Οι Question Mark and the Mysterians είναι από τα πρώτα συγκροτήματα με καταγωγή από την Λατινική Αμερική που γνώρισε μεγάλη επιτυχία, κυρίως με το τραγούδι “96 Tears”, το οποίο οι ειδικοί θεωρούν κλασσικό του garage rock και της μετεξέλιξης του στο punk.
Αν και δεν μπόρεσαν να αναπαράγουν την ίδια επιτυχία με τις μεταγενέστερες ηχογραφήσεις τους, εν τούτοις δεν είναι συγκρότημα της μίας επιτυχίας (one-hit wonder), αφού συνολικά πέντε φορές τραγούδια τους κατέκτησαν θέσεις στον πίνακα επιτυχιών των Ηνωμένων Πολιτειών. Με καταγωγή από το Μεξικό, αλλά γεννημένοι στο Τέξας και μεγαλωμένοι στην πολιτεία Μίτσιγκαν από μετανάστες εργάτες σε φάρμες ή σε εταιρείες όπως η GM, οι Larry Borjas (μπάσσο), ο εξάδελφός του Bobby Balderrama (κιθάρα) και ο Robert Martinez (τύμπανα) ξεκίνησαν να παίζουν μαζί, επηρεασμένοι από τις μπάντες του surf rock, αρχικώς δίχως όνομα. Ο Larry Borjas πρότεινε την ονομασία "the Mysterians," μετά την παρακολούθηση της ομότιτλης ταινίας επιστημονικής φαντασίας, ιαπωνικής παραγωγής του 1957. Παρά τις ενστάσεις του Balderrama, ξεκίνησαν να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο όνομα, το οποίο και παρέμεινε.
Για κάποιο διάστημα πριν την κυκλοφορία του “96 Tears” χρησιμοποιούσαν ως όνομα το XYZ and Question Mark.
Με την εισβολή των βρεταννικών συγκροτημάτων (British Invasion) άλλαξαν γραμμή πλεύσεως, επηρεασμένοι από Beatles και Rolling Stones Καθώς όμως ουδείς ήταν τραγουδιστής αξιώσεων, στράφηκαν στον Question Mark, τον οποίον γνώριζαν μέσω των αδελφών του. Eκείνες συνήθιζαν να επισκέπτονται τους χώρους (clubs) όπου πήγαινε και τον παρακολουθούσαν να χορεύει, καθώς η φήμη του ως εξαιρετικός χορευτής είχε απλωθεί στην ευρύτερη περιοχή. Τα κορίτσια τόν πρότειναν στο συγκρότημα, η ακρόαση ήτο επιτυχής και ο Question Mark ενσωματώθηκε.
Καθώς είχε έφεση στο στυλ του Mick Jagger, ξεκίνησαν να εμπλουτίζουν το ρεπερτόριό τους με τραγούδια των Stones.
Η στρατολόγηση των Borjas και Martinez (υπηρέτησαν στην Γερμανία, αποφεύγοντας το Βιετνάμ) προβλημάτισε αναφορικώς με το μέλλον. Πριν την αναχώρηση των δύο προσέθεσαν τον οργανίστα
Frank Rodriguez (13 ετών όταν ενσωματώθηκε), επηρεασμένοι από τον ήχο συγκροτημάτων όπως οι Moody Blues, Dave Clark Five και Animals.
Με την προσθήκη του μπασσίστα Frank Lugo ξεκίνησαν να γράφουν τα δικά τους τραγούδια.
Το “96 Tears” ξεκίνησε από ένα riff του οργανίστα, το οποίο άρεσε στα υπόλοιπα μέλη και συνέχισε να δουλεύει με τον κιθαρίστα. Αρχικώς ήταν ορχηστρικό κομμάτι, έως ότου ο Question Mark πρόσθεσε στίχους από ένα ποίημα που είχε γράψει πριν την ενσωμάτωσή του στο συγκρότημα και για το οποίο προσπαθούσε να φτιάξει μία μελωδία.
Συμφώνως προς τον κιθαρίστα Bobby Balderrama “Όταν “χτίζαμε” το τραγούδι μού εδημιουργήθη η εντύπωση ότι ο Mark περισσότερο αυτοσχεδίαζε παρά είχε έτοιμους στίχους. Η αρχική επιλογή για τίτλο ήταν “Too Many Teardrops,” όταν ο ντράμμερ Eddie Serrato πρότεινε το ‘69 Tears.’ Αν και μόλις δεκατεσσάρων όταν ηχογραφήσαμε το τραγούδι και δεκαπέντε όταν κυκλοφόρησε, γνώριζα τι σήμαινε το 69. Έχοντας κατά νου και την εμφάνιση των Stones στο τηλεοπτικό πρόγραμμα τού Ed Sullivan και την αλλαγή στο τίτλο του τραγουδιού “Let’s Spend the Night Together,” αντέτεινα ότι, ναι μεν ήταν πιασάρικος ο τίτλος, αλλά δεν θα το έπαιζαν στα ραδιόφωνα. Στην συνέχεια ο Serrato πρότεινε να αντιστρέψουν την σειρά των αριθμών, όπερ και εγένετο.”
Σε κάποια από τις συνεντεύξεις του, ο Question Mark ανέφερε ως υπεύθυνο για το βασικό riff του τραγουδιού τον μπασσίστα Frank Lugo.
Το συγκρότημα ηχογράφησε τα "96 Tears" και "Midnight Hour" σε μικρό δίσκο με την βοήθεια της μικρής δισκογραφικής Pa-Go-Go Records. Για την προώθηση του δίσκου συνεργάστηκαν με τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, ένα είδος αλληλοβοηθείας. Το συγκρότημα προωθούσε τους σταθμούς στις εμφανίσεις τους και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί έπαιζαν το τραγούδι τους.
Η δημοτικότητά τους μεγάλωσε με τις εμφανίσεις τους στην μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας, το Ντιτρόϊτ, και την μετάδοση του τραγουδιού από ραδιοφωνικό σταθμό της πόλεως.
Προσέλκυσαν το ενδιαφέρον μεγαλυτέρων εταιρειών, με νικήτρια την Cameo Parkway Records του Neil Bogart, η οποία αγόρασε τα δικαιώματα του τραγουδιού για διανομή σε ολόκληρη την επικράτεια. Ο μικρός δίσκος επανα-κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1996. Αναβαίνοντας σταθερά τις θέσεις στον πίνακα επιτυχιών σκαρφάλωσε στην κορυφή το φθινόπωρο (# 1 και στον Καναδά, #37 στο Ηνωμένο Βασίλειο), αφήνοντας πίσω τους το “Last Train to Clarksville” των Monkees, οι οποίοι φάνταζαν στα μάτια του κιθαρίστα των Mysterians σαν τους Beatles. Ο ίδιος παρακολουθούσε ανελλιπώς το τηλεοπτικό πρόγραμμά τους. Σε σύντομο διάστημα έγινε χρυσός, με πωλήσεις πλέον του εκατομμυρίου.
Η επιτυχία του τραγουδιού τούς κράτησε στην επικαιρότητα για διάστημα δεκαπέντε μηνών, στο οποίο εμφανίστηκαν σε τηλεοπτικές εκπομπές του Dick Clark, ενώ περιόδευσαν με Strawberry Alarm Clock, Electric Prunes, McCoys, Shadows of the Knight και Seeds, ταξιδεύοντας με το ίδιο λεωφορείο. Ο κιθαρίστας Bobby Balderrama αναφέρει για τις κοινές περιοδείες με αγαπημένα συγκροτήματα όπως:
• Τους Beach Boys, τους οποίους, επίσης, θαύμαζε, αλλά δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν πολύ, καθώς εκείνοι έφθαναν με λιμουζίνα λίγα λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας τους και αποχωρούσαν με το ίδιο μέσο αμέσως με την λήξη τους.
• Τους Yardbirds, όπου ανυπομονούσε να παρακολουθεί τον Jeff Beck επί σκηνής, όντας φανατικός θαυμαστής του. Λυπήθηκε όταν εκείνος αποχώρησε από την μπάντα, αλλά εντυπωσιάστηκε εξ ίσου από τον Jimmy Page, ο οποίος με την σειρά του είχε επικεντρωθεί στον τραγουδιστή Question Mark και στην σκηνική του παρουσία.
Επίσης, εκθειάζει και ο ίδιος (Balderrama) τον Question Mark, ως το αστέρι της μπάντας και έναν εξαιρετικό διασκεδαστή πού όλοι αγαπούσαν. “Έκανε διάφορα χορευτικά, πολύ πριν τον Michael Jackson.”
Αντιθέτως, απογοητεύθηκε από τον Jim Morrison, αν και εκτιμούσε τους Doors και το “Light My Fire”, το οποίο κυκλοφόρησε αφού το δικό τους τραγούδι είχε κάνει τον κύκλο του, όταν διάβασε την δήλωσή του “Well, I don’t like bubblegum music like Question Mark & the Mysterians and the Monkees.”
Τον Νοέμβριο του 1966 κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος (LP) με τίτλο 96 Tears (#66), από τον οποίο το τραγούδι "I Need Somebody" ανέβηκε στο #22 στους μικρούς δίσκους.
Οι Mysterians δεν μπόρεσαν να επαναλάβουν ανάλογη επιτυχία, ούτε με το δεύτερο LP“Action που κυκλοφόρησε στο ζενίθ της δημοτικότητας τους (καλοκαίρι 1967), ούτε με τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε μικρό δίσκο έως το 1973, εκτός του "Can't Get Enough of You Baby"(#56) το οποίο είχαν ηχογραφήσει αρχικώς οι Four Seasons και έκαναν επιτυχία οι Αμερικάνοι Smash Mouth το 1999. Η αυθεντική σύνθεση επανα-συνδέθηκε το 1984 για μία συναυλία στο Ντάλλας, η οποία ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε ως 96 Tears Forever: The Dallas ReUnion Tapes το επόμενο έτος.
Το 1997 οι Mysterians ενώθηκαν εκ νέου. Μη δυνἀμενοι να επανα-κυκλοφορήσουν τους δίσκους τους σε ψηφιακή μορφή (cd) καθώς τα δικαιώματα των τραγουδιών του ανήκαν στον Allen Kleine, (μάνατζερ των Beatles και Stones μεταξύ άλλων), επανα-ηχογράφησαν τα τραγούδια του πρώτου τους LP και με την προσθήκη μερικών ακόμη κυκλοφόρησαν τον δίσκο Question Mark & The Mysterians, τον οποίο ακολούθησαν τα “ Do You Feel It Baby?” (Live 1998) και “More Action” (1999, με παλαιά επανα-ηχογραφημένα και νέα τραγούδια). Εκείνο το διάστημα επισκέφθηκαν δις την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Toν Ιανουάριο του 2007 πυρκαϊά κατέστρεψε όχι μόνον το σπίτι του Question Mark στην πόλη Clio της πολιτείας Μίτσιγκαν, αλλά και παρά πολλά από τα αναμνηστικά του (δίσκους, κοστούμια, ταινίες, φωτογραφίες), προκαλώντας παράλληλα τον θάνατο τεσσάρων από τα Yorkshire Terrier
με την εκτροφή των οποίων ασχολείτο επαγγελματικώς. Σε βοήθειά προσέτρεξαν φίλοι του διοργανώνοντας συναυλίες• οι Mysterians έπαιξαν σε κάποιες.
TRIVIA
• Ο Question Mark εμφανιζόταν και εμφανίζεται πάντοτε με γυαλιά ηλίου. Έχει ισχυρισθεί ότι κατάγεται από τον πλανήτη Άρη και σε μια προηγούμενη ζωή έζησε ανάμεσα στους δεινόσαυρους. Συμφώνως προς διάφορες ιστοσελίδες το αληθινό του όνομα είναι Rudy Martinez, το οποίο άλλαξε νομίμως σε Question Mark, αν και ο ίδιος επιθυμούσε μόνον το σύμβολο ?. Σε συνεντεύξεις του που αλίευσα στο διαδίκτυο, ο ίδιος δεν ἔχει αποκαλύψει το αληθινό του όνομα, ούτε επιβεβαιώσει το Rudy Martinez.
• Για ένα βραχύβιο διάστημα έγινε μέλος των Mysterians ο μπασσίστας Mel Schacher, μετέπειτα στους Grand Funk Raiiroad.
• Έχουν διασκευάσει το “96 Tears” μεταξύ άλλων οι: Aretha Franklin, Jimmy Ruffin των Temptations, Thelma Houston, Garland Jeffreys (#5 στο US rock chart), Inspiral Carpets, Stranglers (#17 στο Ηνωμένο Βασίλειο 1990), Primal Scream, Fuzztones, Iggy Pop.
• To 2007 εισήχθησαν στο Michigan Rock and Roll Legends Hall of Fame.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
96 Tears (1966)
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
20/9/21
Δημοσίευση σχολίου