σπουδαίων Kinks, όσο και στην μουσική βιομηχανία.
Συνθέτης, o “συνήθης ύποπτος” Ray Davies, αν και ο μικρότερος από τα αδέλφια Davies, ο Dave,
έχει δηλώσει ότι στο ορχηστρικό μέρος – οι στίχοι προέρχονται από τον Ray- είχε σημαντική
συμβολή, αλλά – τελικώς - μόνον το όνομα του μεγαλυτέρου αδελφού εμφανίστηκε ως συνθέτης.
Οι στίχοι του τραγουδιού περιγράφουν μια ρομαντική συνάντηση μεταξύ ενός νεαρού ανδρός και ενός πιθανού τραβεστί, σε κλαμπ στο Σόχο του Λονδίνου.
Υπάρχουν δύο εκδοχές για την άντληση της έμπνευσης από τον Davies.
Συμφώνως προς τον ίδιο, ενεπνεύσθη τους στίχους για την “Lola” βασιζόμενος σε πραγματικά
γεγονότα από την προσωπική του εμπειρία. Το πρώτο αφορούσε στον χορό του με μία “γυναίκα”
μετά από εμφάνιση της μπάντας στο Bridlington τον Μάϊο του 1965, και το δεύτερο, σε κάποιο
κλαμπ στο Παρίσι (Απρίλιος 1965), όταν αρνήθηκε την πρόταση για χορό μίας φαινομενικά
υπέροχης γυναίκας (“...περπατούσε σαν γυναίκα αλλά μιλούσε σαν άνδρας...”), η οποία στην
συνέχεια προσέγγισε τον μεθυσμένο μάνατζερ των Kinks και άρχισε να χορεύει μαζί του πριν
αποχωρήσουν οι δυο τους αργότερα για το διαμέρισμα του τελευταίου.
Συμφώνως προς τον ντράμερ των Kinks, Mick Avory, ο Davies άντλησε την έμπνευση για τους
στίχους, όταν επεσκέφθη κάποιο κλαμπ για τρανσέξουαλ στο Earl’s Court του Λονδίνου.
Ο συνδετικός κρίκος, ονόματι Michael McGrath, “κυνηγούσε” για ένα διάστημα τα μέλη των Kinks,
προσκαλώντας τους στο συγκεκριμένο μέρος, διότι το όνομα Kinks λειτουργούσε ως κράχτης για
την συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων.
Οι ηχογραφήσεις για την “Lola” ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1970, αλλά ολοκληρώθησαν τον
επόμενο μήνα, όταν το νέο μέλος της μπάντας, ο νεοφερμένος πληκτράς John Gosling, προσέθεσε
τα δικά του μέρη πριν την τελική μίξη. Ήταν η πρώτη του συμμετοχή σε ηχογράφηση των Kinks.
Το σημείο του τραγουδιού που “ταλαιπώρησε” περισσότερο τον δημιουργό του ήταν η εισαγωγή. Επιθυμούσε κάτι ξεχωριστό και δια τούτο επικεντρώθηκε στην αγορά μίας κιθάρας Martin.
Στο ίδιο κατάστημα εντόπισε και μία κιθάρα 1938 Dobro Resonator, την οποία, επίσης, απέκτησε
για 150 λίρες. Ο συνδυασμός και των δύο προσέδωσε το ηχητικό αποτέλεσμα στο ξεκίνημα του
τραγουδιού.
Η “Lola” κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο τον Ιούνιο του ιδίου έτους, ως προπομπός του επερχόμενου
δίσκου (LP) Lola Versus Powerman and the Moneygoround, Part One, αν και η αρχική επιλογή
ήταν το τραγούδι “Powerman”.
Η επιτυχία, όχι μόνον και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού (Νο. 2 στο Ην. Βασίλειο, Νο. 9 Αμερική) αλλά και παγκοσμίως (Αυστραλία, Καναδάς, Νότιος Αφρική, Ευρώπη) είχε ευεργετικά
αποτελέσματα για την καριέρα των Kinks, σε μία κρίσιμη εποχή.
Οι τρεις προηγούμενοι ολοκληρωμένοι δίσκοι, αν και είχαν λάβει καλές κριτικές, δεν είχαν τύχει
εμπορικής επιτυχίας, ενώ μετά από τέσσερα έτη (τέλη 1969) ήρθη και η τετραετής απαγόρευση,
την οποία είχε επιβάλει στην μπάντα η ένωση Μουσικών στις Ηνωμένες Πολιτείες για συναυλίες και
τηλεοπτικές εμφανίσεις, εξ αιτίας κάποιων συμπεριφορών των μελών των Kinks το 1965.
Η επιτυχία της “Lola” τούς επέτρεψε να διαπραγματευθούν νέο συμβόλαιο με την RCA, να
κατασκευάσουν το δικό τους στούντιο στο Λονδίνο (“Konk”) και να αναλάβουν περισσότερο
δημιουργικό και διαχειριστικό έλεγχο στην δουλειά τους.
Συμφώνως προς τον κιθαρίστα Dave Davies, ενδεχόμενη αποτυχία της “Lola” θα οδηγούσε τους
Kinks στην διάλυση σε σύντομο διάστημα.
OLA
Το τραγούδι απαγορεύτηκε από το BBC, όχι εξ αιτίας των στίχων, όπως σε κάποιους
ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αυστραλίας, αλλά λόγω της αναφοράς στην Coca Cola (“Where you
drink champagne and it tastes just like Coca Cola”), η οποία ήταν αντίθετη στην πολιτική του
οργανισμού για την ενσωματωμένη διαφήμιση.
Το γεγονός ανάγκασε τον Ray Davies, με τους Kinks ευρισκόμενους σε περιοδεία στην Αμερική,
να μεταβεί στην Νέα Υόρκη και από εκεί στο Λονδίνο (απόσταση 6.000 μίλια), εκμεταλλευόμενος ολιγοήμερο κενό, ώστε να ηχογραφήσει τις λέξεις “Cherry Cola” αντί των "Coca Cola"για την κυκλοφορία του μικρού δίσκου και να επιστρέψει αμέσως στην αμερικάνικη ήπειρο για να προλάβει την επόμενη συναυλία.
“LOLA” / LIVE
Η ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού από την εμφάνισή τους στο Rhode Island (Σεπτέμβριος
1979), κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο τον Ιούλιο του 1980, για την προώθηση του πολύ καλού
Ζωντανά Ηχογραφημένου δίσκου “One for the Road” την ίδια χρονιά.
Ανέβηκε στην κορυφή σε Βέλγιο και Ολλανδία, έως το Νο. 81 στις Ην. Πολιτείες και Νο. 62 στην
Αυστραλία, ενώ δεν κυκλοφόρησε καθόλου στην γενέτειρα τους.
TRIVIA:
• Ο χαρακτήρας της “Lola” επανεμφανίστηκε στο τραγούδι “Destroyer”, από τον δίσκο “Give
the People What They Want” του 1981, το οποίο ξεκινά με τον στίχο : “Met a girl called
Lola and I took her back to my place…”
• Έχει συμπεριληφθεί στην λίστα του περιοδικού Rolling Stone, με τα 500 Σπουδαιότερα Τραγούδια
όλων των Εποχών (1952-2015).
• Τις φήμες ότι το τραγούδι είχε γραφτεί για την τρανσέξουαλ ηθοποιό Candy Darling,
πρωταγωνίστρια σε ταινίες του Αντι Γουόρχολ, έχει διαψεύσει ο Ray Davies, ο οποίος
συνέφαγε μαζί της μία φορά μόνον, γνωρίζοντας ότι ήταν τρανς.
• Ο ολοκληρωμένος δίσκος - 8oς στην σειρά - Lola Versus Powerman and the
Moneygoround, Part One αποτελεί μία σατιρική εκτίμηση της μουσικής βιομηχανίας. Αν και
η “Lola” έφθασε στο Νο. 2 στην γενέτειρά τους, το άλμπουμ απέτυχε παταγωδώς. Αντιθέτως,
έτυχε καλύτερης τύχης σε Ηνωμένες Πολιτείες (Νο. 35) και Αυστραλία (Νο. 24). Από το
συγκεκριμένο LP, επιτυχία γνώρισε και το τραγούδι “Apeman” στους μικρούς δίσκους.
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
25/7/20
Δημοσίευση σχολίου