Όταν η προσπάθεια συναντά την ευκαιρία τότε μπορούμε να πούμε πως ορίζεται η τύχη. Για το συγκρότημα των Fair Warning το ταλέντο και η σκληρή μελέτη τους έκανε άριστους μουσικούς η ευκαιρία όμως για μια παγκόσμια καταξίωση, όπως θα τους άξιζε, δεν ήρθε ποτέ παρά μόνον στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Το 1992 το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους θα ήταν μία νέα πολύ σημαντική προσθήκη για τις σελίδες του μελωδικού κεφαλαίου του χρυσόδετου τόμου της εγκυκλοπέδιας του ροκ. Πριν οι αγαπητοί Fair Warning φθάσουν στο σημείο να σχηματιστούν ως συγκρότημα και να δισκογραφήσουν, ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή προκειμένου να ανακαλύψουμε τις ρίζες τους.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ
Με καταγωγή από την Γερμανία και με ροπή προς τις μελωδικές, "αρτιστικές" φόρμες το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι ένα συγκρότημα... Scorpions! Ουσιαστικά θα λέγαμε πως ο ήχος τους, αν σκεφτούμε ότι βρισκόμαστε στο 1992, είναι η μοντέρνα εξέλιξη του ήχου των Σκορπιών του εβδομήντα, έχοντας στις τάξεις τους τον Uli Jon Roth, ακολουθώντας ταυτόχρονα αυτή την εμπορική οδό που τους χάρισε την παγκόσμια κυριαρχία όλη την δεκαετία του ογδόντα. Όμως και η προϋπηρεσία ορισμένων μελών αποδεικνύει την σύνδεση με την "φαμίλια". Ο μπασίστας Ule W. Ritgen καθώς και ο τραγουδιστής Tommy Heart και ο κιθαρίστας Helge Engelke υπήρξαν μέλη των Zeno, του συγκροτήματος του οποίου αρχηγός ήταν ο Zeno Roth, ο νεότερος αδελφός του Uli Jon Roth των Scorpions. Ορίστε λοιπόν η σύνδεση με την σπουδαία γερμανική μπάντα! Όταν το συγκρότημα Zeno έβαλε μία άνω τελεία κάπου στο 1990 τότε το έδαφος ήταν πρόσφορο για την δημιουργία ενός νέου γκρουπ το οποίο θα συνέχιζε και θα διαιώνιζε την παράδοση του γερμανικού μελωδικού Hard Rock. Η γέννεση των Fair Warning ήταν γεγονός!
Δύο κιθάρες, ένα μπάσο, ντραμς, πλήκτρα και πολύ έμπνευση. Οι αρχές των 90's υποδέχονταν ακόμα ένα συγκρότημα-ορόσημο για την δεκαετία. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ο Ule W. Ritgen υπήρξε ο άνθρωπος που έπαιξε μπάσο στο μελωδικό διαμάντι του 1986, την μεγάλη δισκάρα με τον τίτλο "Zeno". Εκτός αυτού όμως, ερχόμενος στους Fair Warning θα έφερνε και τις πολύ αξιόλογες συνθετικές του αρετές απόδειξη των οποίων είναι τα εννέα από τα δώδεκα τραγούδια του δίσκου.
Ο ντράμερ C. C Behrens ήταν ένα φρέσκο πρόσωπο για την σκηνή με πολύ όμως πληθωρικό παίξιμο. Η μεγάλη όμως "ατραξιόν" των Fair Warning, εκτός από τα φωνητικά, ήταν οι δύο κιθάρες που υπήρχαν στο σχήμα. Οι Andy Malecek και Helge Engelke εκτός από δεξιοτέχνες της "θεάς", ήταν ένα απίστευτο δίδυμο με οξύ μελωδικό ένστικτο το οποίο λειτουργούσε ως προς όφελος της μουσικής αλλά και του ακροατή. Ο δε Helge Engelke, ως μαθητής του σπουδαίου Uli Jon Roth, χρησιμοποιούσε την Sky Guitar (ανακάλυψη του Uli) πιάνοντας αυτές τις πολύ λεπτές νότες που θύμιζαν βιολί, εμπλουτίζοντας έτσι τον ήχο του συγκροτήματος με ένα μοναδικό στοιχείο. Επίσης στον ίδιο χρεώνονται και τα πλήκτρα που ακούμε στο άλμπουμ. Ο έτερος πόλος έλξης για τους Fair Warning είναι τα φωνητικά του Tommy Heart. Παλαιάς κοπής τραγουδιστής και με χροιά πολύ κοντά σε αυτή του αδικοχαμένου Steve Lee των Gotthard, ο Tommy Heart ερμηνεύει με άνεση και αυτοπεποίθηση έχοντας σαν τρανή απόδειξη το "Live in Japan" (CD - DVD) του 1993 όπου πραγματικά λάμπει. Η σπουδαιότητα ενός δίσκου δεν κρίνεται μόνο από το ειδικό βάρος των καλλιτεχνών αλλά και από την ποιότητα των συνθέσεων και στην περίπτωση μας τα τραγούδια είναι αντάξια των υψηλών απαιτήσεων των φίλων του μελωδικού Hard Rock.
Η δυναμική αρχή του δίσκου γίνεται με το τραγούδι Longing for love. Η επιρροή από Def Leppard είναι εμφανή όπως μπορούμε να ακούσουμε. Πολύ ωραίο groove, κολλητικό ρεφρέν, μελωδικές κιθάρες και άψογη παραγωγή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Η μουσική πανδαισία συνεχίζεται με το τραγούδι When love fails. Όπως και στο προηγούμενο κομμάτι έτσι και σε αυτό είναι σίγουρο πως από την στιγμή που θα το ακούσεις για πρώτη φορά δεν υπάρχει περίπτωση να το διαγράψεις από το μυαλό σου. Με δύο μόλις τραγούδια, οι Fair Warning δείχνουν πως είναι ένα συγκρότημα το οποίο δεν προσεγγίζει επιφανειακά την μουσική (δώστε προσοχή στους στίχους και θα καταλάβετε) και πως δεν ήρθαν για να κάνουν ένα δίσκο και να εξαφανιστούν.
Σε ύφος μπαλάντας το The call of the heart και πραγματικά μένω με δέος να αναρωτιέμαι που βρίσκουν τόση έμπνευση για να γράφουν τέτοια τραγούδια. Αριστούργημα και σίγουρα μία από τις ωραιότερες "άγνωστες" μπαλάντες που σε έναν ιδανικό κόσμο θα είχαν μόνιμο καθημερινό airplay στους ραδιοφωνικούς σταθμούς όπως και πολλά ακόμα τραγούδια που έχουν "θαφτεί".
Το Crazy που ακολουθεί είναι η "ποζεριά" του δίσκου. Ανεβαστικό τραγούδι με αυτό το ανέμελο συναίσθημα, κληρονομιά της προηγούμενης δεκαετίας.
Ο Helge Engelke προσυπογράφει το φοβερό One step closer, έναν φανταστικό "κλαμπίστικο" ύμνο που με την όλη του δομή σκαλίζει μυαλό και ψυχή. Σίγουρα από τα καλύτερα τραγούδια για το γερμανικό συγκρότημα.
Εισαγωγή με πλήκτρα και στην συνέχεια οι επιδέξιοι κιθαριστικοί χειρισμοί φέρνουν στα ηχεία μας το Hang on. Ιδανικό τραγούδι για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους ο Andy Malecek και ο Helge Engelke με τα διαδοχικά τους σόλο.
Το Out on the run είναι ένα ακόμα απίστευτο τραγούδι! Γρήγορο τέμπο, δυνατές μελωδικές κιθάρες, φωνακλάδικο ρεφρέν και αδρεναλίνη στα κόκκινα. Κάθε τραγούδι των Fair Warning, τουλάχιστον σε αυτό το άλμπουμ, σου δίνει την αίσθηση ότι είναι πολύ πλούσιο μουσικά αφήνοντας σου ταυτόχρονα μία επιθυμία να το ακούσεις ξανά και ξανά!
Το Long gone που διαδέχεται την προηγούμενη μουσική έκρηξη είναι μία ενδοφλέβια ηρεμιστική ένεση αφού θα ρίξει αρκετά τους τόνους αλλά όχι και την ποιότητα. Ατμοσφαιρικό κομμάτι με τον Tommy Heart και πάλι ερμηνευτικά άψογο να μας προσφέρει μοναδικές στιγμές ακρόασης.
Το αλήτικο The eyes of Rock ανεβάζει και πάλι την διάθεση με κεντρικό του θέμα την ζωή στο δρόμο και την περιπλάνηση μιας μπάντας που πεινάει για επιτυχία και κάθε λογής συγκινήσεις. Το σφύριγμα στην αρχή του τραγουδιού σας θυμίζει κάποιον;;
Το στιβαρό Take a look at the future εκτός του κοινωνικού του μυνήματος προσθέτει ένα ακόμα φοβερό τραγούδι σε έναν απολαυστικό δίσκο που δεν θες να τελειώσει.
The heart of emotion!!!! Τραγούδι γραμμένο από τον Zeno Roth και κάπου εδώ τα λόγια στερεύουν. Παντοτινό διαμάντι και λόγος για να νιώθουμε ευγνώμονες που πιστεύουμε τόσο πολύ αυτό το μουσικό είδος.
Επίλογος με το Take me up, μία κατάθεση ψυχής και ένα συναισθηματικό σφράγισμα σε μία δουλειά για σεμινάρια.
Έχοντας ολοκληρώσει την ακρόαση του παρθενικού ξεκινήματος των Γερμανών Fair Warning και συλλογιζόμενος την πορεία τους έχω την ταπεινή άποψη πως η θεά τύχη θα μπορούσε να τους είχε ευνοήσει περισσότερο. Η τύχη είναι όμως τυφλή, όπως και ο έρωτας! Από την άλλη την τύχη την ορίζουμε μόνοι μας!
Την ορίζουμε μόνοι μας;;.....
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
28/10/20
Δημοσίευση σχολίου