ΑΔΕΙΑΖΟΥΜΕ, ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ ΦΕΥΓΟΥΝ!

Αδειάζουμε, ένας ένας φεύγουν. Προσωπικότητες των τεχνών που με τα έργα τους έβαλαν τις βάσεις του σημερινού πολιτισμού που ζούμε, φθάνουν στο τέλος, της φθαρτής ζωής τους . Και εμείς, νεότεροι από αυτούς, βλέπουμε να φεύγει ένα κομμάτι της δικής μας ζωής. Δεν είναι οι πρόσφατες απώλειες των Morricone και Charlie Daniels που έφυγαν πλήρεις ημερών, είναι το κενό που αφήνουν. Τόσα χρόνια, από την αρχή της δεκαετίας του 00, πόσους καινούργιους καλλιτέχνες είδατε να κάνουν καριέρα; Να έχουν μια καριέρα τουλάχιστον 3 καλών δίσκων, όχι τραγουδιών; Ελάχιστους. Θα μου πείτε, ότι εμείς που δεν είμαστε οι νέοι του σήμερα, βλέπουμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά από τα σημερινά παιδιά. Εξ ‘αλλου κι εμείς τότε, βλέπαμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Όμως πόσοι κάνουν καριέρα που να αντέχει στο χρόνο; Δεν απαντώ, απαντήστε στον εαυτό σας εσείς.  Τις δεκαετίες 60 και κυρίως 70,ζήσαμε μια παρθενογένεση που όμοιά της δεν θα ξαναζήσουμε. Όμως το χειρότερο όλων είναι ότι δεν υπάρχει ανανέωση. Λογικό είναι οι Lynyrd Skynyrd σε μια στιγμή να σταματήσουν. Πιστεύτε ότι υπάρχει διάδοχη κατάσταση; Μόνο Μόνο οι Black Stone Cherry κι αυτοί σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Το ίδιo συμβαίνει και στο blues. Εκαντοντάδες οι καινούργιοι περφεξιονιστές κιθαρίστες, πιανίστες κλπ, μόνο ένας μπορεί να γεμίσει μεγάλους χώρους, ο Joe Bonamassa. Προσέξτε, πολλοί, πάρα πολλοί οι καλοί,  το αστέρι όμως ποιός είναι;     Ποιος είναι αυτός που σε 5 χρόνια (για τόσο κοντά μιλάμε) θα φέρνει 60.000 κόσμο στο Waacken και στο Download; Τι θα απογίνουν τα μεγάλα φεστιβάλ; Η soul μουσική εξαφανίστηκε με το θάνατο της Amy Winehouse. Καλό το rap hip hop αλλά δεν έχει τη μελωδία της soul. Φυσικά και ΔΕΝ λέω να γυρίσουμε στο παρελθόν και να μείνουμε κολλημένοι εκεί, αλλά δεν πρέπει σε μια στιγμή να δούμε νέους super stars. Αναπολούμε τη μουσική του Ennio Morricone και το βιολί του Charlie Daniels, αλλά δεν πρέπει σε μια στιγμή να δούμε τους καινούργιους stars;
7/7/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος