Οι Chicago σχηματίστηκαν το 1967, προφανώς στο Chicago και αυτό που τους ξεχώρισε από τα υπόλοιπα rock groups ήταν η χρήση πνευστών οργάνων (τρομπέτες κτλ για αυτό και χαρακτηρίστηκε σαν jazz rock συγκρότημα, όρο που εμείς στην Ελλάδα τον είχαμε παρεξηγήσει). Το στυλ τους ήταν αρκετά πειραματικό όμως με τον ερχομό των 80’s έγινε αμιγώς A.O.R. με έμφαση στις απαλές μελωδίες, στις συναισθηματικές μπαλάντες αλλά και στα καρδιοσπαραχτικά "άπαικτα" φωνητικά. Εκτός από την πρωτοτυπία στο όνομα της μπάντας (αστειεύομαι φυσικά), το συγκρότημα αποφάσισε να πρωτοτυπήσει και στον τομέα που αφορά τον τίτλο των αλμπουμ χρησιμοποιώντας απλώς μία αύξουσα αρίθμηση δηλώνοντας έτσι την εκάστοτε κυκλοφορία τους. Ο καθένας με τις εμμονές του...
Ένα όνομα, μια ιστορία! Ο τεράστιος Peter Cetera είναι(!) η φωνή των Chicago και ο άνθρωπος που σύστησε στην γενιά μου την σπουδαία αυτή μπάντα με το super hit “Stay the night”. Ίσως και το μόνο τραγούδι που γνωρίζουν, όσοι φυσικά γνωρίζουν, τους Chicago στην Ελλάδα. Ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος ο οποίος θα πει το "αντίο" το 1984 για να ακολουθήσει μια καταξιωμένη σόλο καριέρα. Ο αντικαταστάτης του σε μπάσο και φωνητικά θα είναι ο Jason Scheff με εξίσου απίστευτες φωνητικές ικανότητες που κινούνται στο ίδιο ερμηνευτικό πεδίο με τον προκάτοχό του. Όπως όμως και να το κάνεις, κάποιοι δεν μπορούν να αντικατασταθούν ποτέ γιατί έχουν αυτό το μοναδικό χάρισμα να "χαράσουν" και όσο αφορά το ερμηνευτικό κομμάτι, να "χαράσουν καρδιές"!
Ο Bill Champlin αποτελεί ακόμα ένα δυνατό όνομα στον χώρο του A.O.R. Θα μπει στους Chicago το 1981 και το ταλέντο του θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της μπάντας εστιάζοντας στους τομείς της σύνθεσης, των πλήκτρων και των φωνητικών. Ο Robert Lamm εκτός από ιδρυτικό στέλεχος, εκτελεί ακριβώς και τα ίδια καθήκοντα με τον Bill Champlin. Οι Lee Loughnane, James Pankow και Walter Parazaider είναι οι αρμόδιοι για το άλλο πρόσωπο των Chicago αφού με την τρομπέτα, το τρομπόνι και το σαξόφωνο προδίδουν στο συγκρότημα αυτόν τον μοναδικό και ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Στα τύμπανα βρίσκεται ο Danny Saraphine ενώ για αυτόν τον δίσκο τις κιθάρες τις έχει αναλάβει ένας Γίγαντας (Giant), ο σπουδαίος Dann Huff!!! Μέρος της παραγωγής του δίσκου χρωστάει στον Ron Nevison και για την ιστορία να πούμε πως το αλμπουμ έφτασε στο νούμερο 37 του Αμερικάνικου Billboard. Επίσης πολλές από τις συνθέσεις του "19" στηρίχτηκαν σε εξωτερικούς συνεργάτες των οποίων το status και η φήμη δικαιολογεί και την υψηλή θέση ορισμένων από τα singles που έβγαλε.
Οι ψαγμένοι τον γνωρίζουν μέσα από το O.S.T. της ταινίας "The Wraith" με το τραγούδι Where's the fire. Ο Καναδός συνθέτης-τραγουδιστής Tim Feehan θα εμπιστευτεί την αιθέρια φωνή του Jason Scheff στο Heart in pieces το οποίο εκτός από κομματάρα που είναι, θα ανοίξει δυναμικά τον δίσκο των Chicago.
Οι μπαλάντες είναι ένα "εύκολο" εισητήριο για την κατάκτηση της επιτυχίας και στόχος όλων των συγκροτημάτων του ογδόντα. Η Diane Warren προσυπογράφει την απόλυτη καψουρομπαλάντα, "I don't wanna live without your love", με τον Bill Champlin να μας κάνει να "πιάνουμε το υπονοούμενο" με την ερμηνεία του και τον Dann Huff να "δίνει τα ρέστα" του στο μελωδικό του σόλο. Πρώτο single για το "19" και Νο 3 στο Αμερικάνικο Billboard Hot 100!
Το "I stand up" είναι ένα ανεβαστικό τραγούδι, πολύ πιο κοντά στον αντιπροσωπευτικό ήχο των Chicago των προηγούμενων χρόνων με τον Robert Lamm πίσω από το μικρόφωνο.
Το αναφέραμε και πιο πάνω, οι Chicago του ογδόντα έχουν τα απαλά τραγούδια σαν αιχμή του δόρατός τους. Το We can last forever έχει ένα καλοκαιρινό άρωμα και μια θαλασσινή μεταμεσονύκτια αύρα, δεμένα μεταξύ τους με την αγγελική φωνή του Jason Scheff. Νούμερο 55 στην Αμερική.
Ο δίσκος θα συνεχίσει δυναμικά με το πολύ καλό "Come in from the night" για να ακολουθήσει ακόμα ένα hit single γραμμένο από την Diane Warren. Look away ο τίτλος του και για μια ακόμα φορά οι τόνοι θα πέσουν έχοντας τον Bill Champlin στην προκειμένη περίπτωση ως φωνητικό μπροστάρη προσγειώνοντας το τραγούδι στο νούμερο 1 του Billboard Hot 100! Είπατε κάτι;;;...
Οι Chicago σε αυτή την δουλειά τους φαίνονται ανίκητοι. Και πως να μην είναι άλλωστε όταν και το νούμερο 5 θα κατακτηθεί από το "What kind of man would I be?" Απολαυστικός για μια ακόμα φορά ο Jason Scheff με την εκπληκτική φωνή του!
Όταν λοιπόν θα έχεις χορτάσει τα τραγούδια που έγιναν singles τότε την προσοχή σου θα την τραβήξει το Runaround. Ένα δυναμικό ντουέτο μεταξύ Champlin και Scheff το οποίο είναι καργαρισμένο από το feeling του ογδόντα. Τουλάχιστον, αυτό συνέβει σε μένα!
Το τελευταίο single που έβγαλε το "19" είναι το "You're not alone", νούμερο 10 στην Αμερική. Κομματάρα με έντονη κιθαριστική δουλειά από τον Dann Huff!!
Ένα σπουδαίο φινάλε για έναν τρομερό δίσκο είναι το "Victorious". Παρότι δεν κυκλοφόρησε σαν single είναι από αυτά τα κομμάτια που θα έλξουν ως μαγνήτης κάθε ακροατή που αρέσκεται σε αυτό που ονομάζουμε A.O.R. Εδώ με την φωνή του Robert Lamm.
Η τάξη του A.O.R. έχεις τους σπασίκλες της. Το "19" των Chicago είναι ένας από αυτούς. Ένας καλά προετοιμασμένος δίσκος, διαβασμένος ως προς τις απαιτήσεις των mainstream προτιμήσεων και με στόχο πάντα το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα το οποίο μεταφράζεται σε νούμερα. Το μόνο που μένει να πω, είναι ένα..... "Φυτό"!!!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
8/7/20
Παρολο που στο μεγαλυτερο μερος πιθανων της καριερας τους δεν ηταν AOR ,για μενα ειναι στην δεκαδα του ειδος λογω υπερβολικης 'ποιοτητας '.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤεραστιοι μουσικοι , σημα κατατεθεν τα εκπληκτικα πνευστα τους που εδιναν αλλο χρωμα και βεβαια τα πολυ καλα δομημενα και 'εντεχνα ' με την καλη εννοια κομματια . Και φυσικα φωνητικα στα ουρανια .Στην ουσια ηταν μια all star μπαντα ,μια aor-jazz standards μπαντα .
Για τον Peter Cetera τι να πουμε , ολα του τα προσωπικα ειναι αριστουργηματα , οποιος δεν τα εχει ακουσει , ακουει το one clear voice του 1995 και μετα το καρφωνει στο τοιχο .
19 και 20 μπορει να βαζαμε τωρα στο αλμπουμ αυτο , την εποχη ομως εκεινη θα ηταν πολυ ενδιαφερον να βλεπαμε τι ελεγαν τα μουσικα εντυπα . Καποτε πρεπει να σκαναριστουν καποια αποσπασματα και να αναρτηθουν ,ατοφια κειμενα , οχι μεταφορες με λογια . Αλλο να διηγουμαστε και αλλο να δινουμε την δυνατοτητα να διαβαστει η πραγματικοτητα .