ASIA: HEAT OF THE YEARS (1982-2014)

Ο Φεβρουάριος του 1982με βρίσκει να εργάζομαι στη CBS σαν Υπεύθυνος Τύπου όταν ήλθε μια κασέτα U-matic, γεμάτη καινούργια video. Τότε δεν είχε καθιερωθεί το VHS και κοντραριζόταν με το format U-matic πιο θα επικρατήσει. Στο εβδομαδιαίο meeting της Δευτέρας, ο υπεύθυνος Ξένου Ρεπερτορίου, Παναγιώτης Παπαδόπουλος έχει φέρει να παρουσιάσει τις καινούργιες κυκλοφορίες σε μια κασέτα Umatic που έχει παραλάβει από τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στην Ευρώπη. Ένα από τα video που περιείχε, ήταν και το τραγούδι "Heat of the Moment" των Asia, που μόλις το είδα, εντυπώθηκε στο μυαλό τόσο με το χάρτη της Ασίας που εμφανιζόταν στο πρώτο πλάνο όσο και σαν τραγούδι, αφού οι μουσικοί που απάρτιζαν το συγκρότημα, προερχόντουσαν από αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ο Carl Palmer, ντράμερ των Emerson Lake and Palmer, o John Wetton μπασίστας των Uriah Heep, King Crimson (αυτοί ποτέ δεν ήταν αγαπημένοι μου), ο Geoff Downes πλήκτρα (Bangles, Yes) και ο κιθαρίστας Steve Howe (Yes) εκπληρώνουν απόλυτα τον όρο supergroup! Περίμενα να φύγουν όλοι από το γραφείο για να καθίσω αργά το απόγευμα, μόνος μου στο meeting room και να απολαύσω τα καινούργια video. Η ιστορία των Asia όμως είχε αρχίσει!
Γράφει ο Αλέξανδρος Ριχάρδος.
Η απαρχή τους βρίσκεται σε ένα πολύ σπουδαίο δισκάνθρωπο, τον τότε A&R της νεοσύστατης Geffen Records, John Kalodner που έφερε σε επαφή τους John Wetton(μπάσο, τραγούδι, πρώην King Crimson) και τον Steve Howe κιθάρα, πρώην Yes. Πολύ γρήγορα στην παρέα τους, προστέθηκαν ο πρώην ντράμερ των Emerson Lake and Palmer, Carl Palmer κι ο οργανίστας Geoff Downes, πρώην Yes. Πριν ακόμα το σχήμα οριστικοποιηθεί, ο Kalonder τους προτείνει και τον Νοτιοαφρικάνο κιθαρίστα Trevor Rabin που εκείνη την εποχή ψαχνόταν αλλά με την παρουσία του Steve Howe δεν είχε καμία ελπίδα να όχι να μπει στο σχήμα αλλά να κάνει έστω πρόβα μαζί τους!
Με τον ήχο του κλασικού progressive να έχει (οριστικά) τελειώσει, οι 4 Asia αποφασίζουν να πορευτούν με ένα ήχο όπου τα τραγούδια ήταν η φυσική εξέλιξη του progressive που πλέον δεν υπήρχε. Τον Μάρτιο του 1982 το πρώτο άλμπουμ τους βγαίνει στην αγορά, με ένα δράκο στο εξώφυλλο που συνδέεται στενά με τη μυθολογία πολλών ασιατικών λαών με το όνομά τους και φυσικά είχε επιμεληθεί ο «πολύς» Roger Dean.

Το όνομα του συγκροτήματος τον οδήγησε στην ιδέα του δράκου που τινάζεται μέσα από το νερό και κυνηγάει μια γυάλινη σφαίρα. ¨Μου άρεσε η ιδέα του δράκου και ποτέ στα εξώφυλλα των Yes δεν είχα παρουσιάσει ένα δράκο, άρα ήταν μια καλή ευκαιρία να το κάνω τώρα. Επειδή φοβήθηκα ότι ό,τι κι αν τους παρουσίαζα, θα το συνέκριναν με δουλειές μου σε εξώφυλλα των Yes, τους παρουσίασα το λογότυπο και το εικαστικό σαν τελειωμένα!» λέει ο Dean. Εξώφυλλο και τραγούδια ήταν ότι καλύτερο είχαμε ακούσει εκείνη την εποχή, με το "Heat of the Moment"  με την ιδέα της εισαγωγής της κιθάρας να είναι του John Kalodner  ο οποίος είχε πολλές αμφιβολίες για τα κοψίματα του τραγουδιού στο μέσο του που τελικά, ευτυχώς, δεν δικαιώθηκε. Ο Steve Howe δεν συμφωνούσε με τίποτε με την pop σύνθεση αλλά τελικά πείστηκε από τον Wetton να το παίξει. Το video παίχτηκε αμέσως στο heavy rotation του MTV και το άλμπουμ πούλαγε 80.000 αντίτυπα την ημέρα! Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός ότι το τραγούδι πήγε στο Νο4 των μικρών δίσκων στην Αμερική, χωρίς το συγκρότημα να έχει πραγματοποιήσει έστω μια live εμφάνιση! Οι κριτικοί τους αντιμετώπισαν αρχικά με δισταγμό και μάλλον αρνητικά, αλλά ο κόσμος που είχε την τελευταία λέξη έστειλε στο το άλμπουμ στοΝο11 της Μ.Βρετανίας και στο Νο1 της Αμερικής.

Σίγουρα πολλοί die hard fans του κλασικού ήχου του progressive, να περίμεναν να ακούσουν κάτι διαφορετικό, αλλά βρισκόμαστε στο 1982, πολύ μακριά από το 1977 όπου το progressive ακόμα ανέπνεε. Κι όταν ένα άλμπουμ είναι καλό και τα τραγούδια του είναι γεμάτα έμπνευση, η μια επιτυχία βγαίνει μετά την άλλη: "Heat of the Moment",  "Only Time Will Tell", "Sole Survivor" και “Wildest Dreams” σπρώχνουν περισσότερους από 10.000.000 fans να το αγοράσουν σε όλο τον κόσμο, αφήνοντας τους κριτικούς στον κόσμο τους. Προσωπικά, είχαν χαρακτηρίσει κι εξακολουθώ να χαρακτηρίζω, το ύφος τους σαν ψευτο-progressive, αλλά μετά από 40 χρόνια, ποιος ασχολείται με ετικέτες! Και δεν είναι υπερβολή ότι οι Wetton, Howe, Palmer και Downes σε ένα μοναδικό κρεσέντο συνθετικής δουλειάς παρουσίασαν ένα τόσο καλό δίσκο με τα μελωδικά στοιχεία να περισσεύουν. Και σε αυτό έχει συμβάλλει ο μπασίστας, τραγουδιστής John Wetton που πριν 3 χρόνια είχε προετοιμάσει το έδαφος με τους UK. Αλλά τα δείγματα γραφής του τα έδωσε στο άλμπουμ των Uriah Heep, High and Mighty με σημαντικότατη συνθετικά προσφορά.
Οι στίχοι των τραγουδιών τους δεν ξεφεύγουν από το κλασικό αισθηματικό πλάνο, με το "Only Time Will Tell" π.χ. να μιλάει για τα αισθήματα μιας γυναίκας που δεν ήταν τα ίδια με αυτά ενός άνδρα που την αγαπούσε. Αποφάσισε να φύγει από αυτή τη σχέση, μονολογόντας "only time will tell" με τον John Wetton να δηλώνει ότι οι στίχοι έχουν προσωπικό χαρακτήρα. Μάλιστα είχε αρχίσει να τους γράφει όταν ακόμα ήταν μέλος των Wishbone Ash αλλά δεν τους είχε τελειώσει και τους κράτησε για να τους επεξεργαστεί στο μέλλον. Το video του "Only Time Will Tell" σκηνοθέτησαν οι δυο πρώην 10cc, Kevin Godley και Lol Creme, οι οποίοι είχαν δείξει δείγματα της δουλειάς και στο "Heat of the Moment" .
Μετά το τέλος της αμερικάνικης περιοδείας του όπου όλες οι ημερομηνίες τους ήταν sold out, μπαίνουν στο studio και ηχογραφούν τα 10 καινούργια τραγούδια του για το δεύτερο δίσκο τους, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1983 με τίτλο Alpha (Νο5. Μ.Βρετανία,Νο 6 Αμερική) σε παραγωγή του Mike Stone και με εξώφυλλο και πάλι επιμελημένο από τον Roger Dean. Κάθε ημέρα που περνάει, το συγκρότημα γίνεται όλο και πιο δημοφιλές κυρίως χάρις στη μεγάλη συμβολή του νεότευκτου τότε αμερικάνικου MTV (σ.σ. στην Ευρώπη ήλθε με λίγα χρόνια καθυστέρηση). Τα καινούργια τραγούδια τους είχαν ακόμα περισσότερη λάμψη του λεγόμενου τότε mainstream ήχου και πλούσιες μελωδίες. Εδώ που τα λέμε ήταν δύσκολο να φθάσει ή και να ξεπεράσει την τεράστια επιτυχία του πρώτου άλμπουμ τους, πουλώντας μόνο(!) λίγο παραπάνω από 1.200.000 αντίτυπα. Σαν γενικό αποτέλεσμα, δεν είχε τα κομμάτια που θα ξεχώριζαν με το πρώτο  άκουσμα για αυτό και ο Kalodner μόλις το άκουσε, τούς το έδωσε πίσω, λέγοντας ότι δεν έχει το τραγούδι που θα κάνει επιτυχία. Έτσι οι Wetton και Downes το ίδιο βράδυ έγραψαν το “Don’t Cry” (No10 Αμερική, Νο 33 Μ.Βρετανία) που μαζί με το "The Smile Has Left Your Eyes" (σ.σ. εξαιρετική η εκφραστική ερμηνεία του Wetton)ήταν οι δύο μεγάλες επιτυχίες του Alpha. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, συμφωνούμε ότι τα οAlpha δεν φθάνει τη μαγεία του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ τους, αλλά είναι ένα πολύ καλό δείγμα του τι σημαίνει Asia! Και βέβαια όσοι είχαν στο μυαλό τους μια εικόνα ότι ήταν ένα progressive συγκρότημα, την έχουν αναθεωρήσει πλήρως!

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ
Η εμπορική αποτυχία, οδηγεί σε βιαστικές αποφάσεις. Η κακή σχέση των Steve Howe και John Wetton οδηγείται καθημερινά στα άκρα, φθάνοντας στο σημείο να μην μπορούν να βρεθούν στο ίδιο χώρο. Με τον Downes να έχει πλέον το ρόλο του ανθρώπου που θα κράταγε το συγκρότημα ενωμένο, οι Asia καθημερινά βρίσκονται σε χειρότερη θέση, με κορυφή την αναγκαστική απόλυση του Wetton που είχε εθιστεί το αλκοόλ και ήταν πλέον αδύνατη η συνεργασία μαζί του. Υπέρ της απόλυσής του ήταν και η δισκογραφική εταιρεία που έβλεπε ότι η παρουσία του δυναμίτιζε το συγκρότημα. Ο Downes βρέθηκε σε δύσκολη θέση, γιατί αφ’ ενός ήταν στενός φίλος του Wetton αφ’ ετέρου ήταν βασικός συνθέτης και τραγουδιστής! H φθινοπωρινή περιοδεία που είχαν προγραμματίσει για το 1983 ακυρώθηκε αλλά για τις 6 Δεκεμβρίου 1983 είχαν κλείσει μια εμφάνιση στο Budokan της Ιαπωνίας η οποία θα ήταν η πρώτη διηπειρωτική συναυλία που θα μεταδιδόταν στην Αμερική μέσω MTV. Με τον Wetton απολυμένο, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και αποφάσισαν να προσλάβουν τον Greg Lake (από τους Emerson Lake and Palmer), που είχε την ίδια μελωδική φωνή με τον προκάτοχό του. Όμως ο Downes δεν μπορούσε να βρει τη συνθετική χημεία για να γράψει καινούργια τραγούδια με τον Lake, άσε που εξ’ αρχής δεν τον ήθελε  σαν μόνιμο μέλος τους! Tον Ιανουάριο του 1984 οι Asia διαλύθηκαν, αλλά με τον Downes να κρατάει επαφή με τον Wetton και τελικά να πείθει και τους υπόλοιπους να τον δεχτούν πίσω. Όλοι; όχι, ο Steve Howe δήλωσε ότι αποχωρεί, αφήνοντας τους άλλους τρεις να προχωρούν! Αρχικά υπήρξε σκέψη να μην τον αντικαταστήσουν με κάποιο μόνιμο μέλος αλλά να έχουν guest κάθε φορά,  με τα ονόματα των Jeff Beck και David Gilmour να πέφτουν στο τραπέζι. Ο Kalodner τους πρότεινε να συνεχίζουν με τον κιθαρίστα των Krokus, Mandy Meyer σαν μόνιμο μέλος. Τον Meyer που ΔΕΝ είχε τον ντελικάτο ήχο του Howe, που στο μεταξύ έπαιζε με τους GTR, που ηχητικά συγγένευαν με τους Asia! Το συγκρότημα αρχίζει να μαζεύει υλικό για το τρίτο άλμπουμ του που φέρει τον τίτλο Arcadia, αλλά κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων πληροφορούνται ότι οι Duran Duran έχουν έτοιμο δίσκο με αυτόν τον τίτλο κι έτσι, ακολουθώντας την λογική όλοι οι τίτλοι τους να είναι μόνο μια λέξη κι αυτή να αρχίζει από Α, καταλήγουν στο Astra. (1985, No68 M.Βρετανία,  No 67 Aμερική) και παρ’ όλη τη μοναδική επιτυχία "Go" (No. 46) που βασιζόταν στην κιθάρα του Meyer και ήταν γραμμένη στο κλασικό ύφος τους, το άλμπουμ ακολούθησε πτωτική πορεία.

Όμως το πρόβλημα δεν έμεινε στη δισκογραφική αποτυχία αλλά συνδυάστηκε (αναπόφευκτα) και με την οικονομική, αφού οι ηχογραφήσεις τράβηξαν πολύ χρόνο και στοίχισαν πολλά χρήματα και με κορυφαία την απόρριψη την αρχικών ηχογραφήσεων και την επαναηχογράφησή τους! Ταυτόχρονα, ο χρόνος είχε ξεπεράσει το συμβόλαιο του παραγωγού Mike Stone που έπρεπε να συνεχίσει με άλλο δίσκο κι έτσι την τελική μίξη ένα έκαναν οι Downes και Kalodner, με τη συνεργασία τους να μην είναι καλή κι αυτό να επιφέρει ακόμα ένα πρόβλημα! Όλα πήγαν στραβά! Μετά από χρόνια, ο Geoff Downes που όπως θα καταλάβατε έχει αναλάβει ηγετικό ρόλο στο  συγκρότημα, προσπαθώντας να κρατήσει τις ισορροπίες, η Geffen δεν βοήθησε τόσο το δίσκο όσο και με την κάλυψη εξόδων της περιοδείας (σ.σ. στις μεγάλες αγορές, οι δισκογραφικές συμμετέχουν με ένα μεγάλο ποσοστό στα έξοδα της περιοδείας).Πάντα σύμφωνα με τον Downes εκείνη την περίοδο η  Geffen προτίμησε να ποντάρει στους Whitesnake (σ.σ. είχαν κυκλοφορήσει το Slide it in), έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη που τους είχε, φθάνοντας στο σημείο να μη βγουν ούτε περιοδεία, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για rock συγκρότημα.  Κι όπως τους είπε ο Kalodner, «πολύ σύντομα θα γινόντουσαν ακόμα ένα ξεχασμένο συγκρότημα».
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ
Προς τα τέλη του 1986 το συγκρότημα διαλύθηκε, αφού ήδη ο John Wetton είχε αρχίσει να αραιώνει τις επισκέψεις του στο studio κι ο Carl Palmer πήγαινε μόνο όταν ήταν να ηχογραφήσει. Στην πραγματικότητα, το συγκρότημα διαλυόταν και κανένας τους δεν έκανε το παραμικρό για να το σταματήσουν. Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά, αφού όλοι τους δενόντουσαν και με προσωπικά συμβόλαιο με την Geffen, αφού υπήρχε ο όρος ότι το πρώτο προσωπικό άλμπουμ τους καθενός, θα κυκλοφορούσε από την Geffen! Και ναι μεν στο συμβόλαιο του Steve Howe, ο όρος ακυρώθηκε αλλά στους υπόλοιπους ίσχυε, γι αυτό κι κι ο John Wetton κυκλοφόρησε το άλμπουμ Wetton-Manzanera στη Geffen (σ.σ. τα περισσότερα τραγούδια προοριζόντουσαν για τους Asia) όπως κι ο Carl Palmer το Power of Three (1988) μαζί με τους Keith Emerson και Robert Berry, ενώ ο Downes το προσωπικό του The Light Program (1987). Οι Wetton και Downes, οι οποίοι συνδεόντουσαν με βαθιά φιλιά αλλά και ο Downes έχει βαφτίσει την κόρη του Wetton, προσπάθησαν το 1987 να επανασχηματίσουν τους Asia με τον Scott Gorham (των Thin Lizzy) στην κιθάρα και τον ντράμερ των A-HA, Michael Sturgis αλλά δεν κατάφεραν ούτε συμβόλαιο σε εταιρεία να βρουν!

 
Το 1990 η Geffen κυκλοφορεί τη συλλογή Then & Now με 5 τραγούδια της πρώτης περιόδου τους (με Howe στην κιθάρα, 1 καινούργιο, το όμορφο "Days Like These"με τον Steve Lukather (Toto) στην κιθάρα, το “Voice of America” με τον Meyer στην κιθάρα και άλλα τρία που κιθάρα παίζουν οι Scott Gorham και Ron Komie.
Την ίδια χρονιά, έπαιξαν στην Σοβιετική Ένωση στο Olympuski Stadium (πριν την κατάρρευση του κομουνισμού), με τη σύνθεσή τους να είναι οι τρεις κλασικοί συν τον Pat Thrall στην κιθάρα ενώ κυκλοφόρησε κι ένα cd/dvd με τις εμφανίσεις τους.
Η γενικότερη αποτυχία τους, οδήγησε για ακόμα μια φορά τον Wetton  στην έξοδο για να τον βρούμε σαν καλεσμένο στο project, Phenomena και στο καλό άλμπουμ Dream Runner να τραγουδάει το "Did It All for Love". Μια τελευταία αναλαμπή των Asia, ήταν to 1987 όταν σαν John Wetton είχε δώσει το τραγούδι "Gypsy Soul" στο soundtrack της ταινίας Over the Top για να βγει σαν πρώτο single, αλλά η παραγωγή προτίμησε το"Winner Takes It All "του Sammy Hagar (σ.σ. εδώ που τα λέμε είναι καλύτερο) κι όχι μόνο αυτό. Το τραγούδι το παρουσίασε σαν Asia κι όχι σαν John Wetton!  Όλα όμως είχαν ξεκινήσει από τη μουρμούρα της αποτυχίας του Alpha!!!

ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο JOHN PAYNE
Και ξαφνικά, το 1992, βλέπουμε στις προθήκες των καταστημάτων δίσκων το άλμπουμ Aqua των Asia. Βρισκόμαστε στην εποχή που το cd αρχίζει να επιβάλλεται κι ήταν αρκετά ακριβό για τα οικονομικά δεδομένα μας. Δεν αγοράζεις κάτι χωρίς να το έχεις ακούσει! Με τραγουδιστή και μπασίστα τον άγνωστο John Payne (σ.σ. session μουσικός με μικρή εμπειρία), ο Downes  προσπαθεί να διατηρήσει το όνομα αλλά και την καριέρα των Asia. Μαζί του, οι Carl Palmer ντραμς και οι κιθαρίστες Al Pitrelli και Steve Howe! Λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, που συνέχιζε την…παράδοση οι τίτλοι των άλμπουμ τους να αποτελούνται από λέξη που να αρχίζει από Α, ο Palmer αποχωρεί για να συμπράξει στην επανασύσταση των  Emerson, Lake & Palmer και τη θέση του καταλαμβάνουν διάφοροι session όπως ο Simon Phillips. Με το εξώφυλλο του Aqua να είναι ζωγραφισμένο από τον Rodney Matthews, οι Asia στην ουσία μας ξανά συστήθηκαν, με ένα που σίγουρα προσπάθησε αλλά με κανένα τρόπο δεν φθάνει τον Wetton ούτε ερμηνευτικά ούτε συνθετικά.Μνημειώδης έχει μείνει η προσβλητική και καθόλου επαγγελματική τοποθέτηση του Wetton που αποκάλεσε τον Payne "Crap singer". Ήταν μια δύσκολη εποχή για το συγκρότημα αλλά και για το λεγόμενο σήμερα classic rock, που οι διοργανωτές μόλις άκουγαν Asia, απέρριπταν κάθε συζήτηση μαζί τους. Από την άλλη πλευρά το συγκρότημα έπρεπε να ξεχάσει τις αρένες και να προσαρμοστεί σε μικρής χωρητικότητας clubs.Στην πραγματικότητα οι Asia σε αυτόν τον δίσκο είναι δύο, οι Downes και Payne με όλους τους άλλους να είναι καλεσμένοι κι αυτό προήλθε από μια ιδέα τους να στείλουν πρότασεις σε όσους μουσικούς πίστευαν ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν μαζί τους. Γι αυτό και διαβάζουμε τόσες πολλές συμμετοχές ( Guthrie Govan, Michael Sturgis, Steve Howe, Vinnie Colaiuta, Ian Crichton (Saga), Chris Slade, Elliot Randall (Steely Dan), Simon Philips και Tony Levin) ."Δεν περιμέναμε να αποδεχτούν σχεδόν όλοι την πρότασή μας, για αυτό και τους χρησιμοποιήσαμε 'όλους!" λέιε ο Downes.

John Payne

Το αδιάφορο Aqua διαδέχεται το Aria (1994) που επαναφέρει τη φαντασία του Roger Dean στο εξώφυλλο και περιέχει το καλύτερο τραγούδι τους, της Payne-era, το “Anytime” που κάλλιστα χώραγε στον πρώτο δίσκο τους. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα 10 που συνθέτουν το άλμπουμ, έχουν υψηλό επίπεδο μελωδίας με τα “Are you big Enough” και “Summer” να ξεχωρίζουν εύκολα. Στο άλμπουμ δεν υπάρχουν μέτρια τραγούδια και νομίζω ότι οι fans του Α.Ο.R. δεν περιμένουν να διαβάσουν αυτές τις γραμμές για να το αποκτήσουν. Να μείνω λίγο στη συμβολή του οργανίστα Geoff Downes στου οποίου τα πλήκτρα βασίζονται κατά κύριο λόγο όλα τα κομμάτια με την κιθάρα του Al Pitrelli να ακολουθεί! Ακολούθησε το Arena (1996) με τρεις(!) κιθαρίστες, με βασικό τον Aziz Ibrahim και καλεσμένους τους Elliott Randall και Hotei Tomoyasu.
Ακολούθησε μια περίοδος, όπου υπήρξαν κάποιες προσπάθειες επανασχηματισμού των αρχικών Asia, με τον Howe να είναι δεσμευμένος με τους Yes και με το συγκρότημα να συνεχίζει με τους John Payne και Downes ενώ οι Wetton και Palmer σχηματίζουν τους εφήμερους Qango, με τη συμμετοχή των Kilminster κιθάρα και John Young μπάσο. ΠΡΟΣΟΧΗ: το όνομα του είναι Kilminster (με n) και δεν έχει καμία σχέση με τον Lemmy που το κανονικό του όνομα είναι Ian Fraser Kilmister (χωρίς n).
Οι…άλλοι Asia (σ.σ. του Payne), κυκλοφόρησαν το Aura (2001) με τη συμμετοχή διάφορων session κιθαριστών όπως οι Ian Crichton (Saga), Guthrie Govan αλλά και Pat Thrall, Elliott Randall και Steve Howe.
Και φθάνουμε στο 2004 που κυκλοφορούν το πρώτο  άλμπουμ που ο τίτλος του δεν αρχίζει με το γράμμα Α! Πρόκειται για το Silent Nation με τη βασική σύνθεση τους να αποτελείται από τους Payne, Geoff Downes, Guthrie Govan και τον ντράμερ Chris Slade, αλλά και με τους απαραίτητους session όπως Billy Sherwood και Jay Schellen.

Με τις διαρκείς προσθαφαιρέσεις μελών και την παρ ολίγο ύπαρξη δύο Asia (σ.σ. αν πετύχαινε το reunion με τον Wetton), το πρώην μεγάλο συγκρότημα βρίσκεται υπό διάλυση με τον Downes να αποχωρεί για να συμμετάσχει στο reunion των αρχικών Asia. Έτσι το 2006, οι John Payne, Guthrie Govan και Jay Schellen σχηματίζουν τους GPS, από τα αρχικά των επιθέτων τους και κυκλοφορούν το μέτριο  άλμπουμ Window to the Soul, με την προσθήκη του οργανίστα Ryo Okumoto. Στο εξώφυλλο του δίσκου, εικονίζεται ο John Kalodner! Την ίδια χρονιά, οι ζυμώσεις για ένα reunion φαίνονται να αποδίδουν, αφού ο Dones αποχωρεί κι ο Payne παραμένει μέλος ενός συγκροτήματος που δεν …υπάρχει!  Έτσι το Μαϊο του 2006 οι Geoff Downes, John Wetton, Carl Palmer και Steve Howe ανακοινώνουν την επανασύνδεσή τους με τον John Payne να μπορεί να εμφανίζεται για 15 χρόνια με το όνομα Asia Featuring John Payne,κάνοντας την πρώτη εμφάνισή τους το 2007 με σύνθεση Guthrie Govan κιθάρα,  Erik Norlander πλήκτρα, Jay Schellen ντραμς και Payne μπάσο, τραγούδι. Η τύχη τους ήταν ελάχιστη αφού όλα τα φώτα είχαν πέσει στην επανασύνδεση των κλασικών Asia αλλά και στα πικρόχολα σχόλια του Wetton για τον Payne τα οποία είχαν να κάνουν ακόμα και με την εμφάνισή του! Υπάρχουν διαφορετικά επίσημα  websites, που το καθένα παρουσιάζει μόνο τους δίσκους και τη δραστηριότητα του κάθε συγκροτήματος. Το site των Asia (Wetton) παρουσιάζει μόνο τους δίσκους του συγκροτήματος όπου συμμετείχε ο Wetton ενώ αυτό του Payne, αγνοεί τους δίσκους των Asia εποχής Wetton. Μύλος! Αυτονόητο είναι ότι στις συναυλίες τους παίζουν το κάθε συγκρότημα, τα δικά του τραγούδια. 

Η ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΚΩΝ ASIA
Οι…κανονικοί Asia (Downes, Wetton, Palmer και Howe), βγαίνουν περιοδεία στην Αμερική με την ονομασία Asia- Four Original Members of Asia με το set list να περιέχει εκτός από τα τραγούδια των πρώτων 3 δίσκων, κομμάτια από την δισκογραφία των Yes, ELP, King Crimson αλλά και Buggles, αναγνωρίζοντας την προιστορία κάθε μέλους. Η πρώτη κυκλοφορία τους είναι το cd/dvd Fantasia: Live in Tokyo (2007 )  διαθέτει υψηλού επιπέδου παίξιμο, (πολύ) καλή επιλογή τραγουδιών αλλά αφήνει μια αίσθηση άτονου. Η αρχική τετράδα μπαίνει στο studio και τον Απρίλιο του 2008 κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ με καινούργιο υλικό και τίτλο Phoenix (Νο73 Αμερική), με το εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον αρχιμάστορα Roger Dean. Όμως παρ όλες τις προσπάθειες τους έχει χαθεί κείνη η ατμόσφαιρα των πρώτων 2 άλμπουμ που ήταν καθοριστικά για την καριέρα τους. Το άλμπουμ ξεκινά με το πολλά υποσχόμενο “Never Again” και συνεχίζει με τα "An Extraordinary Life" που οι στίχοι του μιλούν για την σοβαρή περιπέτεια υγείας του Wetton και "Alibis"που έχουν αρκετή δόση από τους παλιούς Asia, ενώ οι 2 power ballads ("Heroine" και "I Will Remember You") μάλλον κουράζουν. 

Ακριβώς μετά από ένα χρόνο, κυκλοφορούν το άλμπουμ Omega (2010) για να ακολουθήσουν το XXX (2012) και Gravitas (2017), με τα εξώφυλλα επιμελημένα από τον Roger Dean, με τη σημείωση ότι στο Gravitas έχει αποχωρήσει ο Howe και τον έχει αντικαταστήσει ο νεαρός Sam Coulson που τον ανακάλυψαν από ένα video που είχε αναρτήσει στο youtube! Μετά το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του  Gravitas, ο Wetton διαγνώστηκε με καρκίνο στο έντερο και αποσύρθηκε για να ακολουθήσει θεραπεία. Επανήλθε και το 2013 εμφανίστηκαν στη Σόφια όπου και ηχογράφησαν το cd/dvd, Symfonia: Live in Bulgaria 2013 με τη συνοδεία της Plovdiv Philharmonic Orchestra.[35]
Το 2017 ο Wetton αποσύρθηκε και πάλι για δεύτερη σειρά χημειοθεραπείας και αντικαταστάθηκε από τον Billy Sherwood. Ο καρκίνος νίκησε το σπουδαίο μουσικό,που έφυγε από τη ζωή στις 31 Ιανουαρίου 2017 σε ηλικία 67 ετών.

Μετά το θάνατό του, ο φίλος του Geoff Downes, δήλωσε ότι υπάρχει υλικό που έχουν γράψει μαζί και σε μια στιγμή θα το κυκλοφορήσει. Ο θάνατος του αλλά και η μάλλον αδιάφορη αντιμετώπιση των τελευταίων δύο άλμπουμ, οδήγησε το μεγάλο συγκρότημα στη διάλυση.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Οι Asia ήταν ένα πραγματικό super group, αποτελούμενο από 4 μουσικάρες, τον έναν καλύτερο από τον άλλον! Θυμάμαι ότι πολλά ελληνικά έντυπα της εποχής από αντίδραση και μόνο, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τους μειώσουν. Ανεπιτυχώς βέβαια, αφού οι συντάκτες τους ερχόντουσαν στο γραφείο μου στη CBS και ζητάγαν να πάρουν promo τα άλμπουμ τους! Καλύτερη απόδειξη της αξίας τους είναι η διαρκής αναφορά στο πρώτο κυρίως άλμπουμ τους, αλλά και γιατί όχι και στο δεύτερο και στην John Payne-era.  
TRIVIA

• Στο video του"Days Like These" κιθάρα παίζει ο Pat Thrall!
• Οι Quango κυκλοφόρησαν ένα και μοναδικό άλμπουμ με τίτλο Live In The Hood(2007)

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ 

•  Οι δρόμοι τους με τον Sam Coulson χώρισαν φιλικά και στις όποιες μετέπειτα συναυλίες τους εμφανίστηκε ο  Ron "Bumblefoot" Thal. που ανέλαβε και τα φωνητικά.

• Στη μεγάλη φωτιά των ασποθηκών της Universal κάηκαν τα masters των 3 πρώτων δίσκων τους γι αυτό και δεν έχουν επανακυκλοφορήσει.
• Ο Geoff Downes είναι το μόνο μέλος που πήρε μέρος σε όλα τα σχήματα εκτός από το  reunion του 1990, λόγω προσωπικού προβλήματος. Η τελευταία εμφάνιση του αρχικού σχήματος έγινε το 2013.
• Ο Carl Palmer το 2016 σχημάτισε τους Carl Palmer's ELP Legacy. Ο John Payne δεν έκανε κάτι ιδιαίτερο αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να μην του αποδώσουμε τα εύσημα ότι την 12ετία 1992-2004 κράτησε το όνομα των Asia ζωντανό.
• Από τον Downes δεν υπάρχουν  νέα, για την ώρα έχει αποσυρθεί στο σπίτι του στη Νότιο Ουαλία. Ο Steve Howe εξακολουθεί να κυκλοφορεί προσωπικά άλμπουμ με τελευταίο το Love Is (2020). Θεωρητικά αυτός κι ο Downes παραμένουν  μέλη των Yes.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
 23/5/21

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος