Με μεγάλο προσόν, εκτός του μουσικού τους ταλέντου, την Σκανδιναβική τους καταγωγή αλλά και την μεγάλη αγάπη για το Melodic Rock των 80's όπως αυτό εκφράστηκε μέσα από συγκροτήματα όπως Europe, Journey, Whitesnake κτλ η μπάντα που όλοι εμείς γνωρίζουμε ως H. E. A. T ξεκίνησε το 2007 με την ένωση των Dream (Jona Tee, Dave Dalone, Kenny Leckremo) και των Trading Fate (Crash, Jimmy Jay, Eric Rivers). Με ένα τρομερό ντεμπούτο άλμπουμ το 2008 αλλά και με μία αξιομνημόνευτη υποψηφιότητα το 2009 για τους Σουηδικούς προκριματικούς για την Eurovision με την τραγουδάρα 1000 miles οι H. E. A. T θα επέστρεφαν το 2010 με το Freedom Rock, ένα δίσκο που όπως μαρτυρά και ο τίτλος του, θα ήταν η απόλυτη "απελευθέρωση" του Arena Rock, όπως το αγαπήσαμε, για την δεκαετία που ξεκίναγε αλλά και το σημείο από το οποίο μπάντες όπως Eclipse, Work Of Art, W. E. T., Brother Firetribe θα άρχιζαν να γίνονται αντιληπτές από περισσότερους παλιούς και νέους οπαδούς του Melodic Rock. Το Freedom Rock τράβηξε τα βλέμματα πάνω του και θεωρήθηκε σαν μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2010. Δικαίως αφού ο δίσκος είναι γεμάτος με εκπληκτικά τραγούδια, με "πιασάρικες" μελωδίες, με δυνατά φωνητικά, με φλογέρα κιθαριστικά solos και με τεράστια hooks! Με μία φράση, "Arena Rock με μπάλες", αν μου επιτρέπετε! Μεγάλη ατραξιόν για τους H. E. A. T., ο τραγουδιστής τους Kenny Leckremo ο οποίος θυμίζει πολύ έντονα τον σπουδαίο Joey Tempest, καθότι συμπατριώτες άλλωστε, μεταφέροντας την κληρονομιά των Europe του ογδόντα και του ενενήντα στο 2010. Δυστυχώς, λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ θα αποφάσιζε να εγκαταλείψει την μουσική γενικότερα και να κυνηγήσει τους δικούς του προσωπικούς στόχους αλλά ευτυχώς η επιστροφή του στο μικρόφωνο και στους H. E. A. T. ειδικότερα το 2020, θα γέμιζε με χαρά όλους όσους λατρέψαμε τους Σουηδούς με εκείνον frontman. Στα του δίσκου τώρα, τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια...
We're gonna make it to the end! Τίτλος που από μόνος του σε καλωσορίζει στο "optimistic point of view" κλισέ που έχει στο DNA του το Melodic Rock, που με την σειρά μας δεν χορταίνουμε να ανακυκλώνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Μουσικά, έχουμε ένα εκρηκτικό ξεκίνημα με το ρεφρέν να σε γραπώνει μονομιάς και να σου φέρνει μνήμες από αερομαχίες, F16 και ρομαντικά ειδύλλια πιλότων με γυναίκες αξιωματικούς του Αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού.
Το Black night που ακολουθεί είναι ένα φωνητικό ντουέτο του Leckremo με τον Tobias Sammet (Avantasia, Edguy), το παιδί θαύμα του ευρωπαϊκού Power Metal. Δυνατό hard rock με ένα συμπαγές riff στον πρόλογο και κιθαριστικό κέντημα στο υπόλοιπο του τραγουδιού από τους τρομερούς Eric Rivers και Dave Dalone.
Αν δεν τερματίσεις την ένταση στο I can't look the other way τότε μάλλον.... δεν νιώθεις! Νεύρο, μελωδία, αδρεναλίνη... Με τέτοιους ύμνους... "ο κόσμος είναι δικός σου" (Scarface)!
Το τέσσερα στα τέσσερα θα γίνει με το αργόσυρτο Shelter. Όμορφη μπαλάντα της όποιας δεν της λείπει η δυναμικότητα. Το μόνο που απομένει είναι να την χορέψεις με την αγαπημένη σου κάτω από το φως του φεγγαριού! Μα που ζω; ......
Beg Beg Beg, for your love, λέει το ρεφρέν του αμέσως επόμενου τραγουδιού. Φοβερό κλαμπίστικο κομμάτι που σου παίρνει τα μυαλά και στο οποίο εθίζεσαι μονομιάς. Δίχως ίχνος ντροπής, η ικεσία για αγάπη δεν θα μπορούσε να είχε πιο περήφανο μουσικό soundtrack.
Το Danger road είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Τραγούδι ιδανικό για δρόμο, υψηλή ταχύτητα και καταδίωξη, στοιχεία τα οποία σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, αν όχι πίσω από τα κάγκελα, πιθανότατα σε μία αφαίρεση διπλώματος και σε ένα ωραιότατο πρόστιμο. Συνεπώς αποφύγετε την ακρόαση του κάτω από τέτοιες συνθήκες!
Το Stay κινείται ένα κλικ σε πιο χαλαρούς, sing-along ρυθμούς. Άκρως συναυλιακό και αγαπησιάρικο.
Η εξάρτηση στο φαινόμενο H. E. A. T. γίνεται εντονότερη με το Everybody wants to be someone. Παθιασμένη μπαλάντα που διαπραγματεύεται την αγάπη μέσα από το ταξίδι της αυτογνωσίας. Μία ακόμα εξαιρετική έμπνευση!
Nobody loves you (like I do), μουσική δήλωση που δεν σηκώνει αντίρρηση! Το πρώτο πράγμα με το οποίο έρχεσαι ή μάλλον σου έρχεται στα μούτρα σε αυτό το μουσικό "σφηνάκι" (2.55 λεπτά διάρκειας) είναι το ρεφρέν που σε "στέλνει" με την σειρά του όπως και τα προηγούμενα τραγούδια.
Η αμεσότητα του I know what it takes θα συναντηθεί με την οικειότητα του Cast away σε δύο τραγούδια που λειτουργούν ως ηρεμιστικά από το προηγούμενο overdose. Μένει όμως ακόμα ένα δυνατό σοκ πριν το τέλος...
Προτελευταίο τραγούδι είναι το High on love. Rock 'n' roll ρυθμοί παντρεύονται με το φωνακλάδικο ρεφρέν, μέρος του Melodic Rock και ξυπνούν πάλι τον εθισμό σου για την μουσική των H. E. A. T.
Το τέλος θα είναι γλυκό! Το eighties, Who will stop the rain απροκάλυπτα φέρνει στο προσκήνιο τους Europe της "Out of this world" εποχής τονίζοντας πως ακόμα και στο 2010 κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει, ούτε και πρόκειται!
Ο επίλογος με τα λόγια του Joey Tempest έρχονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με τον Δημήτρη Σειρηνάκη.
"A hardworking, passionate band from our own backyard. They got something. Check them out!"
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
17/3/21
Δημοσίευση σχολίου