THE BIG FOUR: LIVE FROM SOFIA BULGARIA “HISTORY IS HAPPENING RIGHT NOW”

Τώρα που πλησιάζουμε προς το τέλος την ολοκλήρωση της στήλης, αρχίζουν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά δίσκοι-συλλογές από εμφανίσεις σε φεστιβάλ. Κι ένα από αυτά είναι το 4πλόcd /2dvd, The Big Four Live from Sofia, Bulgaria με 4 από τα μεγαλύτερα ονόματα του thrash metal, τους Metallica, Megadeth, Anthrax και Slayer. Αυτό το live άλμπουμ θυμίζει τη δισκογραφική λογική που επικρατούσε τη δεκαετία του 70, όπου κυκλοφορούσαν live άλμπουμ από φεστιβάλ με τη συμμετοχή πολλών συγκροτημάτων. Από ένα σημείο και μετά σταμάτησε εντελώς αυτή η λογική και είχαμε τις κυκλοφορίες, κυρίως διπλών άλμπουμ, από ένα συγκρότημα ή καλλιτέχνη. Για να ξαναγυρίσω στο The Big Four Live from Sofia, είμαστε πολύ τυχεροί που τους είδαμε εκείνο το ιστορικό όπως εξελίχθηκε βράδυ στη Μαλακάσα, γιατί εκείνη η περιοδεία που είχε μόνο 14 συναυλίες και πέρασε κι από την Ελλάδα, στις 24 Ιουνίου 2010 σαν Sonisphere Festival κι ακούγοντας το είχα τις απαραίτητες αναμνήσεις από εκείνη τη βροχερή βραδιά.

Οι ηχογραφήσεις του box set έγιναν μόλις 2 ημέρες πριν παίξουν στο Terravibe, στις 22 Ιουνίου 2010 στο Vasil Levski National Stadium της Σόφιας και αποτελεί ένα υπερχαρακτηριστικό δείγμα του τι σημαίνει thrash. 4 μεγάλα συγκροτήματα, έβαλαν το νομά τους φαρδιά, πλατιά κάτω από τον ορισμό της λέξης thrash, γράφοντας ιστορία. Βέβαια δεν είναι λίγοι, κι εγώ μεταξύ αυτών που θα προτιμούσα το Big 4 να γινόταν Big 5 με την παρουσία των Exodus. Αλλά ας μην κολλήσω εδώ. 
Όπως θα διαβάσατε από τα κομμάτια που αναφέρω, τα συγκροτήματα προτίμησαν, και καλά έκαναν, να παίξουν ένα set list βασισμένο κυρίως στα κλασικά κομμάτια τους κι έτσι εκείνο που μένει μετά την μαραθώνια ακρόαση του box set, είναι ο απαράμιλλος ήχος 4 γιγάντων. Τελικά το Live from Sofia ακούγεται περισσότερο σαν κληρονoμιά παρά σαν μια απλή καταγραφή μιας συναυλίας. Κληρονομιά στις επόμενες γενιές που δεν έζησαν το μεγαλείο του thrash.
Το καλαίσθητο box set περιέχει ένα διπλό dvd μια αφίσα, μια πένα κιθάρας με τα λογότυπα των 4 συγκροτημάτων, 4 μαυρόασπρες φωτογραφίες (από μια για κάθε συγκρότημα) και τα cd με το set list κάθε συγκροτήματος, όλα μονά εκτός των Metallica που είναι διπλό.


Ξεκινώ με τους Anthrax που ακούγονται πολύ ορεξάτοι. Κι αν σας άρεσε το ορμητικό “Caught In A Moss” που ανοίγει την εμφάνισή τους, δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που ακολουθεί:  “Got the Time” (σ.σ.τέλειο), ‘Antisocial”, Be All, End All" με τη συμμετοχή του κόσμου, “Indians” με ένα πέρασμα από το “Heaven and Hell” για να αποδώσουν φόρο τιμής  στον αποθανόντα Ronnie James Dio που είχε πεθάνει μόλις πριν ένα μήνα, για να κλείσουν την εμφάνισή τους με τα “Medusa”, “Only”, “Metal Thrashing Mad” και “I am the Law”. Εκείνο που κράτησα από την εμφάνισή τους είναι ο πάντα πολύ καλός Joey Belladonna και ο Charlie Benante που δεν χάνει χτύπημα, αλλά γενικά οι Anthrax είναι ένα δεμένο συγκρότημα  που δύσκολα σε αφήνει να ξεχωρίσεις κάποιον.
 
ΤΙ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ANTHRAX:

Ο πολύ δεμένος ήχος τους, το “Antisocial” και το πέρασμα στη διασκευή του “Heaven and Hell”
Σπουδαία εμφάνιση, σε φτιάχνει για το επόμενο cd που είναι αυτό των Slayer.
Όταν ξεκινάς με το “World Painted Blood “, δείχνεις τις διαθέσεις,  που δεν είναι φιλικές! Και οι Slayer με τον Lombardo στα ντραμς,  δείχνουν πόσο σοβαρή δουλειά είναι να παίζεις thrash. “War ensemble”, “Angel Of Death” (τι κομματάρα), “Chemical Warfare”, "Chemical Warfare"
 “Mandatory Suicide” και “Raining Blood” τα highlights του set list τους που θα έκανε πολλούς νεαρούς/ες που τους έβλεπαν κι άκουγαν για πρώτη φορά, να φοβηθούν! Άκρως επιθετικοί, καταφέρνουν να περάσουν μέσα από το audio cd αυτή την επιθετικότητα και τον καταιγιστικό ήχο τους.
ΤΙ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ SLAYER:
Η επιθετικότητά τους, ο ήχος του Lombardo, το «South of Heaven» και το “Seasons in the Abyss”.


 «A Tout Le Monde”, “Symphony of Destruction”,  "Hangar 18", "Sweating Bullets", “Trust”, "Skin o' My Teeth" και “Peace Sells”με το οποίο έκλεισαν ήταν οι μεγάλες στιγμές της πολύ καλής εμφάνισης των Megadeth που για ακόμα μια φορά , είχαν για ηγέτη τον σπουδαίο Mustaine. Αναγκαίο να αναφέρω τη σύνθεσή τους σε αυτή την περιοδεία (σ.σ. κι αυτό γιατί έχουν συχνές αλλαγές μελών)  που ήταν Dave Mustaine τραγούδι/κιθάρα, Chris Broderick κιθάρα, David Ellefson μπάσο και Shawn Drover ντραμς. Από αυτούς, σήμερα μόνο οι Mustaine και Ellefson εξακολουθούν να είναι μέλη.
ΤΙ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ MEGADETH:
Η δαιμονιώδη ταχύτητα που παίζουν και τα “A Tout le Monde”(σ.σ. είναι απολαυστικός ο Mustaine όταν τραγουδάει γαλλικά!) και το υπέρτατο “Symphony of Destruction”.


Πρώτοι μεταξύ ίσων, οι Metallica εμφανίστηκαν τελευταίο όνομα του Big Four ξεκινώντας με το ιεροτελεστικό intro The Ecstasy of Gold”(του Ennio Morricone) για να ακολουθήσει ένα “Creeping Death”! Ο κόσμος συμμετέχει ουρλιάζοντας για να πάρουν σειρά τα “For Whom The Bell Tolls”, “Ride The Lightning” , “Harvester of Sorrow”, για να πάρει την ακουστική ο Hetfield και να παίξει την εισαγωγή του “Fade to Black”. Κομμάτι προς κομμάτι γίνονται ακόμα πιο καλοί, πιο επιθετικοί για να φθάσουμε στη διασκευή του "Am I Evil?" των Diamond Head που προσκαλούν μαζί τους, τον Dave Lombardo και μέλη των Anthrax και Megadeth. Κλείνουν με το αγαπημένο μου "Seek & Destroy" που όσες φορές κι αν το ακούσω είναι σαν την πρώτη φορά.
Η έκδοση του box set συνοδεύεται από 2πλο dvd, όπου η παρακολούθησή του κάνει ακόμα πιο ζωντανή την …ακρόασή του cd.

ΤΙ ΜΟΥ ΕΜΕΙNE ΑΠΟ ΤΟΥΣ METALLICA

Ο αφηνιασμένος James Hetfield, η συμμετοχή του κόσμου στο “Master of Puppets”
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

Υ.Γ Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την αναγγελία του James Hetfield στο “Am I Evil”.
Στην κοινή εμφάνιση του “Am I Evil”, συμμετέχουν όλοι εκτός από τους Slayer οι οποίο δεν έδειξαν το ενδιαφέρον να συμμετάσχουν με εξαίρεση τον Lombardo .
Πάντα μου έκανε εντύπωση, πως αγορές όπως η Βουλγαρία και λιγότερο η Τουρκία, κατάφεραν από το 2.000 και μετά να προσελκύσουν μεγάλα ονόματα μουσικής και να διοργανώσουν φεστιβάλ. Βέβαια εκείνο που αφορά τους καλλιτέχνες εκτός κάποιων βασικών είναι να πάρουν τα χρήματά τους, αλλά πάντα με εντυπωσίαζε πως κοινό που έως και το 1990 είχε πλήρη αποστασιοποίηση με τη rock και pop μουσική, ξαφνικά βρέθηκε να παρακολουθεί και να…ξέρει(;) τα τραγούδια. Πραγματικά εντυπωσιακό αλλά και με πολλά ερωτηματικά πως ο κόσμος στη Sofia υποδέχεται το “Am I Evil” των Diamond Head όταν το αναγγέλνει ο Hetfie;d. Τους Diamond Head που καλά καλά ούτε στην πατρίδα τους δεν τους ξέρουν!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
7/6/20
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου