Παίρνοντας μουσικές δόσεις από Aerosmith, Guns’n’Roses, Rolling Stones, Steve Gibbons Band, Faces και Dr Feelgood και ενδυματολογικές ιδέες με μπότες και καπέλα που παραπέμπουν σε καουμπόικο στυλ, λούκια παντελόνια, μπαντάνες, μαλλιά με άκρες και loose πουκάμισα με φαρδιά μανίκια, οι άγνωστοι έως και το 1989 Quierboys, κυκλοφορούν ένα πολύ καλό πρώτο άλμπουμ που άξιζε πολύ περισσότερο από το Νο2 του βρετανικού chart. Η ιστορία τους ξεκινά την εποχή που ο τότε 17χρονος τραγουδιστής Jonathan Gray, που σύντομα απέκτησε το ψευδώνυμο "Spike" έφυγε από το Newcastle upon Tyne και πήγε στο μεγάλο χωνευτήρι της Μ.Βρετανίας, το Λονδίνο. Εκεί γνώρισε μια κοπέλα, την Julie που του σύστησε τον αδελφό της, το νεαρό κιθαρίστα Guy Bailey. Τα δύο αγόρια για να μειώσουν τα έξοδα, νοίκιασαν μαζί ένα διαμέρισμα και άρχισαν να παίζουν τραγούδια του Chuck Berry. Μέρα με την ημέρα τα πράγματα γινόντουσαν όλο πιο σοβαρά, αφού οι Gray και Bailey είδαν ότι μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο από τις διασκευές κι έτσι σχημάτισαν τους "The Choirboys", όνομα που το δανείστηκαν από την ομότιτλη ταινία του 1977 για να το αλλάξουν σε Queerboys.
Ήδη στο συγκρότημα είχαν προστεθεί ο μπασίστας Nigel Mogg, ανιψιός του τραγουδιστή των UFO, Phil Mogg), ο οργανίστας Chris Johnstone κι ο ντράμερ Paul Hornby. Σαν Queerboys εμφανίζονται στο Marquee Club με τις σχετικές αλλαγές στο σχήμα να είναι σε καθημερινή εξέλιξη με πιο σημαντική την αντικατάσταση του ντράμερ Paul Hornby που πήγε στους Dogs D'Amour με τον Nick “Cozy”Connell, ο οποίος ήταν συμμαθητής με τους Bailey και Johnstone. Οι εμφανίσεις τους άρχισαν να πυκνώνουν με σοβαρότερες αυτές όπου έπαιξαν σαν support στο συγκρότημα του κιθαρίστα των Hanoi Rocks, Andy McCoy. Το 1987 με το rock να είναι ότι πιο ζωντανό υπήρχε στο μουσικό στερέωμα, ο manager, τούς κλείνει να παίξουν στο Reading Festival και καταλαβαίνουν ότι τα αστεία πήραν τέλος. Αλλάζουν το όνομά τους σε Quireboys (σ.σ. με τον παλιό πυρήνα των fans τους να εξακολουθεί να τους αποκαλεί Queerboys) και ηχογραφούν δύο singles(σ.σ. μικρούς δίσκους) στην άγνωστη Survival Records με τίτλους "Mayfair"(Νο 95 Μ.Βρετανία) και "There She Goes Again"(Νο 87 Μ.Βρετανία). Στο συγκρότημα προστίθεται ακόμα ένας κιθαρίστας, ο Ginger (πραγματικό όνομα David Leslie Walls) για να κάνουν το μεγάλο βήμα και να ανοίγουν τη συναυλία των Guns’N’Roses στο Hammersmith Odeon μαζί με τους Faster Pussycat, ένα τρίο που έδενε απόλυτα μεταξύ του. Το 1989 κυκλοφορούν ακόμα ένα μικρό δίσκο με το τραγούδι "7 O'Clock", που καταφέρνει να μπει στο Top 40 του βρετανικού chart μικρών δίσκων, σταματώντας στο Νο 36.
ARE YOU C**T;
Η μουσική τρέχει, τα συγκροτήματα ξεπετιόνται το ένα μετά το άλλο και οι Quirebvoys έχουν φροντίσει να προσλάβουν για manager την Sharon Osbourne, η οποία τους βοηθά να υπογράψουν στην EMI. Η μπάντα χρειάζεται ακόμα ένα κιθαρίστα και ο Spike τηλεφωνεί σε ένα νεαρό που γνώρισε σε ένα club όπου έπαιζε με το συγκρότημά τους, τους Feline Groove. O νεαρός ήταν ο Guy Griffin που ουσιαστικά πήρε τη θέση του Ginger που σχημάτισε τους Wildhearts. Όταν ο Spike τον πήρε τηλέφωνο και του πρότεινε να παίξει με τους Quirebous, o Griffin ζήτησε λίγο χρόνο να το σκεφτεί, αλλά η κοπέλα του ήταν αυτή που τον …ταρακούνησε λέγοντας τους πως απορρίπτει μια πρόταση συγκροτήματος που ήδη έχει κλεισμένο δισκογραφικό συμβόλαιο με την EMI! O Griffin καλεί αμέσως τον Spike και γίνεται μέλος των Quireboys με 200 λίρες μισθό την εβδομάδα, χρήματα που δεν είχε δει ούτε στον ύπνο του. O Griffin που αμέσως εγκλιματίστηκε με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος, δεν πίστευε στην τύχη του και μια ημέρα ρώτησε τη Sharon Osbourne αν είναι …μέλος του συγκροτήματος. Η απάντησή της ήταν σκέτος κεραυνός “Are you c**t;” του απάντησε, «Όσο καιρό δεν είσαι (c**t) θα είσαι μέλος, μόλις γίνεις, έφυγες». Έκτοτε ο Griffin, σπάνια έκανε διάλογο μαζί της! Τον Ιανουάριο του 1989 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο A Bit of What You Fancy (Νο2 Μ.Βρετανία) με τον πολύπειρο ντράμερ Ian Wallace (King Crimson, Don Henley, Bo Dylan) να έχει έλθει πίσω από τα ντραμς και σε παραγωγή του κιθαρίστα Jim Cregan ( από το συγκρότημα του Rod Stewart) με ένα ήχο πολύ κοντά σε αυτόν των Faces, γρήγορα οι Quireboys έγιναν το «καυτότερο» όνομα για εκείνη τη χρονιά στη χώρα τους, πουλώντας 1000 αντίτυπα, νούμερο μεγάλο για τη Μ.Βρετανία.
Ο αύρα τους έφθασε αμέσως στην Αμερική όπου μπορεί το A Bit of What You Fancy να μην μπήκε καν στο αμερικάνικο chart του Billboard, αλλά πούλησε 300.000 αντίτυπα, ενώ στον Καναδά ξεπέρασε τις 100.000! Η αμερικάνικη περιοδεία τους πήγε πολύ καλά για να επιστρέψουν στη χώρα τους και να ανοίξουν για τους The Rolling Stones στο St James' Park του Newcastle. H καλή χρονιά έκλεισε με την εμφάνισή τους στο Monsters of Rock του Donington με Whitesnake, Aerosmith, Poison και Thunder, μπροστά σε 72.000 θεατές! Μετά από μια τέτοια εξαντλητική περιοδεία , ένα live άλμπουμ είναι ότι χρειάζεται, κι ας έχεις μόνο 1 studio δίσκο. Έτσι το 1990 κυκλοφόρησε το Live Recorded Around the World για να ξεκινήσουν τις ηχογραφήσεις του δεύτερου άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε τη χρονιά που το grunge χάλασε τη μουσική μας. Το Bitter Sweet & Twisted (1993, Νο 31 Μ.Βρετανία) ήταν ένα καλό άλμπουμ, που τους έφερε support στην "Use Your Illusion Tour" των Guns N' Roses! Αυτή τη φορά, στη θέση του παραγωγού κάθεται ο Bob Rock και ο παραγωγός των Rolling Stones,Chris Kimsey με το άλμπουμ να βγάζει 3 πολύ καλά τραγούδια, τα "Tramps & Thieves", "Last Time" και "Brother Louie»(Νο 32 Μ.Βρετανία) με το τελευταίο να είναι διασκευή της μεγάλης επιτυχίας των Hot Chocolate από το 1973. Παρ’ όλη την επιτυχία του Bitter Sweet & Twisted, το συγκρότημα διαλύεται για να επανασυνδεθούν το 2001 και να κυκλοφορήσουν το This Is Rock'N'Roll. Έκτοτε ακολούθησε μια μεγάλη περίοδος περιοδείας, διάλυσης, επανασύνδεσης ,δίσκου κ.ο.κ. κυκλοφορόντας συνολικά 10 άλμπουμ με τελευταίο το Amazing Disgrace (2019).
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ…
Οι Quireboys ήταν ένα από τα καλύτερα βρετανικά rock’n’Roll συγκροτήματα. Κάτι η βραχνή αλήτικη φωνή του Spike, κάτι ο ήχος τους που είχε τόση αλητεία όσο έπρεπε για να βοηθήσει τους Bρετανούς να πιούν την μπύρα τους στις pubs, κάτι η στυλίστικη εμφάνισή τους, άφησαν πίσω τους ένα καλό αποτύπωμα.
TRIVIA
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
A Bit of What You Fancy (1990)
Live around the World (1991)
Bitter Sweet & Twisted (1993)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
19/7/20
Η αφίσα της ταινίας |
ARE YOU C**T;
Η μουσική τρέχει, τα συγκροτήματα ξεπετιόνται το ένα μετά το άλλο και οι Quirebvoys έχουν φροντίσει να προσλάβουν για manager την Sharon Osbourne, η οποία τους βοηθά να υπογράψουν στην EMI. Η μπάντα χρειάζεται ακόμα ένα κιθαρίστα και ο Spike τηλεφωνεί σε ένα νεαρό που γνώρισε σε ένα club όπου έπαιζε με το συγκρότημά τους, τους Feline Groove. O νεαρός ήταν ο Guy Griffin που ουσιαστικά πήρε τη θέση του Ginger που σχημάτισε τους Wildhearts. Όταν ο Spike τον πήρε τηλέφωνο και του πρότεινε να παίξει με τους Quirebous, o Griffin ζήτησε λίγο χρόνο να το σκεφτεί, αλλά η κοπέλα του ήταν αυτή που τον …ταρακούνησε λέγοντας τους πως απορρίπτει μια πρόταση συγκροτήματος που ήδη έχει κλεισμένο δισκογραφικό συμβόλαιο με την EMI! O Griffin καλεί αμέσως τον Spike και γίνεται μέλος των Quireboys με 200 λίρες μισθό την εβδομάδα, χρήματα που δεν είχε δει ούτε στον ύπνο του. O Griffin που αμέσως εγκλιματίστηκε με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος, δεν πίστευε στην τύχη του και μια ημέρα ρώτησε τη Sharon Osbourne αν είναι …μέλος του συγκροτήματος. Η απάντησή της ήταν σκέτος κεραυνός “Are you c**t;” του απάντησε, «Όσο καιρό δεν είσαι (c**t) θα είσαι μέλος, μόλις γίνεις, έφυγες». Έκτοτε ο Griffin, σπάνια έκανε διάλογο μαζί της! Τον Ιανουάριο του 1989 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο A Bit of What You Fancy (Νο2 Μ.Βρετανία) με τον πολύπειρο ντράμερ Ian Wallace (King Crimson, Don Henley, Bo Dylan) να έχει έλθει πίσω από τα ντραμς και σε παραγωγή του κιθαρίστα Jim Cregan ( από το συγκρότημα του Rod Stewart) με ένα ήχο πολύ κοντά σε αυτόν των Faces, γρήγορα οι Quireboys έγιναν το «καυτότερο» όνομα για εκείνη τη χρονιά στη χώρα τους, πουλώντας 1000 αντίτυπα, νούμερο μεγάλο για τη Μ.Βρετανία.
Ο αύρα τους έφθασε αμέσως στην Αμερική όπου μπορεί το A Bit of What You Fancy να μην μπήκε καν στο αμερικάνικο chart του Billboard, αλλά πούλησε 300.000 αντίτυπα, ενώ στον Καναδά ξεπέρασε τις 100.000! Η αμερικάνικη περιοδεία τους πήγε πολύ καλά για να επιστρέψουν στη χώρα τους και να ανοίξουν για τους The Rolling Stones στο St James' Park του Newcastle. H καλή χρονιά έκλεισε με την εμφάνισή τους στο Monsters of Rock του Donington με Whitesnake, Aerosmith, Poison και Thunder, μπροστά σε 72.000 θεατές! Μετά από μια τέτοια εξαντλητική περιοδεία , ένα live άλμπουμ είναι ότι χρειάζεται, κι ας έχεις μόνο 1 studio δίσκο. Έτσι το 1990 κυκλοφόρησε το Live Recorded Around the World για να ξεκινήσουν τις ηχογραφήσεις του δεύτερου άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε τη χρονιά που το grunge χάλασε τη μουσική μας. Το Bitter Sweet & Twisted (1993, Νο 31 Μ.Βρετανία) ήταν ένα καλό άλμπουμ, που τους έφερε support στην "Use Your Illusion Tour" των Guns N' Roses! Αυτή τη φορά, στη θέση του παραγωγού κάθεται ο Bob Rock και ο παραγωγός των Rolling Stones,Chris Kimsey με το άλμπουμ να βγάζει 3 πολύ καλά τραγούδια, τα "Tramps & Thieves", "Last Time" και "Brother Louie»(Νο 32 Μ.Βρετανία) με το τελευταίο να είναι διασκευή της μεγάλης επιτυχίας των Hot Chocolate από το 1973. Παρ’ όλη την επιτυχία του Bitter Sweet & Twisted, το συγκρότημα διαλύεται για να επανασυνδεθούν το 2001 και να κυκλοφορήσουν το This Is Rock'N'Roll. Έκτοτε ακολούθησε μια μεγάλη περίοδος περιοδείας, διάλυσης, επανασύνδεσης ,δίσκου κ.ο.κ. κυκλοφορόντας συνολικά 10 άλμπουμ με τελευταίο το Amazing Disgrace (2019).
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ…
Οι Quireboys ήταν ένα από τα καλύτερα βρετανικά rock’n’Roll συγκροτήματα. Κάτι η βραχνή αλήτικη φωνή του Spike, κάτι ο ήχος τους που είχε τόση αλητεία όσο έπρεπε για να βοηθήσει τους Bρετανούς να πιούν την μπύρα τους στις pubs, κάτι η στυλίστικη εμφάνισή τους, άφησαν πίσω τους ένα καλό αποτύπωμα.
TRIVIA
- Το 2010 τρία μέλη των Quireboys, οι Guy Griffin, Keith Weir (πλήκτρα) και Paul Guerin σχημάτισαν με τον τραγουδιστή των Def Leppard, Joe Elliott τους Down 'n' Outz.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
A Bit of What You Fancy (1990)
Live around the World (1991)
Bitter Sweet & Twisted (1993)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
19/7/20
Δημοσίευση σχολίου