Μπορεί τα φεστιβάλ όπως Woodstock, Isle of Wight Festival(του 1969), California Jam ή και κάποια άλλα που διοργανώθηκαν τη δεκαετία του 80 να συγκέντρωσαν υπερβολικά μεγάλα νούμερα θεατών, υπάρχει όμως ακόμα ένα που στον περισσότερο κόσμο είναι εντελώς άγνωστο κι είναι αυτό που διοργανώθηκε στο Watkins Glen με το όνομα Summer Jam festival. Οι διοργανωτές του ήταν οι Shelly Finkel και Jim Koplik, οι οποίοι είχαν αποκτήσει πείρα διοργανώντας συναυλίες των Grateful Dead και αρχικά ήθελαν το φεστιβάλ να κρατάει μόνο μια ημέρα. To φεστιβάλ είχε προγραμματιστεί για τις 28 Ιουλίου 1973 και τα μεγάλα ονόματα ήταν οι Grateful Dead και Allman Brothers. Την τελευταία στιγμή, βλέποντας ότι υπάρχει χρόνος για ακόμα ένα συγκρότημα, προσέθεσαν και τους Band. Μετά την άναρχη είσοδο του κόσμου στο Woodstock, είχαν τεθεί κάποιοι περιορισμοί όσον αφορά τον κόσμο που δεν θα ξεπερνούσε τις 150.000, αλλά με έκπληξη οι διοργανωτές είδαν ότι είχε μαζευτεί περισσότεροι 600.000 κόσμου, νούμερο που με κανένα τρόπο δεν μπορούσαν να διαχειριστούν! Για τους Band, η εμφάνισή τους στο Summer Jam ήταν πολύ σπουδαία στιγμή, με το συγκρότημα να έχει συστηθεί με το καλό του άλμπουμ Music from The Big Pink(1968) ενώ η τελευταία του κυκλοφορία πριν το φεστιβάλ ήταν το Cahoots (1971). Με 2 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, η συναυλία στο Watkins Glen ήταν ότι καλύτερο, αλλά δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έπαιζαν μπροστά από 600.000 κόσμο. »Ήταν το μεγαλύτερο πλήθος κόσμου που είχα δει ποτέ στη ζωή μου» λέει ο μπασίστας και τραγουδιστής Rick Danko. “Ευτυχώς, πιάσαμε αμέσως το σφυγμό του κόσμου και παίξαμε όλα τα γνωστά τραγούδια μας, ξεκινώντας με ‘The Night They Drove Old Dixie Down’ με όλο τον κόσμο να τραγουδάει μαζί μας.
Παίξαμε ακόμα τα ‘The Weight’, ‘I Shall Be Released’, με τον κόσμο να συμμετέχει αλλά με τον καιρό να χαλάει απότομα και να μαζεύονται μαύρα σύννεφα, αναγκάζοντας το συγκρότημα να φύγει από τη σκηνή. Ο κόσμος όμως άρχισε να διαμαρτύρεται, φωνάζοντας “Do something, do something!”με τον οργανίστα Garth Hudson να παίζει ένα σόλο, που θύμιζε Booker T Jones. Ήταν απίστευτο» λέει ο Danko “υπήρχε μια καταιγίδα κι ένας μουσικός έπαιζε πλήκτρα επάνω στη σκηνή». Όταν τελείωσε η καταιγίδα, το συγκρότημα ξανά εμφανίστηκε παίζοντας τα ‘Up On Cripple Creek και ‘Rag Mama Rag’ για να κλείσει με το instrumental ‘Amazing Grace’. Αν και οι Band ήταν μεταξύ των ονομάτων που εμφανίστηκαν στο Woodstock, το συγκρότημα θεωρεί την εμφάνισή του στο Summer Jam του Watkins Glen την καλύτερη αλλά και αυτήν που έγινε μπροστα σε περισσότερο κόσμο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
31/7/21
Δημοσίευση σχολίου