Το έτος 1973 βρίσκει τους Black Sabbath σε μια ακόμα παγκόσμια περιοδεία, για την υποστήριξη του 4ου άλμπουμ τους, Black Sabbath vol. 4. Είχαν προηγηθεί τρία πολύ δημιουργικά, αλλά και κουραστικά χρόνια, από το 1970 ως και το 1972, όπου κυκλοφόρησαν τα τρία πρώτα τους άλμπουμ (Black Sabbath, Paranoid, Masters of Reality), που είχαν όλα εξαιρετική επιτυχία και έβγαλαν “anthems”, όπως τα Paranoid, Iron Man, N.I.B. και Sweet Leaf. Ενδιάμεσα από την κυκλοφορία των άλμπουμ, έπρεπε φυσικά να οργώσουν όλες τις ηπείρους για να παρουσιάσουν live τα καινούργια τους τραγούδια. Έτσι, όταν το καλοκαίρι του 1973 αποφάσισαν να ασχοληθούν με την παραγωγή του 5ου άλμπουμ τους, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου τόσο απλά, όπως ήταν με τα προηγούμενα τέσσερα.
Επειδή, για να ηχογραφήσουν το Vol. 4, είχαν εγκατασταθεί όλοι σε ένα σπίτι στο Bel Air του Los Angeles και έκαναν τις ηχογραφήσεις στα Record Plant Studios, σκέφτηκαν ότι και για το 5ο άλμπουμ θα ήταν καλό να αναπαραγάγουν την ίδια ατμόσφαιρα. Έτσι, πήγαν πάλι στο ίδιο μέρος και νοίκιασαν το ίδιο στούντιο. Τίποτα όμως δεν ήταν πια το ίδιο: Η συσσωρευμένη κούραση από τόσες παγκόσμιες περιοδείες και η κατάχρηση ουσιών είχαν φέρει το γκρουπ σε σημείο εξάντλησης. Ούτε καν το στούντιο δεν ήταν το ίδιο, αφού ενδιάμεσα το είχε χρησιμοποιήσει ο Stevie Wonder, ο οποίος είχε εγκαταστήσει εκεί μέσα ένα “giant synthesizer“! Όλα αυτά έφεραν τον βασικό (πρακτικά, τον μοναδικό) συνθέτη του γκρουπ, τον Tony Iommi, μπροστά σε μια πρωτοφανή για εκείνον κατάσταση: Μπλοκάρισε! Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα, δεν μπορούσε να συνθέσει τίποτα! Όπως περιγράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του “Iron Man: My Journey through Heaven and Hell with Black Sabbath”, πανικοβλήθηκε από την κατάσταση και πίεσε τους υπόλοιπους να γυρίσουν άρον-άρον στην Αγγλία.
Ύστερα λοιπόν από ένα μήνα άκαρπης παραμονής στο Los Angeles, οι Black Sabbath επιστρέφουν στην Αγγλία και εγκαθίστανται στο Clearwell Castle, στο δάσος του Dean, στο Gloucestershire, ένα κάστρο στο οποίο, πριν τους Black Sabbath, είχαν εγκατασταθεί και είχαν βρει έμπνευση οι Led Zeppelin, οι Mott the Hoople και οι ίδιοι οι Deep Purple! Και ξαφνικά, θες η μεσαιωνική ατμόσφαιρα με τα μπουντρούμια, τα οπλοστάσια και τα περιφερόμενα φαντάσματα (!), θες η αύρα των προηγούμενων γκρουπ, θες ο βρετανικός αέρας, ο Tony Iommi ξεμπλοκάρισε! Και το ξεμπλοκάρισμά του γέννησε το κλασικό “Sabbath Bloody Sabbath”!
Πρώτα ήρθε το ανεπανάληπτο riff. Ύστερα το ενδιάμεσο πιο μελωδικό κομμάτι. Τέλος, το δυνατό σόλο για το φινάλε. Ας δούμε πώς τα περιγράφει ο ίδιος: «Το riff του Sabbath Bloody Sabbath είναι το σημείο αναφοράς όλου του άλμπουμ. Είναι ένα βαρύ riff, που ακολουθείται από ένα πιο ελαφρό μέρος και μετά πάλι το riff: Φως και σκιά, έτσι τα θέλω τα τραγούδια μου. Ο δε Ozzy είναι εξαιρετικός σ’ αυτό το τραγούδι! Σε όλα τα τραγούδια του άλμπουμ, εδώ που τα λέμε».
Οι στίχοι του τραγουδιού ανήκουν φυσικά στον Geezer Buttler. Όπως αφηγείται ο ίδιος, «οι στίχοι του Sabbath Bloody Sabbath αναφέρονται στις εμπειρίες μας ως γκρουπ, στα πάνω μας και τα κάτω μας, στις καλές και κακές στιγμές μας, στις εξαπατήσεις που μας έκαναν, γενικότερα στην επιχειρηματική πλευρά όλης αυτής της ιστορίας. Ο στίχος 'Bog blast all of you' απευθύνεται στους κριτικούς, τη μουσική βιομηχανία, τους δικηγόρους, τους λογιστές, τη διοίκηση και όλους αυτούς που προσπαθούσαν να τα κονομήσουν στην πλάτη μας. Είναι ένας απεγνωσμένος κομπασμός απέναντί τους».
Ο τίτλος “Sabbath Bloody Sabbath” αναφέρεται στη “Sunday Bloody Sunday”, όπως έχει καθιερωθεί να ονομάζεται εκείνη η Κυριακή της 30ης Ιανουαρίου 1972, όπου ο αγγλικός στρατός άνοιξε πυρ κατά καθολικών Ιρλανδών διαδηλωτών, με αποτέλεσμα 14 νεκρούς και πολλούς τραυματίες. Πολλοί καλλιτέχνες, κυρίως αυτοί με ιρλανδικές ρίζες, έγραψαν τραγούδια γι’ αυτό το θέμα, με πρώτους-πρώτους τον Paul McCartney και τον John Lennon! Πιο γνωστό βεβαίως είναι το “Sunday Bloody Sunday” των U2 (1983). Ο Buttler, έχοντας κι αυτός ιρλανδέζικη καταγωγή, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Το Sabbath Bloody Sabbath είναι το τραγούδι με το οποίο ξεκινάει (εντυπωσιακά) το ομώνυμο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1973. Για την προώθηση μάλιστα του τραγουδιού, οι Black Sabbath έκαναν και το σχετικό video clip, γυρισμένο μέσα στους κήπους της κατοικίας του Buttler (εγώ νόμιζα πάντα, ότι ήταν γυρισμένο μέσα σε δάσος, φανταστείτε δηλαδή «κήπους»). Το ωραίο (και σπάνιο τότε) είναι ότι τα μέλη του γκρουπ απλώς σαχλαμαρίζουν μπροστά στο φακό. Δεν παριστάνουν ότι παίζουν, δεν εμφανίζονται καν με μουσικά όργανα.
Η υποδοχή του τραγουδιού ήταν ενθουσιώδης, ακόμα και από «σοβαρούς» κριτικούς, οι οποίοι μέχρι τότε «έθαβαν» τους Black Sabbath. Εκτός όμως από τους κριτικούς, είναι και οι συνάδελφοί τους μουσικοί, που εκθειάζουν το κομμάτι. Ο Slash των Guns ‘N’ Roses λέει στο Guitar World, το 2008: «Το outro του Sabbath Bloody Sabbath είναι ό,τι πιο βαρύ έχω ακούσει στη ζωή μου. Μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει τίποτα τόσο βαρύ, που νάχει μέσα του τόση ψυχή».
Δυστυχώς, παρά τη μεγάλη του απήχηση, το Sabbath Bloody Sabbath είναι η τελευταία παγκόσμια επιτυχία που έκαναν οι Black Sabbath με το αρχικό line-up (Iommi, Osbourne, Buttler, Ward). Η ένταση, η κούραση και οι καταχρήσεις, που επέφερε αυτή η τόσο έντονη περίοδος 1970-1972, δημιούργησαν βαθύ χάσμα μεταξύ των μελών (κυρίως μεταξύ Iommi και Osbourne) και αυτό είχε αρνητικά αποτελέσματα στη δημιουργικότητα του γκρουπ. Θα έπρεπε να μεσολαβήσουν έξι χρόνια, για να έρθει ο Ronnie James Dio και να ξαναβάλει το γκρουπ στη θέση που του αξίζει.
ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΕΙ
Ως πιο σημαντικές διασκευές, θα πρέπει να αναφέρουμε αυτές των Anthrax (1987), των Cardigans (1994) και των Godspeed. Οι τελευταίοι ήταν support των Black Sabbath και παίζουν το κομμάτι στο tribute album Nativity in Black (1994), έχοντας για τραγουδιστή τον Bruce Dickinson!
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
28/8/21
Δημοσίευση σχολίου