Σε εποχές που οι όροι gothic, symphonic metal, metal folk μόλις είχαν αρχίσει να μπαίνουν στη ζωή μας, ο οργανίστας Tuomas Holopainen, αποφάσισε να προχωρήσει σε ένα συγκρότημα που ο ήχος του να βασιζόταν στα πλήκτρα του και σε ατμοσφαιρικές συνθέσεις. Έχοντας ήδη στο μυαλό του το όνομα Nightwish, είχε σκεφτεί και τον ήχο του που θα ήταν ακουστικός, με φλάουτο, πιάνο, πλήκτρα, όχι απαραίτητα heavy metal κι όλα αυτά ζητούσαν μια ξεχωριστή γυναικεία κι όχι ανδρική φωνή. Όντας επηρεασμένος από τον ήχο των Gathering, Theatre of Tragedy, The 3rd and the Mortal και το άλμπουμ των Ulver, Kveldssanger ήταν χρόνου για τον νερό Φιλανδό να προχωρήσει στο δικό του εγχείρημα. Απέμενε αν δούμε αν ήταν και πετυχημένο.
Οι δύο bandmates που διαβάσατε πιο πάνω, ο συμμαθητής του Erno "Emppu" Vuorinen και η τραγουδίστρια σοπράνο Tarja Turunen, ηχογραφούν το 1996 ένα ακουστικό demo, καταθέτοντας τις πρώτες τους δημιουργικές απόψεις. Σταδιακά προσέθεσαν περισσότερα heavy metal στοιχεία αλλά και τον ντράμερ Jukka Nevalainen, για να τραβήξουν την προσοχή της φιλανδικής δισκογραφικής εταιρείας Spinefarm Records και να υπογράψουν. Δεν μπορώ να ξέρω τι είδαν τα στελέχη της εταιρείας στους 4 νεαρούς Φιλανδούς, αλλά σίγουρα, η φωνή της Turunenκαι οι ατμοσφαιρικές συνθέσεις του Holopainen σε συνδυασμό με την όλο και ανερχόμενη σκηνή του symphonic metal, ήταν στοιχεία που τους τράβηξαν την προσοχή. Τότε, κανείς τους δεν ήξερε ότι είχε να κάνει με αν καινούργιο παγκόσμιο μουσικό φαινόμενο. Θα το ανακαλύπτανε σε λίγα χρόνια.
Tο χειμώνα του 1997, εμφανίζεται στα καταστήματα δίσκων (σ.σ. ακόμα τότε υπήρχαν πολλά), το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Angels Fall First και ένα ξεκάθαρο ύφος, που αποκτούσε όλο και περισσότερους οπαδούς στη Β. Ευρώπη. Το άλμπουμ δεν ήταν τίποτε το ιδιαίτερο, όμως είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που ένα στέλεχος δισκογραφικής εταιρείας δεν μπορεί να αγνοήσει. Καλό παίξιμο, εξαιρετική φωνή, συγκρότημα με ταλέντο. Άρα ποντάρεις επάνω τους για τη συνέχεια, αφού πούλησε στη χώρα τους 20.000 αντίτυπα, ενώ έως το 2009 είχε φθάσει τις 36.000! Για τους συλλέκτες, η πρώτη εκτύπωση του έγινε σε 500 αντίτυπα με 7 κομμάτια των οποίων η μίξη δεν ήταν η ίδια με την τελική του άλμπουμ που κυκλοφόρησε ευρέως. Προσωπική άποψη για το Angels Fall first: Καλό άλμπουμ με υποσχέσεις που εκπληρώθηκαν σχεδόν άμεσα και με καλύτερα τραγούδια τα “Carpenter”, “Angels Fall First” και “Tutasnhamen” .
Η λογική του Holopainen για ακουστική μουσική με symphonic στοιχεία, αρχίζει να μπαίνει σταδιακά στο περιθώριο αφού στα live τους προσθέτουν και δεύτερη κιθάρα και δεύτερο οργανίστα αρχίζοντας σιγά σιγά να διαμορφώνουν τον ήχο που ξέρουμε. ΄Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του Angels Fall First, κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Oceanborn(1998), που κυκλοφόρησε μέσα σε ένα πιο «έτοιμο» μουσικό τοπίο, όπου τα σκανδιναβικά συγκρότημα του symphonic-gothic και ότι άλλο θέλετε metal, έχουν πολλαπλασιαστεί και το κίνημα-αισθητική αρχίζει να καταλαμβάνει ολόκληρη την Ευρώπη. Η Tarja Turunen έχει περισσότερο χρόνο να ασχοληθεί με την καριέρα της αφού τελείωσε το σχολείο(!) σε μια τάξη που ήταν το μοναδικό κορίτσι και τα αγόρια έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις τους.
Το Oceanborn αρχικά κυκλοφόρησε μόνο στη χώρα τους και ήταν πιο τεχνικό σε σύγκριση με το Angels Fall First και με τα cd singles να βρίσκονται ακόμα στην αγορά, το συγκρότημα κυκλοφορεί τρία τραγούδια του σε αυτή τη μορφή, που πλέον έχει εξαφανιστεί! Τα "Sacrament of Wilderness" που πήγε στο Νο1 του φιλανδικού singles charts, "Passion and the Opera" και "Walking in the Air".
Ήταν Μάϊος του 2000 όταν κυκλοφόρησαν το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο Wishmaster που πήγε στο Νο 1 του φιλανδικού chart΄.Την ίδια χρονιά εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο Wacken Open Air festival. Μόλις είχε ξεκινήσει μια μεγάλη καριέρα. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα μουσικό περιβάλλον που ευνοούσε το καινούργιο μουσικό είδος που γινόταν μόδα. Τα συγκροτήματα με γυναικεία φωνητικά ξεπεταγόντουσαν σχεδόν καθημερινά(!) από τις σκανδιναβικές χώρες, ειδικά από τη Φιλανδία. Η Ευρώπη αρχίζει να κατακλύζεται από το symphonic rock και συγκροτήματα όπως Within Temptation, Arch Enemy, Lacuna Coil αλλά και τους Αμερικάνους Evanescence ενώ η μόδα των female fronted groups φέρνει στο προσκήνιο φωνές σαν αυτές των Sharon den Adel, Tarja, Angela Gossow, Liv Kristine και Christina Scabbia που άνοιξαν διάπλατο το δρόμο στην επόμενη γενιά τραγουδιστριών. Το heavy metal είχε μια ανάγκη ανανέωσης που τη βρήκε στο πρόσωπο των symphonic metal συγκροτημάτων που έφεραν τη δική τους μόδα και αισθητική.
Μια αισθητική που πέρασε από τα video που φέρνουν εικόνες πολύ διαφορετικές από αυτές που ξέραμε έως τότε για το χώρο του metal. Παγωμένη μοναχική φύση, νεκρά τοπία, διάχυτη μελαγχολία, θάνατο, gothic φαντασία που ανέπτυξαν ακόμα πιο έντονα τα dark gothic συγκροτήματα με τα φωνητικά να ποικίλουν από γρυλίσματα μέχρι βαρύτονα και καθαρά, ενώ το γοτθικό στοιχείο έχει αναμειχθεί εκτός του metal, με το black και το death metal. Κι όλα αυτά ήταν χαρακτηριστικά των βορειοευρωπαίων λαών με τη συντριπτική πλειοψηφία των συγκροτημάτων να έχει γυναίκα τραγουδίστρια κάτι που στο παρελθόν ήταν εξαιρετικά σπάνιο καθώς το κατά βάση ανδρικό κοινό του δεν μπορούσε να ταυτιστεί μαζί τους.
To Wishmaster συνεχίζει τον ήχο τους από εκεί που τον άφησαν στο Oceanborn, ένα symphonic power metal με τη φωνή της Tarja να αναδεικνύεται από κομμάτι σε κομμάτι, αλλά η καταξίωση τόσο για την ίδια όσο και τους Nightwish δεν είχε έλθει ακόμα. Σήμερα, ο Holopainen δεν το συμπεριλαμβάνει στα κλασικά άλμπουμ τους αν και έχει δύο πολύ καλά τραγούδια, το επιθετικό «The Kinslayer» που οι στίχοι του αναφέρονται στη μαζική δολοφονία σε λύκειο της Columbia τον Απρίλιο του 1999 και το “Dead Boys Poem”, ενώ το ομότιτλο αναφέρεται στην ιστορία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Το Century Child (2002, Νο1 Φιλανδία) ήταν το άλμπουμ που τους έβαλε σε πολλά ευρωπαϊκά σπίτια, ξεπερνώντας τα στενά όρια της Φιλανδίας, πουλώντας περισσότερα από 60.000 αντίτυπα. Ήταν το πρώτο άλμπουμ τους που τους συνόδευσε ορχήστρα και με τη διασκευή τους στο "The Phantom of the Opera" του Andrew Lloyd Webber, γίνονται γνωστοί παντού. Η εξαιρετική σύνθεση ερμηνευμένη με μοναδικό τρόπο από την πανέμορφη Tarja και ο συνδυασμός ανδρικών και γυναικείων φωνητικά, προσφέρουν στο κομμάτι μια άλλη αίγλη, προσθέτοντας το πρώτο all time classic στη δισκογραφία τους.
Τα εύφορα στοιχεία του Century Child τα βρίσκουμε καλλιεργημένα στο επόμενο άλμπουμ, το Once (2004, Νο1 Φιλανδία, Νο1 Ελλάδα, Νο 102 Μ.Βρετανία) που ήταν το καθοριστικό της καριέρας τους. Το power metal και το symphonic metal, ενισχυμένα με pop αρμονίες και ρομαντικούς στίχους, ερμηνευμένους από τη φωνή της Tarja, είναι το κλειδί για την επιτυχία τους. Το "Nemo" ήταν ότι καλύτερο μπορούσαν να παρουσιάσουν για πρώτο single. Μια μελωδία στο πιάνο, ένα δυνατό κρεσέντο με τις κιθάρες και μια Tarja στα καλύτερά της. Πήρε μια τεράστια σύνθεση και την απογείωσε, γνωρίζοντας μας (σ.σ. συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) τους Nightwish που μέχρι εκείνη τη στιγμή, πολλοί δεν ξέραμε καν την ύπαρξή τους! Στις ηχογραφήσεις πήρε μέρος η London Philharmonic Orchestra κι έβγαλε singles σαν τα "Wish I Had an Angel" που ακούστηκε στο soundtrack της ταινίας Alone in the Dark), "Kuolema tekee taiteilijan", "The Siren" και φυσικά το “Nemo”με τις πωλήσεις του άλμπουμ να ξεπερνούν το 1.250.000 αντίτυπα. Η δουλειά που είχαν κάνει από την εποχή του δεύτερου άλμπουμ τους Oceanborn (1998) απέδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα, βασισμένη σε καλά δουλεμένα άλμπουμ, με καλύτερο όλων το Once.
Η Tarja αναδεικνύεται στην κεντρική προσωπικότητα, με τα κορίτσια όλου του κόσμου να την έχουν σαν ίνδαλμα. Όμως αναδεικνύει και το συνθετικό/ηγετικό ταλέντο του Tuomas Holopainen και του μπασίστα Marko Hietala, Οι Nightwish είναι πλέον το πιο καυτό ευρωπαϊκό όνομα και η περιοδεία τους Once World Tour του 2004 περνάει κι από τη Μαλακάσα, στο Rockwave του 2004 όπου πρώτο όνομα ήταν οι επανασυνεδεμένοι Judas Priest με τον Rob Halford στα φωνητικά. Ακόμα έπαιξαν οι Queensryche (που αν θυμάμαι καλά είχαν παίξει ολόκληρο το Operation Mindcrime) και οι Nighfall. Σίγουρα οι επανασυνεδεμένοι Judas Priest ΄ήταν το μεγάλο όνομα, αλλά οι Nightwish με την εντυπωσιακή Tarja Turunen, έκανε τον κόσμο να κυττιέται μεταξύ του.
Για να ξαναγυρίσουμε στο Once, ο Holopainen δεν δίστασε να περάσει καινούργια, σύγχρονα στοιχεία στη μουσική τους, όπως synthesized drum-beat στο "Wish I Had an Angel" (σε ένα κομμάτι που άργησε αλλά έγινε επιτυχία), ενώ τα prog στοιχεία εξακολουθούν να ακούγονται διάχυτα, αλλά μάλλον περιορισμένα. Όμως το “Nemo” είναι το τραγούδι που τους «πέρασε» στον πολύ κόσμο κι όπως έχει δηλώσει ο συνθέτης του Tuomas Holopainen ήταν ένα από τα πιο δύσκολα τραγούδια τους καθώς του πήρε μήνες να το ολοκληρώσει και πριν καταλήξουν στο τελικό, έχοντας αλλάξει πολλές φορές γνώμη! Οι στίχοι του τραγουδιού μιλούν για τα περιστασιακά συναισθήματά του παρελθόντος, που χάνονται στο χρόνο. Το τραγούδι ‘δανείζεται’ το χαρακτήρα Nemo από το έργο του Ιούλιου Βερν Captain Nemo, ακόμα κι από την ταινία Finding Nemo που στη χώρα μας προβλήθηκε με τίτλο «Ψάχνοντας το Νέμο». Όχι όμως από το ψαράκι που πρωταγωνίστησε στην ταινία, αλλά από τα συναισθήματα που γεννιούνται από τη σκέψη «ποιος είμαι, που πάω». Ξέρω το παρελθόν μου και θέλω να επιστρέψω εκεί. Το video κόστισε €80,000, πολλά χρήματα για εκείνη την εποχή. Σκηνοθέτης ήταν ο Φιλανδός Antti Jokinen και όπως βλέπετε η Tarja Turunen ήταν άκρως εντυπωσιακή με το κόκκινο παλτό.
Η ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ OVER THE HILLS AND FAR AWAY TOY GARY MOORE.
Ήταν καλοκαίρι του 2001 όταν κυκλοφόρησε το EP με βασικό τραγούδι τη διασκευή τους στην επιτυχία του Gary Moore, Over the Hills and Far Away με τον μπασίστα Sami Vänskä να αποχωρεί μετά από διαφωνία του με τον Tuomas Holopainen και να αντικαθίσταται από τον Marco Hietal που έκανε και φωνητικά. Το EP ξεπέρασε σε πωλήσεις στη χώρα τους τις 36.000 και πραγματικά έδωσε μια νέα ζωντάνια στο κομμάτι που από μόνο του ήταν πολύ καλό. Περιέργως, ο Gary Moore σε ερώτηση που του έγινε σχετικά με τη διασκευή τους, δεν τη θεώρησε πετυχημένη!
Το ρεύμα που έχουν τόσο σαν συγκρότημα όσο και σαν είδος, «φέρνει" στην αγορά τη συλλογή Highest Hopes: The Best of Nightwish που περιλαμβάνει τραγούδια από όλα τα άλμπουμ τους συν τη live διασκευή τους στο κομμάτι των Pink Floyd, "High Hopes" το οποίο μπορεί να μην τού έδωσαν την αίγλη του «Over the Hills and Far Away» που πραγματικά το έσκισαν αλλά σίγουρα το ξανά ζωντάνεψαν. Η ειδική έκδοση του άλμπουμ κυκλοφόρησε με bonus DVD με 3 live τραγούδια από το Mera Luna Festival στο Hildesheim της Γερμανίας 2003. Εντυπωσιακό είναι ότι και μοι τρεις διασκευές που δοκίμασαν ("Over the Hills and Far Away"- Gary Moore, "The Phantom of the Opera"-Andrew Lloyd Webber και "High Hopes"- Pink Floyd) ήταν ιδιαίτερα πετυχημένες!
END OF AN ERA: H ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΗΣ TARJA TURUNEN
Μπορεί το End of an Era να είναι ένα live DVD/CD που βιντεοσκοπήθηκε στη Hartwall Arena του Ελσίνκι τον Οκτώβριο του 2005, αποτελεί όμως μια ξεκάθαρη καταγραφή της δυναμικής τους με την Tarja σε πρώτο πλάνο, αλλά με τις σχέσεις της με τα υπόλοιπα μέλη των Nightwish να έχουν διαταραχθεί αμετάκλητα. Βασική αιτία για αυτό ήταν, σύμφωνα με το γράμμα που έγραψε ο Holopainen και υπέγραψαν και τα 4 μέλη, ήταν οι παρεμβάσεις του συζύγου και manager της Marcelo Cabuli, κινήσεις κι απόψεις με τις οποίες άλλαζαν τη μουσική κατεύθυνση τους, πράγμα με το οποίο οι άλλοι 4 δεν συμφωνούσαν καθόλου. Το γράμμα στάλθηκε στην Tarja κι αναρτήθηκε στο site του συγκροτήματος. Από την πλευρά της Turunen αναφέρθηκε 2 φορές στην απόλυσή της, κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων Τύπου στη Φινλανδία και Γερμανία, λέγοντας ότι η απόλυση της την εξέπληξε, δεδομένου ότι δεν είχε ειδοποιηθεί πριν της επιδοθεί η επιστολή. Ένιωσε ότι οι προσωπικές επιθέσεις εναντίον του συζύγου της ήταν αδικαιολόγητες και ότι το ζήτημα στο οποίο αναφέρονται (σ.σ. των παρεμβάσεών του) ήταν «ανόητα σκληρό». Με τη σειρά της απάντησε με ανοιχτή επιστολής που δημοσιεύτηκε στον προσωπικό της site. Το συγκρότημα (σ.σ. στην ουσία ο Holopainen) είχε πάρει την απόφαση να συνεχίσει χωρίς την Turunen. Για ακόμα μια φορά στη δισκογραφική βιομηχανία, ένα συγκρότημα βρισκόμενο στην κορυφή της καριέρας του παρουσιάζει τάσεις διάλυσης. Κι αν οι Nightwish δεν διαλύθηκαν, σίγουρα έσβησαν τη λάμψη τους. Ποτέ δεν θα ξανά είναι οι ίδιοι, όσες “Tarja” κι αν περάσουν πίσω από το μικρόφωνο. Όμως και η προσωπική καριέρα της, όσο κι αν προσπάθησε στα 6 studio άλμπουμ της, δεν έφθασε το επίπεδο και την ατμόσφαιρα των Nightwish.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Η απόλυση της δημιούργησε μεγάλη ένταση μεταξύ των fans, τόσο των κοριτσιών όσο και των αγοριών. Και γράφω κοριτσιών, γιατί μεγάλο μέρος των fans τους ανήκε στο γυναικείο φύλο που είχε ταυτιστεί μαζί της κι εδώ που τα λέμε ήταν δυνατός πόλος έλξης για το συγκρότημα. Οι Nightwish επίσημα άρχισαν να αναζητούν την αντικατάστριά της, ζητώντας από τις ενδιαφερόμενες να στείλουν ένα demo. Η 35χρονη Σουηδέζα, Anette Olzon από τους Alyson Avenue ήταν αυτή που επέλεξαν και ηχογράφησαν το επόμενο άλμπουμ τους, Dark Passion Play (2007) για να αντικατασταθεί λίγα χρόνια αργότερα (αποχώρησε λόγω προσωπικών προβλημάτων) από την Floor Jansen.
Από την πλευρά της, η Tarja ήλθε σε αντιπαράθεση για πρώτη φορά με τον Holopainen από τη στιγμή που απέλυσε το μπασίστα Sami Vänskä, το 2001. Οι μεταξύ τους σχέσεις έγινα πιο δύσκολες από τη στιγμή που η σχέση Holopainen και του συζύγου της πήρε αρνητική τροπή, με αποτέλεσμα να έχει αντίκτυπο στη σχέση Holopainen και Turunen. Τα μέλη του συγκροτήματος έκαναν μια συνάντηση το Δεκέμβριο του 2004, όπου η Tarja τους ενημέρωσε ότι ήθελε να αποχωρήσει αλλά θα έπαιρνε μέρος ακόμα σε ένα άλμπουμ και την περιοδεία που θα ακολουθούσε. Το άλμπουμ αυτό έμελλε να ήταν το Once και η περιοδεία αυτή που πέρασε το 2005 από το Λυκαβηττό ενώ το 2008 έπαιξαν στη March Metal Day με την Olsson.
TRIVIA
- Και ενώ βρίσκονται στο studio δουλεύοντας το τρίτο άλμπουμ τους, δέχονται πρόσκληση να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι "Sleepwalker" αλλά βάση της ψηφοφορίας του κοινού, βγήκαν τρίτοι και τη Φιλανδία εκπροσώπησε η Nina Åström.
- Το Once στοίχισε 1.000.000€ συμπεριλαμβανομένων των videos και ήταν η ακριβότερη παραγωγή Φιλανδού καλλιτέχνη.
- Το άγαλμα στο εξώφυλλο του Once ονομάζεται ο Άγγελος της Θλίψης και βρίσκεται στο προτεσταντικό νεκροταφείο της Ρώμης και φιλοτεχνήθηκε το 1894 από τον William Wetmore Story στη μνήμη της γυναίκας του Emelyn Story.
- To τραγούδι "The Carpenter" από το πρώτο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε σε split single με το τραγούδι των Children of Bodom «Thy Serpent»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
9/10/20
Εξαιρετικό άρθρο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆριστος για ακόμη μία φορά.
ΑπάντησηΔιαγραφή