Στην εποχή μας δίδεται ιδιαίτερο βάρος στη μελωδία μιας σύνθεσης και όχι στο στιχουργικό περιεχόμενο. Αυτό ως ένα βαθμό θα μπορούσε να δικαιολογηθεί δεδομένου ότι η μελωδία αποτυπώνεται ευκολότερα στην μνήμη, ενώ το στιχουργικό περιεχόμενο είναι συχνά τόσο φτωχό και η θεματολογία απελπιστικά προβλέψιμη.
Ξεπερνώντας τις υπεραπλουστεύσεις σχετικά με τη σημασία του στιχουργικού περιεχομένου θυμίζουμε ότι και στην μουσική μας υπάρχουν στιχουργοί, οι στίχοι των οποίων όχι μόνο δεν υστερούν της μουσικής, αλλά η κατανόησή τους συνεισφέρει στην απόκτηση ολοκληρωμένης εικόνας για μια καλλιτεχνική δημιουργία.
Θα πρέπει επίσης να διαχωρίσουμε την απλότητα του στίχου, που είναι φυσικά αποδεκτή – δεν μπορούν όλοι οι στίχοι να είναι φιλοσοφικά δοκίμια, από στίχους που θα μπορούσαν να έχουν γραφεί από απόφοιτο νηπιαγωγείου!
Ο Ronnie James Dio δεν είναι ο μόνος του οποίου οι στίχοι έδεσαν αρμονικά με την μουσική. Αποτελεί ιδανικό παράδειγμα για να επιχειρήσουμε μια μικρή προσπάθεια ερμηνείας των στίχων του με την βοήθεια όρων ή εννοιών που βρίσκουμε συχνά στο έργο του.
Γράφει κι αναλύει ο Δημήτρης Τσουγκράνης.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΟΗΤΟΥ - ΑΦΕΛΟΥΣ
Εξετάζοντας έννοιες – όρους, που συναντάμε συχνά σε στίχους του Dio, θα αναφερθούμε και στην έννοια του ανόητου (fool) όπως αυτή παρουσιάζεται στους στίχους του. Η μορφή αυτή υποδηλώνει συνήθως τον αφελή και όχι τον ανόητο με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Ο «ανόητος» στον μύθο είναι η μορφή που αποτυπώνεται στις κάρτες ταρώ. Ένας νεαρός άνδρας γεμάτος όνειρα και δεξιότητες, που αναζητώντας την αλήθεια ετοιμάζεται να ταξιδέψει αγνοώντας τον γκρεμό, που βρίσκεται μπροστά του.
Είναι ο ανύποπτος γεμάτος ελπίδες άνθρωπος, που θα θελήσει να ανακαλύψει το μεγάλο μυστικό ή θα καταστραφεί προσπαθώντας. Έτσι στο Heaven And Hell (1980) από το ομώνυμο album των Sabbath έχουμε τον στίχο
“Fool, fool, look for the answer.”
Ο Dio αναφέρεται σε αυτόν που αφελώς αναζητά την αλήθεια, ενώ μέσω του σχήματος των αντιθέτων (Heaven – Hell, Ending – Beginning) παρουσιάζοντας την κυκλική όψη της ανθρώπινης ζωής.
“They say that life’s a carousel, spinning fast you’ve got to ride it well…”
Ο «ανόητος - αφελής» ταξιδιώτης καλείται να αναζητήσει τις απαντήσεις μέσα στον κύκλο της ζωής και των μεταπτώσεών της. O Dio εδώ ταυτίζεται με τον «αφελή». Η ως τότε καριέρα του (αλλά και εν συνεχεία) ήταν γεμάτη με μεταπτώσεις και νέα ξεκινήματα. Ας θυμηθούμε την γεμάτη προσδοκίες αρχή της συνεργασίας του με τον Blackmore, έναν από τους πιο ευφυείς, αλλά και δύσκολους ανθρώπους. Την απογοήτευση της αποχώρησης από τους Rainbow θα διαδεχθούν γρήγορα αισθήματα αισιοδοξίας με την προσχώρησή του στους Black Sabbath. Τα συναισθήματα αυτά αποτυπώνονται στο Neon Knights (1980), που ανοίγει το Heaven And Hell.
“Oh no, here it comes again, can’t remember when we came so close to love before/
Hold on, good things never last, nothing’s in the past, it always seems to come again/
Είναι ενθουσιασμένος για το νέο του ξεκίνημα, αλλά τώρα έχει γίνει πιο σοφός. Αναλογιζόμενος το παρελθόν (βλ. Rainbow) ξέρει ότι τα καλά πράγματα δεν διαρκούν για πάντα.
Εξίσου χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Strange Highways (1993) όπου στο ομώνυμο κομμάτι ο Μεγαλειότατος ταυτίζεται και πάλι με τον «αφελή». Είναι ο τελευταίος δίσκος του με την δισκογραφική εταιρία Vertigo, την εταιρία μέσω της οποίας κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό εγχείρημα, το εμβληματικό Holy Diver (1983) αλλά και κάποιους από τους καλύτερους δίσκους του. Η εμπορική όμως αποτυχία του Lock Up The Wolves θα οδηγήσει την Vertigo στην μη ανανέωση του συμβολαίου του. Οι σκέψεις του αποτυπώνονται στους στίχους
“It’s a crazy world we live in and I’m leaving it today/
for another institution, where crazy people play/
Every time I climbed a mountain and it turned into a hill/
I promised me that I’d move on, and I will/
Εδώ δισκογραφική παρουσιάζεται ως ίδρυμα (institution), ενώ οι καλλιτέχνες που συνεργάζονται με αυτήν είναι οι τρελοί (χρησιμοποιεί όχι τυχαία τον όρο crazy και όχι fool). Τα βουνά, που μετατρέπονται σε λόφους, παραπέμπουν στις αποτυχίες που διαδέχονται την επιτυχία και την κατάκτηση της κορυφής – Ο Ronnie το βίωσε ουκ ολίγες φορές. Ο τέταρτος στίχος απηχεί την απόφαση του Dio να αποχωρήσει από την δισκογραφική και να συνεχίσει κάνοντας το επόμενο βήμα. Δεν διστάζει μάλιστα να αποκαλύψει τις κατηγορίες που του προσάπτουν.
“I, good for nothing, going nowhere, so they say.”
Όμως ο Μεγαλειότατος θα ξεπεράσει πολλές φορές τις αποτυχίες κατά την διάρκεια της τεράστιας καριέρας του, θα μαζέψει τα κομμάτια του και θα συνεχίσει σε ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον ξένο προς αυτόν. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι στίχοι
“So here is my confession, it’s the only broken rule/
Sometimes I crawl inside of me/
where I can play the fool on strange highways/
Oι «Παράξενοι Δρόμοι» (Strange Highways) είναι το carousel του Heaven and Hell (1980), η ζωή με τις όμορφες στιγμές, αλλά και τις διαψεύσεις τις. Ο Dio θα ανακτήσει τις δυνάμεις του και θα ξεκινήσει και πάλι γεμάτος ελπίδα.
Την πλέον προφανή τέλος αναφορά στον «αφελή» βρίσκουμε στο All Τhe Fools Sailed Away (1987) από το Dream Evil. Εδώ ο Dio αναλαμβάνει τον ρόλο του διασκεδαστή που όμως προειδοποιεί…
“We bring you fantasy, we bring you pain/
It’s your one great chance at a miracle/
or we will disappear, never to be seen again/”
Οι στίχοι αυτοί εκφράζουν το όραμα του Dio και την αγωνία του να το καταστήσει σαφές. Η μη κατανόηση αυτού θα οδηγήσει στον αποχωρισμό – αποχώρηση του καλλιτέχνη από το κοινό του. Αυτή ακριβώς η ιδέα αποτυπώνεται και στο video clip του κομματιού. Η δράση εκτυλίσσεται στην ακρογιαλιά όπου ένας άνδρας με κοστούμι καλεί και επιβιβάζει σε ένα πλοίο ανθρώπους, που βρίσκονται στην παραλία – μεταξύ αυτών και κάποιοι ροκάδες, ακόμα και ένας αθλητής του baseball!
Όταν όλοι επιβιβαστούν η γέφυρα, που ενώνει το πλοίο με την ξηρά, καταστρέφεται και το καράβι χάνεται στην θάλασσα μέσα στην νύχτα. Ο άνδρας με το κοστούμι συμβολίζει την μουσική βιομηχανία για την οποία όπως αναφέραμε ο Μεγαλειότατος δεν έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση. Οι άνθρωποι, που επιβιβάζονται στο πλοίο, είναι όσοι δεν μπόρεσαν να δουν την μαγεία (που η μουσική του προσέφερε) και αποχωρούν. Ο ίδιος όμως μένει έστω και μόνος του γύρω από την φωτιά υπονοώντας ότι θα συνεχίσει το έργο του ακόμα και αν βλέπει ότι λίγοι θα μείνουν πιστοί στο όραμα του απολαμβάνοντας την μαγεία της μουσικής του.
Αυτή την αγωνία την είχε εκφράσει και αρκετά χρόνια πριν, όταν στο Lonely is the Word (1980) ο ταξιδιώτης έχει για μια ακόμα φορά τον ρόλο του «αφελούς»
“…come on join the traveler if you’ve got nowhere to go/
Hang your head and take my hand/
it’s the only road I know, lonely is the word/
Το κομμάτι να κλείνει με την ενδεχόμενη απόρριψη από τον ταξιδιώτη της διαδρομής, που ο Dio προτείνει και την θλιβερή ίσως καταδίκη σε μοναξιά εξαιτίας της αδυναμίας των άλλων να τον ακολουθήσουν.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ - Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Η «απάντηση» (answer), που πραγματεύεται συχνά ο Dio στο έργο του, δεν είναι τίποτε άλλο στην πραγματικότητα από την ολοκλήρωση του πνευματικού ταξιδιού. Αν το περιεχόμενο ενός μύθου είναι δύσκολο να εκφραστεί με απλή γλώσσα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δύσκολο είναι να δώσει απαντήσεις σε αντίστοιχα ερωτήματα. Ο Μεγαλειότατος συνηθίζει να δείχνει τον δρόμο προς την λύση και όχι ευθέως την απάντηση.
Στους περισσότερους μύθους, που περιγράφουν τις περιπέτειες του ήρωα ή του «αφελούς», η πίστη είναι αυτή που οδηγεί στην φώτιση. Στην κάρτα ταρώ που εικονίζει τον «ανόητο» μπροστά του βρίσκεται ο γκρεμός. Σύμφωνα με την δυτική παράδοση είναι η θεϊκή παρέμβαση, που τον βοηθά να περάσει στην απέναντι πλευρά. Αυτή την παράδοση έχει κατά νου ο Dio, όταν ζητά από τον ακροατή να ανακαλύψει το πραγματικό νόημα της ζωής στο Sign of the Southern Cross
“Don’t live for pleasure, make life your treasure/
Fade Away! Eight miles high, about to fall, and no one there to catch you/
Look for the sign…/
Εξάλλου και στο Shoot Shoot (1986) από το Sacred Heart διαβάζουμε τους στίχους
“Yes, you know the feeling, all alone your back to the wall/
and all the doorways, they’re starting to close in front of you/
Well there’s no confusion, oh no it came in a spell/
I found it in a wishing well/
Now it’s a matter of mind, you know you can be free forever/
So the next time someone points a gun at you, say shoot, shoot, I don’t care/
Το μήνυμα και εδώ είναι παρόμοιο. Όταν όλες οι διέξοδοι είναι κλειστές, η απάντηση είναι μέσα σου. Επιπλέον η εικόνα με το πηγάδι στο βάθος του οποίου βρίσκεται η λύση θυμίζει έντονα και τους στίχους από το Wishing Well (1980), όπου και πάλι το μυστικό βρίσκεται εντός ενός πηγαδιού.
“Throw me a penny and I’ll make you a dream/
You’ll find that life’s not always what it seems/
Then think of a rainbow, and I’ll make it come real/
Roll me, I’m a never ending wheel/
Ο Μεγαλειότατος το 1986 στην περιοδεία για το album Sacred Heart θα αποδώσει και οπτικά το περίφημο άλμα της πίστης – την υπέρτατη δοκιμασία του ήρωα. Κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του ομώνυμου κομματιού έκανε την εμφάνισή του ένας μηχανοκίνητος δράκος, τον οποίο ο Dio (που αναπαριστά των αναζητητή της αληθείας και τον «αφελή» της κάρτας Ταρώ) πολεμά και τελικά σκοτώνει. Μάλιστα ανοίγοντας το στήθος του αποκαλύπτει την «Ιερή Καρδιά» (Sacred Heart).
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ο δράκος κυρίως στην δυτική παράδοση εκτελούσε συχνά χρέη φύλακα θησαυρού (στην περίπτωσή μας όχι υλικού), ήταν το τελευταίο και μεγαλύτερο εμπόδιο η εξόντωση του οποίου ενέχει ρόλο άλματος πίστης για τον αναζητητή – ήρωα.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ - Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Ας αναφερθούμε λίγο πιο διεξοδικά στο κυκλικό μοτίβο Τέλος – Αρχή, επικαλούμενοι τους στίχους του Falling Off the Edge of the World. Θυμίζουμε ότι το έγραψε σε μια περίοδο, που τα μαύρα σύννεφα είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στις σχέσεις του με τους Iommi & Butler. O Dio προαισθάνεται το τέλος
“Help me, tell me I’m sane/
I feel a change in the earth, in the wind, in the rain/
Save me, take me away/
You know I’ve seen some creatures from hell/
and I’ve heard what they say/
και εν συνεχεία οραματιζόμενος την νέα αρχή/
“Look out there’s danger, nowhere to run/
It seems like desperate measures, but sometimes it’s got to be done/
Over, it’s over at last/
There’s a message inside as we build a new life from the past/
Αντιστοιχίες μπορεί να εντοπίσει κανείς στο συναισθηματικά φορτισμένο The End of the World (2004) από το τελευταίο προσωπικό album του Μεγαλειοτάτου. Η χρονική συγκυρία είναι πολύ σημαντική καθώς μετά την κυκλοφορία του Strange Highways το συγκρότημα αρχίζει να χάνει την δημοτικότητά του, ενώ οι πωλήσεις των albums του πέφτουν στο ναδίρ. Είναι συγκλονιστικό, όταν αντιλαμβάνεται ότι οι ένδοξες μέρες έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ότι το καλλιτεχνικό (και δυστυχώς και βιολογικό) τέλος είναι κοντά.
“If I could sleep at night then somehow/
I’d see why everything’s wrong, or maybe it’s just me/
Does anybody know this place that I’m in, why I might be alone?/
Imagination is a terrible thing. What if I’m wrong? But here’s what I’ve been thinking…/
/it must be the end of the world/
Όντας απογοητευμένος από τα νέα trends στην μουσική, αντιμετωπίζει την φαντασία, η οποία επένδυσε θεματολογικά το μεγαλύτερο μέρος των στίχων του, ως κάτι κακό. Αισθάνθηκε εγκαταλελειμμένος από το κοινό σε βαθμό που αμφισβήτησε τα δικά του μέσα έκφρασης.
“What ever happened to the rock and roll song,
breaking your brain, making you stronger?
They say you never hear the bullet that kills, and I don’t hear a thing.”
Η σιωπή εδώ θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως η αδυναμία του να ακούσει και να δει την σφαίρα (bullet), που συμβολίζει τις νέες μουσικές τάσεις της εποχής ή απλά την «ησυχία» μιας σχεδόν άδειας αίθουσας συναυλιών. Το αίσθημα απαισιοδοξίας, που συνοδεύει το επερχόμενο τέλος κορυφώνεται με τους στίχους
“Don’t get emotional but we’re out of time.
The melody’s gone, fools have got the sunshine.
If I’m mistaken and I see you again, don’t leave me alone.”
Είναι από τις ελάχιστες φορές, που ο όρος ανόητος (fool) ταυτίζεται με τον ηλίθιο. Αντίστοιχη αναφορά βρίσκουμε και στο Mob Rules (1981)
“Break the circle and stop the movement/
the wheel is thrown to the ground/
Just remember it might start rolling and take you right back around/
You’re all fools!/
Στην περίπτωση αυτή όμως το περιεχόμενο είναι αρκετά πιο αισιόδοξο καθώς ο Dio δηλώνει ότι όσοι έχουν περιπέσει στο χάος θα επιστρέψουν σε κάποιο καλύτερο μέρος!
Και στο I Am (2004) από το Master Of The Moon ο Μεγαλειότατος θα κλείσει αφήνοντας μια νότα αισιοδοξίας.
“I think I’m through with just pretending,
knocking at a door that I’ve been through before.
Congratulations, at last you’ve seen my light.
Now it’s you against the night.”
Αν και θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι ο Dio παραδίδει την σκυτάλη καθώς αποχωρεί από το προσκήνιο, στην συνέχεια δηλώνει ότι ο στόχος επετεύχθη, προοιωνίζοντας την αναγέννηση του…
“For all the words unspoken, silence isn’t gold/
or the story’s never told/
Investigation, at last I’ve found my light, and we shine/
Αν προχωρήσουμε λίγο περισσότερο ο τίτλος του κομματιού θα μπορούσε να είναι δηλωτικός του κλεισίματος ενός κύκλου και της αφετηρίας ενός νέου, δεδομένου ότι σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση η Παλαιά Διαθήκη ξεκινά με την φράση I Am δηλώνοντας την εκ του Χάους Αρχή (η Παλαιά Διαθήκη στη χριστιανική θρησκεία ξεκινά με την φράση “Let there be light!”).
Και πράγματι έτσι θα γίνει. Το 2007 οι Black Sabbath επανενώνονται με τον Ronnie στην σύνθεσή τους οπότε και μετά από μια επιτυχημένη περιοδεία, το συγκρότημα αποφασίζει να μπει στο studio για να ηχογραφήσει νέο album. Οι στίχοι του The Devil You Know αποπνέουν την σιγουριά για την επιτυχία, πλην όμως δεν κρύβουν τις δυσκολίες των τελευταίων ετών και φυσικά την κόπωση… όταν κυκλοφόρησε το album ο Dio ήταν ήδη 64 ετών! Το Bible Black περιγράφει έναν τέτοιο άνθρωπο
“At last alone, his fire’s dying, burned another day.
Now to pretend and make up and ending, somewhere far away.”
Εν συνεχεία επανέρχεται στο μεταφορικό σχήμα λέγοντας ότι αν και η απάντηση βρέθηκε, το τίμημα ωστόσο είναι υψηλό.
“He reaches for a book all bound in leather,
something that he knows he’s never read.
The first page says beware you’ve found the answer,
the next page says I wish that you were dead.”
Ο Dio αγαπούσε να διηγείται ιστορίες με μάγους, δράκους κτλ. Ο Blackmore –και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην αποχώρηση- ήθελε να κινηθούν σε πιο εμπορικά και εύπεπτα όχι μόνο μουσικά, αλλά και στιχουργικά μονοπάτια. Αντίστοιχες πιέσεις δέχτηκε και από την μουσική βιομηχανία. Ο Dio (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) θα μείνει συνεπής ακόμα και στα δύσκολα, όταν έβλεπε τις πωλήσεις των δίσκων του να μειώνονται ή τους χώρους διεξαγωγής των ζωντανών του εμφανίσεων να συρρικνώνονται απελπιστικά.
Η επιτυχία θα βρει τον Dio όχι σαν αρχηγό της μπάντας, αλλά σαν ισότιμο μέλος του σχήματος. Στο Bible Black ο Μεγαλειότατος αναρωτιέται
“What’s this world I see? Who are you and who are me?
Maybe I just stumbled in the dark...
let me go, I’ve seen religion, and the light has left me blind.”
Διερωτώμενος, πού τον οδήγησε το μονοπάτι που ακολούθησε ο ίδιος, επισημαίνει τον κυκλικό χαρακτήρα των πραγμάτων
“Here I go again, from the start to the end,
I wish I could remember what I’ve done.”
Έχοντας μείνει για αρκετό καιρό μακριά από την επιτυχία, ο Dio απολάμβανε την αναγνώριση και τους γεμάτους συναυλιακούς χώρους με τους Heaven And Hell. Σε μια μουσική βιομηχανία που κατακλύζεται από καλλιτέχνες, που λάμπουν για λίγο μόνο ως διάττοντες αστέρες, ο Dio και τα υπόλοιπα μέλη απέδειξαν ότι υπήρχε χώρος για τους πραγματικά μεγάλους, που έμειναν μακριά από μόδες!
Εξάλλου αυτή η επιστροφή στην κορυφή μνημονεύεται και στους στίχους του Breaking into Heaven επίσης από το The Devil You Know
“Someone said there’s a lost horizon,
we must find our way to the throne.
Take his gold, and the bed that he lies on,
no mercy from hearts made of stone.”
με το ρεφραίν στο ίδιο κλίμα, αλλά περισσότερο αποκαλυπτικό
“We’re breaking into Heaven, changing the rules.
We’re breaking into Heaven, just a world full of fools.”
Τον χαρακτηρισμό του «αφελούς» εδώ τον αποδίδει στους ονειροπόλους οπαδούς της μουσικής, εντάσσοντας και τον εαυτόν του μεταξύ αυτών!
Και αν αυτό φαντάζει ως το αναμενόμενο τέλος των «κύκλων», θα γυρίσουμε λίγο πιο πίσω χρονολογικά για να αποτυπώσουμε την κυκλική εναλλαγή των καταστάσεων, η οποία αναφέραμε ότι σχεδόν πάντα αποτυπώνεται και στο στιχουργικό του έργο.
Το Lock Up the Wolves υπήρξε το δεύτερο συνεχόμενο album με νέο κιθαρίστα και κυρίως το πρώτο album χωρίς κανένα μέλος από την σύνθεση του Holy Diver μετά την αποχώρηση των Appice (drums) & Bain (bass), οι οποίοι υπήρξαν συνεργάτες του από την εποχή των Sabbath και των Rainbow αντίστοιχα! Αν στο Strange Highways αποχαιρετούσε την επί μακρόν δισκογραφική του εταιρία, εδώ αποχαιρετούσε αγαπημένους συνεργάτες! Στο Lock Up the Wolves ο Ronnie συνεργάζεται με αγνώστους. Υπό αυτές τις συνθήκες και εκφράζοντας την απογοήτευσή του γράφει στο Born On the Sun
“There’s a crack in the rainbow, there’s a hole in the sky.
You believed in something, now it’s just a lie.
No jokes from the jester…”
ταυτίζοντας για μια ακόμη φορά τον εαυτόν του με τον «αφελή», με αυτόν που πίστεψε στον στόχο, αλλά προδόθηκε.
Η πιο ισχυρή ωστόσο δήλωση σχετικά με την κατάσταση όπως διαμορφώθηκε μετά την αποχώρηση των συνεργατών του αλλά και με το πώς ένιωθε, υπάρχει στο My Eyes, που κλείνει το Lock Up The Wolves. Έχει χαρακτήρα αυτοβιογραφικό καθώς επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει την καριέρα του χρησιμοποιώντας τίτλους παλαιότερων κομματιών του.
“My eyes can see inside tomorrow. My eyes can get next to you/
Time flies on wings that just get stronger. My eyes are true/
Πρέπει να πιστώσουμε στον Ronnie την δυνατότητα να διαβλέπει το μέλλον ως κυκλική θεώρηση των πραγμάτων εξετάζοντας το περιεχόμενο των επόμενων στίχων
“My eyes could see the bodies shaking. My eyes were clear and bright/
Goodbyes are easy to remember. You can still see the hurt in my eyes/
Η φράση «bodies shaking» θα μπορούσε να αναφέρεται στο κοινό στην αρένα μιας συναυλίας ή να παρομοιάζει ως μέλη ενός σώματος τις διαφορετικές προσωπικότητες των μελών του γκρουπ. Ο Dio διέβλεπε ότι οι τριβές μεταξύ των μελών οδηγούσαν στην διάσπαση. Είχε ξαναβρεθεί σε αυτή την θέση!
Εδώ όμως τα πράγματα φτάνουν στα άκρα
“I’ve fallen off the edge of the world/
I’ve fallen from the top of a mountain, just to rise again/.
I’ve seen it from heaven and hell. I’ve seen it from the eyes of a stargazer/
Η αναφορά στην κορυφή του βουνού παραπέμπει στο Man On the Silver Mountain (1975) των Rainbow, αλλά κυρίως στα βουνά που μετατράπηκαν σε λόφους (‘mountains turned into hills’) του Strange Highways “…just to rise again,” με την αναφορά αυτή στο Rising να υποδηλώνει την ανάκαμψη και την επάνοδο στην κορυφή, που σηματοδοτούσε κάθε νέο βήμα (διάλυση – δημιουργία νέου group).
Και εν συνεχεία
“I want to be invisible. Just get me out of here/
Could the dreamer be turning to stone?/
Η τελευταία φράση είναι δηλωτική της σκληρότητας, που γεννήθηκε μέσα του, μετά από αλλεπάλληλες απογοητεύσεις, ενώ φυσικά παραπέμπει και στο Invisible (1983) από το πρώτο προσωπικό του album παρουσιάζοντας μια ενδιαφέρουσα πτυχή του, αυτή της αντίδρασης σε δύσκολες καταστάσεις της καριέρας του και γενικότερα της ζωής του.
Το Invisible περιγράφει α) ένα νεαρό κορίτσι, που όντας περιορισμένο, σκέφτεται ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να είναι αόρατο, β) ένα νεαρό άνδρα, που σκέφτεται να κάνει το ίδιο και γ) στον ίδιο τον Ronnie.
“Well I grew up quick and I felt the kick of life upon the stage.
So I bought the book and then I took a fast look at just the very last page.
It was a single word that I’d just heard from the two that came before.
The only way to really stay is to walk right out the door.
So I’ll go away, I’m gonna leave here. I can be invisible.”
Αυτή είναι η απάντηση του Μεγαλειοτάτου, όταν τα πράγματα διαλύθηκαν! Έγινε αόρατος (έφυγε), όταν οι άλλοι έπαψαν να μοιράζονται το όραμά του! Έριξε μια ματιά στην τελευταία σελίδα ενθυμούμενος ότι τα καλά πράγματα δεν διαρκούν πολύ (“good things never last” - Neon Knights) δείχνοντας να γνωρίζει εκ των προτέρων πώς θα τελείωνε η συνεργασία με τους Sabbath!
Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά παραδοχή ήττας – το αντίθετο, είναι απόδειξη της πίστης στον εαυτό του και το όραμά του απομακρυνόμενος από βλαπτικές καταστάσεις. Αυτή είναι ίσως και η άρχουσα ιδέα πίσω από τους στίχους του Μεγαλειότατου!
Στο ρεφραίν του My Eyes έχουμε την σαφέστερη δήλωση του Dio αναφορικά με την θέση του ιδίου.
“Rock and roll eyes. The keeper of rainbows, collector of lies/
Rock and roll eyes. My eyes/
Οι τελευταίοι στίχοι του κομματιού είναι ενδεικτικοί της αυτοπεποίθησης, αλλά και δυστυχώς της αμφιβολίας για τους γύρω του.
“Rock and roll friends, with rock and roll trends/
Rock and roll ends with my eyes/
Όχι άδικα έχει υποστηριχθεί ότι στο κομμάτι αυτό περιγράφεται το όραμα του Dio σε όλη του την έκταση.
Η φωνή του Ronnie υπήρξε εξωπραγματική, ένα θείο δώρο που ο ίδιος μας χάρισε απλόχερα. Ο Ronnie όμως υπήρξε και ένας εξίσου χαρισματικός στιχουργός ταξιδεύοντάς μας σε φανταστικούς κόσμους. Αν ωστόσο εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο θα αποκαλυφθούν ζωτικά στοιχεία του παρόντος, αλλά και δύναμη και ελπίδα για το μέλλον!
Επιλέξτε να ακούσετε οτιδήποτε από την μεγάλη δισκογραφία του και σίγουρα θα ανακαλύψετε λίγη από την μαγεία του. Δώστε βάρος στο στιχουργικό περιεχόμενο (ίσως καταλήξετε σε διαφορετικές ερμηνείες από αυτές που παρατίθενται εδώ) ή απλά απολαύστε τις ερμηνείες του!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗΣ
13/6/21
Εξαιρετικό άρθρο για έναν σπουδαίο καλλιτεχνική. Μπράβο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήAll time greatest..ΑΠΛΆ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο απόλυτο άρθρο για τον απόλυτο τραγουδιστή του Metal!
ΑπάντησηΔιαγραφήR.I.P. Ronnie!