Όταν οι Doors κυκλοφορούσαν το τελευταίο studio άλμπουμ τους L.A.Woman με τον Jim Morrison, οι Stranglers δεν υπήρχαν ούτε σαν ιδέα. Όταν όμως το 1977 κυκλοφόρησαν τα πρώτα 2 άλμπουμ τους, τα Rattus Norvegicus και No More Heroes δεν ήταν λίγοι αυτοί που έστω χαμηλόφωνα, είπαν ότι ο ήχος τους θύμιζε αρκετά το μεγάλο αμερικάνικο συγκρότημα. Και δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο οργανίστας τους Dave Greenfield είχε ένα ήχο κοντά σε αυτόν του Ray Manzarek, έστω κι αν οι Stranglers είχαν καταχωρηθεί σαν ένα από τα 5 μεγάλα punk συγκροτήματα της εποχής. Εξ άλλου το αγγλικό συγκρότημα ήταν ένα από τα λίγα που το πλήκτρα είχαν βασική θέση στον ήχο τους, άσε δε που οι ηλικίες τους ήταν σχετικά ώριμες (David Paul Greenfield πλήκτρα 28 ετών, έφυγε από τη ζωή το 2020), ο μπασίστας Jean-Jacques Burnel 25 ετών, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Hugh Cornwell 28 ετών κι ο ντράμερ Jet Black γηραιότερος όλων, 39 ετών. Σύμφωνα με τον μπασίστα κι ηγετικό μέλος τους, J.J. Burnell, το άλμπουμ L.A. Woman ήταν από τα πρώτα που άκουσε και τον επηρέασε μουσικά κι όπως λέει χαρακτηριστικά, του »κόλλησε». Το θεώρησε τόσο σημαντικό που το έκανε δώρο σε πολλούς φίλους του για να το ακούσουν αλλά με τα χρόνια κατάλαβε ότι ήταν ένα blues άλμπουμ με πολλά effects στα πλήκτρα που του έδιναν άλλη διάσταση. Μάλιστα ο Burnell αναφέρεται και στους Paul A. Rothchild (παραγωγός) και Bruce Botnick (μηχανικός ήχου) που συνέβαλαν στον ήχο τους και με πίκρα λέει ότι το downloading στερεί από τον σύγχρονο ακροατή πληροφορίες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον ήχο τους.
«Για εμένα τα τραγούδια L.A. Woman και Riders On The Storm αποτέλεσαν έμπνευση. Μπορεί αυτά τα δύο να είναι τα πιο γνωστά αλλά ολόκληρο το άλμπουμ είναι πολύ καλό. Αφού το άκουσα, πήγα και αγόρασα όλα τους προηγούμενους δίσκους τους αλλά για εμένα το L.A. Woman θα είναι πάντα το καλύτερο άλμπουμ τους».
Α.Ρ.
21/11/20
Δημοσίευση σχολίου