Κάπως έτσι προέκυψε το τραγούδι «Get In The Ring». Αρχικά, γράφτηκε από τον μπασίστα τους Duff McKagan, με τίτλο «Why Do You Look at Me When You Hate Me?», που είναι και ο πρώτος στίχος που ακούμε, εν μέσω ιαχών («Guns and Roses» και «Get In The Ring» αλαλάζει το πλήθος) που προστέθηκαν στο στούντιο και ήταν από μία εμφάνιση τους στην πόλη Saratoga Springs εκείνη την χρονιά. Και κάπως έτσι ξεκινάει ο χορός με τα … μπινελίκια, σε ένα άσμα που αρχικά ήθελαν να το ονομάσουν «Get in the Ring Motherfucker»!
Υπάρχει η θεωρία πως ο Mick Wall αναφέρεται λόγω του βιβλίου του Guns ‘N’ Roses: The Most Dangerous Band in the World, το οποίο ήταν μια αθρόα συλλογή συνεντεύξεων και ιστοριών για το συγκρότημα. Ο Wall, ωστόσο, πιστεύει ότι ο πραγματικός λόγος ήταν μια συνέντευξη που έκανε με το συγκρότημα στις αρχές του 1990 για το Kerrang!, που περιελάμβανε την απειλή του Axl Rose ότι θα βλάψει (το λέω ευγενικά) το άλλο … καλόπαιδο, τον Vince Neil των Motley Crue, μετά από ένα περιστατικό που αφορούσε τη σύζυγο του Neil και τον Izzy Stradlin των Guns ‘N’ Roses, στα παρασκήνια των MTV Music Awards, τον Σεπτέμβρη του 1989. Μάλιστα, για να «λύσουν τις διαφορές τους», o Axl προκάλεσε σε καυγά τον Neil έξω από το περίφημο δισκάδικο Tower Records. Και μετά τον ξαναπροκάλεσε. Και μετά ο Vince Neil προκάλεσε τον Axl. Και το θέμα έμεινε στις προκλήσεις. Πάντως οι περισσότεροι έδιναν τον άσο στον Axl.
Και ενώ ο Mick Wall έτυχε απλά να αναφερθεί σε μία κακιά στιγμή, ο Bob Guccione Jr. μπήκε πιο «συστημένος» στο «Get In The Ring». Ο πατέρας του ήταν ο ιδρυτής του γνωστού ερωτικού περιοδικού Penthouse και εδώ κολλάει η σπόντα του Axl ότι «What you pissed off 'cause your dad gets more p**sy than you?». Το αστείο είναι ότι ο Guccione και το Spin, περιοδικό δικής του έκδοσης που το ξεκίνησε με δάνειο από τον ζάμπλουτο πατέρα του, είχε αποκαλέσει τους Guns ‘N’ Roses «το μέλλον της μουσικής» (μαζί με την Sinead O’Connor και τους Public Enemy) όταν κυκλοφόρησε το Appetite For Destruction, βοηθώντας και στο να τους παίξει το MTV και τα ραδιόφωνα. Και ενώ το Appetite For Destruction άρχισε να πουλάει τρελά, το συγκρότημα άρχισε να φέρεται αλαζονικά στα media.
Επέμειναν, πριν δώσουν συνεντεύξεις, ότι θα είχαν το δικαίωμα να βάζουν χέρι στα κείμενα των δημοσιογράφων και να διατηρούν δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας πάνω σε αυτά. Αν για οποιονδήποτε λόγο παραβιαζόταν αυτή η συνθήκη, η αποζημίωση θα ήταν 100.000 δολάρια. Και αυτό ξεκίνησε δύο χρόνια πριν την κυκλοφορία των Use Your Illusion. Προφανώς, κανένας ρεπόρτερ που σεβόταν τον εαυτό του δεν θα υπέγραφε κάτι τέτοιο. Και εκεί έρχεται ο Bob Guccione, Jr. να πάει την υπόθεση ένα βήμα παραπέρα. Εκτύπωσε το συμβόλαιο στο Spin, καλώντας τους αναγνώστες να το υποβάλουν στους Guns ‘N’ Roses. Δέκα χιλιάδες συμβόλαια (!) έφτασαν ταχυδρομικά στο συγκρότημα, εξοργίζοντας τον Axl Rose και την εταιρεία, που εκτέθηκε από το συμβάν.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Guccione ήθελε να μάθει ποιος πραγματικά ήταν ο Axl RoRose. Έστειλε έναν δημοσιογράφο στην Ιντιάνα για να μιλήσει με τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με τον Axl Rose (ή William Bailey ή απλά γνωστός ως Bill Bailey, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα). Επικαλούμενο μία παλιά «γνωριμία» του Axl, ο κόσμος διάβασε ότι πριν γίνει διάσημος σούπερ σταρ, ο frontman των Guns ‘N’ Roses έπαιρνε ναρκωτικά ενώ υπονόησε ότι σε κάποιες περιπτώσεις ήταν βίαιος μαζί της. Επίσης διέλυσε εν μέρει τον μύθο ότι ο Axl Rose ζούσε στους δρόμους πριν γνωρίσει την τεράστια επιτυχία το συγκρότημα. «Όχι, δεν ζούσε στους δρόμους εντελώς», είπε η πρώην φίλη του Axl, συμπληρώνοντας ότι «τον βοήθησα αρκετά. Δεν νομίζω ότι του αρέσει να το σκέφτεται. Υπήρχαν στιγμές, που αναγκάστηκε να μείνει στους δρόμους, αφού όμως τον έδιωξα, γιατί κουράστηκα να προσπαθώ να στηρίξω και τους δύο μας και κουράστηκα να το παλεύω».
Το άρθρο επεκτάθηκε στα περί «immigrants, faggots, and n*ggers» στο τραγούδι «One in a Million», που οδήγησε σε αντιπαράθεση με το συγκρότημα των Living Color, με το οποίους οι Guns ‘N’ Roses περιόδευαν ως support συγκροτήματα στους Rolling Stones. Εκεί μάλιστα, και επί σκηνής, ο κιθαρίστας των Living Color, Vernon Reid, απευθυνόμενος στους Guns ‘N’ Roses τους την είπε στα ίσια. «Εάν δεν έχετε πρόβλημα με τους ομοφυλοφίλους, μην τους αποκαλείτε αδελφές. Εάν δεν έχετε πρόβλημα με τους μαύρους, μην τους αποκαλείτε νέγρους». Τόσο απλά.
Αφού συνέχισε με την «απογοητευτική» τους σκηνική παρουσία, το άρθρο του Spin τους αποκάλεσε «ναρκομανείς, παρανοϊκούς, ομοφοβικούς, ρατσιστές, ξενόφοβους, αδίστακτους, βίαιους, απειλή για τα δικαιώματα του Τύπου και ενοχλητικούς για όλους». Το άρθρο έκλεινε με το σύντομο, πλην όμως φαρμακερό, συμπέρασμα ότι ο Axl Rose ήταν τελικά «λίγο μα**κας».
Για την ιστορία, ο Guccione απάντησε γραπτώς στον Axl για την αναφορά του στο «Get In The Ring» (και ενημέρωσε και την εταιρεία τους Geffen Records τηλεφωνικά), δηλώνοντας πως δεχόταν την πρόκληση να αντιμετωπίσει τον Axl, ενώ θα χρησιμοποιούσε και την όλη ιστορία προς όφελος του, πουλώντας περισσότερα τεύχη. Φημολογείται ότι ο Axl δεν έδωσε συνέχεια, αφού πληροφορήθηκε ότι ο Guccione ασχολούνταν χρόνια με τις πολεμικές τέχνες.
Κάτι αντίστοιχο ακούμε και στο «14 Years» από το ίδιο άλμπουμ. Εδώ ξανά ο Axl Rose χτυπάει τους κριτικούς που απαξιώνουν τους Guns ‘N’ Roses. Μιλάει για την ένδεια και τις επικίνδυνες συνθήκες κάτω από τις οποίες δούλευαν. Στις συναυλίες, ο Axl παρουσίαζε το τραγούδι λέγοντας: «Αυτό είναι για όλους εκείνους που έχουν την εντύπωση ότι είμαστε επιτυχίας της μιας νύχτας».
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: αν το «Get In The Ring» γραφόταν σήμερα από ένα συγκρότημα του βεληνεκούς των Guns ‘N’ Roses, αμφιβάλλω αν θα κυκλοφορούσε ποτέ. Τα δικαστήρια θα είχαν δουλειά για κάμποσα χρόνια και τα social media θα είχαν πάρει φωτιά. Το management του συγκροτήματος και η εταιρεία τους δεν θα επέτρεπαν να ηχογραφηθεί αυτό το … ποίημα. Δυστυχώς, οι Guns ‘N’ Roses, με την γενικότερη στάση τους στην συνέχεια, καθώς και την «τεμπέλικη» κυκλοφορία τους The Spaghetti Incident?(1993), απογοήτευσαν πολλούς και οδηγήθηκαν από μόνοι τους στην απαξίωση αυτού που για ένα διάστημα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα φαινόμενα στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής.
ΚΩΣΤΑ ΤΣΙΡΑΝΙΔΗΣ
6/2/21
Δημοσίευση σχολίου