WOODSTOCK: ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ LIVE ΑΛΜΠΟΥΜ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Χειμώνας 1971 στον κινηματόγραφό Σινέ Μοντ της οδού Νάξου στα Πατήσια, μαθητής γυμνασίου παρακολουθώ την προβολή της ταινίας Woodstock. Ως τότε, δεν είχα δει άλλη ταινία που να με επηρέασε τόσο πολύ, να αλλάξει τη ζωή μου. Ήταν το κλικ που δέχεται κάθε έφηβος σε αυτή την ηλικία. Και εμένα αυτό το κλικ,  που έδωσε στη ζωή μου ή καλύτερα στον πολιτισμό μου, άλλη διάσταση ήταν αυτή η ταινία. Δεν μπορώ να ξεχάσω την εντύπωση που μου είχε κάνει ο Alvin Lee με τα λευκά σαμπό του, ο τρόπος που ξέρναγε τις λέξεις, η κόκκινη κιθάρα του με το σήμα της ειρήνης που για εμένα και το παιδικό μυαλό μου ήταν ότι πιο επαναστατικό είχα βιώσει. Δεν μπορώ να ξεχάσω την εμφάνιση των Who, με τον Roger Daltrey να σηκώνει ψηλά το μικρόφωνο και να κρέμονται τα κρόσσια από το μπουφάν του. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον Pete Townshend να περιστρέφει με μανία το χέρι του και να χτυπάει αλύπητα την κιθάρα του. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον Joe Cocker με τις αλλόκοτες κινήσεις του στα χέρια του, που όμως σε καμία στιγμή δεν με έκαναν να χαμογελάσω. Ο τρόπος ερμηνείας του ήταν τέτοιος που έδειχνε ότι το ζούσε, ανέπνεε μέσα από αυτό. Δεν μπορώ να ξεχάσω την κρυστάλλινη φωνή της Grace Slick των Jefferson Airplane  που με μάγεψε όπως και η εντυπωσιακή παρουσία της, δεν μπορώ να ξεχάσω τις γκριμάτσες του Carlos Santana, που ζούσε μέσα από τα σόλο του, δεν μπορώ να ξεχάσω την παρουσία του άγνωστου σε εμένα Richie Havens, δεν μπορώ να ξεχάσω τους 4 μαντραχαλάδες (Crosby, Stills, Nash & Young ) που έβγαζαν αυτές τις μαγικές φωνές, δεν μπορώ να ξεχάσω τη εξωγήινη εικόνα του Jimi Hendrix. Δεν είχα ξανακούσει τέτοιο «πράγμα».
Το Woodstock δεν ήταν ένα μεγάλο φεστιβάλ. Ήταν μια μουσική επανάσταση που προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο αλλά τελικά δεν τα κατάφερε, τόσο όσο θα μπορούσε. Ήταν η μετάβαση από το μαυρόσαπρο στο έγχρωμο. Χωρίς αμφιβολία, το Made in Japan των Deep Purple είναι το Καλύτερο Live Άλμπουμ όλων των εποχών. Το πιο σημαντικό όμως είναι το τριπλό Woodstock που κατέγραψε το ιστορικό 3ήμερο που ήταν πολύ παραπάνω από μια live συναυλία. Ήταν μια Επανάσταση, μια Αλλαγή που κυρίως μέσα από την ταινία , μεταλαμπαδεύτηκε σε όλο τον κόσμο, πλην της Ανατολικής Ευρώπης που για ευνόητους λόγους δεν προβλήθηκε. Μπορεί οι “μακρυμάλληδες» να αποτέλεσαν τους γιάπιδες της δεκαετίας του 70 και των αρχών της δεκαετίας του 80 αλλά σίγουρα φώναξαν ένα δυνατό ΟΧΙ στον πόλεμο του Βιετνάμ, ένα ΟΧΙ που ακούστηκε σε όλο τον κόσμο. Μην δείτε κι ακούσετε το soundtrack σαν ένα δίσκο και ταινία, αλλά σαν μια ιστορική καταγραφή αλλαγής στη δομή της αμερικάνικης κοινωνίας (σ.σ. όσο αυτή μπορεί να αλλάξει)

TA SOUNDTRACKS
To πρώτο soundtrack  που κυκλοφόρησε ήταν το Woodstock: Music from the Original Soundtrack and More (Νο1 Αμερική) που κυκλοφόρησε σε 3πλό βινύλιο το Μάιο του 1970 και πολύ αργότερα στην χώρα μας επίσης σαν 3πλό βινύλιο. Σίγουρα εντυπωσιακό για τα δεδομένα της εποχής αφού τα διπλά πόσο μάλλον τριπλά άλμπουμ ήταν «απαγορευμένα» στην ελληνική αγορά λόγω κόστους. Η παραγωγή του έγινε από τον Eddie Kramer που ήταν κι ο μηχανικός ήχου. Το Μάρτιο του 1971 κυκλοφόρησε το 2πλό Woodstock Two με άλλες ηχογραφήσεις ενώ τον Αύγουστο του 1994 κυκλοφόρησε το Woodstock Diary , το τρίτο Live ηχογράφημα από το φεστιβάλ με καλλιτέχνες που δεν είχαν παρουσιαστεί στα πρώτα 2 άλμπουμ, όπως Tim Hardin, Johnny Winter και Band.
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία του εξώφυλλου του πρώτου soundtrack.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
5/7/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος