Πρόσφατα ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Mark Slaughter, των Slaughter, συγκρότημα που γνώρισε μεγάλη επιτυχία μεταξύ 1990 και 1992, δηλαδή λίγο πριν την εμφάνιση του grunge, μίλησε στο 80s Metal Recycle Bin σχετικά με την άνοδο του κινήματος του grunge και την επίπτωση που είχε στα hairy metal συγκροτήματα που έως εκείνη την στιγμή (κι όχι εποχή), μεσουρανούσαν. «Το grunge, νομίζω, ήταν μία φυσική πορεία πολλών γεγονότων. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το grunge «σκότωσε» τη φάση, αλλά δεν ήταν έτσι. Πιστεύω ότι υπήρχαν πολλά συγκροτήματα (σ.σ. εννοεί του hair metal) που τα δημιούργησε η μουσική βιομηχανία. Εννοώ, υπέγραφαν ένα συγκρότημα, μετά έπαιρναν κάποιον να τους γράφει τα τραγούδια, έναν παραγωγό, ακόμα και στυλίστες για τα μαλλιά τους και όταν έβγαινε ο δίσκος, δεν ήταν η μπάντα που είχαν υπογράψει. Είχαν δημιουργήσει ένα εντελώς διαφορετικό τέρας, το τέρας της μουσικής βιομηχανίας. Και πολλά γκρουπ έχασαν το δρόμο τους και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν».
Και συνέχισε «όλοι λένε ότι το grunge σκότωσε το μουσικό μας είδος. Όχι, ήταν οι άνθρωποι στη μουσική βιομηχανία που σκότωσαν αυτήν τη μουσική. Αυτό που συνέβη ήταν ότι το πιο ισχυρό μέσο στον κόσμο τότε, το MTV, είχε καινούργιο πρόεδρο, ο οποίος είχε δηλώσει στο περιοδικό Billboard, ότι δεν θα ξαναέπαιζε ποτέ Motley Crue, Slaughter, Poison και άλλα συγκροτήματα που εκείνη την εποχή ήταν στο ζενίθ τους. Την επόμενη εβδομάδα, είχαμε βγει απ’ όλα τα playlists του MTV. Είναι σαν να υπήρχε η παλίρροια και να έγινε άμπωτη. Και όλοι αναρωτιόνταν τι είχε γίνει. Πολύ απλά, η βιομηχανία είχε αλλάξει».
Εγώ θα συμφωνήσω με τα λεγόμενα του Mark Slaughter ο οποίος έζησε τα πράγματα στην εποχή τους κι ήταν άμεσα ενδιαφερόμενος αλλά θα συμπληρώσω αυτά που ξέχασε να πει! Οι Slaughter ήταν ένα μέτριο συγκρότημα ή αν θέλετε, ένα από τα πολλά συγκροτήματα που εκείνη την εποχή εύκολα έκαναν επιτυχία. Κυκλοφόρησαν 2 καλά άλμπουμ (Stick it to ya και The Wild Life, τα υπόλοιπα ας τα ξεχάσουμε) κι αν δεν είχαν τη βοήθεια και την υποστήριξη των ανθρώπων της δισκογραφικής εταιρείας του, θα ήταν στα αζήτητα και στη θέση τους κάποιοι άλλοι με το ίδιο look και ίδια μαλλιά! Αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος της εταιρείας τους να τρέχει από σταθμό σε σταθμό και να κάθεται πάνω από το ραδιοφωνικό παραγωγό για να παιχτούν τα τραγούδια τους, να έχουν την προβολή στα περιοδικά της εποχής και τα video να παίζονται από το MTV, κανείς δεν θα τους ήξερε (σ.σ. αυτούς και εκατομμύρια άλλα συγκροτήματα). Αν η εταιρεία δεν πόνταρε επάνω τους, γεμίζοντας αφίσες ακόμα και τους δρόμους της Nevada (απ΄όπου κατάγονται) και οι σταθμοί δεν έπαιζαν τα διαφημιστικά σποτάκια των δίσκων τους αλλά και των συναυλιών τους, δύσκολα θα μιλάγαμε γι αυτούς. Στην Αμερική αλλά και στη Μ.Βρετανία και λιγότερο σε Γερμανία και Ιταλία (στις 2 τελευταίες χώρες μόνο για ντόπιους καλλιτέχνες), οι δισκογραφικές εταιρείες καλύπτουν μεγάλο μέρος των εξόδων της περιοδείας, αποβλέποντας να κάνουν απόσβεση με τις πωλήσεις δίσκων! Τότε ήταν καλοί οι άνθρωποι των δισκογραφικών εταιρειών όταν όμως οι δίσκοι δεν πωλούν, αυτοί…φταίνε. Προσέξτε, ότι εκείνο το διάστημα εργαζόμουν ως Υπεύθυνος Ξένου Ρεπερτορίου στην BMG όπου είχαμε διανομή τη Chrysalis Rec. από την οποία κυκλοφόρησαν τα πρώτα πετυχημένα τους άλμπουμ και ξέρω τι δουλειά είχε γίνει για το συγκρότημα, που το άξιζε με το παραπάνω. Και για να κλείσω με κάτι πιο ανάλαφρο, μη μου πείτε ότι οι Slaughter θα αποκτούσαν τη δική τους λεωφόρο στη γενέτειρά τους, στο Las Vegas, όταν ο Δήμαρχος σε ειδική τελετή άλλαξε τις πινακίδες της Las Vegas Blvd σε"Slaughter Blvd" ανακηρύσσοντας την 14η Δεκεμβρίου σε ημέρα Slaughter!!!! (σ.σ. τότε τι να πούμε για τους Bon Jovi, Journey και Motley Crue).
28/1/21
Δημοσίευση σχολίου