Το 10ο άλμπουμ της σπουδαίας δισκογραφίας των Rolling Stones, Beggars Banquet κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1968 και είναι ένα από τα άλμπουμ με το οποίο το συγκρότημα ξέφευγε από τον κλασικό ήχο της δεκαετίας του 60. Και συνήθως κάτι τέτοιες αλλαγές ξεκινούν από το εξώφυλλο το οποίο στην περίπτωση του Beggars Banquet ήταν προκλητικό και αμφιλεγόμενο, δείγμα της διάθεσης τους να επιβάλλουν την καλλιτεχνική τους βούληση αλλά και δυνατό σημάδι ότι δεν θέλουν να συμβαδίσουν με τη μάζα. Κι όταν το άλμπουμ σου περιλαμβάνει τραγούδια σαν τα «Sympathy For The Devil» και «Street Fighting Man», το μήνυμα είναι ακόμα πιο έντονο. Εννοείται ότι όταν οι άνθρωποι της δισκογραφικής εταιρείας είδαν το εξώφυλλο, το απέρριψαν αμέσως. Να σημειώσω ότι η αισθητική του, ανήκει κατά κύριο λόγο στον Mick Jagger ο οποίος λέει ότι δεν έδειξαν στη φωτογραφία ολόκληρη τη λεκάνη της τουαλέτας, για να μην…προκαλέσουν! Ήταν τέτοια η επιμονή τους να κυκλοφορήσει με αυτό το εξώφυλλο με το τοίχο βαμμένο με λαδομπογιά και γραμμένο με αστεία(!) που είχαν γράψει οι Jagger και Richards, που είπαν στην εταιρεία τους ότι αν δεν κυκλοφορήσει ο δίσκος με αυτό το εξώφυλλο, θα το τυπώσουν οι ίδιοι και θα το πωλούν στο δρόμο. Η φωτογραφία ήταν από έναν τοίχο τουαλέτας γεμάτο γκράφιτι που είχαν βρει στο Λος Άντζελες με τους ο Keith Richards και Mick Jagger να γράφουν τους τίτλους των τραγουδιών του άλμπουμ αλλά και να προσθέτουν και δικά τους αστεία!
Μπορεί τον 21ο αιώνα ν φωτογραφία μιας βρώμικης τουαλέτας με μια λεκάνη να μην τόσο ενοχλητική, αλλά το 1968 ήταν σαφώς πολύ ενοχλητική, πόσο μάλλον να εμφανιστεί σε εξώφυλλο. Η φωτογράφιση έγινε από τον Barry Feinstein ενώ τα γραφικά είναι του Tom Wilkes. Καθώς η Decca αρνιόταν να κυκλοφορήσει το άλμπουμ με αυτό το εξώφυλλο, άρχισαν διαπραγματεύσεις μεταξύ της εταιρείας και του δικηγόρου των Rolling Stones, Allen Klien με αποτέλεσμα η κυκλοφορία του να καθυστερήσει ένα μήνα. Τελικά, η εταιρεία κατάφερε να τους πείσει να αλλάξουν το εξώφυλλο και να κυκλοφορήσει με το λευκό. Το εξώφυλλο με την τουαλέτα κυκλοφόρησε στην έκδοση του cd αλλά και στην επανέκδοση του βινύλιου το 1981. Στην ελληνική αγορά ο δίσκος έχει κυκλοφορήσει και με τα δύο εξώφυλλα. Τέλος, σύμφωνα με τον Keith Richards ο τίτλος προέρχεται από μια ατάκα που τους είπε ο Βρετανός έμπορος τέχνης Christopher Gibbs.
9/12/20
Δημοσίευση σχολίου