Στην Αμερική της δεκαετίας του εβδομήντα ο ανταγωνισμός στο χώρο της μουσικής ήταν πολύ υψηλός. Η αγορά ήταν γεμάτη με καλλιτέχνες που είχαν λιώσει τον πισινό τους προκειμένου να γίνουν άρχοντες των οργάνων τους. Ο αέρας της έμπνευσης και της πρωτοπορίας ήταν ακόμα φρέσκος και όλα έδειχναν πως οι καλύτεροι θα πήγαιναν πολύ μπροστά. Δύο συνάδελφοι και φίλοι, ο David Paich (πλήκτρα) και ο Jeff Porcaro (τύμπανα) έχοντας παίξει μαζί ως session μουσικοί σε πολλά άλμπουμ θα έπαιρναν την απόφαση να κάνουν ένα δικό τους συγκρότημα. Στο κάλεσμά τους θα ανταποκριθεί ένας εξίσου μουσικός βετεράνος, ο μπασίστας David Hungate καθώς επίσης και ο κιθαρίστας Steve Lukather με τον οποίον υπήρξαν συμμαθητές και φίλοι και τέλος ο πληκτράς Steve Porcaro, αδελφός του Jeff. Για την θέση του κεντρικού τραγουδιστή, αφού σχεδόν όλοι τους είχαν φωνητικές δυνατότητες, επιλέγεται ο Bobby Kimball ένας άνθρωπος με τεράστιο χάρισμα στις φωνητικές χορδές αν και στην αρχή δεν τον ήθελαν γιατί ήταν αρκετά μεγαλύτερος κι είχαν διαφορά ηλικίας.
Αμέσως μετά την υπογραφή του συμβολαίου με την Columbia Records το 1977 θα ξεκινήσουν οι εργασίες για το πρώτο άλμπουμ. Καθώς οι ηχογραφήσεις για τον δίσκο που έμελλε να ονομαστεί «Toto» προχωρούν, ο Jeff Porcaro θα είναι ο αρμόδιος κάτοχος των demos ως φυσικός αρχηγός του συγκροτήματος. Προκειμένου λοιπόν να τα διαχωρίσει από τα υπόλοιπα που είχε από τα session του θα αρχίσει να γράφει την λέξη Toto πάνω τους επηρεασμένος από τον σκύλο Toto του «μάγου του Οζ». Αυτή είναι μία θεωρία για το πως επιλέχθηκε το όνομα Toto για το συγκρότημα. Άλλη θεωρία που είναι και επικρατέστερη αναφέρει πως το όνομα Toto προέρχεται από το λατινικό προσωνύμιο «in toto» που σημαίνει «όλα περιλαμβάνονται» το οποίο εξηγεί κατά κάποιον τρόπο την πολυπλοκότητα της μουσικής τους και την άρτια μουσική προσαρμογή και ευελιξία του κάθε μέλους ξεχωριστά. Τα πράγματα είναι εξίσου ενδιαφέροντα και για το εξώφυλλο του δίσκου.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ, Η ΔΑΜΟΚΛΕΙΟΣ ΣΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!
Ο Philip Garris ήταν ένας άνθρωπος υπεύθυνος για τα εξώφυλλα των δίσκων των Greatful Dead. Ακούγοντας το τραγούδι "Manuela Run" από τον δίσκο των Toto και εστιάζοντας στον στίχο «You better watch that sword hanging over you», η έμπνευση του χτύπησε την πόρτα. Η Δαμόκλειος Σπάθη ήταν η εικόνα που ήρθε στο μυαλό του καλλιτέχνη η οποία σε συνδυασμό με την μουσική ταυτότητα των Toto θα συμβόλιζε την δυναμικότητα και την αιχμηρότητα της τέχνης τους (για αυτό και το δίκοπο σπαθί) που πηγάζει από την ικανότητα να παίζουν διαφορετικά είδη μουσικής. Ο συμβολισμός της δημιουργικότητας του ανθρώπινου πνεύματος θα αποδιδόταν με τον σιδερένιο δακτύλιο που σε μουσική διάλεκτο μεταφράζεται σε δίσκο ενώ επειδή η χρονιά κυκλοφορίας του ήταν το 1978 ή αλλιώς «Η Χρονιά του Παιδιού», οι κορδέλες γύρω από τον δακτύλιο θα υπενθύμιζαν για πάντα το γεγονός αυτό. Η αγορά υποδέχτηκε το άλμπουμ το 1978 και αν και δεν είχε την θερμή αποδοχή των κριτικών οι οποίες έκαναν λόγο για προκατασκευασμένη μουσική (γελάω!), σύντομα ο δίσκος και το συγκρότημα έγιναν αγαπητά εξαιτίας του ιδιόμορφου ήχου που αναμείγνυε soft pop μαζί με synth pop και hard rock στοιχεία. Η παραγωγή έγινε από τους ίδιους και η υψηλότερη θέση που έφτασε ήταν το Νο 9 στην Αμερική πουλώντας πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα.
Σχετικά με την έμπνευση και τα τραγούδια που υπάρχουν στον δίσκο, υποθέτω πως όλοι τους πρέπει να είχαν το ίδιο πράγμα στο μυαλό τους.... «Toto.... We must be over the rainbow»!
Το instrumental :Child’s Anthem” που ξεκινάει τον δίσκο σε αρπάζει με την μία χάρις της φοβερής του μελωδίας που προέρχεται από hard rock μουσικό υπόβαθρο. Πραγματικός ύμνος που δικαιολογεί τον τίτλο του ο οποίος έρχεται να δεθεί με το αμέσως επόμενο τραγούδι, το “I’ll supply the love”. Κολλητικό ρεφρέν, Νο 45 ως single στο Hot 100 και ένας Bobby Kimball ακαταμάχητη ελκτική δύναμη με αυτά τα μοναδικά κρυστάλλινα φωνητικά του. Απλά ακούστε τις κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων από τις Σκανδιναβικές μπάντες που αγαπάμε (N. F. O., Work of Art κτλ) και θα εντοπίσετε το ποσό επηρεασμένοι είναι από τους Toto των «πριν σαράντα χρόνων» (απίστευτο).
Ριζική αλλαγή ύφους! Barry White είσαι εδώ;;... Το “Georgy Porgy” με τον Steve Lukather στο φωνητικό επίκεντρο και την Cheryl Lynn στα γυναικεία δεύτερα, με το σταθερό μπάσο του Hungate, τα φλάουτα και τα «πονηρά» κονγκας του Lenny Castro διαμορφώνουν ένα R&B-soul τραγούδι. Θέσεις κατάταξης το Νο 48 στο Hot 100, το Νο 18 στην R&B κλίμακα και το Νο 80 στην Dance ζώνη. Είπατε κάτι;;
Σε R&B ύφος κινείται και το “You are the Flower” ενώ στο “Manuela Run” ο David Paich αποφασίζει να βγει από την «ασφάλεια» των πλήκτρων του στην «άβολη» θέση του τραγουδιστή η οποία όμως δεν τον ξενίζει.
Το hard rock θα επιστρέψει και πάλι στο δυναμικό “Girl goodbye” με ένα solo από τον Luke από άλλο πλανήτη. Ο Steve Porcaro θα σπάσει την σιωπή του στην μπαλάντα “Takin’it back” αλλάζοντας και πάλι το ύφος της μουσικής, με τους Toto να ασπάζονται την jazz.
Ένα τραγούδι πριν το σούπερ hit “Hold the line”, το συγκρότημα θα «τριπλάρει» και πάλι στο μελωδικό “Rockmaker” ως άλλος «μουσικός» Μαραντόνα.
 |
| Το οπισθόφυλλο |
Το DNA των Runaway (Bon Jovi), Jane(Starship), Fantasy of love (Axe) κ. α., βρίσκεται στο “Hold the line” των Toto του 1978. Το riff από το πιάνο προέκυψε ένα βράδυ από τον David Paich που απλώς χαζολογούσε στα πλήκτρα του. Κατόπιν προέκυψε ο στίχος «Hold the line, love isn’t always on time» και μετά μπήκε στην εικόνα και ο Jeff Porcaro κάνοντας τα κόλπα του στα τύμπανα. Τόσο απλά, το τραγούδι θα γίνει Νο 5 στο Hot 100 και Νο 14 στην Βρετανία. Τα ραδιόφωνα όλης της υφηλίου το τίμησαν και το τιμούν αδιάλειπτα και έγιναν η αιτία για να μείνει με τα εσώρουχά του ο Steve Lukather, πανηγυρίζοντας σαν τρελός μέσα στο σπίτι του την πρώτη φορά που το άκουσε on air.
Η αρχή των γυναικείων ονομάτων που βρίσκουμε σε κάθε δίσκο των Toto θα γίνει με το Angela, το τελευταίο τραγούδι του δίσκου. Τρυφερά φωνητικά από τον Luke στην απαλή αρχή η οποία προοδεύει σε φωναχτό κουπλε για να καταλήξει σε hard rock ρεφρέν με ενίσχυση από τον David Paich.
Η δεκαετία του εβδομήντα θα ήταν μία από τις τελευταίες δεκαετίες των πρωτοπόρων. Οι Toto γεννήθηκαν τότε και δεν ξέφυγαν από τον κανόνα. Υπεύθυνοι για έναν ήχο που αιχμαλώτησε τα καλύτερα στοιχεία της Καλιφορνέζικης ιδιοσυγκρασίας σε μοναδικό συνδυασμό με την «μυώδη» μουσική κάλυψη μπόρεσαν να χαρακτηρίσουν το Arena Rock του εβδομήντα. Ποιός θα το φανταζόταν άραγε ότι σχεδόν μισό αιώνα αργότερα δεν θα είχε αλλάξει απολύτως τίποτα!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
26/5/21
Σαφως υπερκλασσικος δισκος , για μενα η κορυφωση τους ηταν το seventh one ,εκει εχουν πιασει την κορυφη σε ολα , αλλα οταν εχεις τετοιες κομματαρες μεσα οπως hold the line , i'll supply κτλ δεν μπορεις παρα να το θεωρησεις ογκολιθο .
ΑπάντησηΔιαγραφήτο δε childs anthem θεωρω οτι εχει βαρος συνθεσης κλασσικης μουσικης ,δεν ειναι τυχαιο οτι σε αρκετες περιοδειες ηταν το κομματι που ανοιγε την συναυλια .Ιδανικο για ζεσταμα και καταλαβαινεις οταν εχεις ενα τετοιο κομματι για ορεκτικο που παει το ολο πραγμα .
Για μενα οι Toto (που δεν μετραω καθως ειμαι οπαδος) ειναι η συνεχεια των Beatles οχι σαν υφος αλλα σαν μουσικο διαμετρημα ,χωρις ομως την ειδωλοποιηση και ιδια δημοτικοτητα . Οπως οι Beatles συνδυασαν την μουσικη γνωση και δεξιοτεχνια (για την εποχη τους )στην υπηρεσια της ουσιας ετσι και οι Τοτο με την δικη τους μεγαλυτερη δεξιοτεχνια τις περισσοτερες ηχοληπτικες και αλλες γνωσεις ,δημιουργησαν ενα μουσικο αποτελεσμα 'ευπεπτης ποιοτητας' . Εκαναν τον απλο ροκ και οχι μονο ακροατη να παρατηρει δεξιοτεχνικα μερη επειδη ακριβως τον ειχα συρει απο το αυτι με ενα πιασαρικο ριφ η ενα ρεφρεν για σεμιναριο .
δεν ειναι τοσο συνηθισμενο σε οποιοδηποτε τομεα ,4 γραμματα να λενε τοσα πολλα .