“Έπαιζε σε ένα club στη Νέα Υόρκη και είχα πάει να τον δω. Μετά τη συναυλία του πήγα στο καμαρίνι του και είδα την κιθάρα του ακουμπισμένη στη θήκη της. Από επαγγελματικό ενδιαφέρον άρχισα να αγγίζω τις χορδές της για να την ακούσω όταν είδα τον Chuck Berry να μπαίνει και να έρχεται να μου δίνει μια γροθιά! Έφυγα από το καμαρίνι και σε λίγε ώρες το μάτι μου ήταν μαύρο. Παρ’ όλο το θυμό μου, κατάλαβα ότι ήμουν λάθος γιατί και εμένα θα με ενοχλούσε να έμπαινα στο καμαρίνι μου και να έβλεπα έναν να πειράζει τα πράγματά μου. Το ίδιο θα έκανα κι εγώ!» Αυτός ο κανόνας, ότι δηλαδή δεν πειράζεις τίποτε στα καμαρίνια, είναι γνωστός σε όλους τους μουσικούς και γενικά καλλιτέχνες, όπως επίσης ποτέ δεν μπαίνεις στο καμαρίνι αν δεν βρίσκεται μέσα ήδη ο καλλιτέχνης. Αλλά για τον Keith Richards τέτοιοι κανόνες μάλλον δεν είναι …δεκτοί και ειδικά αν ο κανόνας λέει «μην αγγίζετε ποτέ την κιθάρα ενός κιθαρίστα χωρίς την άδεια του».
Ο Chuck Berry ήταν γνωστό ότι δεν ήταν «καλό παιδί, αλλά μάλλον ένας τραχύς κι αψύς χαρακτήρας αλλά κάτω από αυτά υπήρχε ένα ζεστός άνθρωπος, που δεν ήθελε να φανεί αυτή η πλευρά του χαρακτήρα του» λέει ο Richards. O Berry ήταν και μάλλον ενοχλημένος από τη μουσική εισβολή όλων αυτών των νεαρών Άγγλων που έρχονταν στην Αμερική και έπαιρναν στοιχεία από τον ήχο του. «Όταν έμαθα ότι πέθανε, είχα τοπ ίδιο συναίσθημα όπως τότε που έμαθα ότι πέθανε ο Buddy Holly. Ήμουν στο σχολείο κι όλοι στην τάξη το συζητούσαμε. Ήταν το ίδιο χτύπημα στο στομάχι , αλλά του Berry το χτύπημα ήταν δυνατότερο".
22/6/20
Δημοσίευση σχολίου