JON BON JOVI – BLAZE OF GLORY: THE GOOD, THE BAD AND THE ….GOOD LOOKING!

Ο χαρακτήρας που ενσάρκωνε ο Emilio Estevez για την ταινία, ο διαβόητος Billy The Kid, θα πυροδοτήσει τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του JBJ κάνοντας τον έτσι να συνθέσει αλλά εννέα τραγούδια που συστοιχίζονται με το Young Guns II, δίχως όμως να αποτελούν soundtrack του έργου πάρα ένα concept album που στηρίζεται στην πλοκή της ταινίας. Και επειδή τα σπουδαιότερα πράγματα βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια, έτσι και το Blaze of glory αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο ίδιος σε προσωπικό επίπεδο στην συγκεκριμένη φάση της ζωής του, υιοθετώντας μία στάση που επιβάλλεται να σηκωθείς και να ακουστείς και παράλληλα και ένα προβληματισμό για το αν το παρελθόν επιστρέφει για να στοιχειώσει το παρόν και κατ'επέκταση το μέλλον.
Σε ένα μουσικό κατεστημένο που η πίεση των εταιρειών για νούμερα από τους καλλιτέχνες λειτουργούσε ως θηλιά στο λαιμό, ο Jon Bon Jovi με το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του κατάφερε να ανέβει σε κορυφές. Το Blaze of glory πήγε στο νούμερο 3 στην Αμερική και στο νούμερο 2 στην Αγγλία ενώ χάρις αυτού κατακτήθηκε η Χρυσή Σφαίρα και το Grammy (!!!) για την χρονιά που κυκλοφόρησε. Μεγάλες στιγμές!!! Σημαντικό μέρος της επιτυχίας του άλμπουμ, εκτός από τα τραγούδια, φέρουν και οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι που με την άρτια εκτελεστική τους δεινότητα δημιούργησαν ένα ηχητικό αποτέλεσμα που κάθε "παράνομος" και μη θα επιθυμούσε σαν soundtrack της ζωής του. Βαθιά υπόκλιση λοιπόν στους κυρίους: Elton John (πιάνο, φωνητικά), Little Richard (πιάνο, φωνητικά), Jeff Beck (κιθάρες), Robbin Crosby (Ratt κιθάρες), Kenny Aronoff (John Cougar, Cinderella τύμπανα), Bob Glaub (Journey μπάσο), Randy Jackson (Journey μπάσο), Aldo Nova (πιάνο, πλήκτρα, κιθάρες), Alan Silvestri (μαέστρος). Επίσης μέσα στον δίσκο μπορεί να ακούσει κανείς παραδοσιακά όργανα της Δύσης όπως tex - mex accordion, jew's harp κ. α. που ενισχύουν την μουσική ατμόσφαιρα φέρνοντας τον ακροατή ακόμα πιο κοντά στο κλίμα της εποχής, ξετυλίγοντας ταυτόχρονα την πλοκή του φιλμ σε ακουστικό επίπεδο.



- "Yoo - hoo! I'll make ya famous!!"
Αυτά είναι τα λόγια του Billy The Kid (Emilio Estevez) που λειτουργούν ως εισαγωγή για το τραγούδι "Billy get your guns". Ο Billy The Kid (πραγματικό όνομα William H. Bonney) υπήρξε γνωστός ως ο παράνομος που έκανε τον πρώτο του φόνο στα 18 του και λόγο του baby - face παρουσιαστικού του, του δόθηκε το παρατσούκλι "The Kid". Δυνατό Rock 'n' Roll, the American way (!), με ωραίες slide κιθάρες και με έναν Jon Bon Jovi που ακούγεται νέος, παθιασμένος, γεμάτος αυτοπεποίθηση και έτοιμος για οποιαδήποτε περιπέτεια του φέρει ο δρόμος του. Το πρόσωπο του Billy The Kid δεν θα μπορούσε να είχε ιδανικότερο εκφραστή!
Η συνέχεια ανήκει στο "Miracle". Μία μπαλάντα εντελώς διαφορετική από τις υπόλοιπες του είδους. Ο ήχος του ακορντεόν θα προσφέρει μία υπέροχη εισαγωγή που σε συνδυασμό με άλλα ηχητικά τερτίπια και τον JBJ ασφαλώς θα σου δώσει την αίσθηση πως περνάς τα σύνορα του Μεξικού όπου μπροστά σου βρίσκεται το πολυπόθητο αγαθό της ελευθερίας. Δείτε το βίντεο κλιπ και θα καταλάβετε! Έκτακτη συμμετοχή στο βίντεο από τον Matt "How you doin'" Le Blanc (Τα Φιλαράκια) και από τον σπουδαίο Jeff Beck με ένα σόλο που φέρει την βαριά υπογραφή του. Ως single, το Miracle έφτασε στο νούμερο 12 στην Αμερική και στην πεντάδα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια από τον JBJ!

Τα λόγια του Doc Scurlock (Keifer Sutherland) δεν χωρούν αμφισβήτηση :
- "William H. Bonney, you are not a god."
- "Why don't you pull the trigger and find out."
Η απάντηση δια στόματος Billy The Kid και η απάντηση στο πιο τραγούδι, ως single, στρογγυλοκάθισε στο νούμερο 1 στην Αμερική και στο νούμερο 13 στην Μεγάλη Βρετανία. Ο λόγος για το "Blaze of glory", ένα διαχρονικό άσμα με ένα ονειρικό βίντεο κλιπ γυρισμένο στο The Ractory της Utah που το γνωρίζουν άπαντες και που ανάγκασε τους Bon Jovi να το συμπεριλάβουν στο ρεπερτόριο τους αλλά ταυτόχρονα σήμανε και την επανεκκίνηση του συγκροτήματος αφού το έπαιξαν το 1991 στα Academy Awards ως σύνολο για πρώτη φορά ύστερα από την μεγάλη διακοπή τους. Οι χαλαρές νότες που προέρχονται από την φυσαρμόνικα θα βοηθήσουν στο να ξεδιπλωθεί το Blood money, ένα σκοτεινό και αλληγορικό τραγούδι που θα βρει τον Billy The Kid να αναρωτιέται αν τα λεφτά μπορούν να εξαγοράσουν ανθρώπινες συνειδήσεις και συγκεκριμένα την συνείδηση του μέχρι πρότινος φίλου του Pat Garrett. Το ακορντεόν που συνοδεύει τον JBJ στην ερμηνεία του συμβάλει ακόμα περισσότερο στο βαρύ κλίμα της προδοσίας που εξυπηρετεί το συγκεκριμένο τραγούδι.


Το "Santa Fe" έχει ένα επικό χαρακτήρα και πραγματικά αισθάνεσαι σε κάθε σου κύτταρο την ψυχή που βάζει ο JBJ στην ερμηνεία του. Τραγουδάει σαν να μην υπάρχει αύριο την κάθε νότα και εννοεί στο απόλυτο την κάθε λέξη! Μοναδικός! Κάπου στο βάθος του κομματιού μπορούμε να διακρίνουμε και την ραχοκοκαλιά στην οποία θα στηριζόταν ένα μελλοντικό τραγούδι, το "Dry county".
Ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει και βρισκόμαστε σε μια σκοτεινή ερημιά, με μια μεγάλη φωτιά και με ένα Ινδιάνικο ψαλμό που τραγουδάει ο Chavez Y Chavez (Lou Diamond Phillips). Το γυναικείο φωνητικό κρεσέντο θα παρατείνει τον παραπάνω ψαλμό, συμπαρασύροντας την κιθάρα του Jeff Beck και στην συνέχεια ολόκληρη την μπάντα στο τραγούδι "Justice in the barrel". Ένα αργόσυρτο κομμάτι που αναφέρετε στον πιο πιστό σύντροφο του καουμπόι, το πιστόλι του.
Τα τύμπανα του Kenny Aronoff παίρνουν φωτιά και δίνουν τον ρυθμό στην δυνατή ροκιά "Never say die", που είναι πιο κοντά σε ότι έχουν κάνει οι Bon Jovi ως συγκρότημα μέχρι τότε. Σαφώς και η επιλογή του Robbin Crosby (Ratt) στο σόλο της κιθάρας μόνο τυχαία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί! Για την ιστορία να πούμε πως η θέση που πλασαρίστηκε ως single ήταν το νούμερο 60 στην Αμερική.
Κάπου εκεί έρχεται και η ώρα που το saloon είναι έτοιμο να υποδεχτεί έναν κουρασμένο παράνομο που το μόνο που θέλει είναι να σβήσει την κάψα από τα χείλη του με ουίσκι και να περάσει καλά με κάποιο από τα κορίτσια που υπάρχουν εκεί. Στο βάθος του saloon, καθισμένος στο μοναδικό πιάνο που υπάρχει ένας θρύλος, ο Little Richard (Tutti Frutti, Long Tall Sally) παρέα με τον "δικό μας" Jon Bon Jovi να τραγουδάνε μαζί το "You really got me".
Οι ροκ ρυθμοί έρχονται και πάλι στο προσκήνιο με το τραγούδι "Bang A drum" έχοντας μαζί τους αυτή τη φορά μία soul αισθητική και ένα hammond που γλυκαίνει απίστευτα τον ήχο. Οι Julia και η Maxine Waters είναι οι υπεύθυνες για αυτό το gospel που ακούμε προς το τέλος του κομματιού, κάνοντας τον JBJ να αναφωνεί διαρκώς "Hallelujah"!
"Dying ain't much of a livin'"! Το πιο βιωματικό τραγούδι όλου του δίσκου που εκφράζει στο απόλυτο τον Jon Bon Jovi. Ύφος μπαλάντας με την απαραίτητη και ξεχωριστή υποστήριξη από τον Sir Elton John στο πιάνο και στα δεύτερα φωνητικά.
Η διαφημιστική αφίσα που πήγε στα καταστήματα δίσκων.


Το σύντομο ορχηστρικό "Guano city" θα βάλει τον μουσικό επίλογο στην περιπετειώδη διαδρομή του Jon Bon Jovi σε ένα ταξίδι που σαν άλλος παράνομος, προσπαθήσε να ξορκίσει τους δαίμονές του, να φτάσει στην λύτρωσή του και να διατηρήσει την πίστη του στον ίδιο αλλά και στο συγκρότημά του (Bon Jovi) . Πράγμα που όπως φάνηκε επετεύχθη, αν κρίνουμε από τον τίτλο της επόμενης δισκογραφικής δουλειάς τους!


ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

23/12/20
 

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου