Οι Poll (Πολλ) υπήρξαν δημιούργημα των δύο παιδικών φίλων, του Κώστα Τουρνά και του Robert Williams, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει από το 1965 με το συγκρότημα των Teenagers και με μέση ηλικία των μελών τα 16 (!) Η πρώτη αυτή συνεργασία άφησε πίσω της κι ένα πανσπάνιο σήμερα σινγκλ, το “Υou Don't Love Me/Falling Star”.
Το 1967 μετονομάζονται σε “Dinos and the X-Rays” και μετά από ένα διάλειμμα ξαναβρίσκονται μαζί στις αρχές των '70ς. Στην παρέα τους έχουν προστεθεί οι Σταύρος Λογαρίδης και ο ντράμερ Κώστας Παπαιωάννου. Το όνομα που επιλέγουν τελικά είναι το “Πολλ” από το....Paul McCartney!!
Την ίδια χρονιά, το 1971, κυκλοφορεί από την Polydor κι ο πρώτος μεγάλος δίσκος με τίτλο 'Άνθρωπε”. Η ιδιαιτερότητα του δίσκου ήταν ότι κυκλοφόρησε μέσα σ΄ένα ταγάρι που κρεμόταν απ' τον ώμο, ενώ περιείχε και μια αφίσα του συγκροτήματος. Ο δίσκος περιελάμβανε μερικά από τα πιο κλασσικά κομμάτια των Πολλ, τα “Ψάχνω να βρω τον φίλο μου”, “Στην πηγή μια κοπέλα”, “Πέστε μου τι θέλω” “Ο Γέρος” κ.α. Το άλμπουμ είχε τότε ξεπεράσει τα 200.000 αντίτυπα σε πωλήσεις, πρωτοφανές νούμερο για τα Ελληνικά δεδομένα ενώ το ταγάρι κι η αφίσα κοσμούσαν σχεδόν κάθε νεανικό-φοιτητικό δωμάτιο!
Μουσικά και στιχουργικά εξέφραζαν το πνεύμα της εποχής, με αντιπολεμικά μηνύματα, αμφισβητώντας τις επικρίσεις για την εμφάνιση των νέων, τα μακρυά μαλλιά κ.λ.π. και την αντιμετώπιση που είχαν από τους μεγαλύτερους ανθρώπους. Τα κοινωνικο-πολιτικά αυτά μηνύματα τους έκαναν να διαφέρουν από τα καθιερωμένα τραγούδια περί αγάπης, έρωτα, χωρισμού κ.λ.π. Μπορεί ακούγοντάς τα σήμερα να φαίνονται απλοϊκά και αφελή, αλλά τότε αντανακλούσαν ακριβώς τα προβλήματα της εποχής τους!
Οι εμφανίσεις τους στα clubs της Πλάκας ή στο «Ελατήριο» της οδού Χέυδεν όπου έπαιζαν μέχρι τις αρχές του 1972, έφερναν πολύ κόσμο απ΄όλη την Αθήνα και όλοι οι χώροι που εμφανιζόντουσαν ήταν γεμάτοι. Πρωτοπόρησαν ακόμα και στο θέμα του χώρου εμφάνισης αφού έφτιαξαν το δικό τους χώρο που το όνομα «Πες της μαϊμούς…», το οποίο αργότερα έγινε και τίτλος τραγουδιού και συμπεριλήφθηκε στο δεύτερο και τελευταίο άλμπουμ του. Για ένα διάστημα μαζί τους ήταν κι η τραγουδίστρια Δέσποινα Γλέζου αλλά η συνύπαρξη δεν ευδοκίμησε κι αποχώρησε σύντομα.Οι Πολλ συνέχισαν δισκογραφικά με μερικά ακόμα σινγκλς. Ένα δεύτερο άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972 με τίτλο Poll αλλά όλοι το λέγαμε «Το Λευκό Άλμπουμ» γιατί είχε λευκό χρώμα το εξώφυλλο (μήπως σας θυμίζει Beatles η όλη ιστορία;) και περιείχε τραγούδια σαν τα «Δε θα σαι μάρτυς», «Πες της μαϊμούς να μη με πειράζει με το δάκτυλό της», «Ποιος μπορεί να πιστέψει» όπου οι στίχοι του αναφέρονταν στη επικείμενη διάλυσή τους, «Ξημερώνει» και «Όσες φορές» Ουκ ολίγα καλά κομμάτια όπως διαβάσατε. Η έκδοση του cd που έγινε το 1994 εκτός από το 14σέλιδο ένθετο που περιείχε το κόμικ με την ιστορία τους (!) και τα «Μολυβιές φωτογραφίες» και «Αετοί» που είχαν κυκλοφορήσει σαν single. Το κόμικ, υπήρχε και στο άλμπουμ και ήταν δημιούργημα του από τον Στέργιο Δελιαλή. Πήραν μέρος στο 11ο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1972 με το τραγούδι "Μολυβιές Φωτογραφίες" που δεν ψηφίστηκε από την επιτροπή μεταξύ των 3 καλύτερων. Για την ιστορία το πρώτο βραβείο πήρε το τραγούδι «Αν ήμουν πλούσιος» με τον Δώρο Γεωργιάδη.
Στα τέλη του '72, με αρχές του '73 ήρθε η διάλυσή τους με τα μέλη τους ν' ακολουθούν προσωπικές καριέρες που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.
Το video με το τραγούδι "Αετοί" είναι η μοναδική τηλεοπτική εμφάνιση των Poll που υπάρχει και προέρχεται από την εκπομπή της ΥΕΝΕΔ "Να τα ξαναπούμε;" και το συγκρότημα είχε ήδη διαλυθεί.
Κώστας Elton Κοντογιάννης
12/6/18/
Δημοσίευση σχολίου