Το “Another Brick in the Wall” είναι μία σύνθεση σε τρία μέρη του μπασίστα Roger Waters, από τον δίσκο “The Wall” των Pink Floyd.
Κατά την διάρκεια του "Πρώτου Μέρους", ο πρωταγωνιστής, Pink, αρχίζει να χτίζει έναν μεταφορικό τοίχο γύρω του, μετά τον θάνατο του πατέρα του. Στο "Δεύτερο Μέρος", τα τραύματα, από την υπερ-προστατευτική μητέρα του και από την συμπεριφορά των δασκάλων, γίνονται, μεταφορικά, τούβλα στον τοίχο. Μετά από μία βίαιη κατάρρευση στο "Τρίτο Μέρος", ο Pink απορρίπτει όλους όσους γνωρίζει ως "απλά τούβλα στον τοίχο.
Αναφορικά με το “Δεύτερο Μέρος” (Part 2), το πιο δημοφιλές, ο Waters το έγραψε ως διαμαρτυρία κατά της άκαμπτης σχολικής εκπαίδευσης, ιδιαιτέρως των οικοτροφείων. Ως προς το μουσικό μέρος, τα στοιχεία disco που προσέθεσε ο Gilmour ήταν αποτέλεσμα πρότασης του παραγωγού Bob Ezrin. Ο τελευταίος προέτρεψε τον κιθαρίστα να επισκεφθεί clubs που παιζόταν μουσική disco, ιδιαιτέρως δημοφιλής εκείνη την εποχή, ώστε να “αντλήσει” κάποιες ιδέες τις οποίες θα επεξεργάζονταν αργότερα, όπερ και εγένετο. O Gilmour, σύμφωνα με συνέντγευξή του στο περιοδικό Mojo, εντυπωσιάστηκε από τον ήχο του τραγουδιού "Le Freak" των Chic και πάτησε πάνω σε αυτό. Όταν ο Ezrin άκουσε το τραγούδι με ρυθμό ντίσκο, ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να γίνει επιτυχία, αλλά ένιωσε ότι έπρεπε να είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια, πρόταση που αντέκρουσε ο Waters. Οι Floyd δεν κυκλοφορούσαν μικρούς δίσκους συχνά και ειδικά στην γενέτειρα τους η τελευταία κυκλοφορία είχε συμβεί το 1968. Ο παραγωγός επεξεργάστηκε τις ταινίες εν τη απουσία των μελών της μπάντας.
Το Islington Green School και τα Britannia Row Studios, όπου ηχογραφούσαν οι Pink Floyd, ήταν διπλανά κτίσματα στο βόρειο Λονδίνο. Ο μηχανικός ήχου Nick Griffiths προσέγγισε τον υπεύθυνο δάσκαλο μουσικής του σχολείου, Alun Renshaw, ζητώντας μερικά παιδιά για ένα τραγούδι στον δίσκο που ετοίμαζε η μπάντα. Εκείνος απεδέχθη την πρόταση, πιστεύοντας ότι θα αποτελούσε μία ενδιαφέρουσα κοινωνιολογική άσκηση για τους μαθητές. Διαβάζοντας όμως τους στίχους, σκέφθηκε ότι κάποιοι θα ενοχλούνταν.
Για τον Renshaw, το γεγονός ότι το μεγαλύτερο συγκρότημα στον πλανήτη (“the biggest pop group in the world”) τους ήθελε να τραγουδήσουν στον δίσκο ήταν αρκετό. “Who cares what the words are?"
Συγκέντρωσε 23 μαθητές, δίχως να ζητήσει επισήμως την άδεια από την Διεύθυνση, με τους οποίους έκανε πρόβες για μία εβδομάδα, πριν εισέλθουν στο στούντιο για την ηχογράφηση. Οι συμμετέχοντες μαθητές ήταν ιδιαιτέρως ενθουσιασμένοι με το κομμάτι, αλλά ο δάσκαλος τούς εφιστούσε την προσοχή ώστε να μην το τραγουδούν όταν δεν είχαν πρόβα. Το τραγούδι έγινε αμέσως επιτυχία και ύμνος για τους εφήβους. Οι ενήλικες, εν αντιθέσει, ήταν λιγότερο ενθουσιώδεις.
Σύμφωνα με τον Renshaw: “Η Μάργκαρετ Θάτσερ… το μισούσε.” Η Διευθύντρια του Σχολείου, Margaret Maden, ενημερώθηκε εκ των υστέρων, γεγονός που δεν την ενθουσίασε, παραδέχτηκε όμως ότι το γεγονός προσέθεσε κάτι στην μουσική εκπαίδευση των εφήβων, ενώ η ίδια “απορρόφησε” τους κραδασμούς από την κριτική που εδέχθη το Σχολείο, το οποίο έλαβε επιταγή 1.000 λιρών για την συμμετοχή των παιδιών. Η κα Maden απαγόρευσε την εμφάνιση των παιδιών στο Top of the Pops ή σε εφημερίδες, ενώ αρνήθηκε στην μπάντα να τα βιντεοσκοπήσει να τραγουδούν. Απόλυτα ευχαριστημένος ήταν ο Roger Waters, όταν άκουσε το αποτέλεσμα της ηχογράφησης των μαθητών-μαθητριών.
To “Another Brick in the Wall, (Part 2)” κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο, ο οποίος κυριολεκτικά “σάρωσε”, με εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Είναι το μοναδικό No. 1 για τους Pink Floyd έως σήμερα στην πατρίδα τους και στις Ηνωμένες Πολιτείες (στον επίσημο κατάλογο).
Απαγορεύτηκε στην Νότιο Αφρική to 1980, όπως και ολόκληρος ο δίσκος “The Wall”. Τα παιδιά έλαβαν ως δώρα για την συμμετοχή τους εισιτήρια για συναυλία της μπάντας, τον μεγάλο δίσκο (LP) και τον μικρό (single). Μετά την αλλαγή του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1996, και με την συνδρομή του ατζέντη Peter Rowan, ο οποίος εντόπισε τα μέλη της χορωδίας, οι συμμετέχοντες στην ηχογράφηση υπέβαλαν επιτυχώς αξίωση για πληρωμή δικαιωμάτων από τις μεταδόσεις του τραγουδιού, στην Ένωση Καλλιτεχνών, το έτος 2004.
TRIVIA
• Στην συναυλία “The Wall – Live in Berlin” (1990), με συμμετοχή του Roger Waters και αρκετών καλεσμένων, η Cyndi Lauper ερμήνευσε το συγκεκριμένο τραγούδι.
• Οι Αμερικάνοι Korn διασκεύασαν ολόκληρο το “Another Brick in the Wall”, το οποίο συμπεριελήφθη στην συλλογή τους “Greatest Hits, Vol. 1” (2004).
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
17/10/20
Δημοσίευση σχολίου