IRON MAIDEN S/T/(1980): ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Ακόμα θυμάμαι το Μάνο Ξυδού, που τότε δούλευε για στο Τμήμα Ξένου Ρεπερτορίου στην EMI, που στεγαζόταν στο ιστορικό κτίριο της Ριζούπολης , να μου βγάζει μέσα από ένα φοριαμό (σ.σ. τη λέξη αυτή την έμαθα στο στρατό), μια μεταλλική ντουλάπα και να μού δίνει το πρώτο άλμπουμ των Iron Maiden (1980, No 4 Μ.Βρετανία). Έως τότε δεν τούς ήξερα ούτε σαν όνομα, αφού δεν είχα διαβάσει κάτι σχετικό στη Melody Maker ούτε στα τότε ελληνικά μουσικά περιοδικά ( Ήχο, Μουσική, Ποπ-Ροκ και Μουσικό Εξπρές στα οποία  δύο τελευταία έγραφα). Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει αποκόμματα των κριτικών που πήρε από τα τότε ελληνικά μουσικά περιοδικά, αλλά θυμάμαι πολύ καλά ότι στα περισσότερα, πέρασε και …δεν άγγιξε. Εξ άλλου τότε, η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών δημοσιογράφων αλλά και των Αρχισυντακτών Δ/ντών Σύνταξης κάθε περιοδικού ήταν fans τού λεγόμενου new wave και κάθε μουσική κίνηση που ερχόταν από αλλού (πόσο μάλλον του heavy metal) αντιμετωπιζόταν περιφρονητικά (σ.σ. δεν γράφω τη λέξη τυχαία!)
Στη Μ.Βρετανία τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, γιατί ζούσαν την αλλαγή, γι αυτό και το άλμπουμ πήρε καλές κριτικές και καθόλου τυχαίο που πήγε στοΝο4.Τότε δεν υπήρχε η ταυτότητα New Wave of British Heavy Metal και η ανάδειξη του δίσκου ήλθε μέσα από τις πολλές συναυλίες τους, μπροστά σε ένα κοινό που διψούσε για …καινούργιο.  Αντίθετα, υπήρχαν δισκοκριτικοί (;;;) που με ιδιαίτερη χαρά κατέκριναν με αμφιβόλου αξίας κείμενα που περισσότερο ήταν εκθέσεις ιδεών παρά κριτικές. Το πρώτο άλμπουμ των Iron Maiden …ήταν διαφορετικό, ήταν metal με πολλές παλιοροκάδικες πινελιές και άνοιγε ένα καινούργιο δρόμο, μόνο που εμείς τότε δεν μπορούσε να καταλάβουμε τη διάστασή του. Οι δισολίες των Wishbone Ash και ο βαρύς ήχος των Deep Purple (ακόμα και χωρίς πλήκτρα)και Black Sabbath, κυριαρχούν. Ήταν γεμάτο ενέργεια κι ένα αρχέγονο πρωτόγνωρο ήχο, γεμάτο φρέσκιες ιδέες που είχε καταβολές punk!  Έχω και έχετε διαβάσει, τις …μεταχρονολογημένες κριτικές του δίσκου που τα κοσμητικά επίθετα περισσέουν γι αυτό ας περιοριστώ σε μια γρήγορη υπενθύμιση των σπουδαίων τραγουδιών του. Η παλικαρίσια εισαγωγή με τις διπλές κιθάρες στο Prowler ήταν και παραμένει για εμένα η ταυτότητα του πρώτου άλμπουμ αλλά και η «γνωριμία» μου με τη φωνή του PaulDiAnno, που παρ’ όλες τις μετέπειτα περιπέτειες του, εξακολουθώ να εκτιμώ.

Αυτή η βρωμιά στο wha wha στην εισαγωγή κι αυτή η τραχύτητα δεν υπήρχε σε άλλα τραγούδια της εποχής. Ήθελα νάξερα, όλοι αυτοί οι πεφωτισμένοι δισκοκριτικοί, τι στο διάολο άκουγαν τότε. Αλλά να σας πω ένα μυστικό: ΟΛΟΙ είχαμε αντιληφθεί με τον Α ή Β τρόπο, ότι κάτι καινούργιο ερχόταν, αλλά δεν ήθελαν αν το αποδεχτούν γιατί  δεν ήταν από τον εγκεκριμένο χώρο του new wave που ευλογούσαν! Συνέχεια με το “Remember Tomorrow” που τότε οι στίχοι του μου φαινόντουσαν πολύ προχωρημένοι και συνθετικά στέκεται ένα κλικ πάνω από τα υπόλοιπα, ακόμα κι από το “Running Free” που ήταν το αντιπροσωπευτικότερο για την επιτυχία του άλμπουμ. Ειδικά το “Running Free” ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να συναρπάζει όπως και πριν 41 χρόνια. Από εκεί και μόνο, μπορείτε να καταλάβετε την αξία του σαν σύνθεση. Το «Phantom Of The Opera», σύνθεση του ιδιοφυούς (σ.σ. δεν φοβάμαι τις λέξεις) μπασίστα Steve Harris, είναι επηρεασμένο από το γνωστό έργο του του Gaston Leroux που γράφτηκε το 1910 και σήμερα είναι ένα από τα μεγάλα  κομμάτια τους. All Time Classics  με το μοτίβο της κιθάρας να εξελίσσεται σε ατμομηχανή και να σαρώνει . Δεν υπάρχει 55αρης που να μην έχει χτυπηθεί μπροστά σε καθρέπτη, δεν υπάρχει μαμά, που να μην έχει φωνάξει «κλείσ το πια αυτό το πράγμα». Η αιτιολογία που το “Transylvania” δεν έχει στίχους, είναι ότι ακουγόταν τόσο καλό που προτίμησαν να το αφήσουν έτσι (Harris), ενώ το»Strange World» είναι η υποψία μπαλάντας κι ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους, μόνο που δεν το ξέρει ο κόσμος!
To “Charlotte The Harlot” σύνθεση του κιθαρίστα  Dave Murray αναφέρεται σε μια αληθινή ιστορία της πόρνης Charlotte The Harlot που κυκλοφορούσε στο East End, ενώ το ομότιτλο τραγούδι κλείνει με την υπόσχεση
‘Wherever you are, Iron Maiden’s gonna get you/No matter how far’.
Το άλμπουμ έβγαλε 2 πετυχημένα singles, τα "Running Free"(Νο 34 Μ.Βρετανία) και το  "Sanctuary"(Νο 29 Μ.Βρετανία), το οποίο ΔΕΝ υπήρχε στην ευρωπαϊκή έκδοση του άλμπουμ, παρά μόνο στην αμερικάνικη. Το εξώφυλλό του, με τον Eddie να έχει σφάξει την τότε Πρωθυπουργό της Μ.Βρετανίας, Margaret Thatcher ήταν …ότι καλύτερο για να βοηθήσει το συγκρότημα να φτιάξει το όνομά του.

Στο εξώφυλλο, ο άκρως επιθετικός Eddie που ακόμα τότε δεν είχε μπει στις ζωές μας, μας κυττάει μπροστά από ένα κίτρινο τοίχο. Από το επόμενο κιόλας άλμπουμ, ο Eddie θα γινόταν αφίσα στα νεανικά δωμάτιά μας.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

23/7/21
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΥΜΕΛΙΑΔΗΣ ΓΙΑ ΤΟ “IRON MAIDEN”
Παρόλο που δεν ήταν το πρώτο New Wave Of British Heavy Metal album που κυκλοφόρησε, σίγουρα το “Iron Maiden” ήταν αυτό που του έδωσε μορφή και το «πέρασε» στις μάζες (μαζί με το “Wheels Of Steel” των Saxon, που κυκλοφόρησε λίγες ημέρες νωρίτερα), με την αξιοσημείωτη εμπορική του επιτυχία στη Μ. Βρετανία- και χωρίς airplay ή μαζική έκθεση από τα δημοφιλή media εκείνης της εποχής! Πριν την κυκλοφορία του, οι Iron Maiden ήταν ήδη η σπουδαιότερη NWOBHM μπάντα, χτίζοντας μέρα με τη μέρα το όνομά τους με τις συναυλίες τους, ξεκινώντας από τις Λονδρέζικες pubs και φτάνοντας να παίζουν στο θρυλικό Marquee, μόλις λίγες ημέρες πριν καν κυκλοφορήσει το album τους... Και μόνο ότι πρόκειται για κυκλοφορία των Iron Maiden, σίγουρα το κατατάσσει στα σημαντικότερα heavy metal albums όλων των εποχών. Πόσο μάλλον, όταν μιλάμε για ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα albums στην ιστορία της μουσικής, ένα δημιούργημα γεμάτο έμπνευση, δύναμη, νεανικό ενθουσιασμό και που όταν το ακούς ακόμα και σήμερα, σου δίνει την αίσθηση ότι είναι μέρος ενός πράγματος που «βράζει» και που είναι έτοιμο να εκραγεί… Άσε που αυτό το break στο 4.36 του “Phantom Of The Opera”, απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Ο Δημήτρης Συμελιάδης είναι συνεργάτης του περιοδικού Metal Hammer

 

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος