Ήταν Δευτέρα 7 Απριλίου 1975 όταν οι Deep Purple πραγματοποιούσαν την τελευταία εμφάνισή μαζί του, στο "Παλαί ντε Σπορ" του Παρισιού μπροστά σε 6.000 κόσμο, οι οποίοι δεν ήξεραν ότι παρακολουθούσαν την τελευταία συναυλία τους με τον Blackmore! Ήταν η τελευταία ημερομηνία της τότε ευρωπαϊκής τους περιοδείας, που είχε ξεκινήσει από το Βελιγράδι (16/3/75) της τότε Γιουγκοσλαβίας και κατέληξε στο Graz της Αυστρίας (3/4/75), Saarbrucken της Γερμανίας (5/4/75) και στο Παρίσι. Επειδή ήδη υπήρχε τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ Blackmore και των υπολοίπων και το φάντασμα της διάλυσης κυκλοφορούσε ανάμεσα τους, το management είχε κλείσει το Rolling Stones mobile studio για να ηχογραφήσουν κάποιες συναυλίες τους και να κυκλοφορήσουν σε δίσκο, όπως κι έγινε. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μεταξύ τους ατμόσφαιρα ήταν βαριά και σχεδόν δεν μιλάγανε μεταξύ τους!
Η Mark III, με τους στυλοβάτες Blackmore, Paice και Lord, παλιωμένους από τους νεοφερμένους (σ.σ. είχαν ήδη ηχογραφήσει 2 studio άλμπουμ) Coverdale και Hughes που είχαν προσφέρει μια έντονη φρεσκάδα, ξεκινούν με το κλασικό πλέον “Burn”που από την εισαγωγή και μόνο, φθάνει να τινάξει την αδρεναλίνη (σ.σ. κι αυτό συνεχίζει 46 χρόνια μετά!) για να συνεχίσουν με 4 ακόμα τραγούδια από τα δύο άλμπουμ με την Mark III: Τα “Stormbringer”, “Gypsy”, “Lady Double Dealer” (και τα 3 ιδιαίτερα αγαπημένα μου) και το μελοδραματικό «Mistreated», που ο Μαυροφορεμένος αποδίδει εκστασιακά. Δεν ξέρω, έχω την αίσθηση ότι το “Smoke on the Water» ακούγεται βαριεστημένα, ίσως να κάνω λάθος για να κρατήσουν για το τέλος του πρώτου cd μια ευχάριστη έκπληξη με το παλιό και δύσκολο «You Fool No One». Το 2ο cd περιέχει μόνο 3 τραγούδια, το κλασικό και πολύ αγαπημένο στους κιθαρίστες, »Going Down», σύνθεση του Don Nix, που έχει χιλιοδιασκευαστεί, το 21λέπτο(!) «Space Truckin'» που ξεκινά με την εισαγωγή του Also Sprach Zarathustra του Richard Strauss κι εμπλουτίζεται από ένα πέρασμα από το Child in Time για να κλείσουν με το άνευ λόγου 11λεπτο «Highway Star» αλλά με το σόλο του Blackmore να είναι τουλάχιστον εξαιρετικό. Λες και το έκανε επίτηδες και το φύλαγε για το τέλος!
Το “Burn” ήταν το εναρκτήριο τραγούδι σε όλη την περιοδεία και συνέχιζαν με τα "Might Just Take Your Life" και «Lay down stay down” (σ.σ. όπως είναι η σειρά στο άλμπουμ) αλλά τις τελευταίες ημερομηνίες τα άλλαξαν με τα “Gypsy”, “Lady Double Dealer”. Ακούστε στην εισαγωγή, ο Coverdale απευθυνόμενος στο Jon Lord του φωνάζει “Burn it, Jon!” Προσέξτε ακόμα ότι στα πρώτα 2 τραγούδια είναι μουδιασμένοι κι ανοίγονται από το “Lady Double Dealer”και μετά.
Το Live in Paris 1975 είναι ένα πολύ καλό ηχητικό δείγμα για το συγκρότημα εκείνης της εποχής όταν μάλιστα αναλογιστούμε τη ψυχολογική κατάστασή τους.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ο Ritchie Blackmore σχημάτισε τους Rainbow, κυκλοφορώντας το πρώτο μνημειώδες άλμπουμ τους και οι υπόλοιποι με την πίεση των Coverdale και Hughes συνέχισαν, προσλαμβάνοντας τον Αμερικάνο Tommy Bolin με τον οποίο ηχογράφησαν ένα μόνο άλμπουμ, το Come Taste the Band (1975)
TRIVIA
- Τραγούδια από την τελευταία ευρωπαϊκής περιοδεία τους (κι από την εμφάνιση στο Παρίσι), παρουσιάστηκαν στο Made in Europe(1976, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κυκλοφόρησε μονό), που κυκλοφόρησε όταν πια είχαν διαλυθεί αλλά και στο MK III: The Final Concerts (1996).
- Η συναυλία στο Graz έχει κυκλοφορήσει σε cd.
- To άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει με 2 διαφορετικά εξώφυλλα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
20/7/21
Δημοσίευση σχολίου