Έπρεπε όμως να κάνουν λίγη υπομονή και να περιμένουν μέχρι το 1983, όταν η τεράστια επιτυχία των Quiet Riot με το Metal Health και των Mötley Crüe με το Shout at the Devil, έστρεψε για τα καλά τους προβολείς των δισκογραφικών εταιριών στο Sunset Strip οι οποίες αναζητούσαν ανερχόμενες μπάντες για να τους προσφέρουν συμβόλαιο.
Οι Ratt, έχοντας μετά από πολλαπλές αλλαγές μελών καταλήξει στην κλασική τους σύνθεση (Stephen Pearcy – φωνητικά, Robin Crosby/Warren DeMartini – κιθάρες, Juan Croucier - μπάσο και Bobby Blotzer – ντραμς) και αφού αφαίρεσαν το “Mickey” από το όνομά τους, εκμεταλλεύτηκαν τη συγκυρία και κατάφεραν να υπογράψουν συμβόλαιο με μια τοπική ανεξάρτητη εταιρεία κυκλοφορώντας το ομώνυμο EP τους, ένα αρκετά καλό ξεκίνημα, το οποίο είχε και μια ιδιαίτερη απήχηση στο hard rock κοινό λόγω και του εξωφύλλου του στο οποίο φιγουράρουν τα καλλίγραμμα πόδια της Tawny Kitaen, γνωστού μοντέλου, ηθοποιού, μελλοντικής συζύγου του David Coverdale (1989 – 1992) και διάσημης gold digger, η οποία εκείνη την εποχή τα είχε με τον κιθαρίστα της μπάντας, Robin Crosby (σημ. δυστυχώς, λίγες μέρες πριν ολοκληρώσω το άρθρο, την 7/5/2021, η Kitaen απεβίωσε σε ηλικία 59 ετών χωρίς να είναι ακόμα γνωστά τα αίτια – R.I.P.).
Το ομώνυμο EP της μπάντας πούλησε γύρω στα 100.000 κομμάτια, πολύ καλός αριθμός για πρωτοεμφανιζόμενο σχήμα στην επίσημη δισκογραφία, γεγονός που οδήγησε την Atlantic Records να τους προσφέρει συμβόλαιο. Έτσι, την 27/4/1984, οι Ratt κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, Out of the Cellar (στο εξώφυλλο του οποίου αυτή τη φορά βλέπουμε ολόκληρη την Tawny Kitaen), ένα δίσκο που έκανε άμεσα αίσθηση και σύντομα κατατάχθηκε ανάμεσα στους κλασικούς του Glam metal.
Παραγωγός του άλμπουμ ανέλαβε ο Beau Hill (γνωστός για την παραγωγή που έκανε λίγα χρόνια αργότερα σε άλμπουμ των Alice Cooper, Winger, Kix κ.α.), ο οποίος έδωσε στο Out of the Cellar έναν πιο μεστό και γεμάτο ήχο σε σχέση με τον πιο ακατέργαστο του ομώνυμου EP. Βέβαια και η απόδοση του συγκροτήματος βρίσκεται αρκετά σκαλοπάτια πιο πάνω από το EP: Τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Pearcy, με την «βρώμικη» και «αλήτικη» χροιά τους σφραγίζουν τα τραγούδια, το rhythm section κρατά αψεγάδιαστα τον ρυθμό, ενώ οι κιθάρες των Crosby και DeMartini προσφέρουν φοβερές μελωδίες και εντυπωσιακά σόλο, φέρνοντας στο μυαλό τα σόλο του George Lynch των Dokken (μη ξεχνάμε βέβαια ότι τόσο ο Lynch όσο και οι Crosby/DeMartini έχουν επηρεαστεί από τον μεγάλο Eddie Van Halen).
To στυλ του άλμπουμ κινείται περισσότερο στο πλαίσιο του εμπορικού hard rock, παρά στο sleazy και pop/hair metal στυλ των συγκροτημάτων που αναδείχθηκαν από το 1987 και έπειτα. Γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει με το στυλ των δύο πρώτων άλμπουμ των Mötley Crüe και τα δυο-τριών πρώτων των Dokken, δουλειές δηλαδή που κινούνται στο όριο μεταξύ καθαρόαιμου metal αμερικανικής σχολής και μελωδικού hard rock.
Το τραγούδι που ξεχωρίζει άμεσα και έχει πλέον κερδίσει το παράσημο του κλασικού, είναι το πασίγνωστο “Round and Round”, πρώτο single του άλμπουμ, και τεράστια εμπορική επιτυχία στο ραδιόφωνο αλλά και στο MTV. Το βίντεό του μάλιστα ήταν αυτό που έδωσε ιδιαίτερη ώθηση στο τραγούδι καθώς, εκτός του τρελού airplay που είχε και του κωμικού σεναρίου του (με τα σημερινά, βέβαια, αισθητικά κριτήρια φαντάζει λίγο κιτς), σε αυτό συμμετείχε και ένας διάσημος στις ΗΠΑ παλιός κωμικός, ο Milton Berle (στο βίντεο υποδύεται την αριστοκρατική θείτσα στο τραπέζι), ο οποίος ήταν θείος του τότε manager των Ratt, Marshall Berle. Η μικρή αυτή εμφάνιση του Berle στο βίντεο του “Round and round” αποδείχτηκε καθοριστική καθώς κίνησε το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους του αμερικανικού κοινού με αποτέλεσμα το τραγούδι να φτάσει στο Νο 12 των charts. Ανεξαρτήτως όμως του βίντεο, το κομμάτι καθαυτό είναι ένα πολύ καλό, κλασικό εμπορικό hit, με φοβερό pre-chorus και ρεφρέν και καταπληκτική εναλλαγή σόλο από τους Crosby και DeMartini.
Επόμενη μεγάλη επιτυχία του “Out of the Cellar” είναι το “Wanted Man” που ανοίγει το άλμπουμ και αποτέλεσε και δεύτερο single του. Ένα κομμάτι που σε βάζει άμεσα στο ύφος του άλμπουμ , με εντυπωσιακό σόλο και βίντεο να το συνοδεύει στο οποίο εμφανίζονται οι Ratt να παίζουν live, αλλά παράλληλα και ως συμμορία σε σκηνικό Far West.
Για να κλείσουμε με τα singles του άλμπουμ, τρίτο και τελευταίο είναι το “Lack of communication”, το πιο ιδιαίτερο τραγούδι του δίσκου, με χαρακτηριστικό έντονο riff και φουτουριστικό, πρωτο-industrial στυλ και στίχους σχετικούς με την έλλειψη επικοινωνίας των ανθρώπων και το χάσμα γενεών.
Στα τρία παραπάνω κομμάτια, που αποτελούν την πρώτη γραμμή του άλμπουμ, αξίζει να προστεθεί και το “Back for more”. Η συγκεκριμένη σύνθεση, υπήρχε και στο ομώνυμο EP τους, μόνο που στο ντεμπούτο είναι σαφώς αναβαθμισμένη και βαρύτερη. Αν και δεν αποτέλεσε single, το τραγούδι συνοδεύει και βίντεο στο οποίο μπορούμε να θαυμάσουμε την Tawny Kitaen, 4-5 χρόνια πριν γίνει ευρέως γνωστή από τα videos των Whitesnake.
ΔΙΣΚΟΣ ΧΩΡΙΣ FILLER
Η αξία βέβαια του “Out of the Cellar”, δεν περιορίζεται μόνο στα τέσσερα παραπάνω τραγούδια καθώς και τα υπόλοιπα είναι αξιόλογα και δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάποιο ως filler. Από αυτά, πολύ καλή είναι η τριάδα των γρήγορων κομματιών του άλμπουμ και συγκεκριμένα το “She Wants Money”, μια δυναμική, ταχύτατη σύνθεση με ωραία γέφυρα και σόλο, το “I’m Insane” που είναι ακριβώς αυτό που δηλώνει ο τίτλος του και το “The Morning After”. Τα υπόλοιπα τρία κομμάτια ανήκουν στην κατηγορία των mid-tempo που ανέφερα στην αρχή, με το “You’re in Trouble” να είναι ιδιαίτερα γνωστό (ως δεύτερο κιόλας στη σειρά δίσκου), το “In your direction” να μπορούσε ίσως να πάρει τη θέση του ψιλο-filler και το “Scene of the Crime” να κλείνει ιδανικά το άλμπουμ. Ιδιαίτερη εντύπωση, τέλος, κάνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε μια μπαλάντα παρότι αυτές αποτελούσαν τους κλασικούς “κράχτες” των άλμπουμ του εμπορικού hard rock.
Ο δίσκος πήγε εντυπωσιακά καλά για ντεμπούτο, πουλώντας πάνω από 3.000.000 κομμάτια στις ΗΠΑ (3 φορές πλατινένιο) και φτάνοντας στη θέση 7 του Billboard, ενώ για την προώθησή του οι Ratt έκαναν μέσα στο 1984 γύρω στις 165 εμφανίσεις σε ΗΠΑ και Καναδά, νούμερο που σήμερα φαντάζει μυθικό!
Με το Out of the Cellar οι Ratt πρόσφεραν ένα άλμπουμ-σημείο αναφοράς στο χώρο του εμπορικού hard rock/Glam metal, με το οποίο κλείδωσαν την επιτυχία για τα επόμενα χρόνια καθώς τουλάχιστον μέχρι και το 1990 αποτελούσαν ένα από τα καυτά ονόματα του είδους και εξακολουθούσαν να πρωταγωνιστούν στα charts και να κάνουν μεγάλες πωλήσεις και περιοδείες.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Όπως αναφέρθηκε, μετά το Out of the Cellar, η μεγάλη επιτυχία για τους Ratt συνεχίστηκε, με τα τρία επόμενα άλμπουμ τους (Invasion of your Privacy-1985, Dancing Undercover-1986 , Reach for the sky-1988”) να γίνονται πλατινένια και να πιάνουν υψηλές θέσεις στα charts, ενώ από το Detonator του 1990 άρχισε να διαφαίνεται η πτώση. Ακολούθησε παύση του συγκροτήματος το 1991, για να ακολουθήσει το γνωστό γαϊτανάκι «επανασύνδεση, κυκλοφορία άλμπουμ (Ratt-1999), διάλυση πάλι, η γελοιότητα των δυο εκδοχών των Ratt, δεύτερη επανασύνδεση, κυκλοφορία νέου άλμπουμ (Infestation-2010, το τελευταίο μέχρι σήμερα), αποχωρήσεις μελών, ξανά δυο εκδοχές κ.ο.κ» . Τελευταίο νέο από τους Ratt είναι η επιθυμία που εξέφρασε ο Stephen Pearcy να κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με όλα τα εναπομείναντα μέλη της αυθεντικής σύνθεσης των Ratt.
 |
| Το οπισθόφυλλο του Out of the Cellar |
TRIVIA
- Ο κιθαρίστας Robin Crosby απολύθηκε από την μπάντα το 1991, στο μέσο της περιοδείας για το “Detonator” λόγω των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετώπιζε με τη χρήση ουσιών. Για την ολοκλήρωση της περιοδείας η μπάντα προσέλαβε τον γνωστό Michael Schenker.
To 2001, o Crosby ανακοίνωσε ότι είχε προσβληθεί από τον ιό HIV (ιός του AIDS) που τον κονόμησε από την ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών. Πέθανε τον επόμενο χρόνο, σε ηλικία 42 ετών, όχι όμως λόγω AIDS αλλά από υπερβολική χρήση ηρωίνης. Τουλάχιστον πήγε χαρούμενος…
- O μπασίστας Juan Croucier, πριν ενταχθεί στους Ratt , συμμετείχε στο πρώτο άλμπουμ των Dokken, Breaking the Chains (1983) καθώς και στο EP τους Back in the Streets που είχαν κυκλοφορήσει το 1979 με την ευκαιρία κάποιων εμφανίσεων που είχαν κάνει στη Γερμανία.
- Το “Back for more” ήταν το πρώτο μουσικό βίντεο στο οποίο εμφανίστηκε η Tawny Kitaen. Έπαιξε σε άλλα τέσσερα, όλα των Whitesnake και συγκεκριμένα στα “Still of the Night”, “Here I go Again” και “Is this Love” από το ομώνυμο άλμπουμ τους (περισσότερο γνωστό ως «1987») και στο “The Deeper the Love” από το “Slip of the Tongue” του 1989.
- Το Out of the Cellar κυκλοφόρησε την 27/3/1984, ίδια ημερομηνία με την κυκλοφορία του all time classic “Love at first Sting” των Scorpions.
- Δυο τραγούδια από το άλμπουμ, τα “Round and Round” και “I’m insane” ακούγονται στην ταινία του Darren Aronofky, “The Wrestler” (Ο παλαιστής), του 2008 με πρωταγωνιστή τον Mickey Rourke. Παρεμπιπτόντως, το soundtrack της ταινίας είναι πολύ καλό, καθώς περιλαμβάνει και άλλα τραγούδια γνωστών συγκροτημάτων του σκληρού ήχου (Quiet Riot, Cinderella, Accept, Scorpions, Firehouse).
Τέλος, το “Round and Round” ακούγεται και στο επεισόδιο 6 του δεύτερου κύκλου της πασίγνωστης σειράς, “Stranger Things”
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
19/5/21
Τρομεροί RATT και φοβερά υποτιμημενοι στην χώρα μας
ΑπάντησηΔιαγραφή