POISON 1986-2020 NOTHIN’ BUT A GOOD TIME

Mε 8.981 πληθυσμό και με ποσοστό 96.97% λευκούς κατοίκους και μόνο 0.43% Αφροαμερικάνους (σ.σ. στοιχεία απογραφής 2010), το Mechanicsburg της Pennsylvania, δείχνει με τον καλύτερο τρόπο….την καταγωγή του. Πήρε το όνομά του από μια εγκατάσταση μηχανικών που επιδιόρθωναν τις άμαξες των αποίκων που διέσχιζαν την περιοχή και κατευθυνόντουσαν κυρίως προς το βορρά που ήταν ο Καναδάς. Το Mechanicsburg δεν θα μας απασχολούσε αν από αυτή τη μικρή κωμόπολη δεν καταγόντουσαν οι Bret Michaels, Matt Smith, Bobby Dall και ο Rikki Rockett. Ποιοι είναι αυτοί; Η ιστορία μας ξεκινάει αμέσως τώρα!
Ένας 14χρονος πιτσιριίκος με το όνομα Bret Michael Sychak πίστευε στον εαυτό του και άρχιζε να βγάζει τα πρώτα χρήματά του διασκευάζοντας Kiss με το συγκρότημά του, τους Lazer. Το λογότυπό τους ήταν ίδιο με αυτό των Kiss. Λίγο αργότερα, έφυγε από τους Lazer και σχημάτισε τους Spectres για να αλλάξουν για μια άλλη φορά όνομα και να μετονομαστούν Paris. Όμως τώρα πια, έπαιζαν δικά τους τραγούδια. Τότε ο Bret Michaels γνώρισε δύο ενδιαφέροντες τύπους που θα έπαιζαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ζωή αλλά και στην καριέρα του. Ο ένας λεγόταν Richard Ream (ντραμς) κι ο άλλος Harry Kuykendall (μπάσο). Στην κιθάρα, είχε έλθει επίσης ένας ντόπιος, ο Matt Koko Smith και βλέποντας ότι το τοπικό περιβάλλον μάλλον τους έπνιγε παρά τους βοήθαγε, αποφάσισαν να πάνε στη Δυτική Ακτή, όπου όλα συνέβαιναν! Το βράδυ της προηγούμενης ημέρας όπου θα έφευγαν για τη Δυτική Ακτή, έπαιξαν σε μια συναυλία μπροστά σε 600 ανθρώπους. Ήταν η καλύτερη έως τότε εμφάνισή τους, που την "γέμισαν" με πυροτεχνήματα αλλά στις 6 το πρωί ήταν και οι 4 μέσα στο βανάκι, έτοιμοι για το μεγάλο ταξίδι! Στο 5νθήμερο ταξίδι, οι Paris μεταμορφώθηκαν σε Poison και η μεγάλη προσπάθεια για δισκογραφικό συμβόλαιο είχε ξεκινήσει από τη στιγμή που μπήκαν στην πόλη του Λος Άντζελες. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα όσο νόμιζαν. Χρειάστηκε να περάσουν διόμιση χρόνια για να υπογράψουν σε δισκογραφική εταιρεία και σε αυτά τα δυόμιση χρόνια, ζούσαν κάτω από δύσκολες συνθήκες, στην πιο φτωχή συνοικία του Λος Άντζελες, στη διασταύρωση Washington and Palm Groove Avenue. Ζούσαν δίπλα από ένα στεγνοκαθαριστήριο, μακριά από τις οικογένειες τους και χωρίς χρήματα, πιστεύοντας όμως στον εαυτό τους. Για πόσο όμως; Τα πράγματα έγιναν  ακόμα πιο δύσκολα,  όταν η ιδιοκτήτρια του στεγνωκαθαριστήριου τους είπε ότι θα χρειαζόταν το χώρο στον οποίο έμεναν και θα έπρεπε να μεταφερθούν σε ένα άλλο μικρότερο χώρο, κάνοντας ακόμα χειρότερες τις συνθήκες ζωής τους. Μόνο ο Bret Michaels είχε ένα αξιοπρεπές εισόδημα, αφού εργαζόταν σε ένα ραδιοσταθμό και έφτιαχνε σποτάκια (jingles). Έχοντας πάντα την καριέρα τους στο μπροστινό μέρος του μυαλού τους, αναγνωρίζουν ότι στους underground κύκλους της περιοχής, το συγκρότημα που ήταν το «μεγάλο όνομα» ήταν οι Hollywood Rose του Axl Rose.

Πριν ακόμα υπογράψουν δισκογραφικό συμβόλαιο, ο κιθαρίστας Matt Smith αποχωρεί, αφού η σύντροφός του είχε μείνει έγκυος και επέστρεψε στο Harrisburg της Pennsylvania, απ΄όπου καταγόταν. Στη αγγελία που έβαλαν, απάντησαν 100 μελλοντικοί κιθαρίστες, για να καταλήξουν σε τρεις. Στον Steve Sliver που είχε παίξει με τους Joe Perry Project, τον Bruce Anthony Johanesson, που έπαιζε στους Roxx Regime που αργότερα μεταλλάχτηκαν στους Stryper και σε ένα τρίτο που λεγόταν Slash! O Michaels τον προτίμησε αλλά ο ντράμερ Richard Ream προτίμησε τον Johanesson. Ένας από τους λόγους που ο Michaels είχε προτιμήσει τον Slash ήταν ο εξοπλισμός του που ήταν πλήρης. Όμως ο Slash ήθελε το συγκρότημα να έχει 5 μέλη και οι Poison είχαν αποφασίσει να προχωρήσουν σαν τετραμελές συγκρότημα. Εκείνες τις ημέρες, ο Johanesson, τους παρουσίασε μια ολοκληρωμένη σχεδόν σύνθεσή του, που ήταν το “Talk Dirty to me” που ήταν catchy κι αυτό έγειρε προς το μέρος του. Έτσι οι Poison που ήδη είχαν έτοιμο το λογότυπο με τα πράσινα γράμματα και είχαν αλλάξει τα ονόματά τους (ο Bret Michael Sychak έγινε Bret Michaels, o Robert Kuykendall έγινε Bobby Dall, o Richard Ream έγινε Rikki Rockett  και ο Bruce Johannesson έγινε C.C.Deville, όνομα που πήρε από το μοντέλο της Cadillac, DeVille!). Η καλή παρέα υπογράφει το 1986 στην  Enigma Records που ήταν ένα label της Capitol, αντί του ευτελούς ποσού των $30.000 και μέσα σε 12 ημέρες ηχογραφεί τα 10 τραγούδια του άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς με τίτλο Look What the Cat Dragged In (σ.σ. που σημάνει «κοίτα ποιος ήλθε» ή σε ελεύθερη μετάφραση «καλώς τα μάτια μας τα δύο»). Σε μια εποχή που το hard/heavy γνώριζε τη δόξα που του έπρεπε και το λεγόμενο hair metal είχε αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία του, το  Look What the Cat Dragged In καρφώθηκε στο Νο3 του αμερικάνικου chart πουλώντας περισσότερα από 3.000.000 αντίτυπα μόνο στην Αμερική. Όσο για το εξώφυλλο, αντιπροσώπευε αυτό που ήταν το συγκρότημα: 4 glam rockers με βαμμένα μαλλιά, μέικ απ, eye liner, βαμμένα νύχια, ρούχα με έντονα χρώματα κι ότι άλλο πρέσβευε το είδος και η εποχή.

Όσο για τις συναυλίες; ποζεράδικες στάσεις, εκρήξεις, μεγάλες σκηνές, πλούσια φώτα κι αδιάκοπη κίνηση. Όλα αυτά συνθέταν μια αληθινή επανάσταση που έκαναν το μάτι να μη χορταίνει να βλέπει!! Όμως τι να τα κάνεις αυτά αν δεν έχεις καλά τραγούδια και το Look What the Cat Dragged In ήταν ένα άλμπουμ με τουλάχιστον 4 τραγούδια πρώτης γραμμής. Πως λοιπόν να μη πουλήσει 3.000.000 και βάλε;  Το "Cry Tough"που οι στίχοι του μιλούν για την πίστη που πρέπει να έχεις στον εαυτό σου, το "Talk Dirty to Me"(Νο 9 Αμερική) που έγινε ύμνος μεταξύ της νεολαίας, το "I Want Action" και το  "I Won't Forget You" (Νο 13 Αμερική) για το οποίο δέχτηκαν αγωγή από το συγκρότημα των Kid Rocker (σ.σ. Προσοχή, όχι από τον Kid Rock) που ισχυρίστηκαν ότι το είχαν παρουσιάσει στον C.C. DeVille πριν αυτός γίνει μέλος των Poison.  Το θέμα δεν προχώρησε, αλλά από την πλευρά τους οι Poison απέσυραν το τραγούδι από το set list των συναυλιών τους και το επανέφεραν στις αρχές της δεκαετίας του 00. Κι αυτό γιατί ο δικαστής έκρινε ότι οι ενάγοντες μπορούσαν να ασκήσουν αγωγή μόνο για αποζημίωση που χρονολογείται τρία χρόνια από την ημερομηνία της αγωγής (μετά από τριετή καταστατικό περιορισμών) και όχι περισσότερο. Οι κριτικοί έθαψαν το δίσκο, που δεν του αναγνώρισαν τίποτε άλλο παρά μια αντιγραφή των Kiss με ταπεινούς και επαναλαμβανόμενους στίχους. Η επιτυχία όμως τόσο του άλμπουμ όσο και των συναυλιών τους, καθιέρωσε τους Poison σαν ένα από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων της δεκαετίας του 80.

Η δισκογραφική εταιρεία Enigma, που είχε δαπανήσει μόνο 30.000$ και 12 ημέρες στο studio, ξαφνικά βρέθηκε με τον best seller δίσκο στην ιστορία της. Οι περιοδείες που ακολούθησαν με Ratt, Cinderella και  Quiet Riot τους καθιέρωσαν κι όλα τα αμερικάνικα περιοδικά τους είχαν στο εξώφυλλό τους! Οι Poison δεν είχαν το «βάθος» των Bon Jovi ούτε τη ροκιά των Europe, ήταν όμως ότι πιο φρέσκο είχε βγάλει η Αμερική εκείνη τη χρονιά!
Το Μαϊο του 1988 κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Open Up and Say...Ahh!,που πήγε ακόμα καλύτερα από τον προκάτοχό του, φθάνοντας ένα βήμα από την κορυφή του αμερικάνικου chart, στο Νο2  και πουλώντας 8.000.000 σε όλο τον κόσμο. Το άλμπουμ περιείχε 10 τραγούδια αλλά μόνο και μόνο για τη μπαλάντα "Every Rose Has Its Thorn", τους παραδέχομαι. Δύο χρόνια μετά το "Wanted Dead or Alive" των Bon Jovi, ακούω μια άλλη κορυφαία μπαλάντα με country ύφος που με κάνει να αλλάξω τη γνώμη που είχα για αυτούς. Γιατί καλό το άλμπουμ , καλά τα video, αλλά για εμένα αυτό δεν είναι το rock που κατοικεί στο μυαλό μου. Με την κυκλοφορία του "Every Rose Has Its Thorn" (Νο1 Αμερική), έβαλα και ξανάκουσα το Look What the Cat Dragged Ιν, αφαιρώντας από την εικόνα τα βαμμένα μαλλιά και το μέικ απ και οι Poison ανέβηκαν στην εκτίμησή μου, ιδιαίτερα με το καινούργιο άλμπουμ τους που σίγουρα ήταν ποιοτικότερο του προηγούμενου. Διαβάστε εδώ την ιστορία του τραγουδιού "Every Rose has its thorn".Το  "Nothin 'But a Good Time" (Νο 6 Αμερική) που ξεκινά με ένα δυνατό ακόρντο ακριβώς για να τους βοηθήσει συναυλιακά, η διασκευή τους στο "Your Mama Don't Dance" (Νο 10 Αμερική) των Loggins & Messina και το "Fallen Angel"(Νο 12 Αμερική) με τους στίχους να μιλούν για μια κοπέλα από την επαρχία που έρχεται στο Los Angeles για να γίνει ηθοποιός και να αφήσει πίσω την παλιά ζωή της. Όπως καταλάβατε, οι στίχοι μιλούν για τη δική τους ιστορία, που έφυγαν από την Pennsylvania για να πάνε στο Los Angeles για αναζήτηση δόξας και χρήματος.

Τα video της εποχής εκτός από σενάριο, έχουν και …μοντέλα που τα κάνουν να έχουν ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. Έτσι στο "Fallen Angel" πρωταγωνιστεί η τότε σύντροφος του Bret Michael, Susie Hatton, η οποία εκτός από μοντέλο δοκίμασε και την τύχη της στη δισκογραφία με μηδαμινά αποτελέσματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχω το δίσκο της!!!
Όλα αυτά έδειχνα ότι οι Poison ήλθαν για να μείνουν. Μια τελευταία στάση στο εξώφυλλο, που η πρώτη έκδοση του παρουσίαζε μια διαβολική γυναίκα με πράσινα μάτια και μακριά μυτερή γλώσσα. Επειδή θεωρήθηκε ότι… προσβάλλει, έγινε ο περιορισμός που βλέπετε στη φωτό. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση του εξώφυλλου!

Η επιτυχία φέρνει όμως γκρίνια και εμπάθεια. Πρώτα ο Bryn Bridenthal, επικεφαλής δημοσίων σχέσεων της Geffen Records, τους έκανε αγωγή ζητώντας 1.100.000 και στη συνέχεια, η Sanctuary Music, η πρώην εταιρεία διαχείρισης δικαιωμάτων τους, κατέθεσε  αγωγή, ζητώντας 45.500.000 δολάρια, με το συγκρότημα να την κατηγορεί για κακή διαχείριση χρημάτων. Έγιναν πλούσιοι οι δικηγόροι!
Τον Ιούνιο του 1990 εμφανίζεται το τρίτο άλμπουμ τους με τίτλο Flesh & Blood, που είχε την ίδια μοίρα με το Open Up and Say...Ahh!. Νο 2 Αμερική και  7.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο! Όσο κι αν θες να δεις τους Poison σαν ένα περαστικό, μοδάτο συγκρότημα, δεν μπορείς, αφού δείχνουν μια ωριμότητα και ταυτόχρονα μια αλλαγή στην εμφάνισή τους. "Όπως σοκάραμε τον κόσμο με την εμφάνισή μας στο ξεκίνημα της καριέρας μας, άλλα τόσο τον σοκάρουμε τώρα με την αλλαγή μας» δήλωνε ο Bret Michaels κι είχε δίκιο! Με παραγωγό τον Καναδό Bruce Fairbairn, οι Poison παρουσιάζουν το ωριμότερο άλμπουμ τους. Και δεν αναφέρομαι στο πιασάρικο "Unskinny Bop" (Νο 3 Αμερική, Νο 5 Μ.Βρετανία), που όπως μάθαμε εκ των υστέρων δεν σημαίνει απολύτως τίποτε, αλλά η έκφραση βγήκε κατά τη διάρκεια των προβών. Τα καλά κομμάτια είναι το μηχανόβιο "Ride the Wind" (Νο 38 Αμερική) και η μπαλάντα "Something To Believe In" (Νο 4 Αμερική, Νο 35 Μ.Βρετανία), που το αφιέρωσαν στον σεκιουριτά  και φίλο του Michaels, James Kimo Maano που είχε φύγει από τη ζωή, λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος. Κι αν θεωρείται, ότι η πρόσκληση στο Donington αποτελεί διαβατήριο καταξίωσης, αυτή ήλθε το 1990 όπου εμφανίστηκαν μαζί με Whitesnake, Aerosmtih, Quireboys και Thunder.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΩΝ
Το Flesh and Blood έχει 2 ιστορίες που αφορούν εξώφυλλα. Η πρώτη έχει να κάνει με το εξώφυλλο του άλμπουμ, όπου εμφανίζεται το λογότυπο του συγκροτήματος με τον τίτλο του άλμπουμ ως τατουάζ στο χέρι του Rikki Rockett. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να έχει μια διαφορετική μορφή, δηλαδή να παρουσιάζει ένα τατουάζ όπως γίνεται την πρώτη ημέρα, με το δέρμα ερεθισμένο και κοκκινισμένο γύρω του. Τελικά προτίμησαν το καθαρό τατουάζ με το αρχικό εξώφυλλο να κυκλοφορεί μόνο στην πρώτη εκτύπωση στην Ιαπωνίακαι σε ορισμένες ευρωαπικές χώρες (εισαγωγής ήλθε και στην Ελλάδα!), για να αποσυρθεί εντελώς λίγο αργότερα.

Η δεύτερη ιστορία, αφορά το εξώφυλλο του single “Something to believe ” που απεικονίζει ένα τατουάζ με ένα σταυρό και τις λέξεις “Something to Believe” στο χέρι του Michaels. Σύμφωνα με τον Michaels, o καλλιτέχνης την ώρα που το έφτιαχνε, έπινε κι έγραψε λάθος τη λέξη believe, βάζοντας το "e" πριν από το "i". Για να το διορθώσει, πρόσθεσε ένα τριαντάφυλλο στο σταυρό που κάλυψε την ορθογραφία, αλλά ο Michaels δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένος με το τελικό αποτέλεσμα.

Κάνοντας διαρκείς περιοδείες τη διετία 1990/1991, το συγκρότημα αποφασίζει να ακούσει τις ταινίες που έχει ηχογραφήσεις και επιλέγει 24 τραγούδια του από συναυλίες που έδωσαν στο Miami και Florida συν 4 καινούργια studio. Το διπλό cd κυκλοφορεί το Νοέμβριο του 1991 με τίτλο Swallow This Live (Νο 51 Αμερική), με το καινούργιο "So Tell Me Why" να γίνεται επιτυχία στη Μ.Βρετανία (No 25). Σύμφωνα με τη μόδα της εποχής, το συγκρότημα κυκλοφόρησε τη βιντεοκασέτα VHS Swallow This Live: Flesh & Blood World Tour. Λίγο αργότερα, ο κιθαρίστας C.C. DeVille αποχωρεί!
ΦΕΥΓΕΙ Ο CC DE VILLE ΕΡΧΕΤΑΙ Ο RICHIE KOTZEN
O εθισμός στην κοκαΐνη του CC DeVille είχε αρχίσει να προκαλεί σοβαρά προβλήματα μέσα στο συγκρότημα. Το τελικό χτύπημα ήλθε μετά από την εμφάνιση του συγκροτήματος Video Music Award του MTV το 1991, όπου ‘ήταν εμφανώς υπό την επήρεια ουσιών και το παίξιμό του σε αρκετές περιπτώσεις έξω από το μέτρο, με αποκορύφωμα τη στιγμή που του πέφτει η πένα (δείτε το στο 3.34). Star της βραδιάς όπως θα δείτε στο video, o Bret Michaels.  Όμως στον CC δεν του έφθαναν οι ναρκωτικές ουσίες. Στο σπίτι  του στο Hollywood είχε ένα δωμάτιο γεμάτο όπλα, γεγονός που έκανε ακόμα πιο δύσκολη τη συνύπαρξή του με τους υπόλοιπους.

Ο Richie Kotzen που τον αντικατέστησε καταγόταν κι αυτός από την ίδια πολιτεία, την  Pennsylvanian και το πρώτο άλμπουμ που ηχογράφησαν μαζί ήταν το Native Tongue (1993, Νο 16 Αμερική, Νο 20 Μ.Βρετανία) με τον Kotzen να συμμετέχει συνθετικά και στα 15 τραγούδια του άλμπουμ που διαφέρουν σε σχέση με αυτά των προηγούμενων δίσκων τους. Η party διάθεση έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο και το glam rock μουσικό ύφος τους έχει γίνει πιο blues-rock, ακόμα και το εξώφυλλο διαφέρει κατά πολύ από αυτά που μας είχαν συνηθίσει. Μεγάλωσαν βλέπεις!  Το άλμπουμ σε παραγωγή του Richie Zito, αποσπά καλές κριτικές με τα "Stand"(Νο 50 Αμερική, Νο 25 Μ.Βρετανία), "Until You Suffer Some (Fire And Ice)"(κομματάρα Νο 32 Μ.Βρετανία) και "Body Talk" (Νο1 6 Αμερική, Νο 20 Μ.Βρετανία) να βοηθούν το άλμπουμ σε μια δύσκολη εποχή για τα συγκροτήματα του είδους ακόμα και να επιβιώσουν. Όπως θα παρατηρήσατε σχεδόν όλα τα singles που κυκλοφόρησαν έκανα επιτυχία και η εμφάνισή τους στο Doninjgton το 1990, τους βοήθησε να καθιερωθούν και στη Μ.Βρετανία. Δεν τους έφθανε το grunge που σάρωνε, ο Kotzen την πέφτει στην αρραβωνιαστικιά του Rikki Rockett, Deanna Eve, η οποία μάλλον ανταποκρίθηκε αλλά ο Kotzen, είδε την έξοδο μετά τη συναυλία τους στο Σαντιάγκο της Χιλής, μπροστά από 12.000 κόσμο Το συγκρότημα βρισκόταν σχεδόν στο μέσο της Native Tongue world tour και αντικαταστάθηκε αμέσως από τον session κιθαρίστα Blues Saraceno (Cher, Taylor Dayne, Kingdome Come κ.α.). Η περιοδεία έκλεισε στη Βραζιλία όπου έπαιξαν μπροστά σε 165.000 θεατές κατά τη διάρκεια των "Hollywood Rock" concerts σε Rio de Janeiro και São Paulo. Από αυτή τη μεγάλη περιοδεία, αντλήθηκε υλικό για το live άλμπουμ τους  Seven Days Live που αρχικά κυκλοφόρησε σε VHS και μόλις το 2008 σε cd.

Η αλήθεια είναι ότι το στυλ του Kotzen δεν ταίριαζε με αυτό των Poison. Μάλιστα αρκετά χρόνια αργότερα έκανε μάλλον μια λάθος δήλωση, λέγοντας «με το να είμαι στο Poison με βοήθησε να ξεχάσω ότι ήμουν μουσικός"! Ο Richie Kotzen, ανακάλυψη του Mike Varney,  είχε την κακή τύχη να αντικαταστήσει κιθαρίστες σε συγκροτήματα που ήδη είχαν περάσει  την ακμή της καριέρας τους. Πρώτα αντικατέστησε τον CC De Ville στους Poison και λίγο αργότερα τον Paul Gilbert στους Mr.Big για να έχει μεγάλη προσωπική δισκογραφική καριέρα αλλά από το 2012 είναι μέλος των Winery Dogs.
 ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΟΥ BRET MICHAELS ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ CC DE.VILLE
Την άνοιξη του 1994, παρ΄ολίγο ο Bret Michaels να χάσει τη ζωή του όταν έχασε τον έλεγχο της Ferrari που οδηγούσε και χτύπησε σε τηλεφωνικό στύλο με αποτέλεσμα να σπάσει τα μπροστινά δόντια του, την κάτω γνάθο, τη μύτη του, το γοφό του και να τραυματίσει το γόνατό του. Κι ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο για ανάρρωση, του τηλεφώνησε ο CC και του είπε ότι ήταν καθαρός ήθελε να επιστρέψει στο συγκρότημα.  Σύμφωνα με τον Michaels, χρειάστηκαν να περάσουν άλλα τρία χρόνια, δηλαδή το 1997 για να καθαρίσει πλήρως, αλλά τουλάχιστον επέστρεψε με διάθεση και όρεξη να απεγκλωβιστεί από τις ναρκωτικές ουσίες και το πέτυχε.
Όμως το συγκρότημα είχε ήδη αντικαταστήσει το Kotzen με τον Blues Saraceno και είχε ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις των καινούργιων τραγουδιών που σταμάτησαν λόγω του ατυχήματος του Michaels, για να το τελειώσουν την επόμενη χρονιά. Όμως δεν κυκλοφόρησε παρά το Μάρτιο του 2000(!) με τίτλο Crack a Smile. Αντ’ αυτού, η δισκογραφική εταιρεία, προτίμησε να κυκλοφορήσει το διπλό  Poison's Greatest Hits: 1986–1996  με bonus 2 καινούργια τραγούδια που παίζει ο Saraceno. Μέσα σε μια εποχή που όλοι ξέρουμε πως αντιμετωπιζόντουσαν οπι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που πριν την grunge εποχή σημείωναν εποχή, το Poison's Greatest Hits: 1986–1996 ξεπέρασε σε πωλήσεις το 2.000.000 αντίτυπα κάνοντας ακόμα και τους ανθρώπους της δισκογραφικής τους εταιρείας να …απορήσουν! Οι αλλαγές δεν συμβαίνουν μόνο στη μουσική που έρχεται στα αυτιά μας αλλά και σε δισκογραφικό επίπεδο. Έτσι Πρόεδρος της Capitol (σ.σ. Μαμά εταιρεία της Enigma) ανέλαβε ο Gary Gersch ο οποίος κατά την πάγια τακτική, έβαλε σε προτεραιότητα αλλαγές (σ.σ. τα γνωστά) και μια από αυτές, ήταν η απαίτησή του να επιστρέψει ο CC, χωρίς να γνωρίζει ότι ήδη οι δύο πλευρές βρισκόντουσαν στη διαδικασία επιστροφής. Φυσικά δεν του χάλασαν χατίρι! Κι όλα αυτά σε μια εποχή, που η Capitol υπέγραφε καλλιτέχνες σαν τους Foo Fighters και Everclear.
Από την κυκλοφορία του Poison's Greatest Hits: 1986–1996 έως τον επόμενο studio δίσκο τους μεσολαβούν 4 ολόκληρα χρόνια. Τότε η Capitol κυκλοφορεί το ήδη ηχογραφημένο Crack a Smile... and More! το οποίο είχε διαρρεύσει σε bootleg και πουλιόταν αντί 50$! Μάλιστα η bootleg έκδοση περιείχε και δεύτερο cd με 6 τραγούδια από την εμφάνισή τους στην εκπομπή MTV Unplugged καθώς και τη διασκευή τους στο "Rock and Roll All Nite" των Kiss. Η επίσημη κυκλοφορία της Capitol, περιείχε 12 τραγούδια, 2 studio outtakes, 1demo, το τραγούδι "Face the Hangman" ( B-side στην ευρωπαϊκή έκδοση του single "Every Rose Has Its Thorn") και 4 τραγούδια από το MTV Unplugged. Δείτε το video που συνοδεύει το άρθρο. Το παίξιμο του Saraceno είναι μέσα στα πλαίσια του ήχου των Poison αλλά σίγουρα έχει το δικό του ύφος που δεν το εκμηδενίζε με τον C.C. DeVille να παίζει στα bonus τραγούδια.

 SEX TAPE ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΝ BRET MICHAELS ΚΑΙ ΤΗΝ PAMELA ANDERSON
Η εμφάνισή στο internet το 1998 μιας ερωτικής  συνεύρεσης (σ.σ.πήδημα) της Pamela Anderson, που τότε είχε χωρίσει με τον Tommy Lee και του Bret Michaels,δημιουργεί και στους 2 προβλήματα αφού εκτός από το internet, το επίμαχοVideo κυκλοφορεί και σε dvd. Και οι 2 κατέφυγαν στα δικαστήρια, ζητώντας τη διακοπή πώλησης του στα καταστήματα!
Το συγκρότημα επιστρέφει τη δισκογραφία με καινούργιο δίσκο το 2002 με το άλμπουμ Hollyweird (Νο 103 Αμερική) το οποίο δεν άρεσε στους fans. Τα δεδομένα έχουν πλέον αλλάξει δραματικά, οι πωλήσεις των δίσκων έχουν καταβαραθρωθεί και το  Hollyweird που κυκλοφόρησε σε παραγωγή του  Thom Panunzio στη δική τους εταιρεία Cyanide Music, μόλις και ξεπερνά την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του τις 11.000 αντίτυπα. Για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν προσαρμόσει τον ήχο τους στα καινούργια δεδομένα, βάζοντας περισσότερα στοιχεία pop rock. Τελευταίο studio άλμπουμ τους είναι το Poison'd! (2007, Νο 32 Αμερική)) με 14 τραγούδια, όλα διασκευές τα οποία ήταν καλά δουλεμένα και σε άλλη εποχή θα έκαναν εντύπωση. Από τις καλύτερες στιγμές του είναι οι διασκευές τους στα "We're an American Band"(Grand Funk), "Little Willy"(Sweet) και "What I Like About You"(the Romantics).

ΟΙ POISON  ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η μεγάλη καριέρα τους έχει τελειώσει τo 1993 με την κυκλοφορία του άλμπουμ Native Tongue. Από εκέι και πέρα, οι κινήσεις που κάνουν, είναι να μείνουν ζωντανοί στο χώρο, με όλα τα προβλήματα που διαβάσατε πιο πάνω. Ο ηγέτης του συγκροτήματος Bret Michaels ήταν ο πρώτος που δραστηριοποιήθηκε εκτός Poison, δημιουργώντας την εταιρεία παραγωγής Sheen Michaels Entertainment μαζί με τον ηθοποιό και φίλο του  Charlie Sheen, όπου έδωσε την ευκαιρία στον Michaels να πρωταγωνιστήσει στην ταινία A Letter from Death Row,(1998) όπου είχε γράψει το σενάριο και είχε κάνει τη σκηνοθεσία!!!!! Εννοείται ότι η ταινία είχε soundtrack και μαντέψτε ποιος είχε γράψει τα τραγούδια και τη μουσική!
Λέμε για το grunge και την …καταστροφή που έφερε στη μουσική μας, αλλά από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι υπήρχε κοινό και μάλιστα πολύ που εξακολουθούσε να παρακολουθεί τα heavy/sleaze/hair συγκροτήματα. Παράδειγμα, η συναυλία τους τo 1999 στο Detroit μπροστά σε 18.000 κόσμο!
Ο DeVille κυκλοφορεί το προσωπικό του άλμπουμ Samantha 7 κι ο Michaels το δικό του με τίτλο Show Me Your Hits όπου παίζει επαναηχογραφημένα κλασικά τραγούδια των Poison classics. Tο 2000 κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ με τον CC DeVille και πάλι στην κιθάρα με τίτλο Power to the People (Νο 166) αλλά κατάφερε να πουλήσει πάνω από 1.500.000 αντίτυπα! Το άλμπουμ είναι ζωντανά ηχογραφημένο αλλά περιλαμβάνει και 5 studio τραγούδια. Η κυκλοφορία του συνδυάζεται με μεγάλη και πετυχημένη αμερικάνικη περιοδεία. Οι περιοδείες, μικρές ή μεγάλες, δεν σταματούν και σε ένα διάλειμμά τους ο Michaels κυκλοφορεί το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Songs of Life όπως και ο  Rikki Rockett με τίτλο Glitter 4 Your Soul, αφιερωμένο στο glam rock της δεκαετίας του 70!
Το καλοκαίρι του 2004 ανοίγουν την περιοδεία των Kiss, ενώ το 2006 περιοδεύουν μαζί με τους Cinderella και Endeverafter, μια περιοδεία που ήταν μεταξύ των πιο πετυχημένων εκείνης της χρονιάς στην Αμερική.

BRET MICHAELS-BOBBY DALL: ΜΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΟΥ 
Και μέσα σε όλα αυτά δεν μπόρεσαν να αποφύγουν τους καυγάδες και ένας από αυτούς ήταν δημόσιος! Κατά τη διάρκεια συναυλίας τους το 2006 στην Atlanta κι ενώ βρισκόντουσαν επάνω στη σκηνή  ο Michaels έριξε το μικρόφωνο επάνω στο Bobby Dall που με τη σειρά του τον χτύπησε στο γόνατο με το μπάσο του! Ο Michaels ζήτησε συγγνώμη αργότερα και δήλωσε: "Ίσως είδατε την τελευταία συναυλία των Poison με αυτή τη σύνθεση". Το επεισόδιο έγινε πριν παίξουν το "Talk Dirty To Me" που ήταν το τελευταίο κομμάτι της συναυλίας τους! Μετά από τη συγγνώμη του Michaels προς τον κόσμο για την κακή εικόνα που έδειξε είπε: «όπως τα αδέρφια, μερικές φορές πρέπει να βγάλεις από μέσα σου κάποια πράγματα» με τον Dall να αποχωρεί αμέσως μετά το επεισόδιο. Δείτε το video που συνοδεύει το άρθρο.

O Bret Michaels ξεκίνησε δική του εκπομπή στο VH1, ένα reality με τίτλο Rock of Love with Bret Michaels, όπου οι γυναίκες που συμμετείχαν έπρεπε να αποδείξουν την αγάπη τους προς αυτόν(!) κι ότι μπορούν να ζήσουν με ένα rock star. Μια δυνατή στιγμή του την πρώτη δεκαετία του 00 ήταν η εμφάνισή τους στο Sweden Rock Festival του 2008 και την ίδια χρονιά περιόδευσαν με Sebastian Bach και Dokken. 

 
Νομικά προβλήματα είχε ο Rikki Rockett όταν η αστυνομία του Los Angeles τον συνέλαβε με την κατηγορία του βιασμού. Σύμφωνα με τα αστυνομικά στοιχεία που κατέθεσε η γυναίκα, το περιστατικό έγινε στο δωμάτιο του στο Silver Star Hotel & Casino, αλλά οι κατηγορίες έπεσαν στο κενό γιατί ο Rockett απέδειξε ότι εκείνη την ημέρα βρισκόταν σε άλλη τοποθεσία.
Το 2010, ο Michaels διακομίστηκε σε νοσοκομείο με πόνους στην σκωληκοειδίτιδα με τις εξετάσεις να δείχνουν ελαφρά εσωτερική αιμορραγία. Η κατάστασή του δεν ήταν καθόλου καλή και σύμφωνα μες τους γιατρούς, κατάφερε να διαφύγει τον κίνδυνο. Εννοείται ότι στις φωτογραφίες από το νοσοκομείο, φόραγε πάντα τη μπαντάνα!
Το 2010 κυκλοφόρησε το προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Custom Built (Νο1 στοTop Independent Albums) όπου σε ένα κομμάτι συμμετέχει η Miley Cyrus). Το 2011 γιόρτασαν τα 25 χρόνια τους, κάνοντας περιοδεία με τους Mötley Crüe και New York Dolls. Ενδεικτικό το όνομα της περιοδεία,  Glam-A-Geddon, ενώ το 2014ο Rikki Rockett σχημάτισε τους Devil City Angels μαζί με τους Tracii Guns (L.A. Guns), Eric Brittingham (Cinderella) και Brandon Gibbs (Cheap Thrill), κυκλοφορόντας ένα ομότιτλο άλμπουμ. Το 2016 πολεμάει τον καρκίνο στο λάρυγγα και βγαίνει νικητής.
Τελευταίο σημαντικό νέο, είναι η πολυδιαφημισμένη περιοδεία τους μαζί με τους Mötley Crüe, Def Leppard και Joan Jett με τίτλο The Stadium Tour, περιοδεία που ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας.

Η ΑΠΟΨΗ
Ακούγοντας προσεκτικά τα άλμπουμ τους, ειδικά από το δεύτερο και μετά (δηλαδή το Open Up and Say...Ahh!) εύκολα καταλαβαίνεις μια σταδιακή ωριμότητα, όχι άλμπουμ προς άλμπουμ που θα ήταν το λογικότερο αλλά τραγούδι προς τραγούδι. Το "Every Rose Has Its Thorn", άλλαξε την καριέρα τους, κάτι που έγινε αμέσως αντιληπτό στην Αμερική και στη Μ.Βρετανία. Όχι όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη που εξακολούθησαν να τους αντιμετωπίζουν σαν ένα glam και μάλιστα υπερβολικό glam συγκρότημα. Εξ’ άλλου ήταν εύκολος στόχος με τα βαμμένα μαλλιά κομμωτηρίου, τα χρωματιστά ρούχα, τα βαμμένα νύχια, το μέικαπ και όλη αυτή την κραχτή εμφάνιση. Χωρίς υπερβολή, «κλώτσησα» ακούγοντας το πρώτο τους άλμπουμ, αλλά τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους με το Open Up and Say...Ahh!Ακούστε προσεκτικά το Nayive Tongue και θα καταλάβατε ότι το συγκρότημα στιχουργικά και συνθετικά πήγε τη δουλειά του πολύ μπροστά  με τα εύσημα να πηγαίνουν στο χαρισματικό leader Bret Michaels αλλά και στους κιθαρίστες CC De Ville και Richie Kotzen (σ.σ. κι ας μην τους άντεξε) που με το παίξιμό τους, προχώρησαν το συγκρότημα ένα βήμα μπροστά. Το να κολλάμε την ετικέτα Hair metal σε ένα συγκρότημα και ταυτόχρονα να απορρίπτουμε ότι άλλο έκανε μετά, είναι μάλλον λάθος. Μπορεί να ακουστεί υπερβολή, αλλά το Poison'd! (2007) που χρονικά είναι το τελευταίο άλμπουμ τους και περιλαμβάνει διασκευές, είναι πολύ προσεγμένο. Ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για ένα άλμπουμ διασκευών. Μη ξεχνάτε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα που έχει πουλήσει συνολικά 20.000.000 δίσκους που όσο κι αν δεν σημαίνει κάτι, μπορεί να σημαίνει πολλά.

TRIVIA

• Πήραν το όνομά τους από το τραγούδι «Poison», των Kix από τον πρώτο δίσκο τους του 1981!
• Στο πολύ καλό soundtrack to Less Than Zero, συμμετέχουν με τη διασκευή τους στο κλασικό τραγούδι των Kiss, "Rock and Roll All Nite".
• Ο Υπουργός Άμυνας Dick Cheney τους έστειλε ευχαριστήριο γράμμα για τη δωρεά 20.000 CDs του άλμπουμ Flesh & Blood στους στρατιώτες που υπηρετούσαν εκείνη την εποχή στις επιχειρήσεις του Κόλπου.
• Το video του "Flesh & Blood (Sacrifice)" λογοκρίθηκε από το MTV αλλά αυτό δεν εμπόδισε το συγκρότημα να το συμπεριλάβει στη δεύτερη VHS συλλογή με τίτλο Flesh, Blood, & Videotape (1991).
• Η ευρωπαϊκή έκδοση του Swallow this είναι μονή και περιλαμβάνει 17 τραγούδια.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
1/9/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος