Έχοντας ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα των ναρκωτικών και του αλκοόλ και με την καριέρα του να παρουσιάζει μια σταθερή ανοδική πορεία, ο μεγάλος Eric Clapton κυκλοφορεί το 7ο προσωπικό άλμπουμ σε παραγωγή του Ton Dowd, με τίτλο Another Ticket (Νο 18 Μ.Βρετανία, Νο 7 Αμερική). Έχοντας σταδιακά απομακρυνθεί από το blues κι έχει αναπτύξει ένα easy listening rock ύφος με πολλά στοιχεία country, ο μεγάλος Άγγλος κιθαρίστας έχει δίπλα του έναν άλλο καλό κιθαρίστα, αλλά όχι τόσο γνωστό, τον Albert Lee. Το Another Ticket ήταν το τελευταίο άλμπουμ του σε συνεργασία με την Polydor Records κι ο Clapton είχε την πολυτέλεια να μην το προωθήσει όσο θα έπρεπε. Παρ΄όλα αυτά, έβγαλε μια μεγάλη all time επιτυχία, το "I Can't Stand It"(Νο 10 Αμερική), που το θεωρώ ένα από τα καλύτερα τραγούδια του για τη δεκαετία του 80. Το άλμπουμ έχει ένα υψηλό επίπεδο παιξίματος, γιατί εκτός του Albert Lee, στην ομάδα μουσικών που συμμετέχουν είναι πιανίστας/τραγουδιστής των Procol Harum, Gary Brooker, ο επίσης πιανίστας Chris Stainton (Joe Cocker, Who κ.α.) κι ο ντράμερ Henry Spinetti, ονόματα εγγύηση, με τους περισσότερους να παίζουν μαζί του στις τότε περιοδείες.
Το άλμπουμ ξεκινά με 2 νωχελικά τραγούδια, που δεν συνίστανται για εισαγωγή δίσκου, τα “Something Special” και “Black Rose” που περνούν και ξεχνιόνται για να φτάσουμε στο “Blow Wind Blow”, που ο αναζωογονημένος Eric Clapton θυμήθηκε τις ρίζες του, το blues. Το ίδιο υπέροχο συναίσθημα φουντώνει ακούγοντας και τα “Floating Bridge” κι ακόμα περισσότερο το “Catch if you can” που θα μπορούσε να είχε συμπεριληφθεί και στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, που ο ήχος των blues ήταν διάχυτος και κλείνει με το “Rita Mae” που χαρακτηρίζεται από ένα αχαλίνωτο σόλο που ακούω και ξανά ακούω. Ο Clapton που θέλω να ακούω, ο Clapton των Blues. Όμως, μην παραμυθιάζεστε. Το Another Ticket ΔΕΝ είναι κανένα φοβερό άλμπουμ, αλλά αυτά τα 4 blues κομμάτια του ήταν αρκετά για να ξεσηκώσουν, επιστρέφοντας στον ήχο του κλασικού blues κι όχι του σύγχρονου. «Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να φτιάξω αυτό το άλμπουμ γιατί είχα βαρεθεί τελείως να γράφω βαρετές και ευχάριστες μελωδίες», είπε ο Clapton στο περιοδικό Musician (Μάιος 1982) «και σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να επανασυνδεθώ με αυτό που ξέρω καλύτερα».
Πραγματικά, θα ήθελα να μπω στο μυαλό του για να μάθω τι σκέπτεται ο ίδιος για το I Can't Stand It αλλά και για το Another Ticket. Αν σε μια τόσο μεγάλη καριέρα, μια καριέρα 21 studio άλμπουμ, θυμάται αυτό το άλμπουμ!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
20/8/21/
Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ANOTHER TICKET
Συμπαγές album με γερή δόση blues rock και τον Eric Clapton να θυμίζει βετεράνο πολύπειρο bluesman που δεν ενδιαφέρεται για την εμπορική επιτυχία, αλλά στοχεύει να μας χαρίσει μια απολαυστική συλλογή τραγουδιών τζαμάροντας με την μπάντα του. Το Another ticket απευθύνεται κυρίως στους αφοσιωμένους θαυμαστές του Eric, δεν είναι ένα από τα κορυφαία του, αλλά αφήνει μια ευχάριστη αίσθηση καθώς στα τραγούδια του εναλλάσσεται το παραδοσιακό blues με το γρήγορο και ρυθμικό rock.
Δημοσίευση σχολίου