Μετά τη διάλυση των αρχικών Chocolate Watchband, ο Mark Loomis προσχωρεί στους The Shandels, αλλά γρήγορα απογοητεύεται από την πορεία του νέου του γκρουπ. Έτσι μετασχηματίζει τους The Shandels σε… Chocolate Watchband, με τη συμμετοχή του μπασίστα Bill 'Flo' Flores, του Gary Andrijasevich και του κιθαρίστα Dave "Sean" Tolby. Οι Tolby και Loomis εντυπωσιάζονται από τον David Aguilar, ένας φοιτητή βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του San Jose, τον οποίο παρακολουθούν να τραγουδά σε συναυλία ενός άλλου συγκροτήματος. Μετά από συζήτηση που έχουν μαζί του πείθεται να αναλάβει τα φωνητικά. Τα μέλη του γκρουπ συναποφασίζουν για όλα τα τρέχοντα θέματα, αν και ο Loomis άτυπα έχει τον ρόλο του αρχηγού. Μέσα σε μια βδομάδα βρίσκουν χώρο για νυχτερινές πρόβες και ξεκινούν τις εμφανίσεις τους στα τοπικά clubs του San Francisco. Αντλούν το υλικό τους από τη βρετανική μουσική σκηνή, αλλά προτιμούν τραγούδια που δεν είναι γνωστά (σε αντίθεση με άλλα συγκροτήματα που έπαιζαν τις επιτυχίες). Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “ I’m not like everybody else” των The Kinks. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτά τα τραγούδια είναι δικές τους συνθέσεις. Έξι μήνες αργότερα ανοίγουν τη συναυλία των Mothers of Invention στο Fillmore Auditorium του San Francisco και δέχονται μια δελεαστικήπρόταση συνεργασίας από τον θρυλικό παραγωγό και διοργανωτή συναυλιών Bill Graham. Απορρίπτουν την πρόταση καθώς μια εβδομάδα νωρίτερα έχουν υπογράψει συμβόλαιο με τον promoter Ron Roupe. Αυτή η απόφασή τους αποδείχθηκε καταστροφική, γιατί έχασαν την ευκαιρία να γίνουν διάσημοι, καθώς θα έδιναν συναυλίες με τους Jefferson Airplane, Grateful Dead, Santana και Janis Joplin.
Επίσης σε όλη την πορεία τους τα επόμενα χρόνια θα είναι έρμαιο στις διαθέσεις παραγωγών και εταιριών που ελάχιστα τους υπολόγιζαν. Ο Roupe τους εξασφαλίζει συμβόλαιο με την Green Grass Productions στο Los Angeles και τους φέρνει σε επαφή με τους παραγωγούς Ed Cobb and Ray Harris. Αρχίζουν να γίνονται γνωστοί όταν διασκευάζουν το "Blues Theme" των Davie Allan and The Arrows', αλλά δεν βρίσκουν εταιρία να το διανείμει. Ο Cobb τους μετονομάζει σε The Hogs και με αυτό το όνομα τους συναντάμε (με το "Blues Theme" )στο soundtrack του φιλμ “The Wild Angels”, ενώ παράλληλα συνεχίζουν τις εμφανίσεις με το πραγματικό τους όνομα. Ως Chocolate Watchband συμμετέχουν, το 1967, στο soundtrack του φιλμ Riot on Sunset Strip με τα τραγούδια «Sitting There Standing» και «Don't Need Your Lovin'». Οι συντελεστές του φιλμ ζήτησαν από το συγκρότημα να γράψουν δυο νέα τραγούδια για το soundtrack δίνοντάς τους χρονικό περιθώριο μιας μέρας! Τα λίγα λεπτά που εμφανίζονται στο φιλμ είναι αρκετά για να καταλάβει ο θεατής τη δυναμική που είχαν εκείνη την εποχή οι Chocolate Watchband. Το πρώτο τους επίσημο single είναι το "Sweet Young Thing" μια σύνθεση του Cobb (με B-side το"It's All Over Now, Baby Blue” του Bob Dylan. To “Chocolate” του ονόματός τους, σε συνδυασμό με το ότι το single κυκλοφορεί από την Uptown που είναι γνωστή ως εταιρία soul μουσικής, δημιουργεί σύγχυση αναφορικά με τον ήχο τους, καθώς πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για soul μπάντα και τους ζητούν να παίξουν σε ένα soul festival!!! Παράλληλα ο Aguilar συνθέτει καινούρια κομμάτια όπως τα: "Right By My Side", "Gone & Passes By", "No Way Out". Για το νέο τους single επιλέγουν (μετά από την επίμονες πιέσεις του Cobb) το πιο pop "Misty Lane", με B-side τη γλυκιά ορχηστρική μπαλάντα"She Weaves a Tender Trap". Το πόσο μισούν το συγκεκριμένο τραγούδι φαίνεται από το γεγονός ότι χρησιμοποιούν 45άρια του "Misty Lane" για να εξασκούνται στην σκοποβολή! Η συμμετοχή τους σε ένα ακόμη φιλμ, το The Love-Ins, θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το επόμενο single, το"Are You Gonna Be There At The Love-In", το οποίο γράφτηκε και ηχογραφήθηκε σε μια μέρα! Το τραγούδι αποτελεί φόρο τιμής στο Haight-Ashbury, την πηγή του κινήματος των hippies και αποτελεί την σημαντικότερη επιτυχία τους. Το 1967 κυκλοφορεί το πρώτο τους άλμπουμ No Way Out, στο οποίο ο ήχος θυμίζει έντονα Rolling Stones σε σημείο που έχεις την εντύπωση πως αντί του Aguilar φωνητικά κάνει ο Jagger. Μεγάλο μέρος του album ηχογραφείται με sessions μουσικούς και φαίνεται ξεκάθαρα ότι το κλίμα στο συγκρότημα είναι πολύ βαρύ. Παρ’ όλα αυτά το No way out είναι αξιόλογο και περιέχει πολύ καλές συνθέσεις όπως τα: “Come On”, “Dark Side of the Mushroom “, “No Way Out”, “Expo 2000”. Το τέλος του 1967 βρίσκει το συγκρότημα χωρίς τους Loomis (που αντιμετώπιζε προβλήματα με τα ναρκωτικά), Andrijasevich and Aguilar (που προτιμά να συνεχίσει τις σπουδές του). Όπως θα δηλώσει αργότερα ο Aguilar: “Δεν άφησα εγώ την μπάντα, αλλά η μπάντα εγκατέλειψε εμένα”, θέλοντας να τονίσει πόσο είχε αλλοιωθεί το μουσικό τους ύφος. Οι Tolby και Flores αποφασίζουν να συνεχίσουν αντικαθιστώντας όσους αποχώρησαν με μέλη των San Francisco Bay Blues Band. Με τη νέα τους σύνθεση οι Chocolate Watchband ανοίγουν συναυλίες των The Doors και εμφανίζονται στο KFRC Magic Mountain Festival (το πρώτο rock festival στις ΗΠΑ με συμμετοχή τριάντα συγκροτημάτων) τον Ιούνιο του ’67. Αν και γνωρίζουν σχετική επιτυχία, ο ήχος τους ελάχιστα θυμίζει τους αρχικούς Chocolate Watchband. Οι έντονες διαφωνίες μεταξύ των μελών και του μάνατζερ Ron Roupe οδηγούν στη διάλυση του γκρουπ τον Δεκέμβριο του 1967.
Το 1968, παρά τη διάλυσή τους, θα κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ τους “The Inner Mystique”. Ο Don Bennett κάνει φωνητικά για το κομμάτι “Let’s talk about girls” επικεφαλής μιας ομάδας studio μουσικών και ηχογραφούν υλικό βασισμένο σε μισοτελειωμένα demos της αυθεντικής μπάντας. Το highlight του album, είναι το “I Ain’t No Miracle Worker” με τον Aguilar στα φωνητικά, παρόλο που ο ίδιος έχει αποχωρήσει πριν μήνες. Αν και το “The Inner Mystique” δεν είναι εξ΄ολοκλήρου ηχογραφημένο από αυθεντικά μέλη των Chocolate Watchband θεωρείται ένα από τα κορυφαία albums του psychedelic rock. Η επανένωση των Chocolate Watchband γίνεται στα τέλη του1968. Ο πρώτος τραγουδιστής τους Danny Phay επιστρέφει μαζί με τον κιθαρίστα Ned Torney. Μαζί τους και οι Bill Flores (μπάσο), Sean Tolby (κιθάρα), Gary Andrijasevich (ντραμς). Με αυτή τη σύνθεση και με παραγωγό τον Cobb ηχογραφούν το τρίτο τους studio album, “One Step Beyond” (1969). To “One Step Beyond”, που μουσικά κινείται στον χώρο του folk rock, αποτυγχάνει εμπορικά. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν κομμάτια με φωνητικά του David Aguilar που προστέθηκαν στο άλμπουμ από παλιότερες ηχογραφήσεις, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή του κιθαρίστα των Moby Grape Jerry Miller (στο κομμάτι "Devil's Motorcycle"). Ο Cobb παρενέβαινε σε μεγάλο βαθμό στις ηχογραφήσεις διαμορφώνοντας το αποτέλεσμα σύμφωνα με τη δική του αισθητική. Δε δίσταζε να χρησιμοποιεί sessions μουσικούς ή ακόμη και ολόκληρες ghost bands για να ηχογραφηθεί μέρος του υλικού, χωρίς να ενημερώνει το συγκρότημα! Ο Loomis αποχωρεί και πάλι, για λόγους υγείας και αντικαθίσταται από τον κιθαρίστα των Hydraulic Banana, Phil Scoma. Η πορεία των Chocolate Watchband ολοκληρώνεται το 1970 με την οριστική τους διάλυση.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Τα επόμενα χρόνια τα μέλη του γκρουπ ακολούθησαν τη δική τους πορεία μακριά από τη μουσική σκηνή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο David Aguilar που εργάστηκε ως καθηγητής αστρονομίας. Παράλληλα παίρνει μέρος σε προγράμματα της NASA, είναι στην ομάδα των επιστημόνων που επισκευάζουν το τηλεσκόπιο Hubble και ένας από τους πρώτους επιστήμονες που θα δουν φωτογραφίες από την επιφάνεια του Κρόνου. Αυτό το διάστημα η μουσική των Chocolate Watchband έμεινε στην επικαιρότητα χάρη σε συλλογές όπως η “Nuggets: Original Artyfacts From the First Psychedelic Era 1965–1968”. Τέλη των 80s και αρχές των 90s αυξάνεται το ενδιαφέρον του κοινού για το συγκρότημα καθώς οι αυθεντικές εκδόσεις των δίσκων τους γίνονται collectors' items και η αξία του ξεπερνά τα 100$. Η Rhino Records κυκλοφορεί μια συλλογή τους το 1983 και η Sundazed επανακυκλοφορεί τα αυθεντικά τους albums σε CD (με bonus tracks). Το κοινό ενδιαφέρεται περισσότερο για τη μουσική τους και έτσι επανασυνδέονται το 1999. Τα επόμενα χρόνια οι Chocolate Watchband συντηρούν τον μύθο τους με συναυλίες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, αλλά και με την κυκλοφορία δύο studio albums: Get Away (2001) και Revolutions Reinvented (2012) (που περιέχει παλιά κομμάτια σε νέα ηχογράφηση). Ενδιάμεσα, το 2005, κυκλοφορεί η διπλή συλλογή Melts in Your Brain . . . Not on Your Wrist. Τον Ιούνιο του 2013 ξεκινούν να ηχογραφούν υλικό για ένα νέο album, σε studio στην ιδιαίτερη πατρίδα τους το San Jose. Ο Mark Loomis φεύγει από τη ζωή τον Σεπτέμβρη του 2014. Από τα βασικά μέλη στη σύνθεσή τους παραμένουν οι Gary Andrijasevich και David Aguilar. Το νέο τους album This Is My Voice κυκλοφορεί το 2019 και παίρνει θετικές κριτικές, με το πρώτο single 'Secret Rendezvous' να ξεχωρίζει.
Αν και αυτό που μας έχουν προσφέρει είναι μια χούφτα singles και λίγα albums, η εκδοχή τού βρετανικού ήχου της British invasion που παρουσίασαν, σε συνδυασμό με τον ιδιαίτερο studio ήχο τους (δημιούργημα του Cobb) κάνουν τους Chocolate Watchband ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της αμερικανικής μουσικής σκηνής των 60’s.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
No way out (1967)
The Inner Mystique (1968)
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ
22/2/21
Δημοσίευση σχολίου