SOUNDGARDEN: ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ALTERNATIVE ROCK ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ (Και με διαφορά…)

Ίσως να παραξενεύστε που ο Rockmachine.gr, ένα αυτό καθαυτό site του κλασικού rock, ασχολείται με τους Soundgarden. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, οι Soundgarden ήταν το ΜΟΝΟ συγκρότημα από όλα αυτά που ξεπήδησαν μέσα από το grunge, που είχαν στοιχεία κλασικού rock και μου θύμιζαν Black Sabbath. Η πορεία τους ήταν αντάξια της προσπάθειας τους, αφού δουλεύοντας σκληρά, κατάφεραν να δουν σύντομα το άλμπουμ τους Louder Than Love (1989) στο Νο 109 του αμερικάνικου chart για να έλθει το Badmotorfinger (`1991) και να τους καταξιώσει. Στο σημερινό άρθρο θα διαβάστε, EP προς Ep και δίσκο προς δίσκο την καριέρα του καλύτερου grunge συγκροτήματος που είχε άδοξο τέλος με την αυτοκτονία του τραγουδιστή Chris Cornell, που έδωσε την τελευταία του συναυλία στις 9 Φεβρουαρίου 1999 στην Χαβάη και ακριβώς δύο μήνες μετά ανακοίνωσε την οριστική διάλυσή του. Κληρονομία δεν αφήσαν μόνο 2 πολύ καλά άλμπουμ και πολλά περισσότερα τραγούδια, άφησαν ένα δικό τους hard/heavy/grunge ήχο, πρωτόγνωρο στα συγκροτήματα του είδους και ένα εξαιρετικό ερμηνευτή. Γράφει ο Αλέξανδρος Ριχάρδος
Το ξεκίνημά τους βρίσκεται στις αρχές της δεκαετίας του 80 στο Seattle, όταν ακόμα ο μπασίστας Hiro Yamamoto και ο ντράμερ τραγουδιστής Chris Cornelle, έπαιζαν στους Shemps. Η πρώτη ουσιαστική παρουσία των Soundgarden γίνεται το 1984 όταν στο συγκρότημα έχει προστεθεί ο κιθαρίστας Kim Thayil και αποφασίζουν να επιλέξουν αυτό το όνομα από ένα γλυπτό που ονομαζόταν Sound Garden (σ.σ. δύο λέξεις) που βρισκόταν στο Magnuson Park του Seattle.

Από αυτό το γλυπτό πήραν το όνομά τους που τουλάχιστον εμένα μου δείχνουν νσαν κεραίες κινητής τηλεφωνίας

 ΟCornell την είχε…δει Phil Collins κι έπαιζε ντραμς και τραγουδούσε, αλλά η τύχη τα έφερε έτσι που σε μια συναυλία τους όπου έπαιζαν σαν τρίο, παρακολούθησε ο Jack Endino,  μέλος των Skin Yard που αναλαμβάνει manager τους. H πρώτη αλλαγή που κάνει είναι να αφήσει τον Cornell να τραγουδάει απερίσπαστος χωρίς να παίζει ντραμς και να προσλάβουν τον Scott Sundquist.  Την πρώτη δισκογραφική τους παρουσία έκαναν στη συλλογή Deep Six με 3 τραγούδια όπου στην ίδια συλλογή είχαν φιλοξενηθεί τραγούδια των  Green River, Malfunkshun, Melvins κ.α. Λίγο αργότερα, ο ντράμερ Sundquist αποχωρεί και τον αντικαθιστά ο Matt Cameron από τους Skins Yard. Με σύνθεση Conerll/Thayill/Yamamoto/Cameron, οι Soundgarden έχουν πάρει σοβαρό το ρόλο τους  και αρχίζουν να ηχογραφούν demos για τις δισκογραφικές εταιρείες. Σ’ αυτό τεράστιο ρόλο έχει παίξει ο Endino που τους συμβουλεύει σωστά  για να δουν το 1987 το EP Screaming Life να κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Sub Pop. Ωμός, πρώιμος grunge ήχος, που με κανένα τρόπο δεν προμήνυε το μέλλον τους. Στην Αμερική έχει αρχίσει ένα underground κίνημα που δεν έχει καμία σχέση με το hair metal που θριαμβεύει. Φυσικά απέχουμε πολύ από την έκρηξη του grunge, αλλά παράλληλα έχουν αρχίσει να εμφανίζονται όλο και πιο δραστήρια οι ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες, που το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν και ήταν μεγάλο, ήταν πως θα βάλουν το εμπόρευμά τους στις αλυσίδες καταστημάτων δίσκων. Εξ’ άλλου τα παραδείγματα των  Leathür Records που κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ των Motley Crue και της UZI Suicide που κυκλοφόρησε το EP των Guns and Roses, Live ?!*@ Like a Suicide αλλά και πολλών άλλων, είναι χαρακτηριστικά. Το Screaming Life ήταν πολύ πιο ώριμο από τις αντίστοιχες προσπάθειες άλλων συγκροτημάτων αυτού του χώρου  κι όπως λέει σήμερα ο Matt Cameron ακουγόταν τόσο “dark, blue and black”.  Τον Αύγουστο του 1988 και πάλι από τη Sub Pop η οποία εξελίχθηκε σε μια δισκογραφία θρύλος σε αυτό το χώρο, κυκλοφορούν το EP Fopp για να φθάσουμε στον Οκτώβριο του 1989 και η Sub Pop να κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο Ultramega OK που τους δίνει την ευκαιρία για μια μεγαλύτερη περιοδεία στην Αμερική.

Και σε μια εποχή που το ύφος αυτής της μουσικής είναι εντελώς…ξένο, το άλμπουμ προτείνεται για Grammy στην κατηγορία Best Metal Performance!!! (σ.σ. εδώ το κέρδισαν οι Jethro Tull, δεν θα το διεκδικήσουν οι Soundgarden). Παρ’ όλη τη προσπάθεια τους , δεν είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν αρκετά χρήματα για τις ηχογραφήσεις οι οποίες για να εξοικονομειθεί χρόνος, έγιναν πολύ γρήγορα και μέσα σε 2 εβδομάδες ήταν έτοιμο. Κι ενώ η Sub Pop έχει αφογκρουστεί το νέο κίνημα, υπογράφει άγνωστα συγκροτήματα που έπαιζαν σε μικρά(πολύ μικρά) clubs, δημιουργώντας μια καινούργια σκηνή. Οι Nirvana, Mudhoney, και Screaming Trees είναι μεταξύ των ονομάτων που θα δουν τους δίσκους τους να κυκλοφορούν. Στην Ελλάδα το underground κίνημα είχε κάνει την εμφάνισή του, αποκτώντας λίγους οπαδούς που αυξανόντουσαν μέρα με την μέρα, αλλά κανείς βέβαια δεν φανταζόταν στην έκρηξη που θα ακολουθούσε. Το συγκρότημα δεν έμεινε ικανοποιημένο από τη δουλειά του παραγωγού Drew Canulette, αν για τη διασκευή τους στο κλασικό blues"Smokestack Lightning" του Howling Wolf  μόνο καλά λόγια έχω να γράψω όπως και για το “Flower” που ανοίγει το άλμπουμ και παίχτηκε στο MTV. Οι Soundgarden έχουν ένα δικό τους μείγμα MC5, Black Sabbath και πρώιμου stoner (σ.σ. τότε δεν το ξέραμε), που έως τότε αφορούσε λίγους.

Και ενώ οι hard/heavy fans ρουφούν την κάθε νότα των Whitersnake, Winger, Poison και λοιπών, συγκροτήματα σαν τους Soundgarden πιστεύουν στον εαυτό τους και αποφασίζουν να αφήσουν την Sub Pop και όλα τα προβλήματα της μικρής ανεξάρτητης εταιρείας και να υπογράψουν στην πολυεθνική A&M, δημιουργώντας μια αντιπαράθεση με τους fans τους που προερχόντουσαν από τη διεξαγμένη του punk και αυτή η κίνηση να υπογράψουν σε πολυεθνική τούς βρήκε αντίθετους. Πολλοί μάλιστα νόμισαν ότι θα αλλάξουν κι ύφος! Η κυκλοφορία όμως του Louder Than Love (1989, Νο 108 Αμερική) τους έκανε να ξανασκεφτούν και να ακούσουν το καλό καινούργιο άλμπουμ τους που για μια ακόμα φορά είχε λίγα στοιχεία metal! O παραγωγός Terry Tate (Fifth Angel, Chastain, Dream Theater, Prong, Limp Bizkit κ.α.) είχε καλό υλικό στα χέρια του κι έκανε καλή δουλειά, αφήνοντας παρακαταθήκη ένα σημαντικό άλμπουμ. Το Louder Than Love ήταν το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο μπασίστας Hiro Yamamoto, αφού αποχωρεί ενοχλημένος για τη μικρή συνθετική του παρουσία. Τον αντικαθιστά ο Ben Shepherd που σύμφωνα με τον Cornell έφερε μαζί τους κι ένα αναγκαίο καινούργιο κλίμα δημιουργικότητάς και φρεσκάδας. Το Σεπτέμβριο του 1991 κυκλοφορεί το Badmotorfinger (Νο 39 Αμερική) όπου το συγκρότημα παρουσιάζει ένα τεράστιο συνθετικό άλμα, περνώντας τη μουσική σε mainstream κοινό που έως εκείνη τη στιγμή όχι μόνο τους αγνοούσε αλλά δεν ήθελα καν να τους ακούσει. Τραγούδια σαν τα "Jesus Christ Pose»,  "Outshined" και "Rusty Cage”, παίζονται συνέχεια από το αμερικάνικο ραδιόφωνο κι απογειώνουν το δίσκο αλλά και το συγκρότημα που άμεσα απέδειξε ότι έκανε πολύ καλά κι άλλαξε εταιρεία.

 "Οι στίχοι μας είναι σαν να διαβάσεις μυθιστόρημα για την κοινωνία και τον ίδιο σου τον εαυτό» λέει ο Thayil. Το video του "Jesus Christ Pose» έφαγε πόρτα από το MTV γιατί το θεώρησαν αντιχριστιανικό με το συγκρότημα να λαμβάνει απειλητικά μηνύματα ότι θα τους σκοτώσουν.  Έτσι ο Cornell που είχε γράψει τους στίχους, υποχρεώθηκε να δώσει εξηγήσεις για τη χρήση της εικόνας του Χριστού στο video αλλά και στους στίχους όπου η χριστιανική θρησκεία παρουσιάζεται υπό διωγμό. Το Badmotorfinger (Νο 39 Αμερική) κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1991, μόλις ένα μήνα μετά το Ten των Pear Jam και την ίδια ημέρα που κυκλοφόρησε το Nevermind των Nirvana. Η μουσική άλλαζε κι όποιος δεν το καταλάβαινε , τον έτρωγε το σκοτάδι. Κι έφαγε πολλούς! Από τους πρώτους που "έπιασαν" την αλλαγή ήταν τα στελέχη των δισκογραφικών εταιρειών, που υπάκουσαν στον κανόνα που θέλει τη μουσική να αλλάζει κάθε 10 χρόνια. Το sleaze/hair/melodic/hard/heavy πέρναγε σε δεύτερη μοίρα Κι όλοι ακούγανε τον καινούργιο ήχο, έχοντας κάνει τις ανάλογες ενδυματολογικές αλλαγές (άρβυλα, καρώ πουκάμισα, ατημέλητο ντύσιμο, κατά προτίμηση ζακέτες με λεκέδες κλπ). Τα τρία αυτά άλμπουμ και το Facelift των Alice in Chains που είχε κυκλοφορήσει από το καλοκαίρι του 1991 , άλλαξαν τη μουσική. Και μια που μιλάμε για τους Soundgarden, το Badmotorfinger εύκολα ξεπέρασε τα 2.000.000 αντίτυπα, ενώ καις τη χώρα μας έκανε αισθητή την παρουσία του!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ TEMPLE OF THE DOG (Μέσα σε 24 γραμμές)

Πριν όμως τελειώσουν τις ηχογραφήσεις το Badmotorfinger, ο Chris Cornell θέλησε να ηχογραφήσει αρχικά ένα τραγούδι στη μνήμη του παλιού του συγκάτοικου Andrew Wood, τραγουδιστή των Malfunkshun και Mother Love Bone που είχε πεθάνει εξ’ αιτίας υπερβολικής δόσης ναρκωτικών το Μάρτιο του 1990.Η αρχική ήταν να κυκλοφορήσουν ένα single στην Sub Pop στη μνήμη του και στο σχήμα συμμετείχαν ο ντράμερ των Soundgaden, Matt Cameron και 3 μέλη των Pearl Jam που τότε δεν ήταν ακόμα γνωστοί: ο κιθαρίστας Mike McCready, ο μπασίστας Jeff Ament κι ο επίσης κιθαρίστας των Pearl Jam, Stone Gossard. Στα φωνητικά συμμετέχει και ο Eddie Vedder που για μια ακόμα φορά γράφω ότι τότε ακόμα οι Pearl Jam ήταν άγνωστοι (σ.σ. το Ten κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1991). Όταν μπήκαν στο studio είδαν πως είχαν πολλές ιδέες και το single μετατράπηκε σε άλμπουμ με 10 τραγούδια που ηχογράφησαν μέσα σ 15 Ημέρες (Νο5 Αμερική) γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία, ξεπερνώντας το 1.000.000 αντίτυπα μόνο στην Αμερική.
Παρ’ όλη την τεράστια επιτυχία του άλμπουμ, κανένα από τα μέλη του δεν ήθελε να συνεχίσουν σαν Temple of the Dog αλλά να δοκιμάσουν την τύχη τους στα δικά τους συγκροτήματα. Οι Cornell και Cameron στους Soundgarden που ήδη είχαν βάλει τις βάσεις για κάτι καλό, που ακόμα δεν είχε έλθει και οι Ament, Gossard, McDready αλλά Vedder στο δικό τους συγκρότημα, τους Pearl Jam.
O BEN SHEPHERD ΚΑΙ ΠΑΡ ΟΛΙΓΟ…  NIRVANA
Όταν οι Nirvana ετοίμαζαν το υλικό των τραγουδιών που θα αποτελούσε το άλμπουμ Nevermind, ο μετέπειτα μπασίστας των Soundgarden, Ben Shepherd παρ’ ολίγο να γινόταν ο δεύτερος κιθαρίστας του συγκροτήματος. Ο Shepherd ήταν φίλος τους και έπαιξε μαζί τους σε κάποιες εμφανίσεις, όχι τα καινούργια τραγούδια του Nevermind αλλά τα τραγούδια του προηγούμενου δίσκου τους, Bleach. «Έπαιζα μαζί τους σαν φίλος κι όχι σαν μέλος τους. Όταν ήλθε η στιγμή για να μου προτείνουν να γίνω δεύτερος κιθαρίστας τους, τους είπα ότι είναι καλύτερα να συνεχίζουν σαν τρίο. Λίγο αργότερα ήλθε η πρόταση από τους Soundgarden που με ζήτησαν σαν μπασίστα» λέει ο Shepeherd.
ΟΙ GUNS’N’ROSES, O ROSS HALFIN,  H LOLLAPALOOSA, TO SOUNDTRACK SINGLES ΚΑΙ ΟΙ HATER (ποίοι είναι αυτοί;) 

Η ιστορία των Soundgarden έχει ήδη ξεκινήσει να γράφεται. Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του Badmotorfinger συνδυάζεται με καλές κριτικές που το χαρακτηρίσουν σαν "ηχητικό κήπο" και τα καλά λόγια των κριτικών δεν σταματούν εδώ αλλά συνεχίζουν, βασιζόμενοι στην αυθεντικότητά του ήχου τους. Η επιτυχία του Nevermind το χειμώνα του 1991, βοήθησε και τους Soundgarden αλλά κι όλα τα άλλα συγκροτήματα από την περιοχή του Seattle να ακουστούν περισσότερο και να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κόσμου. Η κοινή περιοδεία τους με τους Guns’n’Roses το χειμώνα του 1991 δίνει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στο συγκρότημα, αν κι ενόχλησε τον hard core πυρήνα των οπαδών τους. Οι Soundgarden δεν είναι απλά ένα εναλλακτικό συγκρότημα, αλλά ένα μεγάλο αμερικάνικο rock συγκρότημα, που έχει αρχίσει να προσελκύει το ενδιαφέρον ανθρώπων που είχαν συνδυάσει το όνομά τους επαγγελματικά με την «παλιά σκηνή», όπως το φωτογράφο Ross Halfin, ενώ το καλοκαίρι του 1992 εμφανίζονται στην Lollapalooza μαζί με τους Pearl Jam και τους Red Hot Chili Peppers. Το κίνημα του grunge θεριεύει μέρα με την ημέρα και το καλοκαίρι του 1992 κυκλοφορεί το soundtrack της ταινίας του σκηνοθέτη Cameron Crowe, Singles που παρουσιάζει τη σκηνή του Seattle μέσα από νεανικές ιστορίες. Το soundtrack πούλησε περισσότερο από 2.000.000 αντίτυπα και περιέχει τραγούδια των Paul Westerberg (πρώην The Replacements),  The Smashing Pumpkins, Alice in Chains, Mudhoney, Pearl Jam, Screaming Trees, Mother Love Bone, o Chris Cornell με το τραγούδι “Seasons” και οι Soundgarden με το “Birth Ritual”. Επειδή η ταινία αναφέρεται στο Seattle, στο soundtrack έχουν συμπεριληφθεί και δυο καλλιτέχνες της παλιάς σκηνής, που κατάγονται από την πόλη, ο Jimi Hendrix και το συγκρότημα που είχαν σχηματίσει οι αδελφές Nancy και Ann Wilson (των Heart), οι Lovemongers. Η μεγάλη επιτυχία του Badmotorfinger δίνει την ευκαιρία στα μέλη των Soundgarden να κάνουν ένα μεγάλο διάλειμμα και ο μπασίστας Ben She[herd σχηματίζει το 1993 στο Seattle πάντα, τους Hater. Μαζί του ο ντράμερ Matt Cameron, o κιθαρίστας John McBain (πρώην Monster Magnet), ο μπασίστας John Waterman και ο τραγουδιστής Brian Wood, αδελφός του Andrew Wood των Mother Love Bone. Ο χρυσόδετος κι ασήκωτος τόμος της ιστορίας του rock μας θυμίζει ότι οι Hater ηχογράφησαν 2 άλμπουμ, το Hater (1993) και το The 2nd (2005).

ΗΧΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΟ SUPERUKNOWN
Από το καλοκαίρι του 1993 το συγκρότημα έχει αρχίσει να ηχογραφηθεί τα καινούργια τραγούδια του στο Bad Animals studio με παραγωγό τον Michael Beinhorn. Βρισκόμενοι και οι 4 στο καλύτερο σημείο της καριέρας τους, ήταν η καλύτερη στιγμή να εκμεταλλευτούν το χρόνο, την πείρα τους αλλά και τη βελτίωση του παιξίματός τους για να παρουσιάσουν το καλύτερο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1994 με τίτλο Superunknown (Νο1 Αμερική, Νο 4 Μ.Βρετανία). Πρώτο single το "Spoonman" με ένα ήχο κοντά σε αυτόν του κλασικού rock, με τους στίχους να μιλούν για ένα μουσικό του δρόμου που όλοι τον κρίνουν λάθος. Τα άλλα καλά τραγούδια που έβγαλε το άλμπουμ ήταν τα  "The Day I Tried to Live", My Wave", "Fell on Black Days" και βέβαια το "Black Hole Sun" που εξελίχθηκε σαν ένα από τα καλύτερα τραγούδια που γράφτηκαν τη δεκαετία του 90, από έναν καταπληκτικό συνθέτη/στιχουργό τον Chris Cornell. «Η ιδέα για το τραγούδι ήλθε στο μυαλό μου όταν άκουσα στις ειδήσεις την έκφραση Black Hole Sun. Οδηγούσα στο Seayle σε μια απόσταση 40 λεπτών και σκέφτηκαν ότι αυτή η έκφραση θα ήταν πολύ καλή να τη χρησιμοποιήσω σε τίτλο τραγουδιού στίχο κι άρχισα να την καλλιεργώ. Σιγά σιγά στίχοι και μουσική άρχισαν να ενώνονται, με την ιδέα το σόλο κιθάρα να ακούγεται κάτω από το riff. Οδηγούσα κα προσπαθούσα να μη ξεχάσω τη μελωδία και τους στίχους. Μόλις μπήκα σπίτι το σφύριξα σε Dictaphone και την επόμενη άρχισα να το δένω για να γίνει τραγούδι και να κάνω τις μελωδίες πιο ενδιαφέρουσες. Οι στίχοι είναι σουρεαλιστικοί  γι αυτό και ο καθένας τους εκλαμβάνει όπως θέλει. Συνολικά μου πήρε 16 ώρες να το τελειώσω».
Η διάρκεια των ηχογραφήσεων ξεπέρασε τους 4 μήνες και είχαμε  φθάσει στο σημείο να χρειαστούμε 3 ολόκληρες ημέρες για να γράψουμε μόνο την κιθάρα» λέει ο ο Thayill. “Από τις πρώτες ημέρες των ηχογραφήσεων, είχαμε καταλάβει ότι θα κάνουμε ένα πολύ καλό δίσκο και σε αυτό βοήθησε η τελική μίξη από τον Brendan O'Brien. Τελικά πετύχαμε αυτό που έκαναν οι Led Zeppelin και οι Aerosmith. Να έχουμε ένα δίσκο όπου όλα τα τραγούδια του να είναι καλά».

Η περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του άλμπουμ τους πήγε σε όλο τον κόσμο.Ιαπωνία, Αυστραλία. Ευρώπη, Αμερική για να διαγνωστεί ο Cornell με πρόβλημα στις φωνητικές χορδές και να υποχρεωθούν να ακυρώσουν ορισμένες εμφανίσεις τους, ώσπου να επανέλθει.
Το Superunknown καθιέρωσε τους Soundgarden σαν ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της δεκαετίας του 90, δείχνοντας την ικανότητά τους να περνούν από το grunge σε ήχους πολύ πιο ενδιαφέροντες με τις επιρροές τους να είναι εμφανείς αλλά ελεγχόμενες.
Με πρόταση του Matt Cameron, το συγκρότημα μπαίνει στο studio με παραγωγό τον Adam Kasper που είχε πείρα σαν ηχολήπτης και οι ίδιοι αναλαμβάνουν την παραγωγή με τους Thayil και Cornell να συγκρούονται λόγω της επιθυμίας του Cornell να ελαφρύνουν τον ήχο της κιθάρας. Το Down on the Upside(1996, Νο 2 Αμερική, Νο 7 Μ.Βρετανία), βρίσκει το συγκρότημα να ανοίγεται σε καινούργια πεδία, πιο πειραματικά, κάτι που έκαναν όλα τα μεγάλα συγκροτήματα της δεκαετίας του 70, δείγμα της ποιότητας αλλά και της διάθεσης των μουσικών τους! Οι στίχοι των τραγουδιών είναι λιγότερο σκοτεινοί με τα "Pretty Noose", "Burden in My Hand" και "Blow Up the Outside World" να ξεχωρίζουν και με το "Pretty Noose" να είναι από τα καλύτερα κομμάτια τους, έστω κι αν δεν έγινε επιτυχία. Πολύ εύκολα ο ήχος τους κάνει το μυαλό σου να ταξιδεύει στα τέλη της δεκαετίας του 70με την απαραίτητη δόση εναλλακτικού rock. Εννοείται ότι το άλμπουμ δεν έφθασε ούτε την ποιότητα ούτε τις πωλήσεις του Superuknown αλλά όλοι ήξεραν ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Το Down on the Upside ήταν ένα καλό άλμπουμ που αξίζει να έχετε στη συλλογή σας. Το συγκρότημα έπαιξε στη Lollapalooza tour μαζί με τους Metallica για να ακολουθήσει μεγάλη περιοδεία με τις μεταξύ τους εντάσεις να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο και τη μεταξύ τους μαγεία να έχει χαθεί.
Η ΔΙΑΛΥΣΗ
Ένα απόγευμα  του Φεβρουαρίου του 1997, με έκπληξη ο Matt Cameron είδε στην πόρτα του σπιτιού του στο Seattle τον Chris Cornell ο οποίος ποτέ δεν τον είχε επισκεφτεί έως τότε. «Είχα πάει το σκύλο βόλτα κι όταν επέστρεψα τον βρήκα να με περιμένει έξω από την είσοδο» λέει. «Μείναμε μαζί όλη τη νύχτα μιλώντας και πίνοντας και τότε μου είπε» Είμαι εδώ γιατί αποχωρώ από το συγκρότημα» Το ίδιο περιστατικό περιγράφει και ο Ben Shepherd  ο οποίος δέχτηκε επίσκεψη του Cornell που του ανήγγειλε την αποχώρησή του! Στις 9 Απριλίου 1997 το συγκρότημα επισημοποίησε τη διάλυσή του ,με τον Cornell να ξεκινάει πρώτος την προσωπική καριέρα του (διάβασε πιο κάτω).

Η ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ 

Το Φεβρουάριο του 2011 ακούστηκαν οι πρώτες φήμες για επανασύνδεση με τον Chris Cornell να τις επιβεβαιώνει, αναφέροντας το όνομα του Adam Kasper σαν παραγωγού αλλά και την ύπαρξη 13 τραγουδιών, μερικά από τα οποία βασιζόντουσαν σε παλαιότερες ιδέες που δεν είχαν παρουσιαστεί. Στην πραγματικότητα το "Black Rain" ήταν αυτό που τους έδωσε το έναυσμα για να προχωρήσουν στη σύνθεση καινούργιων τραγουδιών που τελικά κυκλοφόρησαν στο άλμπουμ King Animal (2012, Νο5 Αμερική, Νο 21 Μ.Βρετανία), με τον Cornell να λέει ότι ο τίτλος προήλθε από το από μια μεταφορική έννοια όσον αφορά τους ίδιους, που από ένα μικρό ψάρι, μεταμορφώθηκαν σε κάτι μεγάλο που δεν χωρούσε πια στη γυάλα του. Δύο από τα τραγούδια που ξεχώρισαν ήταν τα "Been Away Too Long" που συνέθεσε ο Cornell ακούγονται σιγά ραδιόφωνο για να κοιμηθεί και τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να σηκωθεί και να γράψει το τραγούδι, πρώτα τη μελωδία και μετά το στίχο που είναι αυτοβιογραφικός. Το δεύτερο single ήταν το "By Crooked Steps" του οποίου το video σκηνοθέτησε ο Dave Grohl. Την περιοδεία προώθησης του άλμπουμ ακολούθησε η διάλυση, με τους Soundgarden να μένουν στην ιστορία σαν ένα από α καλύτερα alternative rock συγκροτήματα και το πιο αγαπητό στους classic rock fans.

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
  O Chris Cornell εκμεταλλεύεται το μεγάλο διάλειμμα των Soundgarden και το 2001 σχηματίζει τους Audioslave μαζί με τον κιθαρίστα Tom Morello, τον μπασίστα Tim Commerford και τον ντράμερ Brad Wilk, όλοι πρώην μέλη των Rage Against the Machine. Ο Wilk αργότεραvέπαιξε στους Black Sabbath. Ηχογράφησαν τρία άλμπουμ, τα  Audioslave (2002), Out of Exile (2005) και Revelations (2006) με το πρώτο να είναι το καλύτερο από τα τρία. Ο ήχος τους ήταν πιο κοντά στο hard σε σχέση με αυτόν των Soundgarden και με βάση το alternative rock, με το παίξιμο του Morello να ξεχωρίζει. Οι Audioslave έμειναν μαζί 6 χρόνια,κέρδισαν 3 βραβεία Grammy και πούλησαν πάνω από 8.000.000 δίσκους σε όλο τον πλανήτη. Το συγκρότημα διαλύθηκε το 2007 με τον Cornell να ανακοινώνει την αποχώρησή του και τους άλλους τρεις να επανασυνδέονται με τον τραγουδιστή Zack de la Rocha και να βγαίνουν περιοδεία με τους Rage Against the Machine. Ο Cornell κυκλοφόρησε 4 προσωπικά άλμπουμ
Ο Kim Thayil δεν παρουσίασε κάποιο προσωπικό σχήμα ή προσωπικό άλμπουμ, απλά έπαιξε σε διάφορα άλμπουμ σαν καλεσμένος. Ο Matt Cameron σχημάτισε το side-project Wellwater Conspiracy, όπου έπαιξαν και οι Shepherd και Thayil. ΄Έπαιξε στο άλμπουμ των the Smashing Pumpkins, Adore(1998) και συνόδευσε τους Pearl Jam στην Yield Tour. Έπαιξε ακόμα ντραμς στα άλμπουμ τους Binaural (2000), Riot Act (2002), Pearl Jam (2006), Backspacer (2009) και Lightning Bolt (2013) καθώς και στο προσωπικό άλμπουμ του μπασίστα των Rush, Geddy Lee, My Favourite Headache (2017). Τέλος ο μπασίστας Ben Shepherd, έπαιξε με τους Wellwater Conspiracy', περιόδευσε με τον Mark Lanegan κι έπαιξε στα άλμπουμ του I'll Take Care of You (1999) και Field Songs (2001). Μαζί με τον Cameron πήρε μέρος στις ηχογραφήσεις του προσωπικού άλμπουμ του Tony Iommi, IOMMI (2000). To 2005 επαναδραστηριοποίησε τους Hater και κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ τους.

ΟΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ
Το Νοέμβριο του 1977 κυκλοφόρησε η συλλογή A-Sides με 17 κομμάτια από όλη την καριέρα τους αλλά και με το ακυκλοφόρητο "Bleed Together" που είχε μείνει έξω από τις ηχογραφήσεις του Down on the Upside. Το 2011 κυκλοφόρησε με μεγάλη καθυστέρηση το πρώτο live τους με τίτλο  Live on I-5 που είχε ηχογραφηθεί κατά τη διάρκεια της περιοδείας του 1996. Το συγκρότημα είχε διάθεση να κυκλοφορήσει ένα live άλμπουμ και είχε αναθέσει στον Adam Kasper να τους ηχογραφηθεί για να έχουν υλικό να επιλέξουν. Τους πρόλαβε η διάλυση και οι ταινίες έμειναν ανεκμετάλλευτες για να κυκλοφορήσουν τελικά το 2011 όπως διαβάσατε πιο πάνω. Μια άλλη συλλογή που βγήκε στο εμπόριο ήταν η Telephantasm (2010) με 23 τραγούδια η οποία ξεπέρασε σε πωλήσεις το 1.000.000αντίτυπα, σε μια εποχή που οι πωλήσεις σε φυσική μορφή είχαν αρχίσει να εκμηδενίζονται. Το Telephantasm: A Retrospective κυκλοφόρησε και σε μορφή CD/DVD και με ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι, "Black Rain" που ακουγόταν στο Guitar Hero video game.

O CHRIS CORNELL ΣΤΟ ROCKWAVE (ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ…)
To 2007 και συγκεκριμένα στις 29 Ιουλίου 2007 ο Chris Cornell εμφανίστηκε στο Rockwave μαζί με τους Europe και Robert Plant, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις, τόσο με την επιλογή των τραγουδιών όσο και με την ερμηνεία του. Πραγματικός star. Από τα λίγα που θυμάμαι από εκείνο το απόγευμα ήταν ότι προς το τέλος ανέβασε στη σκηνή τα δύο του μικρά τότε παιδιά, φορώντας τους ωτοασπίδες και μεταξύ των τραγουδιών που έπαιξε ήταν το αγαπημένο μου « Spoonman" αλλά και τη διασκευή του στο “Billy Jean” του Michael Jackson. Λόγω του ότι η σύζυγός του ήταν Ελληνίδα, η Βίκυ Καραγιάννη από τη Θεσσαλονίκη, ο Cornell πρέπει να έχει επισκεφτεί αρκετές φορές τη χώρα μας, αλλά η πλέον γνωστή είναι αυτή του Απριλίου του 2017 όταν πήγε και είδε την Άννα Βίσση στο Hotel Ermou όπου μαζί τραγούδησαν το Black Hole Sun! Διαβάστε εδώ το γεγονός και δείτε το video!
CHRIS CORNELL, ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Στις 18 Μαϊου 2017, ο σεκιουριτάς του τον βρίσκει νεκρό στο δωμάτιο του ξενοδοχείου MGM Grand του Detroit. Ήταν πεσμένος στο πάτωμα με μια πετσέτα γύρω από το λαιμό του και αίμα στο στόμα του. Την προηγούμενη ημέρα είχε παίξει με τους Soundgarden στο Fox Theatre, μια συναυλία που έμελλε να είναι και η τελευταία του συγκροτήματος. Οι διασώστες που ήλθαν δεν μπόρεσαν να τον επαναφέρουν και έτσι άδοξα έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών, αφήνοντας πίσω του τρία παιδιά, την Lillian Jean από τον πρώτο γάμο του μες την manager Susan Silver, την Toni και τον Christopher Nicholas από το δεύτερο με τη Βίκυ Καραγιάννη. Η περίπτωση δολοφονίας αποκλείστηκε, βάση του οπτικού υλικού από τις κάμερες όπου κανείς δεν μπήκε στο δωμάτιο του μετά από αυτόν. Ο Conrell τις τελευταίες εβδομάδες αντιμετώπιζε όλο και αυξανόμενα ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία είχε αντιληφθεί η γυναίκα του γι αυτό και κρατούσε διαρκή επαφή κατά τη διάρκεια περιοδείας. Συμπωματικά το βράδυ της τελευταίας συναυλίας, κάλεσε στο τηλέφωνο το σεκιουριτά και του είπε να τον προσέχει γιατί η ομιλία του ήταν αργή και συλλαβιστή. Αλλά δυστυχώς δεν τον πρόλαβε.

TRIVIA
O Kim Thayil sέχει δηλώσει ότι ο η λέξη Badmotorfinger είναι λογοπαίγνιο  του τραγουδιού "Bad Motor Scooter" των Montrose.
Τα πρώτα 2 EP κυκλοφόρησαν το 1990 σε ένα άλμπουμ με τίτλο Screaming Life/Fopp.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
14/7/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος