Εκείνη την Κυριακή το απόγευμα, 3 Ιουλίου 2011, έκοβα βόλτες λίγο μπροστά από της σκηνή του Rockwave, περιμένοντας να βγει ο Marky Ramone και το συγκρότημα του, οι Blitzkrieg, όταν πήρα ένα μήνυμα στον τηλέφωνο ότι στα παρασκήνια με περιμένει(!!!) o David Wyndorf για συνέντευξη. Μα εγώ δεν είχα ζητήσει ποτέ συνέντευξή του! Πλησίασα την είσοδο του backstage όπου με περίμενε(!) άνθρωπος της διοργανώτριας εταιρείας για να με οδηγήσει στο ξύλινο σπιτάκι του και του εξήγησα ότι είχε γίνει λάθος, αφού ποτέ δεν είχα ζητήσει συνέντευξη μαζί του (όχι πως μου κακόπεφτε)! Το λάθος ήταν δικό μου, μού εξήγησε και από τις ηλιόλουστες βόλτες μπροστά από τη σκήνη, που περίμενα να δω τον Marky Ramond (που σημειωτέον ΠΟΤΕ δεν τον είχα δει) κι ευτυχώς ο Γιάννης Δόλας που περιμέναμε μαζί την εμφάνιση του, μού έδειξε πως λειτουργεί το μαγνητόφωνο στο κινητό. Έτσι βρέθηκα στα παρασκήνια, στο ξύλινο σπιτάκι του Wyndorf που προσπαθούσε να λιαστεί κάτω από τα πεύκα και να με κυττάει σαν …λύκος! Κι όλο αυτό το μικρό διάστημα, έπρεπε να σκεφτώ κάποιες ερωτήσεις, οι περισσότερες γενικού ενδιαφέροντος, αφού είχα σταματήσει την επαφή μου δισκογραφικά με τους Monster Magnet από το 2004 όταν είχαν κυκλοφορήσει το (πολύ καλό) άλμπουμ Monolithic Baby!
-Τι θυμάσαι από το ξεκίνημά σου;
Πολλά πράγματα. Στο Red Bank του New Jersey δεν υπήρχαν πολλά συγκροτήματα που άξιζε να ασχοληθείς. Για να προσελκύσω το ενδιαφέρον των ανθρώπων των δισκογραφικών εταιρειών, έστελνα demos, χρησιμοποιώντας διαφορετικό όνομα και διαφορετικό εξώφυλλο στην κασέτα….για να νομίζουν ότι υπάρχει μεγάλο κύμα συγκροτημάτων και αξίζει να ασχοληθούν.
Το όνομα Monster Magnet πότε το απέκτησες;
Είχαμε διάφορα ονόματα. Nippletank, This is Mongoose, Wrath of the Bull God, King Fuzz, Acid Reich για να καταλήξουμε στο Monster Magnet από το όνομα ενός παιχνιδιού με μαγνήτη που παίζαμε μικροί, κι ανέφερε σε μια συζήτηση η τότε σύντροφός μου.
Να ρωτήσω αν οι Beatles ήταν από τους πρώτους επηρεασμούς σου;
Φυσικά και ήταν. Δεν υπάρχει παιδί της ηλικίας μου που να μην είχε ακούσει Beatles και Presley και να μην έχει χτυπηθεί μπροστά σε καθρέπτη. Μου άρεσαν όμως κι άλλα πράγματα όπως οι Strawberry Alarm Clock, οι Sam the Sham and the Pharaohs κι αργότερα ο Jimi Hendrix και οι Blue Cheer. Τότε ήταν που αποφάσισα να μακρύνω τα μαλλιά μου.
Οι γονείς σου τι κράτησαν στις νεανικές σου επιλογές;
Ο πατέρας μου είχε πρόβλημα με τα μαλλιά μου και φοβόταν τα ναρκωτικά. Ήταν μια εποχή που σε όλες τις ταινίες άκουγες τη λέξη LSD και σκέφτηκα να δοκιμάσω, αλλά δεν βρήκα!!! Τότε ανακάλυψα τους Cream, Jimi Hendrix Dust και Atomic Rooster και κατάλαβα ότι η μουσική είχε αλλάξει.
Να σκεφτώ ότι τότε φυτεύτηκαν οι πρώτες ρίζες του stoner rock;
(Απόλυτα σοβαρός) Ναι!
Ξέρεις ότι στους Dust έπαιζε ο Marky Ramone (σ.σ. τότε με το κανονικό όνομά Mark Bell);
Ναι, μιλήσαμε…Τότε έπαιζα σε ένα συγκρότημα που είχαμε ονομαστεί Heart Attack από το τίτλο του δίσκου τους (σ.σ. του 2ου) και κάναμε πολλές εμφανίσεις στην περιοχή του Red Bank. Γρήγορα καταλάβανε ότι αν θέλαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο, έπρεπε να πάμε στη Νέα Υόρκη και να παίξουμε στο CBGB’s. Είχα γνωρίσει τον τραγουδιστή των Dictators, Dick Manitoba γιατί μοίραζα, flyers με τις εμφανίσεις τους. Έπαιζαν σε ένα θέατρο για ένα διαγωνισμό Miss All Bare America και μας πήραν μαζί τους γιατί πίστευε ότι είμαστε πολύ μικροί για να παίξουμε στο CBGB’s. Τελικά παίξαμε κι όταν τελειώσαμε, κάποιος μας είπε ότι ο Gene Simmons (Kiss) ήθελε να μας δει. Ήταν μεσάνυχτα και φόραγε τα μαύρα γυαλιά του και μας μίλαγε και μας είπε να αλλάξουμε το όνομά μας κι από 2 λέξεις (Heart Attack) να το κάνουμε μια. Έτσι αποφασίσαμε να ονομαστούμε Shrapnel, παίρνοντας manager τον εκδότη του περιοδικού Punk. Ήταν μια εποχή που το punk είχε τεράστια ανταπόκριση αλλά εμείς δεν αισθανόμαστε ότι είχαμε σχέση με τους Sex Pistols. Είχαμε νοικιάσει ένα van και με αυτό παίζαμε ακόμα και στον Καναδά αλλά σίγουρα δεν παίζαμε punk.
Δεν σκέφτηκες να κάνεις κάτι άλλο στη ζωή σου;
Τα μόνα που με ενδιέφεραν ήταν τα κορίτσια, οι μπύρες και το rock’n’roll. Μέσα στο μυαλό μου έλεγα, αν δεν κάνεις τώρα ένα άλλο συγκρότημα, δεν θα κάνεις ποτέ. Έτσι μαζί με 2 φίλους μου από το Red Bank, τον κιθαρίστα John McBain και τον ντράμερ Tim Cronin σχημάτισα τους αρχικούς Monster Magnet. Με αυτούς κυκλοφόρησα το πρώτο EP MonsterMagnet (1990 σ.σ. με τις λέξεις ενωμένες) με 6 τραγούδια σε μια γερμανική εταιρεία (σ.σ. την Glitterhouse Records και την επόμενη χρονιά το άλμπουμ Spine of God(1991και βγήκαμε αμέσως περιοδεία.
Από τότε, η μουσική σας βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι
Παίζαμε πολύ acid, ψυχεδελεία, βλέπαμε ταινίες του Russ Meyer και κάναμε ότι δεν έκαναν οι άλλοι. Πήραμε καλές κριτικές και για πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι η δουλειά έπαιρνε αυτό που άξιζε.
Ώσπου ήλθε η ώρα του Superjudge
Ναι με κιθαρίστα τον Ed Mundell,που είχε αντικαταστήσει τον John McBain. Ένιωθα πια ότι μας ήξερε ο κόσμος γιατί φόραγε τα t-shirts. Λίγοι ήταν, αλλά τα φόραγαν.
Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου;
Κυκλοφόρησε σε μια εποχή που το heavy metal ήταν σε ύφεση και το grunge σε μεγάλη επιτυχία. Εμείς είμαστε κάπου στη μέση με το acid rock και ψυχεδέλεια να μην βρίσκει έδαφος. Ακόμα πιστεύω ότι το Superjudge ήταν ένα πολύ καλό άλμπουμ (σ.σ. κι έχει δίκιο). Τόσα χρόνια μετά, διαβάζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα stoner rock άλμπουμ.
Ποτέ δεν ήμουν υπέρ των ταυτοτήτων στα συγκροτήματα και στη μουσική τους, αλλά νομίζω ότι οι Monster Magnet είναι ένα σπουδαίο σύγχρονο ψυχεδελικό συγκρότημα.
Σ ευχαριστώ.
Πρέπει να σας βοήθησε πολύ η περιοδεία με τους Soundgarden (εποχής Badmotorfinger).
Μας βοήθησε πολύ, γιατί μας έβαλε σε ένα κοινό που δεν ήταν δικό μας, αλλά και μας βοήθησε να υπογράψουμε στην A&M Records (σ.σ. και οι Soundgarden ηχογραφούσαν στην ίδια εταιρεία). Υπογράψαμε για 6 άλμπουμ αλλά ήξερα ότι το 3ο ήταν το σημαντικότερο…
Το Dopes to Infinity…
Ναι κι με το "Negasonic Teenage Warhead" καταφέραμε να ακουστούμε παντού. Ήταν μεγάλη επιτυχία μας που ακούστηκε στην ταινία S.F.W. μαζί με τραγούδια των Soundgardem Hole, Radiohead κ.α.O κόσμος μας ήξερε πιά και το αξίζαμε.
Για το Powertrip τι έχει να πεις; Γιατί με το άλμπουμ αυτό σας έμαθε ο πολύς κόσμος!
Είμαστε τυχεροί που κάναμε μια σειρά καλών άλμπουμ κι ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Την κατάλληλη στιγμή, το κατάλληλο άλμπουμ. Κάθε ημέρα έγραφα (τραγούδια) και ήξερα ότι ήταν καλά.
Πως και δεν επέλεξες ένα γερό όνομα σαν παραγωγό; (Σχεδόν όλα τα άλμπουμ είναι συνπαραγωγή δική του με τον Matt Hyde)
Ήξερα τι ήθελα και τι είχα στο μυαλό μου. Δηλαδή τι να έκανα; Να ζητούσα από την εταιρεία κλείσει τον Rick Rubin; Είχε σημαντικότερα project από το δικό μου να δουλέψει. Μετά από τόσα χρόνια, οι παραγωγές μου είναι πολύ καλές (σ.σ. κι έχει δίκιο) και βγάζουν αυτό που θέλω.
Μετά το τόσο καλό Powertrip, ότι και να κάνατε, θα ακουγόταν χειρότερο, χωρίς να είναι.
Το God Says No γράφτηκε σαν μια συνέχεια του Powertrip και σήμερα που το φέρνουν οι fans να το υπογράψω, όλοι μου λένε ότι ήταν καλό.
Στο Monolithic Baby πως προέκυψαν οι 3 διασκευές; ("There's No Way Out of Here"-Unicorn/Robert Gilmour, "Venus in Furs"- the Velvet Underground και The Right Stuff" -Robert Calvert).
Δεν είναι η πρώτη φορά που διασκευάζουμε τραγούδια. Στο παρελθόν έχουμε διασκευάσει Hawkwind, ακόμα και blues. Ταιριάζανε στο ύφος και στην στιγμή.
Όλα τα εξώφυλλά σας έχουν μια ισορροπία μεταξύ ψυχεδέλειας και κόμικ…
(γελάει) Ταιριάζει με τη μουσική μας και με τα κόμικ που διάβαζα (σ.σ. αργότερα έμαθα ότι ο Wndroff είναι συλλέκτης κόμικ κι αυτό τον ανέβασε στην εκτίμησή μου)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/12/21
Δημοσίευση σχολίου