Οι θεωρίες συνωμοσίας στο χώρο της μουσικής, έκαναν την εμφάνισή τους με το θάνατο του Elvis Presley όπου μικρή μερίδα δημοσιογράφων, αναπαρήγαγε μια βλακώδη θεωρία ότι ο Βασιλιάς δεν είχε πεθάνει αλλά είχε απομονωθεί σε κάποιο απόμακρο μέρος ή ζούσε ανάμεσα στους «υπηκόους του», περνώντας απαρατήρητος. Οι θεωρίες συνωμοσίες εξαπλώθηκαν σε όλες τις εκδηλώσεις μας και όπως καταλάβαμε σε όλους άρεσαν, κυρίως σε ανθρώπους με χαμηλό επίπεδο, ίσως γιατί τους έξαπτε τη φαντασία και διαφοροποιούσε την πραγματική κατάσταση με μια φανταστική που ήταν σίγουρα πιο ελκυστική.
Πριν ξεκινήσετε την ανάγνωση, να υπογραμμίσω ότι το άρθρο αναφέρεται ΜΟΝΟ σε θεωρίες συνωμοσίας κι όχι εικασίες ή γεγονότα που συνέβησαν και ποτέ τα συγκροτήματα δεν επιβεβαίωσαν (περιπτώσεις σατανισμού κλπ)
Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με τις Ιστορίες Συνωμοσίας στο χώρο του Rock με πρώτη και καλύτερη αυτή του πρωτοπαρουσιάστηκε το 1966 και ήθελε τον Paul McCartney νεκρό! Πως ξεκίνησε όλο αυτό; Κάποιος μελέτησε(!!!) το εξώφυλλο του δίσκου Abbey Road που κυκλοφόρησε 3 χρόνια μετά (!) και παρατήρησε ότι ο McCartney διέσχιζε την πασίγνωστη zebra cross ξυπόλητος, δείγμα ότι ήταν νεκρός και τη θέση του είχε πάρει άλλος που του έμοιαζε. Η θεωρία επανήλθε προς τέλη της δεκαετίας του 80 κι έκτοτε αγνοείται η τύχη της (σ.σ. όπως και του αντικαταστάτη!). Εννοείται ότι ο Paul McCartney ζει κι εξακολουθεί να κάνει καριέρα, ενώ για τον αντικαταστάτη του, ούτε λόγος. Όμως υπάρχει και μια θεωρία συνωμοσίας και για τον Johη Lennon που έλεγε ότι τον δολοφόνησε το FBI γιατί είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα και ήταν κομμουνιστής.
Η εμφάνιση των Kiss με μακιγιάζ και μαύρες δερμάτινες στολές ήταν πολύ-πολύ προχωρημένες για τη δεκαετία του 70 (για να μην γράψω, ακόμα και σήμερα). Όμως η τεράστια γλώσσα του μπασίστα/τραγουδιστή Gene Simmons, έκανε τη διαφορά κι έτσι σύντομα άρχισαν να ακούγονται και γράφονται …ιατρικά ανακοινωθέντα ότι έχει κάνει προσθετική. Η θεωρία ήταν από μόνη της γελοία κι ακόμα οι εμπνευστές της την εγκατέλειψαν γρήγορα. Πάντως όπως ο ίδιος ο Simmons παραδέχτηκε ότι ήταν από τις αγαπημένες του ιστορίες που ακόμα τη διηγείται στα παιδιά του!
Το 1979 οι Supertramp κυκλοφόρησαν ένα από τα καλύτερα και εμπορικότερα άλμπουμ τους, το Breakfast In America του οποίου στο εξώφυλλο απεικονίζονται να μια εικόνα της Νέας Υόρκης με τους δίδυμους πύργους σε πρώτο πλάνο. Η φωτογραφία υποτίθεται ότι ήταν παρμένη από αεροπλάνο ενώ εικαστικά τα κτήρια ήταν φτιαγμένα από πιάτα, πηρούνια, ποτήρια κλπ, που χρησιμοποιούμε στο πρωινό. Το γεγονός ότι η φωτογραφία είναι μέσα από αεροπλάνο και εικονίζονται οι δίδυμοι πύργοι, δημιούργησε το συνειρμό ότι αν όχι οι Supertramp ο δημιουργός του εξώφυλλου, γνώριζε για το επερχόμενο τρομοκρατικό χτύπημα. Κι όλα αυτά 22 χρόνια πριν!
Άλλη τρέλα πάλι αυτή. Το ξέρατε; Ο Stevie Wonder βλέπει!!! Ο θρύλος soul που γεννήθηκε το 1950, πρόωρα 6 εβδομάδες πριν την καθορισμένη ημερομηνία, δέχτηκε στη θερμοκοιτίδα του νοσοκομείου οξυγόνο για να τον σταθεροποιήσει αλλά αυτό του προκάλεσε τύφλωση. Κι όμως, παρουσιάστηκε μια θεωρία ότι το κάνει…επίτηδες, θεωρία που καταρρίφθηκε μόνη της. Επιτρέψτε μου να αναφέρω ότι τον έχω συναντήσει, όπου όταν εργαζόμουν ως Υπεύθυνος Ξένου Ρεπερτορίου στην BMG είχε έλθει για συναυλία το καλοκαίρι του 1989 στο γήπεδο της Ν. Σμύρνης, όπου νωρίτερα του είχε κάνει το τραπέζι στη Μυρτιά (ταβέρνα στο Μετς) όπου ο άνθρωπος πέραν του χιούμορ του, δυστυχώς δεν είχε την όρασή του.
Μέλος του club 27 (των rock stars που πέθαναν σε ηλικία 27 ετών όπως οι Brian Jones, Janis Joplin, Jim Morrison, Kurt Cobain και Amy Winehouse) o Jimi Hendrix έφυγε από τη ζωή στις 18 Σεπτεμβρίου 1970 στο Λονδίνο, έχοντας δίπλα του τη σύντροφό του Monika Dannemann. Έμεναν στο Samarkand Hotel όπου γύρω στις 11 το βράδυ παρήγγειλαν ένα γεύμα με κρασί για να ξυπνήσει στις 11 το πρωϊ και να τον βρει πνιγμένο στον εμετό του. Ο ιατροδικαστής στην έκθεσή του έγραψε ότι βρήκε στον οργανισμό του πολλά βαρβιτουρικά, έκανε εμετό στον ύπνο του και πνίγηκε από ασφυξία. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο roadie του James "Tappy" Wright έγραψε στο βιβλίο του Rock Roadie, μια εντελώς διαφορετική υπόθεση στο θάνατό του, γράφοντας ότι ο Hendrix δολοφονήθηκε από τον manager του Michael Jeffrey ο οποίος έριξε στο κρασί του, χάπια. Ο λόγος ήταν ότι ο Jeffrey φοβόταν ότι θα απολυόταν και ήθελε να εισπράξει την ασφάλεια ζωής του Hendrix. Δυστυχώς τα παραπάνω δεν μπόρεσαν ποτέ να επιβεβαιωθούν ή απορριφθούν, αφού ο Jeffrey σκοτώθηκε σε συντριβή αεροπλάνου στη Γαλλία το 1973.
O Kurt Cobain κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής περιοδείας του 1994 κι ενώ βρισκόταν στο Μόναχο, διαγνώστηκε με βρογχίτιδα και λαρυγγίτιδα. Τη επόμενη ημέρα της διάγνωσης, πέταξε για τη Ρώμη με τη γυναίκα του Courtney Love να είναι παρούσα. Την επόμενη το πρωί τον βρήκε αναίσθητο έχοντας καταναλώσει σαμπάνια και χάπια. Κάλεσε ασθενοφόρο όπου τον πήγαν σε νοσοκομείο και μετά από διαμονή 5 ημερών στο νοσοκομείο επέστρεψαν στο Seattle για να φθάσουμε στις 18 Μαρτίου 1994 όπου η Courtney Love τηλεφώνησε στην αστυνομία, λέγοντας ότι ο Cobain είχε κλειστεί στην τουαλέτα με ένα περίστροφο και αυτοκτόνησε. ΄Όταν η αστυνομία πήγε στο σπίτι τους, εκτός από πολλά χάπια βρήκε και αρκετά περίστροφα και φυσικά το άψυχο σώμα του Cobain. Κι από εδώ ξεκινά η θεωρία συνωμοσίας που θέλει την Coutney να δολοφονεί τον Cobain ενοχλημένη από το γεγονός ότι είχε γράψει αν όχι όλα, τα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ Live Through This του συγκροτήματος της Hole που συμπωματικά κυκλοφόρησε στις 12 Απριλίου, σχεδόν ένα μήνα μετά την αυτοκτονία του Cobain. Βέβαια οι φήμες έλεγαν ότι ο Cobain της είχε ζητήσει διαζύγιο κι αυτός ήταν ένας ακόμα λόγος που την οδήγησε στη δολοφονία του. Σε αυτό βοήθησε η ιατροδικαστική έκθεση που βρήκε πολύ ηρωϊνη στον οργανισμό, πράγμα που καθιστούσε σχεδόν αδύνατο να τραβήξει τη σκανδάλη του κυνηγετικού όπλου. Άσε που πίστευε ότι το σημείωμα αυτοκτονίας ήταν πλαστό! Κι εδώ μπαίνει η σκληρή πραγματικότητα που λέει ότι ΚΑΝΕΝΑ τραγούδι του άλμπουμ Live through this δεν έγραψε ο Cobain και οι όποιες φήμες χωρίς στοιχεία σταμάτησαν, μόλις η Courtney απείλησε με μηνύσεις!
Η πιο διαδεδομένη θεωρία συνωμοσίας των τελευταίων χρόνων είναι αυτή που θέλει τον Keith Richards να έχει πέσει από…κοκοφόινικα. Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του Life διαψεύδει το γεγονός λέγοντας ότι ΠΟΤΕ δεν ανέβηκε σε …κοκοφοίνικα (σ.σ. εδώ που τα λέμε πρακτικά για έναν άνθρωπο, τότε 65 ετών, είναι πρακτικά αδύνατον, αν σκεφτεί κανείς ότι ο κοκοφοίνικας έχει ύψος 10 μέτρα και πλέον!) και γράφει ότι το περιστατικό συνέβη το 2006 όταν ο Keith Richards, η σύζυγός του Patti κι ένα άλλο ζευγάρι, που ήταν ο επίσης κιθαρίστας των Rolling Stones, Ron Wood και η γυναίκα του Josephine, έκαναν διακοπές σε ένα μικρό νησί των Fiji. Έκαναν μπάνιο όλοι μαζί και όταν βγήκαν από τη θάλασσα οι κυρίες, Patti και Josephine, πήγαν να ετοιμάσουν να φάνε. Ο Keith Richards βγήκε από τη θάλασσα κι όπως ήταν βρεγμένος με την άμμο ακόμα στα χέρια του, ανέβηκε σε μια αιώρα. Όταν το φαγητό ετοιμάστηκε, στην προσπάθεια του να κατέβει από την αιώρα, γλίστρησε και έπεσε σε μια σειρά από μικρούς θάμνους που ήταν δίπλα. Πράγματι, χτύπησε το κεφάλι του σε ένα κλαδί, πριν χτυπήσει στο έδαφος και τραυματιστεί, αλλά όπως λέει ο ίδιος ήταν ένα μικρό κλαδί μιας συστάδας θάμνων. Θα απέφευγε το χτύπημα στο κεφάλι αν τα χέρι του δεν ήταν βρεγμένε και με άμμο, πράγμα που τον δυσκόλεψε να συγκρατηθεί. Μετά το πρώτο σοκ, σηκώθηκε και φάγανε και για τις επόμενες 2 ημέρες δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα. Τη δεύτερη όμως ημέρα, η όρασή του σκοτείνιασε κι ένιωσε δυνατούς πονοκέφαλους που όσο πέρναγε η ώρα δυνάμωναν. το τέλος, σχολιάζει τη φήμη για τη δήθεν πτώση του από δένδρο λέγοντας «Μα είναι δυνατόν να ανέβω σε κοκοφοίνικα. Είμαι 63 ετών πια!». Επειδή όμως η φήμη και η υπερβολή τρέχουν γρήγορα κι αρέσουν περισσότερο από την αλήθεια, κανείς δεν πιστεύει το γεγονός που εξιστορεί ο ίδιος ο παθών!!!
Το εξώφυλλο του βιβλιου Life |
Οι…συνωμότες(!) είχαν βάλει στο μάτι τον Keith Richards εφευρίσκοντας μια …ιατρική θεωρία που έλεγε ότι κάθε χρόνο πηγαίνει σε νοσοκομείο της Ελβετίας (υπάρχει εκδοχή που αναμειγνύουν και τον Mick Jagger) και αλλάζει το αίμα του. Χωρίς σχόλιο!
Η θεωρία συνωμοσία, άγγιξε και τον Jim Morrison (αυτό έλειπε) που δεν διέφερε καθόλου σε σχέση με αυτήν του Presley, που τον ήθελε ζωντανό να ζει απομονωμένος από τα εγκόσμια. Σε αυτό βοήθησαν διάφορες φωτογραφίες ανθρώπων που έμοιαζαν του Morrison, πάντα με γένια. Φήμη ήταν και πέρασε!
Την Άνοιξη του 1982 οι Manowar υπέγραψαν στην εταιρεία Liberty (θυγατρική της EMI). Ο μύθος λέει ότι δεν υπέγραψαν με στυλό αλλά με το αίμα τους. Μύθος που δεν επαληθεύτηκε αλλά και δεν απορρίφθηκε ποτέ.
Εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του 70 όταν πρωτοάκουσα τους Pavlov’s Dog είχα την εντύπωση ότι η φωνή που άκουγα, ανήκε σε γυναίκα. Λίγο αργότερα έμαθα ότι ανήκε στον David Surkamp, που είχε φύγει από τη ζωή. Πράγματι, η φήμη ότι ο τραγουδιστής των Pavlov's Dog είχε πεθάνει ήταν πολύ διαδεδομένη, αλλά έγινε θαύμα και …επανήλθε στη ζωή και τον είδαμε για πρώτη φορά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 17 και 18 Μαρτίου 2007 αντίστοιχα, για να ακολουθήσουν 4 ακόμα συναυλίες τους στη χώρα μας. Να είναι καλά ο άνθρωπος, μου προσέφερε μια από τις καλύτερες συνεντεύξεις που έχω πάρει.
Αυτό που ακολουθεί δεν είναι θεωρίας συνωμοσίας αλλά θεωρία αρλούμπας και μάλιστα διαδεδομένης. Αφορά την περιβόητη συνάντηση του Μανώλη Χιώτη (1921-1970) με τον Jimi Hendrix (1942-1970), που ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ, αλλά σύμφωνα με τους αρλουμπίστεςε(sic) συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του 60 στη Νέα Υόρκη. Η αρλούμπα είναι δυστυχώς ευρέως διαδεδομένη και μάλλον έχει ξεκινήσει από την εισαγωγή του τραγουδιού "They Don't Make Them Like You Anymore" του Rory Gallagher όπου πραγματικά η εισαγωγή είναι στο μέτρο της μουσικής του Μανώλη Χιώτη, όπου να σημειωθεί ότι στο οπισθόφυλλο στα credits αναγράφεται ότι ο Rory παίζει κιθάρα, σαξόφωνο και μαντολίνο αλλά όχι μπουζούκι, σημείωση που υπάρχει στην Wikipedia αλλά ελέγχεται το ποιος τη σημείωσε. Τώρα πως από τη θεωρία ότι Άγιος Rory έχει ακούσει Μανώλη Χιώτη, πήγαμε στην αρλούμπα ότι ο Χιώτης γνωρίστηκε με τον Hendrix κι ο δεύτερος επηρεάστηκε από αυτόν, είναι άγνωστο. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ή φωτογραφία ή ηχογράφηση (ο Hendrix ΠΑΝΤΑ έφερε μαζί του ένα μπόμπινόφωνο και ηχογραφούσε ότι έπαιζε) που να επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία αλλά ακούστηκε και το απίθανο από την κατά τα άλλα σεβαστή εκπομπή «Η Μηχανή του Χρόνου» (2009) του καλού δημοσιογράφου Χρίστου Βασιλόπουλου ότι όταν ο Hendrix ρωτήθηκε αν πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος κιθαρίστας, αυτός απάντησε: "Δεν είμαι εγώ ο πρώτος, ο Χιώτης είναι"»!!! Φυσικά τέτοιου είδους φαντασίες, χωρίς αποδείξεις, διαδίδονται πολύ εύκολα και δεν σβήνονται με τίποτε. Θα ήθελα να γνωρίζω ποιος δημοσιογράφος, έδωσε αυτή την είδηση στον Κο Βασιλόπουλο, γιατί σίγουρα δεν είναι δικό του αλλά από την ερευνητική ομάδα του. Καλό θα ήταν να δημοσιοποιήσουνε τα γεγονότα και τις πηγές τους γιατί κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα ότι ο Μανώλης Χιώτης επισκέφθηκε την Αμερική το 1956, μετά το 1959 και ξανά μετά το 1964 όπου έμεινε για 4 χρόνια, έως το 1968 δηλαδή. Άρα αν γνώρισε τον Hendrix, αυτό θα πρέπει να συνέβη μεταξύ 1964 και 1968 κι αν θέλουμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά, να στενέψουμε τα χρονικά όρια μεταξύ 1967 και 1968 που ο Hendrix ήταν γνωστός. Θα κλείσω το θέμα με τη θέση της Μαίρης Λίντα που με έβαλε σε σκέψεις όταν ακούγεται να λέει: «Κάποια στιγμή λοιπόν ρώτησαν τον Χέντριξ "είστε ο μεγαλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο, που έχουμε ακούσει" κι αυτός απάντησε "ναι, γιατί δεν έχετε ακούσει έναν Έλληνα, τον Μανώλη Χιώτη. Όταν ακούσετε κι αυτόν τότε θα καταλάβετε"»! (σ.σ. με όλο το σεβασμό, αμφιβάλω αν η Κα Λίντα πριν της γίνει η ερώτηση ήξερε τον Hendrix). Καλά όλα αυτά αλλά δεν βγαίνουν οι χρόνοι, αφού το διάστημα που έμεινε ο Χιώτης στη Νέα Υόρκη και το διάστημα που ήταν ο Hendrix είναι λίγο, αφού ο Έλληνας μουσικός ταξίδευσε στο Chicago και μετά επέστρεψε στην Αθήνα, το καλοκαίρι του 1968. Αλλά πάντα με τα ευρήματά μου στο διαδίκτυο αν η συνάντηση έγινε ποτέ, σε αυτήν δεν ήταν παρούσα η Λίντα γιατί από τον Απρίλιο του 1967 έως και την άνοιξη του 1968, δεν ήταν στην Αμερική, άρα δεν ήταν μάρτυρας σε αυτή τη «συνάντηση». Το μόνο διάστημα που θα έκανε ήταν πιθανή μια συνάντηση των δύο τους, θα η τριετία 1964-1967 αλλά τότε ο Hendrix ήταν εντελώς άγνωστος, γιατί λοιπόν να φροντίσει ο Χιώτης που έπαιζε στα ελληνικά μαγαζιά να συναντήσει ένα μαύρο άγνωστο κιθαρίστα;
Επανέρχομαι στο θέμα Άγιου Rory και Χιώτη όπου εκ των πραγμάτων δεν έχουμε συνάντηση (σ.σ.πάλι καλά) αλλά μόνο τη θεωρία ότι ο Άγιος άκουσε το Χιώτη και του άρεσε. Κάτι που δεν γνωρίζουμε από καμία συνέντευξη του αλλά και από προσωπική μαρτυρία όταν το 1981 καλεσμένος στην press conference που δόθηκε για την αθηναίική συναυλία του κι έχοντας ακούσει το "They Don't Make Them Like You Anymore" από το άλμπουμ Tattoo (1973), μετά το τέλος της, του έδωσα μια κασέτα με επιτυχίες των Χιώτη-Λίντα και του εξήγησα το λόγο (σ.σ. επειδή είχα ακούσει το "They don't make them like toy anymore" κι ακουγόταν σαν μπουζόυκι σε ύφος του Χιώτη). Με κύτταγε σαν χαμένος! Για ακόμα μια φορά γράφω ότι στη Wikipedia αναγράφεται ότι παίζει bouzouki στο συγκεκριμένο άλμπουμ, δεν είναι απόδειξη ούτε σίγουρο ενώ ακούστε τη live ηχογράφηση του συγκεκριμένου τραγουδιού όπου την εισαγωγή την παίζει με την κιθάρα του. Και κάτι τελευταίο; Σε καμία συνέντευξή του, σε καμία βιογραφία ή σε αγγλικά περιοδικά όπως το Blues και το Classic Rock δεν αναφέρεται ότι παίζει bouzouki, παρά μόνο σαξόφωνο.
Και κλείνω με την τελευταία θεωρία συνωμοσίας που παρουσιάστηκε τους τελευταίους μήνες του 2020 που ήθελε τη μεγάλη επιτυχία των Scorpions, «Wind Of Change¨, σε μουσική και στίχους του Klaus Meine, να γράφτηκε κατά παραγγελία της … CIA. Το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1990 και η θεωρία ήθελε με αυτό τον τρόπο η CIA να επιταχύνει τις αλλαγές στην ήδη διαλυμένη Σοβιετική Ένωση. Η θεωρία έγινε γνωστή από τον Αμερικάνο δημοσιογράφο Patrick Radden Keefe ο οποίος είχε δηλώσει ότι οι Σοβιετικοί αξιωματούχοι ήταν από καιρό νευρικοί για την ελεύθερη έκφραση που αντιπροσωπεύει ο rock και για το πώς μπορούσε να επηρεάσει τη σοβιετική νεολαία. Από την άλλη πλευρά, η CIA είδε το rock σαν πολιτιστικό όπλο στον ψυχρό πόλεμο που ουσιαστικά είχε λήξει. Το «Wind of Change» κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και έγινε αυτός ο ύμνος για το τέλος του κομμουνισμού και της επανένωσης της Γερμανίας. Είχε αυτό το μήνυμα απαλής ισχύος που ήθελε να προωθήσει η υπηρεσία πληροφοριών". Από την πλευρά του, ο Meine στην αρχή το αντιμετώπισε με σοβαρότητα και μάλλον ενοχλημένος, αλλά μετά αφού το διέψευσε είδε την χαριτωμένη πλευρά της ιστορίας « δεν είναι καθόλου αλήθεια. Όπως λένε οι Αμερικανοί, fake news".
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
14/2/21
Δημοσίευση σχολίου