Οι Uriah Heep κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το καλοκαίρι του 1970. Μια και το όνομα του γκρουπ προέρχεται από τον κ. Uriah Heep (χαρακτήρα του μυθιστορήματος “David Copperfield” του Charles Dickens), ο οποίος αυτοσυστηνόταν ως “very ‘umble”, το άλμπουμ πήρε τον ευρηματικό τίτλο Very ‘eavy, Very ‘umble. Ήταν ένα όμορφο «πολυσυλλεκτικό» άλμπουμ, μιας και κάθε του τραγούδι αντιπροσώπευε κάποιο είδος της ροκ μουσικής: progressive rock, blues, hard rock, ακόμα και psychedelic και jazzy στοιχεία. Αυτό όμως που κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση, αυτό που έχει βάλει τη σφραγίδα του στο άλμπουμ αυτό, είναι το πρώτο-πρώτο τραγούδι, το βαρύ κι ασήκωτο “Gypsy”!
Το “Gypsy”, που έμελλε να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια τους, γράφτηκε από τον Mick Box (κιθάρα) και David Byron (τραγούδι). Ξεκίνησε από ένα riff, που εμπνεύστηκε ο Mick Box, και εξελίχθηκε σε ένα ανεπανάληπτο “head banger”, με τρεις στροφές, κάθε μία από τις οποίες καταλήγει σε ένα υπέροχο και πολύ χαρακτηριστικό πολυφωνικό «Αααα». Είναι αξιοσημείωτο για την εποχή, ότι η άλμπουμ έκδοση του τραγουδιού διαρκεί 6,5 λεπτά! Προκειμένου να κυκλοφορήσει και σε μικρό δισκάκι, περιόρισαν τη σινγκλ έκδοση σε 3 λεπτά. Είναι επίσης σπάνιο, ότι το τραγούδι δεν έχει ρεφρέν. Αυτό όμως που το κάνει μοναδικό, είναι το σόλο Hammond (παιγμένο από τον μεγάλο Ken Hensley), μεταξύ δεύτερης και τρίτης στροφής, αντί του συνηθισμένου σόλο κιθάρας, που ήταν απαραίτητο σε κάθε ροκ τραγούδι. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πολύ σκληρό ροκ κομμάτι, ίσως το πιο βαρύ που κυκλοφόρησε το 1970, το οποίο όμως ήταν ταυτόχρονα και πολύ μελωδικό, χάρη στη οπερετική φωνή του Byron και τα υπέροχα φωνητικά των υπολοίπων. Χωρίς λοιπόν να θέλουμε να διαγράψουμε τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ, το “Gypsy” ήταν αρκετό να εντάξει τους Uriah Heep στη χορεία των γεννητόρων του hard rock, δίπλα στην «αγία τριάδα» των Deep Purple, Black Sabbath και Led Zeppelin.
Οι στίχοι του τραγουδιού είναι απλοί, η δε ιστορία που περιγράφουν, είναι κάπως απλοϊκή. Ένας 17χρονος ερωτεύεται μια τσιγγάνα, που δεν είναι όμως όποια κι όποια! Είναι η κόρη του αρχηγού των τσιγγάνων, ο οποίος βέβαια δεν θέλει να δει το βλαστάρι του με έναν «μπαλαμό» (που θα έλεγε και η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους). Απειλώντας λοιπόν με το μαστίγιό του τον ερωτευμένο νεαρό, τον διώχνει κακήν-κακώς. Ο μικρός -τι να κάνει;- φεύγει, υπόσχεται όμως ότι σύντομα θα επιστρέψει πιο θαρραλέος και πιο δυνατός για να κερδίσει το κορίτσι των ονείρων του.
Εισπρακτικά, το άλμπουμ δεν πήγε και τόσο καλά. Και πώς να πάει δηλαδή; Απ’ τη μια, εκείνη τη χρονιά στη Μ. Βρετανία είχαν κυκλοφορήσει άλμπουμ, όπως: Let it Be (The Beatles), Get Yer Ya-Ya's Out! (The Rolling Stones), Atom Heart Mother (Pink Floyd), Led Zeppelin III (Led Zeppelin), Deep Purple in Rock (Deep Purple), Paranoid (Black Sabbath) και Benefit (Jethro Tull)! Παράλληλα, στις ΗΠΑ είχαμε κάτι άλμπουμ όπως: Bridge Over Troubled Water (Simon & Garfunkel), Self Portrait (Bob Dylan), Cosmo's Factory (Creedence Clearwater Revival) και Déjà Vu (Crosby, Stills, Nash & Young). Δύσκολα τα πράγματα! Απ’ την άλλη, σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα μεγαθήρια, οι Uriah Heep είχαν να αντιμετωπίσουν και πολλές αρνητικές κριτικές, με προεξάρχουσα βεβαίως την ανεπανάληπτη κριτική της κας Melissa Mills, στο περιοδικό Rolling Stone, όπου δηλώνει απερίφραστα ότι αν αυτό το γκρουπ κάνει επιτυχία, αυτή θα αυτοκτονήσει! Επί λέξει: "If this group makes it, I'll have to commit suicide. From the first note you know you don't want to hear any more"!!! Πού να φανταζόταν η καημένη, ότι οι Uriah Heep θα επιζούσαν για περισσότερα από 50 χρόνια και ότι, σε όλα αυτά τα χρόνια, το “Gypsy” θα ήταν πάντα στο set list των συναυλιών τους!Η κακή κριτική της δεν σταματάει εδώ. Το πάει όμως ακόμα παραπέρα η Melissa Mills: «Πρόκειται για ένα είδος Jethro Tull 10ης κατηγορίας, μόνον που είναι ακόμα πιο βαρετοί και ανόητοι». Στο σχόλιο αυτό απάντησε με βρετανικό φλέγμα και χιούμορ ο Mick Box: «Κανείς από το γκρουπ δεν παίζει φλάουτο. Επίσης, κανείς από το γκρουπ δεν μπορεί να σταθεί στο ένα του πόδι»!
Τέλος πάντων, παρά τις υπερβολές της Melissa Mills, οι οποίες βέβαια της χάρισαν αθανασία (!), το άλμπουμ εκτιμήθηκε πολύ στη συνέχεια (χαρακτηρίζεται μάλιστα ως “proto heavy metal”), ενώ το “Gypsy” συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες και διαχρονικότερες επιτυχίες των Uriah Heep. Μάλιστα, σε μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του, ο Mick Box αναγορεύει το “Very ‘eavy, Very ‘umble” ως το πιο αγαπημένο του άλμπουμ, όχι μόνο επειδή είναι το πρώτο τους, αλλά και για τη μεγάλη ποικιλία των μουσικών ειδών που παίζουν.
Παρόλο που το “Gypsy” οφείλει τη μοναδικότητά του κυρίως στο Hammond, ο Ken Hensley δεν αναμείχθηκε στη σύνθεση του τραγουδιού. Για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν συμμετείχε στη σύνθεση κανενός τραγουδιού του άλμπουμ! Ο μέγας συνθέτης, βιρτουόζος κημπορντίστας, άψογος κιθαρίστας και εξαιρετικός τραγουδιστής Ken Hensley θα αρχίσει να εδραιώνει τη μονοκρατορία του από το επόμενο άλμπουμ των Uriah Heep, το υπέροχο Salisbury.
Και μια μικρή λεπτομέρεια: Είναι πια επιβεβαιωμένο, ότι ο David Byron, στην ηχογράφηση του “Gypsy”, χρησιμοποιεί ως κρουστά κάτι φλυτζάνια τσαγιού! Πιο Εγγλέζος πεθαίνεις!
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
]6/11/21
Δημοσίευση σχολίου