STOMU YAMASHTA – GO LIVE FROM PARIS (1976): ME TH ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ STEVE WINWOOD

 

Καλοκαίρι 1976. Έχοντας αποκτήσει στη δισκοθήκη μου αριστουργήματα σαν τα Foxtrot, Nursery Crymes και κυρίως το Selling England by the Pound των Genesis, σαν τα Home, Broken Barricares και Grand Hotel των Procol Harum, σαν τα Fragile, Close to the Edge και Relayer (έστω κι αν με είχε κουράσει) των Yes, σαν το Crime of the Century των Supertramp, αλλά και σαν το αριστουργηματικό Spygalss Guest των Greenslasde, νόμιζα ότι έπαιζα στα δάκτυλα του ενός χεριού μου το Progressive. Ώσπου ένα καλοκαίρι μεσημέρι του 1976 άκουσα από την εκπομπή του Α Προγράμματος της ΕΡΑ και την εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη….Stomu Yamashta. Κι εγώ αυτό που μόλις είπατε κι εσείς, είπα. Ποιος είναι αυτός; Για βιβλία και μουσικές εγκυκλοπαίδειες, ούτε λόγος τότε. Το Σάββατο το πρωϊ (ήταν η πρώτη χρονιά που καθιερώθηκε το 5νθήμερο σχολείο) πήγα στο Music Corner των αδελφών Μπουρτζίκου, στην οδό Πανεπιστημίου 56 και το αγόρασα. Μου κακοφάνηκαν οι 550 δραχμές που πλήρωσα αλλά το κομμάτι που είχα ακούσει από το ραδιόφωνο, μού άφηνε πολλές υποσχέσεις για κάτι καλό. Και πράγματι, οι υποσχέσεις πραγματοποιήθηκαν!  
΄Ένας υπέροχος 2πλός live progressive δίσκος με εκφραστικές συνθέσεις και ελεγχόμενο αυθορμητισμό, όπως επιβάλλει το συγκεκριμένο ύφος μουσικής. Μουσικάρες όπως οι Al DiMeola, Klaus Schulze (να κουβαλάει όλη τη φήμη και τη δόξα των Tangerine Dream), Pat Thrall, Jerome Rimson (μπάσο), ο ντράμερ των Santana, Michael Shrieve κι ο οργανίστας/τραγουδιστής Steve Winwood (Spencer Davis Group, Blind Faith, Traffic), δένουν πάνω στη σκηνή του Palais des Sports του Παρισιού με τα περκάσιονς του Yamashta, σε ένα ηχητικό κομψοτέχνημα. Κι αν το “Space Song” λειτουργεί σαν εισαγωγή, τότε τα «Carnival" και  "Wind Spin" που ακολουθούν κολλητά, αφήνουν να φανεί ξεκάθαρα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ ενδιαφέροντα δίσκο για να κλείσει η πρώτη πλευρά με τη βραχνή, «θαμπή» φωνή του Steve Winwood να δίνει τόνο στο "Ghost Machine", που συνοδεύεται από ένα υπέροχο σόλο του Pat Thrall.  Η φωνής του Winwood (δεν τραγουδάει σε όλα τα κομμάτια) ενεργεί καταλυτικά όπως τα πολύ χαρακτηριστικά σόλο των DiMeola και Thrall, στα "Winner / Loser"  και στο (υπέροχο) "Crossing the Line" που όσες φορές κι αν το ακούσω, δεν το βαριέμαι. Κι αν τα “Surf Spin” και “Time is here” έχουν τη νωχελικότητα ενός Κυριακάτικου απογευματινού, δυναμώστε τον ενισχυτή σας στο σόλο κιθάρα που αλλάζει την όλη ατμόσφαιρα. Το Go Live from Paris  είναι ένα καλό progressive live άλμπουμ που διαθέτει το ύφος και την υψηλή τεχνική που χαρακτήρισε τη δεκαετία του 70 και το συγκεκριμένο είδος μουσικής.

 
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Σχεδόν η ίδια ομάδα μουσικών (Stomu Yamashta, Klaus Schulze, Al Di Meola, Michael Shrieve αλλά χωρίς τον Steve Winwood που έχει αποχωρήσει και με τον Jess Roden στο μικρόφωνο), ηχογράφησαν Go Too (1977).
 

ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ
Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για τον Stomu Yamashat και αυτή τη μοναδική περιοδεία του 1976. Λίγους μήνες νωρίτερα, το Φεβρουάριο του 1976 με την ίδια παρέα μουσικών είχε ηχογραφήσει το studio άλμπουμ Go το οποίο ήταν και το όνομα του supergroup. To studio άλμπουμ το απέκτησα αρκετά χρόνια αργότερα, που ήταν καλό αλλά δεν είχε τη μαγεία του live.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο STOMU YAMASHTA

Promo φωτό της Island Records

Γεννημένος στο Kyoto της Ιαπωνίας, ο Tsutomu Yamashita όπως είναι το κανονικό του όνομα, από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική, φοιτώντας στη Μουσική Ακαδημία του Kyoto, με τον πατέρα του να είναι ο Δ/ντης της Kyoto Philharmonic. Ο νεαρός Stomu ασχολήθηκε με τα περκάσιονς για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Berklee College of Music όπου έγινε λέκτορας ενώ δημιούργησε το δικό του στυλ και ύφος παιξίματος. Το 1971 ήλθε με το Red Buddha Theatre στην Ευρώπη, ενώ άρχισε να δουλεύει με τον David Bowie, Pierre Morlen, John Williams, ενώ έγραψε τη μουσική για ταινίες όπως The Hitchhiker's Guide to the Galaxy, The Devils,Images. Έχει κυκλοφορήσει δεκάδες δίσκους με πιο πρόσφατο το  The Purple (2017).
 

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
6/4/21

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος