Στο εφηβικό μυαλό των 14 χρόνων, ήξερα τους Crosby, Stills, Nash & Young και εκτιμούσα τα τραγούδια τους. Εξ ‘άλλου τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 70, οι μπαλάντες ήταν συνυφασμένες με το rock και το πολιτικό τραγούδι που σιγά σιγά άρχισε να ακούγεται στη χώρα μας, έστω και επί χούντας. Σε μια εποχή που άκουγα μετά μανίας Uriah Heep, Deep Purple, Led Zeppelin και Black Sabbath, δεν θυμάμαι πως αγόρασα το Harvest του Neil Young. Θυμάμαι όμως ότι τον άκουγα καθισμένος στο πάτωμα του δωματίου μου, μέσα από ένα μονοφωνικό πικ απ Panasonic. Φώναζα και τη μητέρα μου να τον ακούμε μαζί! Είχα ακούσει Cat Stevens, Joan Baez, America και Lobo, αλλά αυτή τη λυρικότητα και το σαγηνευτικό ήχο που έβγαζε ο Neil Young, δεν είχα ξανά ακούσει! Και το Harvest (No1 Αμερική, Νο1 Μ.Βρετανία) ήταν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που είχα ακούσει με τον Καναδό μουσικό να έχει αποχωρήσει από τους Crosby, Stills, Nash & Young και να συνεχίζει την προσωπική καριέρα του, μαζί με τους The Stray Gators, που τους αποτελούσαν οι Jack Nitzsche πιάνο, Ben Keith steel κιθάρα, Tim Drummond μπάσο και Kenny Buttrey ντραμς.
Τα ηλεκτρικά μέρη των τραγουδιών ηχογραφήθηκαν στη σιταποθήκη(!) του στην Καλιφόρνια ενώ χρησιμοποίησε διάφορα studio στην Αμερική, ακόμα και στην Αγγλία. Έχοντας ήδη ακούσει το πανέμορφο "Heart of Gold", με τους Linda Ronstadt και James Taylor να κάνουν φωνητικά γιατί ο Young υπέφερε από ένα τραυματισμό στην πλάτη του, το Harvest είχε αποκτήσει ενδιαφέρον. Και με οδηγό το “Heart of Gold” ανακάλυψα, το "The Needle and the Damage Done"(το μόνο ηχογραφημένο live) γραμμένο για τον κιθαρίστα των Stray Dogs του συγκροτήματος που τον συνόδευε σε αυτό το άλμπουμ, Danny Whitten που ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά, ανακάλυψα τα "A Man Needs a Maid" και "There's a World" (νομίζω το μόνο που δεν ταιριάζει στο γενικό ύφος του άλμπουμ)που ηχογραφήθηκαν με τη συνοδεία της London Symphony Orchestra, πράγμα αδιανόητο για εκείνη την εποχή, rock μουσικός να συνοδεύεται από…ορχήστρα. Ειδικά το "A Man Needs a Maid", ο Young το έγραψε για την ηθοποιό Carrie Snodgress, με τους στίχους να λένε: "I fell in love with the actress / she was playing a part that I could understand."Η σχέση τους διαλύθηκε το 1974 και η Snodgress τα έφτιαξε με τον συνεργάτη του Young, Jack Nitzsche.
Ανακάλυψα το “Old Man” με τους στίχους να μιλούν για τη σύγκριση της ζωής ενός νέου κι ενός ηλικιωμένου άνδρα, που τελικά δεν διαφέρουν τόσο πολύ. Τα φωνητικά της όμορφης Linda Ronstadt, ντύνουν τη σύνθεση και της προσδίδουν μια ξεχωριστή ομορφιά κι ο James Taylor παίζει πάντσο! Ανακάλυψα το ομότιτλο κομμάτι που είναι πολύ κοντά στην country μουσική (σ.σ. ο Neil Young είναι Καναδός), με το πιάνο σε πρώτο πλάνο και τους στίχους να έχουν συναισθηματικό θέμα. Τελευταίο άφησα το “Alabama” που στην πραγματικότητα είναι η συνέχεια του "Southern Man" (από το δίσκο του After the Gold Rush-1970), μιλώντας για τον ρατσισμό και έκανε 2 χρόνια αργότερα τους Lynyrd Skynyrd να του απαντήσουν με τη μεγάλη επιτυχία τους "Sweet Home Alabama", αναφέροντας στους στίχους “Well I heard ole Neil put her down
(Ooh... ooh... ooh...) Well I hope Neil Young will remember
Κι αυτό το «Words (Between the Lines of Age)"που κλείνει το άλμπουμ, τη όμορφο τραγούδι είναι!
TRIVIA
• Ο Danny Whitten ήταν μέλος των Crazy Horse που συνόδευαν τον Neil Young στους δίσκους και στις περιοδείες του. Δυστυχώς σε καμιά στιγμή δεν κατάφερε να αποτοξινωθεί κι έφυγε από τη ζωή το Νοέμβριο του 1972 από υπερβολική δόση, σε ηλικία 29 ετών!
• To 1990 η Warner πραγματοποίησε μια έρευνα και διαπίστωσε ότι το αμερικάνικοι κοινό, δείχνει ενδιαφέρον κι εμπιστοσύνη σε ταινίες κι άλμπουμ που έρχονται σαν συνέχεια μεγάλων επιτυχιών (sequel). Την έρευνα τη μετέφερε στους καλλιτέχνες της κι ο Mike Oldfield κυκλοφόρησε το Tubular Bells II (1992), ενώ ο Neil Young δεν θέλησε να κυκλοφορήσει δίσκο με τίτλο Harvest II, και προτίμησε να το τιτλοφορήσει Harvest Moon(1992).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
12/11/21
Ο ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ ΓΙΑ ΤΟ HARVEST
Το 1972 ήταν μια αρκετά καλή χρονιά για το rock: Οι Rolling Stones κυκλοφόρησαν το Exile On Main Street, οι Deep Purple τα Machine Head και Made in Japan, οι Jethro Tull το Thick as a Brick, οι Uriah Heep το Demons and Wizards, o Alice Cooper το School’s Out, οι Black Sabbath το Vol. 4, οι Emerson, Lake and Palmer το Trilogy, οι Genesis το Foxtrot, οι Wishbone Ash το Argus, οι δικοί μας Aphrodite’s Child το 666, ας σταματήσουμε εδώ πριν βάλουμε τα κλάματα, γιατί τη χρονιά εκείνη βγήκαν τουλάχιστον 50 σπουδαία άλμπουμ! Και μέσα σ’ αυτόν τον κατακλυσμό, ξεπετάγεται το Harvest του Neil Young, με 10 χαμηλόφωνα folk rock τραγούδια, που τα ακούς μονορούφι, και … τινάζει τη μπάνκα! Πρώτο σε πωλήσεις στις ΗΠΑ το 1972 με το single, το “Heart of Gold”, να πηγαίνει νο 1 στα charts! Ένας απλός και μελωδικός Neil Young, σε απλές «σπιτικές» ηχογραφήσεις, που τις υλοποιούν μεγάλοι μουσικοί (όπως ο Jack Nietzsche) και τις ομορφαίνουν κάποιοι εκλεκτοί φίλοι του (οι Crosby, Stills & Nash, η Linda Ronstadt και ο James Taylor), μας προσφέρει ένα αξεπέραστο έργο, που -εγώ τουλάχιστον- εξακολουθώ και σήμερα να το ακούω μονορούφι!
Δημοσίευση σχολίου