"Eννοείται ότι θα γράψεις κριτική για τη συναυλία", ήταν τα λόγια που δεν χωρούσαν αντίρρηση από το Αφεντικό του Rockmachine.
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021, βράδυ και περπατώντας στο δρόμο συλλογιζόμουν ποιός ήταν ο βαθύτερος λόγος που θα με οδηγούσε, μαζί με την παρέα μου, στο Ηρώδειο την ακριβώς επόμενη μέρα για να παρακολουθήσω το Classic Rock 5, την πρώτη μου συναυλία ύστερα από δύο χρόνια μουσικής ανομβρίας λόγω της κατάστασης που όλοι βιώνουμε. Εκτός λοιπόν από την μοναδικότητα του χώρου, του παντρέματος του Classic Rock με την κλασσική ορχήστρα οργάνων, των τραγουδιών που υποψιαζόμουν πως θα άκουγα, του "μπερεδοφόρου" τραγουδιστή των Survivor Dave Bickler που δεν είχα ξαναδεί, θα βρισκόμουν στο χώρο για ένα καλλιτέχνη με τον οποίο μεγάλωσα, λάτρεψα και λατρεύω, είδα αρκετές φορές στο παρελθόν με διαφορετικά σχήματα με τα οποία ήρθε στην χώρα μας και ποτέ μα ποτέ (!) δεν με απογοήτευσε ούτε στο ελάχιστο με την απόδωσή του πάνω στη σκηνή. Ο πολύ αγαπημένος Joe Lynn Turner, η "αοράδικη" φωνή των Rainbow (και όχι μόνο), ήταν η αιτία για να προσμένω με μεγάλη λαχτάρα το συγκεκριμένο μουσικό γεγονός.
Εννέα και πέντε και από τα μεγάφωνα ακούγεται στα Ελληνικά και στα Αγγλικά το καλωσόρισμα συνοδευόμενο από σχετικές οδηγίες για μάσκες, αποστάσεις και βιντεοσκοπίσεις από κινητά τηλέφωνα (τι υποκρισία Θεέ μου!). Τα επόμενα λεπτά θα βρουν το κατάμεστο Ηρώδειο να υποδέχεται τους μουσικούς και των δύο συνόλων πάνω στην σκηνή οι οποίοι σύσσωμοι θα ζεστάνουν το κοινό με το Hurricane 2000 των Scorpions. Η άψογη εκτέλεσή του θα αποσπάσει το θερμό χειροκρότημα το οποίο θα παραταθεί μέχρι και την είσοδο του πρώτου ροκ ειδώλου, του εξηνταοκτάχρονου πρώην τραγουδιστή των Survivor, Dave Bickler. Στατικός αλλά πολύ ευδιάθετος ο Bickler και οι μουσικοί θα μας ταξιδέψουν στην εποχή του ραδιοφωνικού Αμερικάνικου ροκ ή A. O. R. αλλιώς και θα φέρουν κινηματογραφικές μνήμες στο μυαλό μας από τον θρυλικό Rocky. Feels like love, Burning heart, Hope μέσα από τον προσωπικό δίσκο "Darklight" του 2018, Caught in the game, I cant hold back με ειδική αφιέρωση στον εκλιπώντα Jimi Jamison και φυσικά Eye of the tiger.
Ο Dave Bickler θα αποχαιρετίσει το Ηρώδειο με την υποψία ότι θα τον ξαναδούμε και η "μπάντα" που μας υποδέχτηκε με Scorpions θα συνεχίσει με την ίδια συνταγή, με διαφορετικά υλικά όμως. Cross fire δεμένο με Deadly Sting Suite με τα αναγνωρίσιμα He's a woman she's a man και Dynamite και τον χώρο να φωτίζεται με ένα φανταστικό πράσινο, μπλε και κίτρινο χρώμα που θεωρώ πως καθήλωσε κάθε παρευρισκόμενο.
Ο Joe Lynn Turner είναι εβδομήντα χρονών πλέον αλλά όλα τα στοιχεία που χαρακτήρισαν αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη ήταν εκεί, παρόντα και ακμαία όπως σε ένα εικοσάχρονο! Το λαμπερό χαμόγελο του, η ανεβαστική του διάθεση, το "απείραχτο - άπαιχτο" μαλλί του, η ηλιοκαμμένα όψη του (σολαριουμ;;;), τα περιπαικτικά του καμώματα που αυτή τη φορά εστίασαν στον μαέστρο "Θάνος" (!), η "larger than life" σκηνική του παρουσία και φυσικά η Φωνάρα του! Η είσοδος του πυροδότησε το Ηρώδειο και πρόδωσε την μεγάλη διαφορά καλλιτεχνικού αναστήματος που έχει από τον Bickler.
Τί ακούστηκε; Spotlight kid, I surrender, Love conquers all που το αφιέρωσε στην γυναίκα του η οποία ήταν παρούσα στο χώρο για την 10η επέτειο γάμου τους και με τα κινητά να ανάβουν με μοναδική εξαίρεση ένα αναπτήρα φαντάζεστε από ποιόν, Highway Star, Long live Rock 'n' roll με ειδική αναφορά στον Ronnie James Dio έναν πραγματικό gentleman σύμφωνα με τον Turner, Smoke on the water με τον Dave Bickler να εισέρχεται στην σκηνή σε βοηθητικό ρόλο μαζί με τις δύο υπέροχες κυρίες του συνόλου. Το αστείο είναι ότι όταν τελείωσε το set του ο Joe Lynn Turner, αποχώρησε από την σκηνή αφού χαιρέτησε τον κόσμο μέσα από θερμά χειροκρότηματα ενώ ο Bickler ξεχάστηκε και ξέμεινε πίσω φεύγοντας αργότερα σαν βρεγμένη γάτα, απορημένος.
Ορχήστρα και συγκρότημα και πάλι επίκεντρο στην σκηνή αυτή τη φορά με ένα Queen medley αποτελούμενο από Who wants to live forever, Bohemian Rhapsody, We will Rock you, We are the champions, Love of my life και The show must go on.
Η τελική ευθεία που θα φέρει και το φινάλε της παράστασης θα έχει Bickler και Turner μαζί στην σκηνή διασκευάζοντας Painted Black από Rolling Stones με την ικανοποίηση του κόσμου να εκδηλώνεται μέσα από επευφημίες και ασταμάτητα χειροκρότηματα. Το συμπέρασμα από όλη την βραδιά, προσωπικά μιλώντας, δεν άλλαξε πράγμα βέβαια που δεν με εξέπληξε.
Joe Lynn Turner είσαι κορυφή!!
 |
| To set list της συναυλίας |
Η συνέχεια θα βρει τους συντάκτες του Rockmachine σε πανκ μαγαζί της περιοχής στο Κουκάκι που με την ορμή τους το εξαναγκασαν να επιδοθεί σε N. W. O. B. H. M. ρυθμούς και να αποποιηθεί της πραγματικής του ταυτότητας. Λίγο αργότερα όμως το όνειρο για μεταμεσονύκτια πίτσα θα γκρεμιζόταν και την θέση του θα την έπαιρνε η σκληρή πραγματικότητα του καλοψημένου κοτόπουλου με το διχαστική απορία... Καλαμάκι, γύρος ή όλα μαζί;;
Long live Rock 'n' Roll!!!!!!!
ΚΕΙΜΕΝΟ/ΦΩΤΟ: ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
26/9/21
Δημοσίευση σχολίου