Να γυρίσουμε το ημερολόγιο 35 χρόνια πίσω όταν Προέδρος της Αμερικής ήταν ο Ronald Reagan, στην Ελλάδα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ ήταν στην εξουσία με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να εγακινιάζει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η 17η Νοέμβρη να δολοφονεί τον εκδότη της Απογευματινής Νικό Μομφεράτο και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης μεταξύ της Λίβερπουλ και της Γιουβέντους στο στάδιο Χέιζελ των Βρυξελλών, σκοτώνονται 39 άνθρωποι με τη Γιουβέντους να κατακτά το πρώτο της τρόπαιο νικώντας με 1-0. Στο Rio de Janeiro είχαμε το πρώτο Rock in Rio με περισσότερους από 1.500.000 θεατές(!) και τους Iron Maiden, Nina Hagen, The B52's, Go Go's, Queen, Rod Stewart, James Taylor, AC/DC να οργώνουν τη σκηνή. Είχαμε την αποχώρηση του David Lee Roth από τους Van Halen, το cd σε εμβρυακή κατάσταση, τους Wham! Να παίζουν στην Κίνα και τους Dire Straits να κυκλοφορούν το άλμπουμ Brothers in Arms και να κατακτούν τον κόσμο.
Και ενώ ζούσαμε μέσα στη αφέλεια και την ομορφία των 80’s, λίγες ώρες με το αεροοπλάνο από την Αθήνα, οι λαοί της Αφρικής δεν είχαν τα στοιχειώδη. Πρόσβαση σε καθαρό νερό, ελάχιστη ποσότητα τροφής, υγιεινές και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Οι Βρετανοί καλλιτέχνες με την ηχογράφηση του "Do They Know It's Christmas?" προσέφεραν όλα τα έσοδα στον λομοκτονούντα λαό της Αιθιοποίας για να ακολουθήσουν οι Αμερικάνοι με το «We Are the World" που κι αυτοί ενίσχυσαν την παγκόσμια προσπάθεια.
Και το metal δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορο στο δράμα των συνανθρώπων μας. Τρία μέλη των Dio, οι Ronnie James Dio, Jimmy Bain και Vivian Campbell αποφάσισαν να συνθέσουν ένα τραγούδι που θα ερμήνευε η Εθνική Heavy Metal (το 1985 και το metal αγγίζει την κορυφή της δημοτικότητας) και τα έσοδα θα προσφέροντα στα παιδιά της Αφρικής. Η ιστορία ξεκινάει….
Βρισκόμαστε στο 1985 και το Los Angeles είναι η πρωτεύουσα της μουσικής. Και όταν λέμε μουσική, εννοούμε rock. H Sunset Strip είναι η πιο γνωστή λεωφόρος του κόσμου και τα clubs της πόλης, συναγωνίζονται πιο θα φιλοξενήσει τους περισσότερους rock stars με το hair metal μόλις έχει αρχίσει να ανατέλλει.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΙΔΕΑ
Αρκετές ώρες με το αεροπλάνο από την Mecca του rock, ένας λαός λοιμοκτονεί κι εμείς οι …επιούσοι στον κόσμο μας. Στις 23 Οκτωβρίου 1984 το BBC προβάλλει ένα ρεπορτάζ του Michael Buerk με θέμα το λοιμό στην Αιθιοποία, αποκαλώντας τη χώρα σαν «το πλησιέστερο μέρος της γης στην Κόλαση». Και δεν είναι μόνο λοιμός.Είναι ο εμφύλιος μεταξύ των φυλών, με θύματα τους εύκολους στίχους, γυναίκες και παιδιά, είναι οι κατά συντηριτική προσέγγιση οι 1.000.000 νεκροί, είναι οι κρατικές δαπάνες που κατά 45% πάνε σε εξοπλιστικά προγράμματα, είναι ο αφανισμός μιας χώρας. Επί τέλους, οι άνθρωποι σοκαρίστηκαν!
Αυτό ήταν το ρεπορτάζ που κινητοποίησε αρχικά τους συνθέτες του "Do They Know It's Christmas?" , Bob Geldof και Midge Ure για να πάρουν μπροστά οι άνθρωποι της μουσικής και να βοηθήσουν το λαό της Αιθιοποίας. Εμείς, οι απλοί άνθρωποι, το μόνο που είχαμε να κάνουμε, ήταν να αγοράσουμε το δίσκο. Η αμερικάνικη παρουσία ήλθε με το «We Are the World" και τον Ιανουάριο του 1985, ο Geldof βασιζόμενος σε μια ιδέα του Boy George αρχίζει να διοργανώνει το Live Aid που εξελίχθηκε σε μια διπλή ιστορική συναυλία, με ανθρωπιστικό χαρακτήρα, που πραγματοποιήθηκε την ίδια στιγμή στο Wembley του Λονδίνου και στο στάδιο John F. Kennedy της Φιλαδέλφεια στις 13 Ιουλίου 1985 με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την ανακούφιση του συνεχιζόμενου λιμού στην Αιθιοπία. Μεταδόθηκε από πολλές τηλεοράσεις, ζωντανά, σε όλο τον κόσμο με συμμετοχή καλλιτέχνες όπως Paul McCartney, Queen, U2, David Bowie, Dire Straits, Duran Duran, Phil Collins ( οποίος μετά την εμφάνισή του στο Λονδίνο πέταξε για τη Φιλαδέλφεια όπου έπαιξε κι εκεί!!! ), Who, Elton John, Sting, Madonna, Black Sabbath, Bob Dylan, Robert Plant, Status Quo, Cat Stevens κ.α. Υπολογίζεται ότι 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν την συναυλία, σε περισσότερες από 100 διαφορετικές χώρες.
 |
| Το t-shirt που έβγαλε ο KLOS |
Λίγους μήνες πριν τα 2 Live Aid, στις 22, 23 και 24 Φεβρουαρίου 1985, ο ραδιοσταθμός KLOS του Λος Άντζελες διοργανώνει, διοργανώνει ένα 48ωρο ραδιοματαθώνιο με την ονομασία Rock Relief for Africa (δείτε το t-shirt) με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για το λαό της Αιθιποίας. Μεταξύ των πολλών καλεσμένων ήταν και οι Ronnie James Dio, Vivian Campbell και Jimmy Bain που βλέποντας την απουσία του metal στοιχείου από τη γενική προσπάθεια και με βάση τηνι ιδέα του Dio, άποφασίζουν να γράψουν ένα τραγούδι. Ο χρόνος δεν ήταν ο καλύτερος, αφού βρισκόντουσαν στο τελευταίο στάδιο του άλμπουμ Sacred Heart, αλλά η διάθεση να προσφέρουν ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτή της κυκλοφορίας του νέου τους άλμπουμ. Σύμφωνα με την τότεε συζυγό και manager του Wendy Dio, o Ronnie δεν ήταν από τους ανθρώπους που μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα μαζί κι έτσι έβαλε το άλμπουμ του συγκροτήματος στην άκρη κι αποφάσισε να ασχοληθεί με το τραγούδι. Η ιδέα ενός φιλανθρωπικού δίσκου τον είχε συνεπάρει καθώς στο παρελθόν είχε συμμετάσχει σε αντίστοιχες κινήσει για παιδιά και ζωά, χωρίς να δώσει δημοσιότητα. Αν και έχει περάσει στον κόσμο ότι ο Ronnie James Dio ήταν ο βασικός συνθέτης του “Stars”, ο μπασίστας Jimmy Bain είχεε γράψει το μεγαλύτερο μέρος του με τους R.J.D και Vivian Campbell να προσθέτουν τα τελικά γεμίσματα. To «Stars”, αν δεν είχε χρησιμοποιηθεί για αυτόν το σκοπό, θα μπορούσε να ήταν μια επιτυχία για τους Dio του μεγέθους “King of Rock’nRoll”, ή “Hungry for Heaven”. Μόλις το τραγούδι ήταν έτοιμο, ο Ronnie άρχισε να τηλεφωνεί στους μουσικούς, παρουσιάζοντας την ιδέα του και ζητώντας τους να πάρουν μέρος. Σχεδόν όλοι δεχτηκαν γιατί είχαν παρατηρήσει ότι όσοι συμμετείχαν σε charity δίσκους η δημοφιλεία τους ανέβαινε κατακόρυφα! Το “Stars” έπρεπε να βγει σύντομα στην αγορά και να διαλύσει την άποψη ότι οι metal fans και μουσικοί δεν συνπαραστέκονται. Σήμερα μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται περίεργο και ανόητο, αλλά τότε γράφτηκαν οι σχετικές κακίες.
Το "Stars"(Νο26 Βρετανία, Νο39 Αμερική) ηχογραφήθηκε στις 20 και 21 Μαϊου 1985 στο Sound City Studios (το κυρίως τραγούδι) και στο A&M Records Studios Studio A, συμπτωματικά εκεί που είχε ηχογραφηθεί και το "We Are The World"! Μόλις ηχογραφήθηκε το μουσικό κομμάτι με τις «πλάτες», το πήρε ο R.J.Dio κι έκανε την ενορχήστρωση,αφήνοντας τους shreders και και τους τραγουδιστές να γράψουν τα σόλο και τις φωνές. Όπως θα έχετε καταλάβει, τα κιθαριστικά σόλο πήραν το μεγαλύτερο χρόνο ηχογράφησης με τους Neil Schon και Ted Nugnet να είναι οι πιο «δύσκολοι».
Στην πρόσκληση του ανταποκρίθηκαν οι Ted Nugent, Yngwie Malmsteen, Tommy Aldridge, Rob Halford, Kevin DuBrow, Eric Bloom, Geoff Tate, Dave Meniketti, Don Dokken, Paul Shortino, Buck Dharma, Brad Gillis, Craig Goldy, George Lynch, Eddie Ojeda, Neal Schon με τους 2 κιθαρίστες των Iron Maiden, Dave Murray και Adrian Smith να βρίσκονται στην 'World Slavery Tour' και να πετάγονται κυριολεκτικά στο Λος Άντζελες για να παίξουν τα μελωδικά μέρη. Επειδή όλοι έπρεπε να έχουν μια συμμετοχή, ηχογραφήθηκαν δεκάδες σόλο που με σειρά παιξίματος είναι
1ο σόλοo:
• Craig Goldy (Giuffria)
• Eddie Ojeda (Twisted Sister)
2nd solo:
• Vivian Campbell (Dio)
• Brad Gillis (Night Ranger)
3rd solo:
• Neal Schon (Journey)
• George Lynch (Dokken)
4th solo:
• Yngwie Malmsteen
• Vivian Campbell (Dio)
5th solo:
• George Lynch (Dokken)
• Carlos Cavazo (Quiet Riot)
6th solo:
• Brad Gillis (Night Ranger)
• Buck Dharma (Blue Öyster Cult)
Οι Dave Murray καιAdrian Smith έπαιξαν τις μελωδικές γραμμές ενώ η …house band ήταν οι Dio, δηλαδή οι Jimmy Bain μπάσο,οι ντράμερς Vinny Appice (Dio) και Frankie Banali (Quiet Riot) και πλήκτρα ο Claude Schnell (Dio)
Τα δεύτερα φωνητικά τα έκαναν 30(!) μουσικοί, τραγουδιστές και μη.
• Tommy Aldridge (Ozzy Osbourne)
• Dave Alford (Rough Cutt)
• Carmine Appice (Vanilla Fudge/King Kobra)
• Vinny Appice (Dio)
• Jimmy Bain (Dio)
• Frankie Banali (Quiet Riot)
• Mick Brown (Dokken)
• Vivian Campbell (Dio)
• Carlos Cavazo (Quiet Riot)
• Amir Derakh (Rough Cutt)
• Buck Dharma (Blue Öyster Cult)
• Brad Gillis (Night Ranger)
• Craig Goldy (Giuffria)
• Chris Hager (Rough Cutt)
• Chris Holmes (W.A.S.P.)
• Blackie Lawless (W.A.S.P.)
• George Lynch (Dokken)
• Yngwie Malmsteen
• Mick Mars (Mötley Crüe)
• Michael McKean (εμφανίστηκε σαν David St. Hubbins των Spinal Tap)
• Vince Neil (Mötley Crüe)
• Ted Nugent
• Eddie Ojeda (Twisted Sister)
• Jeff Pilson (Dokken)
• Rudy Sarzo (Quiet Riot)
• Claude Schnell (Dio)
• Neal Schon (Journey)
• Harry Shearer (in character, and credited as Derek Smalls of Spinal Tap)
• Mark Stein (Vanilla Fudge)
• Matt Thorr (Rough Cutt)
ΤΑ ΠΑΡΕΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗΣ
Ο Vince Neil έκλεψε χρόνο από τις ηχογραφήσεις του Theater of Pain και πήγε στο studio, φορώντας άσπρο σακάκι και μπλε φουλάρι. Ο KevinDu Brow εμφανίστηκε με ροζ σακάκι, ο Blackie Lawless με μπλουζάκι Harley Davidson, o Rob Halford με δερμάτινο μπουφάν (οποία έκπληξη!), ο Geoff Tate με άσπρο σακάκι και μαύρη μπλούζα, ο Yngwie Malmsteen με μαλλί περμανάντ και τεράστια γυαλιά ηλίου, o Ted Nugnet με παντελόνι παραλλαγής(!) και μπουφάν που έγραφε Miami Vice με τους άλλους να είναι πιο απλοί αλλά πάντα στα πλαίσια που απαιτεί το dress code ενός rock star!
Ο Ronnie είχε στείλει σε όλους μια κασέτα με το τραγούδι τους στίχους και το απόσπασμα που θα ερμήνευαν αλλά όπως λέει η Wendy «πολύ αμφιβάλλω αν το είχαν ακούσει έστω και λίγοι από τους καλεσμένους»! Στο studio, όλα περνούσαν από το χέρι του Ronnie και το τραγούδι ήταν έτοιμο σε 2 ημέρες, ρεκόρ αν σκεφτεί κανείς τον αριθμό των συμμετεχόντων και το ύψος του «εγώ» τους. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Ronnie είχε δηλώσει ότι θεωρούσε ότι η ηχογράφηση των δεύτερων φωνών θα ήταν η δυσκολότερη δουλειά. «’Επρεπε να κάνω το ψυχολόγο και σκέφτηκα ότι ένας τρόπος να ορίσω την κατάσταση, ήταν να βάλω τον πλεόν δύστροπο (σ.σ. που ήταν ο Kevin DBrow) να ελέγει την κατάσταση»!
Μόλις πριν λίγες εβδομάδες, ο κιθαρίστας των Iron Maiden Adrian Smith μίλησε για την εμπειρία του, λέγοντας ότι του τηλεφώνησε ο μπασίστας Jimmy Bain με τον οποίο ήταν φίλοι.
“Με ρώτησε αν ήθελα να πάρω μέρος στην ηχογράφηση λέγοντας μου ότι ήταν για φιλανθρωπικό σκοπό και δεν μπορούσα να πω όχι” λέει ο Smith.“Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμουν ιδιαίτερα πρόθυμος γιατί όταν μου είπε τα ονόματα των κιθαριστών που θα έπαιζαν, όλοι ήταν shredders κι εκείνες τις ημέρες, όλοι προσπαθούσαν να παίξουν γρήγορα και δυνατά κι εγώ δεν ήμουν σε αυτή τη λογική. Όταν πήγα στο studio με τον Dave Murray και τους είδα όλους να σολάρουν και να παίζουν γρήγορα, του είπα ότι δεν θέλω να πάρω μέρος στην ηχογράφηση. Ας παίξουμε κάτι μελωδικό και παίξαμε μια μελωδία με τον Dio να εκπλήσσεται με την θέση τους να μην πάρουν μέρος στα σόλο. Τελικά όμως τους είπε ότι έκαναν το καλύτερο και δεν μπήκαν στο διαγωνισμό ποιος θα παίξει τις περισσότερες νότες σε ένας δευτερόλεπτο. Το studio είχε περισσότερους από 30 ανθρώπους, οι μισοί ήταν μουσικοί και οι υπόλοιποι γκόμενες κι όλοι κάπνιζαν χόρτο Στο τέλος της ηχογράφησης οι δύο κιθαρίστε των Maiden που επιλεκτικά δεν είχαν μπει στη λογική του συναγωνισμού, ήταν ευχαριστημένοι από τη συμμετοχή αλλά και την απόδοσή τους
Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνονται και οι πρόσφατες δηλώσεις του Geoff Tate των Queensryche (σ.σ τότε). Το "Stars" ήταν μια έκκληση για ενότητα στην καταπολέμηση της παγκόσμιας πείνας κι ο Ronnie ήταν πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Ήταν ο πρώτος που δέχτηκε να πάρει support τους Queensryche στην ευρωαπική περιοδεία των Dio, ένας άνθρωπος που του άρεσε να δίνει! Μόλις τελειώσαμε την πρώτη μας ευρωπαϊκή περιοδεία μαζί τους, μού τηλεφώνησε και ρώτησε αν θα έπερνα μέρος σε αυτό project και, φυσικά, είπα αμέσως ναι. Είχα τόσο μεγάλο σεβασμό για αυτόν και την καριέρα του. Πήγα στο Λος Άντζελες, στο Α & Μ Studios που περισσότερο έμοιαζε με ζωολογικό κήπο παρά με studio. "Ήταν οι περισσότεροι άνθρωποι που είχα δει ποτέ σε ένα studio!!! Πρέπει να ήταν περισσότεροι από εκατοντάδες ανθρώπους στο λόμπι, στο studio αλλά κι έξω από το κτήριο. Ήταν πραγματικά πανδαιμόνιο. Μόλις μπήκα, ο Ronnie με αγκάλιασε και ζήτησε από όλους μας ζεσταθούμε (σ.σ. εννοεί τις φωνές τους) για να ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε. Υπήρχε ένα τραπέζι με ποτήρια με νερό, ακουστικά και σελίδες με τους στίχους. Εκεί ήταν όλοι: ο Ted Nugent, ο Rob Halford, ο Neal Schon, όλοι που φαίνονται στη φωτογραφία του δίσκου κι εγώ στέκομαι απολιθωμένος. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που πήγαινα σε στούντιο και μάλλον φοβόμουν. Έπρεπε να τραγουδήσω μπροστά σε αυτούς τους καταπληκτικούς, καταξιωμένους μουσικούς που έχουν κάνει περισσότερα στη ζωή τους από ό, τι θα μπορούσα να ονειρευτώ. Βγάζω ακόμη και τα γυαλιά ηλίου μου. Βλέπετε κάθε φωτογραφία μου εκείνη την ημέρα, και είχα τα γυαλιά ηλίου μου. Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτά. Κρυβόμουν στη σκηνή μου, μέσα στο κεφάλι μου. Και τότε εγώ άκουσε τον Ronnie να έρχεται στα ακουστικά: «Geoff, είσαι εκεί; Είσαι εκεί;» Ήθελα πραγματικά να βγάλω αυτά τα ακουστικά και να φύγω μακριά, ήμουν τόσο νευρικός. Αλλά μού μίλησε μέσα από αυτό και με έκανε να ηρεμήσω. Ήταν ο τύπος που μπορούσε πάντα να αισθανθεί τι συνέβαινε γύρω του. Τελικά περάσαμε καλά κι ο δίσκος ήταν υπέροχος. Τόσο διαφορετικό και παράξενο και παράξενο, με όλα αυτά τα σόλο κιθάρας. Τι τρόπος να φτιάξεις ένα τραγούδι. Ήμουν πραγματικά περήφανος που πήρα μέρος και περήφανος που ο Ronnie μου ζήτησε να το συμμετάσχω».
Το πιο δύσκολο πρόβλημα σε αυτά εγχειρήματα όπου συμμετέχουν πολλοί καλλιτέχνες από διαφορετικές δισκογραφικέςεταιρείες είναι το νομικό θέμα των δικαιωμάτων και το “Stars” το έζησε με το παραπάνω, αφού η ηχογράφησή έγινε στις 20 και 21 Mαϊου 1985 και μετά από διαδαλώδεις νομικές συζητήσεις, κυκλοφόρησε 7 (!) μήνες αργότερα, την 1η Ιανουαρίου 1986!!!! Εξ άλλου, πέραν του φιλανθρωπικού χαρακτήρα, κάθε καλλιτέχνης έπαιρνε μια προβολή που με τη σειρά της είχε αντίκτυπο στην καριέρα του. Όμως η μεγαλύτερη επιτυχία του Ronnie ήταν ότι κατάφερε να επιβλήθει στην τεράστια ομάδα των καλλιτεχνών και όλοι τους να αφήσουν το «εγώ» τους στην είσοδο τοιυ studio
.
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Το άλμπουμ με 9 τραγούδια κυκλοφόρησε το 1986 κι εκτός από την 7λεπτη εκτέλεση του “Stars” είχαν προσφερει τα δικαιώματα τους οι Accept (Up to the limit), Motorhead (On the road-live), Rush (Distant Early Warning), Kiss (Heaven’s on Fire), Y&T (Go for the Throat-live), Dio (Hungery for Heaven) και Jimi Hendrix Experience (Can you see me).
ΠΟΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΥΓΚΕΤΡΩΘΗΚΑΝ
Τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του συγκεντρώθηκαν περί το 1.000.000$ για να φθάσει το τελικό ποσό των 3.000.000$ με τη βοήθεια του άλμπουμ. Οι διαρκείς καθυστερήσεις δεν επέτρεψαν τα χρήματα να δοθούν για την αγορά αγροτικών μηχανημάτων προς εκμετάλλευση της γης, πράγμα που πέτυχαχν οι άλλοι δύο φιλανθρωπικοί δίσκοι
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ
Από εκείνο το Μάϊο, έχουν περάσει 35 ολόκληρα χρόνια κι ο Ronnie James Dio έφυγε από τη ζωή, το ίδιο κι ο Kevin DuBrow, o Jimmy Bain κι ο Frank Banali με τους περισσότερους συμμετέχοντες να έχουν πατήσει τα 60 χρόνια. Η Wendy κι ο Ronnie χώρισαν φιλικά και μετά το θανατό τουμ η Wendy ξεκινήσε μια προσπάθεια να επανακυκλοφορήσει το τραγούδι μαζί με το dvd διάρκειας 30 λεπτών από τις ηχογραφήσεις, αλλά οι έως τώρα προσπάθειες της συναντούν όπως φαίνεται ανυπέρβλητα εμπόδια, νομικής μορφής. Ελπίζουμε να το δούμε σε μια στιγμή να επανακυκλοφορεί.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
17/4/21
Μπράβο Αλέξανδρε!!! Πολύ ωραίο και αναλυτικό άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ειχα παρει το δισκο , πολυ μετριο κομματι (για τα δεδομενα των καλλιτεχνων αυτων ) κλασσικη Dio φορμα , αλλα απεχει απο το να ειναι rainbow in the dark η dont talk to strangers .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το κοιταξει κανεις λιγο αλλιως , για μενα το κομματι αυτο σφραγιζει την αποψη οτι το metal η το hard rock η οτι αλλο ,ειναι μια πληρως συμβατικη μουσικη ενταγμενη στους κανονες του starsystem της εποχης και οτιδηποτε το διαφοροποιει με τα αλλα ειδη της ειναι πιο πολυ το διαφορετικο περιτυλιγμα και αξεσουαρ .
Για τοτε ολα αυτα , σημερα εννοειται ολα αυτα εχουν καταργηθει , το πιο κυριλε ειδος το metal ειναι και το λεω με την καλη εννοια .
Το οτι συμμετέχει ο θεός Dio είναι πάνω από κάθε κριτικη να σέβεστε...
Διαγραφή