγουδοποιός και παραγωγός Trevor Rabin είχε μετακομίσει από το Λονδίνο στο Λος Άντζελες. Στόχος του ήταν να κυκλοφορήσει το τέταρτο σόλο άλμπουμ του και γι’αυτόν τον λόγο έστειλε demo σε διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. Την ίδια περίοδο διευθυντής της Atlantic Records ήταν ο Phil Carson, για πολλά χρόνια θαυμαστής και συνεργάτης των Yes κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘70,ο οποίος αναζητούσε νέους μουσικούς για να πλαισιώσουν τους Squire and White. Μέσω του παραγωγού Mutt Lange, με τον οποίο ο Rabin είχε συνεργαστεί ως session μουσικός, ήρθε αρχικά σε επαφή με τον Carson και στη συνέχεια με τους Squire και White στο Λονδίνο. Μπορεί τα πρώτα δείγματα αυτής της συνεργασίας να μην είχαν την ποιότητα που θα ήθελε, αλλά ο Rabin κατάλαβε ότι υπήρχαν πολλά περιθώρια βελτίωσης και έτσι απέρριψε την πρόταση της RCA Records για σόλο album. Οι τρεις τους ξεκίνησαν τις πρόβες χρησιμοποιώντας κυρίως υλικό από τα demos του Rabin, συμπεριλαμβανομένων των: "Owner of a Lonely Heart", "Hold On" και "Changes". Τα συγκεκριμένα τραγούδια είχαν περισσότερο εμπορικό προσανατολισμό και λιγότερο περίπλοκη δομή σε σύγκριση με την προηγούμενη μουσική των Yes. Για τα keyboards ο Squire σκέφτηκε τον Tony Kaye, που ήταν ο αρχικός κημπορντίστας των Yes. Το απλοϊκό στυλ του Kaye ταίριαζε περισσότερο στον ήχο του υλικού που ήθελαν να ηχογραφήσουν. Για τη θέση του τραγουδιστή δοκιμάστηκε, χωρίς επιτυχία ο Trevor Horn που τελικά αποφασίστηκε να αναλάβει την παραγωγή. Θέλοντας να εδραιώσουν μια νέα ταυτότητα και να αποστασιοποιηθούν από το παρελθόν τους, οι τέσσερεις ονόμασαν το νέο group Cinema.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ CINEMA ΣΤΟΥΣ…YES
Σύντομα εμφανίστηκαν τα πρώτα «σύννεφα» καθώς ο Kaye δεν ήταν εξοικειωμένος με τη σύγχρονη τεχνολογία που χρησιμοποιούσε το συγκρότημα. Η συνεργασία του με τον Horn ήταν προβληματική και αποφάσισε να αποχωρήσει. Έτσι ο Horn ανέλαβε τα κήμπορντς, αλλά τα προβληματικά φωνητικά των Squire και Rabin οδήγησαν τον Carson να προτείνει στο γκρουπ την επιστροφή του Anderson, που μόλις είχε επιστρέψει στην Αγγλία από τη Γαλλία. Ο Squire συνάντησε τον Anderson έξω από το σπίτι του και άκουσαν την κασέτα με το ηχογραφημένο υλικό στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου του. Ο Anderson βρήκε ενδιαφέρον το υλικό και το βελτίωσε κάνοντας μικρές αλλαγές στους στίχους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η ηχογράφηση του άλμπουμ είχε κοστίσει 300.000£, τα μισά από τα οποία προέρχονταν από τον ίδιο τον Carson. Μην έχοντας χρήματα για την ολοκλήρωση του album, ο Carson πέταξε στο Παρίσι και κατάφερε να πείσει τον ιδρυτή της Atlantic, Ahmet Ertegun (είχε υπογράψει τους Yes το 1969) να καλύψει το απαιτούμενο ποσό. Τον Ιούλιο του 1983, κι ενώ το άλμπουμ πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, έγινε γνωστό ότι ο Kaye πιθανότατα δεν θα παρέμενε στο γκρουπ. Ως προσωρινός τίτλος επιλέχθηκε το The New Yes Album, που παρέπεμπε στο τρίτο τους, The Yes Album (1971), αλλά το συγκρότημα προτίμησε έναν εναλλακτικό τίτλο για να αποστασιοποιηθεί από τους Yes. Αποφασίστηκε ο αριθμός καταλόγου, που είχε οριστεί από τη δισκογραφική τους εταιρεία Atco Records, θυγατρική της Atlantic, να γίνει ο τίτλος του άλμπουμ. Αρχικά ήταν ο αριθμός 90124 (είχαν τυπωθεί και t shirts με αυτόν τον αριθμό, αλλά (σύμφωνα με τον σχεδιαστή του εξωφύλλου Garry Mouat ) για να εναρμονιστούν με τα χαρακτηριστικά της παγκόσμιας κυκλοφορίας του album άλλαξε σε 90125. Παράλληλα, η ανακοίνωση της ίδρυσης των Cinema (από το MTV), οδήγησε άλλα συγκροτήματα που είχαν την ίδια ονομασία να κινηθούν νομικά εναντίον τους. Μπροστά στα νομικά προβλήματα, αλλά και λόγω της παρουσίας τεσσάρων παλαιών μελών των Yes, ο Carson πρότεινε να συνεχίσουν ως Yes. Η ιδέα αυτή δεν βρήκε σύμφωνο τον Rabin, που δεν ήθελε το νέο album να μπει σε διαδικασία σύγκρισης με τη δισκογραφία του σπουδαίου συγκροτήματος. Αφού κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις του Rabin άρχισε η προετοιμασία για την προώθηση του album και πρόβες με τη συμμετοχή του κημπορντίστα Eddie Jobson (πρώην Roxy Music και UK). Ο Jobson προτιμήθηκε αντί του Duncan Mackay (πρώην Cockney Rebel και 10cc) και εμφανίστηκε στο βίντεο για το "Owner of a Lonely Heart". Η διαφορά φιλοσοφίας με τα άλλα μέλη και η άρνησή του να μοιραστεί, στα live, τα κήμπορντς με τον Kaye τον οδήγησαν στην έξοδο στις αρχές του 1984.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Το "Owner of a Lonely Heart" ήταν ένα από τα τραγούδια που περιέχονταν στα demo του Rabin. Το μεγαλύτερο μέρος του κομματιού το είχε συνθέσει ενώ βρισκόταν στο μπάνιο του. Όταν το τραγούδι επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ, ο Squire αντικατέστησε την αρχική του γέφυρα. Το τραγούδι περιλαμβάνει ένα sample από το "Kool Is Back" των Funk, Inc., το οποίο ο Horn σκόπευε να χρησιμοποιήσει σε ένα άλμπουμ του Μάλκολμ ΜακΛάρεν, του οποίου ήταν επίσης παραγωγός. Ο Jon Anderson έβαλε κι αυτός το λιθαράκι του προσθέτοντας τον στίχο: «Move yourself, you always live your life never thinking of the future». Το "Owner of a Lonely Heart" έγινε το μοναδικό τραγούδι τους που έφτασε στο Νο 1 του Billboard, το videoclip παίχτηκε πολύ από το MTV και βοήθησε να «γεννηθεί» μια νέα γενιά οπαδών. Το «It Can Happen» γράφτηκε στο πιάνο από τον Squire και το "Changes" ήταν ένα άλλο τραγούδι από τα demos του Rabin, με την εισαγωγή του γραμμένη από τον White. Ο Rabin το είχε συνθέσει μετά από πιέσεις που δέχθηκε από την Geffen Records με την οποία είχε συμφωνήσει την κυκλοφορία solo album, το οποίο η εταιρεία ήθελε να ακούγεται σαν…Foreigner. Το "Cinema" είναι ένα μουσικό κομμάτι που ηχογραφήθηκε στα AIR Studios. Στην αρχική του μορφή ήταν ένα τραγούδι 20 λεπτών με το όνομα "Time". Το "Leave It" βασίζεται στο μπάσο του Squire και σε μια μελωδία γραμμένη από τον Rabin. Όσον αφορά την ηχογράφηση του τραγουδιού, το συγκρότημα δεν ήταν ικανοποιημένο με τον ήχο των ντραμς και έτσι ηχογράφησαν πρώτα τα φωνητικά. Ένα τεχνικό θέμα, που προκλήθηκε από το λάθος ενός τεχνικού, προκάλεσε διάφορα προβλήματα συγχρονισμού. Ο Rabin ξόδεψε τρεις ημέρες επαναλαμβάνοντας τα φωνητικά χωρίς το ξεπεραστεί το πρόβλημα. Χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες για να ολοκληρωθεί η ηχογράφηση του κομματιού. Οι στίχοι του "Our Song" αναφέρονται στην πόλη Τολέδο του Οχάιο και συγκεκριμένα στο σόου του συγκροτήματος στο Toledo Sports Arena στην περιοδεία τους το 1977, όπου η θερμοκρασία στη σκηνή έφτασε τους 52 °C. Το τραγούδι παιζόταν συνεχώς στους ραδιοφωνικούς σταθμούς στην περιοχή του Τολέδο. Το «City of Love» γράφτηκε από τον Rabin. Αναφέρεται στην συνοικία Χάρλεμ της Νέας Υόρκης και στα όσα βίωσε όταν το ταξί στο οποίο επέβαινε, ενώ πήγαινε για μια πρόβα με τους Foreigner, έφτασε σε λάθος διεύθυνση σε επικίνδυνο σημείο της περιοχής. Το "Hearts" είναι το μόνο κομμάτι του άλμπουμ που πιστώνεται σε όλο το γκρουπ: ο Rabin είχε γράψει το ρεφρέν και τη γέφυρα λίγους μήνες πριν συναντήσει τους Squire και White για πρώτη φορά. Ο Kaye έγραψε την εισαγωγή του στα keyboards, ο Rabin και ο Anderson εξέλιξαν το μελωδικό μέρος του κομματιού.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το εξώφυλλο του άλμπουμ σχεδιάστηκε από τον Garry Mouat της Assorted Images σε έναν υπολογιστή Apple IIe. Μια παραλλαγή θα χρησιμοποιηθεί στο επόμενο στούντιο άλμπουμ των Yes Big Generator. Το άλμπουμ 90124 του Trevor Rabin (2003) χρησιμοποιεί το ίδιο σχέδιο εξωφύλλου με παραλλαγές χρωμάτων και κειμένου. Ο τίτλος (90125) προέρχεται από τον κωδικό του δίσκου που δίνει η εταιρεία για να κυκλοφορήσει. Το αρχικό νούμερο κι ο τίτλος ήταν ...89464 αλλά επειδή σημειώθηκαν καθυστερήσεις στην κυκλοφορία του δίσκου, το νούμερο δόθηκε σε άλλον δίσκο και τελικά πήραν το 90125!
«Ασχολήθηκα καθώς δούλευα με τον Trevor Horn όταν ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρεία ZTT…» είπε ο Mouat στο Classic Rock. «Σε εκείνο το σημείο το συγκρότημα ονομαζόταν Cinema. Το αρχικό σχέδιο ήταν παρόμοιο με το τελικό εξώφυλλο, αλλά με το ελλειπτικό γκρι Y στο πλάι και χωρίς το «μπαστούνι», για να γίνει C. Αλλά όταν ο Jon Anderson επέστρεψε, έγιναν πάλι Yes. Ξέρω ότι κάποιοι θαυμαστές πιστεύουν ότι το εξώφυλλο δεν ταιριάζει στο συγκρότημα, αλλά οι Yes ήθελαν κάτι τελείως διαφορετικό από τα έργα του Roger Dean και ενδιαφέρθηκαν να χρησιμοποιήσουν τη σύγχρονη τεχνολογία σχεδιασμού, καθώς ταίριαζε με τις νέες τεχνικές που χρησιμοποιούσαν».
 |
| Το οπισθόφυλλο |
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Το 90125 (1983, No. 5 ΗΠΑ, No 16 Ηνωμένο Βασίλειο). Τα 4 singles του 90125 ήταν: "Owner of a Lonely Heart" που κυκλοφόρησε ένα μήνα νωρίτερα, "It Can Happen", "Changes", και "Leave It" και ακολούθησε μια τεράστια περιοδεία (1984-1985), που θεωρείται η πλέον προσοδοφόρα στην ιστορία τους. Ο Στίβεν Σόντερμπεργκ σκηνοθέτησε το 9012Live, που κυκλοφόρησε σε video και αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια επιτυχία που γνώριζε το συγκρότημα. Το 1987 κυκλοφόρησαν το 12ο album τους με τίτλο Big Generator, στο οποίο είναι εμφανέστατη η πρόθεσή τους να πατήσουν στα χνάρια του 90125 για να φτάσουν σε μια νέα επιτυχία. Κάτι που πέτυχαν σε μεγάλο ποσοστό, αφού το Big Generator μπήκε στο Top 20 τόσο των ΗΠΑ όσο και της Μ. Βρετανίας.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Συχνά λέμε ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή. Στο πιο βαθύ σκοτάδι είχαν βρεθεί οι fans των Yes στην αρχή των 80’s, καθώς η διάλυση του αγαπημένου τους γκρουπ ήταν οδυνηρή και έμοιαζε οριστική. Κι όμως μετά από μια σειρά αναπάντεχων αλλαγών, υποχωρήσεων, διαπραγματεύσεων, διαφωνιών και συμφωνιών, οι Yes αναγεννήθηκαν και χάραξαν μια νέα πορεία που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
24/12/21
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ 90125
Πόσο μακρινά φαίνονται τα αριστοτεχνικά σόλο του Steve Howe, το επιβλητικό μελωδικό παίξιμο του Rick Wakeman με τα χέρια απλωμένα σε 2 διαφορετικά synthesizer, η ψιλή φωνή του Ian Anderson με τους δυσνόητους στίχους και γενικά ο ήχος των Yes όπως τον αγαπήσαμε, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 70! Με τη δεκαετία του 80, να έχει αλλάξει δομικά τη μουσική, οι «καινούργιοι» Yes, παρουσιάζονται ηχητικά αγνώριστοι, προσαρμοζόμενοι στα καινούργια δεδομένα και με το single "Owner of a Lonely Heart" «πατάνε» στο Νο1 στην Αμερική, πράγμα αδιανόητο για κάθε fan τους. Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν χώνεψα αυτή τη στροφή τους, αλλά ακούγοντας το άλμπουμ, ανακάλυψα το μελωδικό “Changes” που κλείνει νοσταλγικά το άλμπουμ.
Δημοσίευση σχολίου