ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ
Το κουβάρι της ιστορίας τους ξεκινά να ξετυλίγεται πολλά χρόνια πίσω, στο 1977 όταν ο 17χρονος κιθαρίστας Mark Kendall που ζούσε στο Em Monte της Καλιφόρνια, συναντά ένα νεαρό που τον έλεγαν Jack Russell που από τα 16 του έπαιζε με το φίλο του Audie Desbrow. Γρήγορα ο Russell αποχώρησε γιατί είχε βαρεθεί να παίζει διασκευές. Οι Beatles ήταν η μεγάλη επιρροή του Russell κι ακόμα περισσότερο ο ντράμερ τους Ringo Starr. Στα 17 του είχε κάνει το πρώτου του σνιφάρισμα και η γνωριμία του με τον Kendall, τους κάνει να ενώσουν τις τύχες τους, σχηματίζοντας τους Highway, που αργότερα μετονομάστηκαν σε Livewire, αργότερα ZZYZX, για να αρχίσουν να δίνουν κάποιες συναυλίες με το όνομα Wires. Κανείς δεν ασχολούταν μαζί τους, ούτε αυτοί που τους έκλειναν ημερομηνίες στα clubs για να παίξουν, ούτε καν τα κορίτσια (σ.σ. το χειρότερο από όλα). Η συνταγή χάλασε το 1979, όταν ο νεαρός ξανθός τραγουδιστής Jack Russell συνελήφθη για απόπειρα ληστείας, αφού προηγουμένως είχε πυροβολήσει εναντίον μιας γυναίκας. Ο ίδιος λέει ότι η σφαίρα τη βρήκε από εξοστρακισμό και δεν είχε πρόθεση να τη χτυπήσει αλλά το δικαστήριο του επέβαλε φυλάκιση 8 χρόνων. Το νεανικό συγκρότημα διαλύθηκε και ο Kendall άρχισε να ψάχνει καινούργιους συνοδοιπόρους. Όμως σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις του έχει δηλώσει ότι από την πρώτη στιγμή θαύμαζε τις ικανότητες του Russell που μπορούσε με μεγάλη ευκολία να μιμηθεί τις φωνές των Robert Plant και Klaus Meine.” Έπαιζα μια μελωδία στην κιθάρα και μπορούσε εκείνη τη στιγμή να γράψει ένα στίχο και να τον τραγουδήσει. Είχε πολύ μεγάλη άνεση με τη μελωδία». Κι ενώ ο Russell προαυλιζόταν στη φυλακή, ο Kendall άρχισε να σχηματίζει τους Dante Fox με μέλη τους Don Costa μπάσο (πέρασε από το συγκρότημα του Ozzy Osbourne αλλά κι από τους W.A.S.P.), Tony Richards ντραμς (αργότερα στους W.A.S.P.) ενώ στη θέση του τραγουδιστή δοκίμασε τους John Bush (αργότερα στους Armored Saint), ένα άγνωστο τύπο που λεγόταν Butch Say κι ακουγόταν σαν τον Rob Halford για να καταλήξει σε γυναίκα τραγουδίστρια, την Lisa Baker.Οι Dante Fox έδωσαν την πρώτη συναυλία τους το 1979, ώσπου η Baker προσχώρησε στους Xciter του George Lynch.Έχοντας βγει προς αναζήτηση τραγουδιστή ή τραγουδίστριας, για καλή του τύχη συναντά στο δρόμο τη μητέρα του Russell από την οποία μαθαίνει ότι ο γιός της αποφυλακίστηκε, μετά από 18 μήνες φυλάκισης, λόγω καλής διαγωγής. Έτσι με τον Jack Russell πίσω από τη μικρόφωνο οι Dante Fox δίνουν την πρώτη συναυλία τους στο The Troubadour του Hollywood.
Εκείνο που χρειαζόντουσαν άμεσα ήταν ένα manager που τον βρήκαν στο πρόσωπο του Νεοζηλανδού (σ.σ κατ’ άλλους Νοτιοζηλανδού!) Alan Niven, ο οποίος είχε πολλές γνωριμίες στην Καλιφόρνια ακόμα και σε επίπεδο δισκογραφικών εταιρειών. Ο Niven είχε δουλέψει με τους Motley Crue από τότε που ήταν άγνωστοι και ήταν ο manager τους όταν κυκλοφόρησαν στη δική του ανεξάρτητη εταιρεία σε περιορισμένη ανεξάρτητη παραγωγή το πρώτο άλμπουμ τους Too Fast for Love. Το άλμπουμ πούλησε 20.000 αντίτυπα, το συγκρότημα τράβηξε την προσοχή της Elektra που με τις ενέργειες του Niven υπέγραψε για να το επανακυκλοφορήσει με διαφορετικό mix. Ο Niven ή Niv για τους κολλητούς, διετέλεσε manager και στους Guns’n’Roses για να απολυθεί από τον Axel (σ.σ. τα άλλα μέλη δεν συμφώνησαν με αυτή την κίνησή του) λίγο πριν την κυκλοφορία των Use Your Illusion. Να ξαναγυρίσουμε όμως στους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας και στην εποχή. Βρισκόμαστε ένα χρόνο πριν το 1980 και ακόμα τίποτε δεν προμήνυε τη μουσική αλλαγή που ερχόταν. Κυριαρχούν συγκροτήματα του New Wave, Punk και όσα από το χώρο του Classic Rock έχουν επιζήσει, ενώ ειδικά στην Καλιφόρνια, υπάρχουν πολλά καινούργια συγκροτήματα με μέλη νέα παιδιά , που το ταλέντο ξεχυλίζει. «Όταν είδα και άκουσα για πρώτη φορά τον George Lynch δεν πίστευα τι έκανε με την κιθάρα του. Ώσπου άκουσα σε ένα πάρτι με είσοδο 1$ τους Van Halen. Μόλις είχαν υπογράψει στην Warner και ετοιμαζόντουσαν να κυκλοφορήσουν τον πρώτο δίσκο τους. Ο κιθαρίστας τους ήταν από άλλο…πλανήτη. Δεν είχα ξανακούσει κάτι τέτοιο» λέει ο Kendall, που στην ουσία περιγράφει την καινούργια hard rock σκηνή που ετοιμάζεται να ανατείλει στην Αμερική.
ΠΩΣ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ
Με προτροπή του Niven, οι Dante Fox αλλάζουν το όνομά τους σε Great White, έκφραση που άκουσε ο Kendall μέσα από το αυτοκίνητό του που φώναζαν παιδιά μεταξύ τους "there goes Great White". Εκείνο που δεν ήξερε ο Kendall ήταν ότι τα παιδιά αποκαλούσαν αυτόν Great White λόγω της εμφάνισής του, ξανθός με μια λευκή Fender Telecaster, λευκή φόρμα κι άσπρα παπούτσια τύπου Capezio (σ.σ. ανδρικό παπούτσι με κορδόνια που χρησιμοποιούσαν και οι χορευτές κι ήταν πολύ δημοφιλή στις αρχές της δεκαετίας του 80). Παρ΄όλα αυτά εξακολουθεί να γράφεται ότι πήραν το όνομά τους από το μεγάλο λευκό καρχαρία που χρησιμοποίησαν μόνο σαν σήμα.
 |
| Τα παπούτσια Capezio |
Στην ιστορία μας εμπλέκεται και ο Don Dokken που πήγε τις ταινίες με τα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ των Dokken, Breaking the Chains στην εταιρεία διανομής ανεξάρτητων κυκλοφοριών Greenwolrd που είχε ο Niven. Με τη σειρά του, αυτός συνέστησε τον Dokken στον Tom Zutaut που τότε εργαζόταν σαν A&R στην Elektra αλλά και στο γραφείο management των Cliff Bernstein και Peter Merch. Η συνέχεια γνωστή. Θα αναρωτηθήκατε γιατί σας γράφω αυτή την ιστορία για τους Dokken; Γιατί ο Don Dokken συνέστησε στον Alan Niven να πάει να δει μια συναυλία των Great White που τότε ακόμα λεγόντουσαν Dante Fox! Η εικόνα που αποκόμισε ο Niven ήταν πολύ κακή. «Ο μπασίστας φορούσε μαύρα ρούχα, ο κιθαρίστας λευκά και ο τραγουδιστής μισά λευκά και μισά μαύρα και κρατούσε ένα μαχαίρι. Κάτι μεταξύ Van Halen και Judas Priest στο χειρότερο τους». Ήταν αρνητικός να κάνει έστω μια κουβέντα μαζί τους κι ο Dokken ήταν αυτός που επέμενε να τους ξαναδεί. «Τελικά αποφάσισα να τους υπογράψω στην εταιρεία που ξεκινούσα, την Aegean . Πρώτους είχα υπογράψει τους Berlin (σ.σ.το 1986 είχαν ένα Νο1 στην Αμερική με το τραγούδι "Take My Breath Away" από το soundtrack Top Gun!) και οι Great White ήταν το δεύτερο συγκρότημα», λέει ο Niven. Το συγκρότημα του ζήτησε να τους μανατζάρει κι αρχικά ο Niven αρνήθηκε λέγοντας "πως είναι δυνατόν να μανατζάρει ένα συγκρότημα το οποίο έχει υπογράψει στη δική του δισκογραφική εταιρεία;” Για να συμφωνήσει τελικά και να μπουν στο studio για να ηχογραφήσουν τα 5 τραγούδια του EP, Out of the Night που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1982 σε ανεξάρτητη παραγωγή από την Aegean Rec.
 |
| Τα δύο διαφορετικά εξώφυλλα του Out of the Night |
Το επόμενο δισκογραφικό βήμα τους ήταν η κυκλοφορία του Recovery: Live! (1988) που κυκλοφόρησε σε διάφορες εκδόσεις με διαφορετικά τραγούδια! Βασικός κορμός του ήταν 5 διασκευές, εκ των οποίων τα 2 ήταν Led Zeppelin. Γενικά ο Jack Russell και οι Great White διασκεύαζαν τραγούδια των Zeppelin! H ευρωπαϊκή έκδοση του Recovery: Live! που κυκλοφόρησε και στη χώρα μας, μεταξύ άλλων περιέχει και τις διασκευές “Immigrant Song” και “’Rock’n’Roll’ των Led Zeppelin (σ.σ.ο Russell ακούγεται ίδιος ο Plant) αλλά και το “I don’t need no Doctor” που ήταν ένα από τα τραγούδια που έπαιζαν από τις πρώτες ημέρες τους. Οι ηχογραφήσεις των live τραγουδιών έγιναν το 1986 στο Marquee club. Ένα από τα τραγούδια που ακούγονται σε live ηχογράφηση είναι και το “I Don't Need No Doctor" ένα R&B standard, σύνθεση των Nick Ashford, Valerie Simpson και Jo Armstead. Το τραγούδι έχει μεγάλη δισκογραφική ιστορία αφού πρωτοηχογραφήθηκε το 1966 από τον Nick Ashford χωρίς γνωρίσει επιτυχία. Την ίδια χρονιά το ηχογράφησε και ο Ray Charles για να το ανακαλύψουν συγκροτήματα από άλλους χώρους μουσικής όπως οι ψυχεδελικοί The Chocolate Watchband in 1969 κι αργότερα οι Humble Pie(1971), οι New Riders of the Purple Sage ακόμα και οι W.A.S.P.Το κομμάτι το έκαναν στον κόσμο των rock fans γνωστό οι Humble Pie ενώ οι Great White το έπαιζαν στις πρώτες συναυλίες τους.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του Once Bitten το συγκρότημα ετοίμασε τον επόμενο δίσκο του με πολύ προσεκτικά βήματα. Έτσι τον Απρίλιο του 1989 το άλμπουμ ...Twice Shy (Νο 9 Αμερική) μπορεί να χαρακτηριστεί σαν άξιος διάδοχος του, κι ακόμα καλύτερο. Με την πετυχημένη διασκευή της σύνθεσης του Ian Hunter (των Mott the Hoople) Once Bitten, Twice Shy" να κατακλύζει το αμερικάνικο ραδιόφωνο (Νο 5 Αμερική, Νο97 Μ.Βρετανία), το συγκρότημα εκτόξευσε τις πωλήσεις του άλμπουμ του πάνω από τα 2.000.000 αντίτυπα με τραγούδια σαν τις μπαλάντες "The Angel Song"(No 30 Αμερική) με το συγκεκριμένο τραγούδι να μην «περνάει» καθόλου στη χώρα μας, αλλά και με το δακτρύβρεχτο "House of Broken Love" (Νο44 Αμερική, σίγουρα άξιζε καλύτερης τύχης). Τα καλά τραγούδια δεν τελειώνουν εδώ αλλά συνεχίζονται με τα “Mista Bone” και “Heart the Hunter” που πιστοποιούν ότι το …Twice Shy ήταν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του 80!
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ …TWICE SHY
Τα πόδια των 2 κοριτσιών που εμφανίζονται στο εξώφυλλο του άλμπουμ ανήκουν στις κυρίες Tracy Martinson (δεξιά όπως κυττάμε το εξώφυλλο) και στη γνωστή Bobbie Brown (αριστερά) η οποία είχε παντρευτεί τον τραγουδιστή των Warrant, Jani Lane. Η Brown εμφανίζεται και στο video του τραγουδιού "Once Bitten, Twice Shy", ενώ η Tracy Martinson ήταν στο εξώφυλλο του άλμπουμ Once Bitten.
Κι ενώ το συγκρότημα, απολάμβανε την επιτυχία του, η λαίλαπα του grunge έχει κάνει την εμφάνισή της. Η στροφή της αμερικάνικης νεολαίας είναι σαφής προς το νέο ήχο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο, τα «παλιά» συγκροτήματα δεν συνέχιζαν να γνωρίζουν επιτυχία. Το Φεβρουάριο του 1991 κυκλοφορεί το Hooked (Νο 18 Αμερική) που είναι το πέμπτο άλμπουμ των Great White που σαν άλμπουμ είναι καλό, αλλά δεν βγάζει το ζητούμενο hit single για το ραδιόφωνο. Παρ΄όλα αυτά, ξεπέρασε σε πωλήσεις το 500.000 αντίτυπα! Καλό παίξιμο, καλή ερμηνεία του Russell, καλό το single "Desert Moon", καλό και το “Call it Rock’n’Roll”, πιο καλό και πιο αβανταδόρικο το “Rockin’Kind” αλλά σε γενικές γραμμές ο δίσκος δεν πήγε καλά! Πάντως, οι fans τους βρήκαν τα bluesy στοιχεία των Led Zeppelin και το άκουσαν πολλές φορές. Αν είχε το hit single όλα θα ήταν διαφορικά. Η περιοδεία για την προώθηση του Hooked ήταν μεγάλη με σημαντικότερες στιγμές, την κοινή περιοδεία του που πραγματοποίησαν (ανοίγοντας) για τους Scorpions σε Ευρώπη και Ιαπωνία. Δύσκολη στιγμή, η εγχείρηση κήλης του Mark Kendall η οποία τον υποχρέωσε να επιστρέψει στην Αμερική και να αντικατασταθεί από τον Al Pitrelli! Πάντως οι Great White πρέπει να ήταν το μοναδικό αμερικάνικο συγκρότημα εκείνης της εποχής με τόσες επισκέψεις στην Ευρώπη και κυρίως στην Μ.Βρετανία. Στην αμερικάνικη περιοδεία τους έπαιξαν με τους Kiss.
ΤΑ ΔΥΟ ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΟΥ HOOKED
 |
| Είμαι σίγουρος ότι κυττόντας το δεξί εξώφυλλο με την γοργόνα έξω από το νερό...έχετε σκανδαλιστεί |
Η φωτογραφία του εξώφυλλου με το γυμνό κορίτσι «πιασμένο» σε ένα τεράστιο αγκίστρι, ανήκει στο φημισμένο φωτογράφο μόδας John Scarpati, αλλά οι υπεύθυνοι της εταιρείας τους φοβήθηκαν τυχόν αντιδράσεις και σχεδόν αμέσως μετά την πρώτη εκτύπωση του άλμπουμ, το άλλαξαν με μια άλλη φωτογραφία όπου το κορίτσι είναι κάτω από τη στάθμη του νερού και δεν φαίνεται!
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ
«Κάναμε ότι θέλαμε, είμαστε οι βασιλιάδες του Hollywood. H νύχτα στην Sunset Strip ήταν σαν ημέρα. Συναντούσε φίλους γνωστούς και έπινες όσες μπύρες ήθελες. Μια ημέρα ήμουν στο σκάφος μου κι έβλεπα στη μια πλευρά του σαλονιού τους πλατινένιους δίσκου και στην άλλη τους χρυσούς. Ξάπλωσα σε μια απλώστρα κι άρχισαν να πίνω μια Budweiser ακούγοντας ένα δίσκο των Cinderella. Ήταν υπέροχα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Jack Russell τις ημέρες της μεγάλης δόξας των Great White και νομίζω ότι δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για να καταλάβουμε πως περνούσε! Παράλληλα το συγκρότημα περιόδευσε με όλα τα καλά ονόματα της εποχής όπως Kiss, MSG ακόμα και τους Φιλανδούς Havana Black που μανατζάριζε ο Niven. “Ήταν ένα πρωινό που ετοιμαζόμουν με τον 4χρονο γιό μου να πάμε στην Disneyland στο Anaheim (λίγο έξω από το Λος Άντζελες) όταν χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου μου" λέει ο Niven. "Ήταν ο Audie (Desbrow, ο ντράμερ) ο οποίος μου τηλεφωνούσε από το Phoenix της Arizona και λίγο πολύ μου ζητούσε να πάω αμέσως εκεί, γιατί είχαν συλλάβει τον Jack Russell αφού προηγουμένως τους είχαν κατεβάσει και τους 2 από το αεροπλάνο! Το συγκρότημα ετοιμαζόταν να παίξει στο Anaheim κι αυτοί βρισκόντουσαν στο Phoenix! Η πρώτη αντίδραση του Alan Niven ήταν “τι στην οργή κάνετε στο Phoenix”; Η απάντηση ήταν απλή: Ήταν μεθυσμένοι και είχαν πάρει ναρκωτικές ουσίες. Ο Niven τηλεφώνησε σε ένα φίλο του που ζούσε στο Phoenix να πάει στο αεροδρόμιο και να τους παραλάβει. Λίγες ώρες μετά ο Niven προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Phoenix και πήγε στο σπίτι του φίλου του όπου βρήκε τον Russell δίπλα στην πισίνα σε κυττάζει ένα μεγάλο κάκτο και να του μιλάει!
Με τον Kendall να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον Russell, o Niven κρατάει τις επιφυλάξεις τους, χαρακτηρίζοντας τον σαν «Για εμένα ήταν μυστήριο. Πότε δεν τον κατάλαβα». Είχα γνωρίσει τους γονείς του, οι οποίοι ήταν πολύ καλοί και σοβαροί άνθρωποι”. Πέραν των προσωπικών σχέσεων, ο πολύπειρος Alan Niven ο οποίος συνδύασε το όνομά του κάνοντας παραγωγή στα άλμπουμ τους, περιγράφει ένα περιστατικό το οποίο συνέβη στα γραφεία της Capitol Records (σ.σ. το εντυπωσιακό κτήριο στο Λος Άντζελες με το όνομα της εταιρείας στην κορυφή του), μετά την κυκλοφορία του Hooked το 1991 και είναι ενδεικτικό για τον άνεμο αλλαγής που είχε ήδη φυσήξει και σαρώσει.
Νέος A&R της εταιρείας διορίζεται ο Simon Potts και ο Niven θεώρησε καλό να κάνει μαζί του ένα γεύμα εργασίας για να γνωριστούν. Εξ άλλου, οι Great White ήταν ένα συγκρότημα με εκατομμύρια πωλήσεις, που γέμιζε τους χώρους συναυλιών και είχε καλούς μουσικούς. Το πρώτο δυσάρεστο ήταν η 45λεπτη καθυστέρηση του Potts, αλλά αυτά συμβαίνουν. Όμως με κανένα τρόπο δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την ερώτησή του «Μου εξηγείς κάτι. Πως αυτοί οι Great White κάνουν επιτυχία;” Όταν ο A&R της εταιρείας σου σού κάνει τέτοια ερώτηση καταλαβαίνεις ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Ο Niven ζήτησε συνάντησε από το νέο Πρόεδρο της Capitol, Hale Milgrim, ο οποίος είχε γράψει μεγάλη ιστορία στη Νέα Υόρκη και στην Elektra Records που δούλευε, φτιάχνοντας τις καριέρες ονομάτων όπως Metallica, 10,000 Maniacs, Tracy Chapman και Anita Baker. Από την Electra και τη Νέα Υόρκη, πήρε μετεγγραφή και πήγε Πρόεδρος της Capitol Records στο Λος Άντζελες και οι συνάδελφοί του τον χαρακτήριζαν σαν “music junkie”. Το moto του ήταν "η προτεραιότητά μου είναι να αναδείξω καινούργια ονόματα και να βοηθήσω τους καταξιωμένους».
Η συνάντηση Niven και Milgrim έγινε στα γραφεία της Capitol με θέμα το μέλλον των Great White σ΄ένα χώρο συνεδριάσεων όπου επάνω στο τραπέζι υπήρχε ένα μεγάλο πιάτο με sandwiches. “Μού φάνηκε πολύ προετοιμασμένο όλο αυτό, καλύτερο να μην υπήρχε τίποτε. Εξ άλλου δεν πήγαινα για να φάω» λέει ο Niven στο περιοδικό Classic Rock το 2013 (τεύχος 186)
Λες και το μαγικό ραβδάκι κάποιου αόρατου μάγου, κεντρίζει όλα τα συγκροτήματα του hair/sleaze metal εκείνης της τετραετίας (σ.σ.σ επιμένω ότι οι Great White δεν ανήκουν στο συγκεκριμένο είδος) και χάνουν τη συνθετική τους ικανότητα, έτσι και οι Great White που άδικα ταξινομούνται συγκαταλέγονται σε αυτή την κατηγορία, μπορεί να κυκλοφορούν καλά, άλμπουμ, να έχουν σαφώς βελτιωθεί σαν μουσικοί αλλά έχουν χάσει εκείνη τη μαγική ικανότητα να γράφουν hits. Και δυστυχώς είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή η ικανότητα είναι που σε κάνει να γεμίζεις στάδια και να πωλάς εκατομμύρια δίσκους. Το 1992, βρίσκει το grunge να σαρώνει, βάζοντας στο περιθώριο τα συγκροτήματα της δεκαετίας του 1980 και έτσι το καινούργιο άλμπουμ τους, Psycho City δεν μπαίνει ούτε στα πρώτα 100 άλμπουμ του Billboard(!) σταματώντας στο No 107 . Το περίεργο είναι ότι το Psycho City σήμερα ακούγεται ….καλύτερο και πιο ώριμο από τότε!!! Α, και μια σημαντική αλλαγή στο εξώφυλλο, που άφησε πίσω του τα ωραία κορίτσια (σ.σ. κρίμα). Το "Old Rose Motel" είναι ένα τραγούδι που σου μένει στο μυαλό, και σήμερα τα μέλη του συγκροτήματος το θεωρεί σαν το καλύτερο της καριέρας του! Όμως ήταν πολύ δύσκολο να αποδεχτούν ότι από τα 2.500.000 αντίτυπα, είχαν πέσει στα 750.000 και ακόμα λιγότερο. Όμως δεν μπορούμε να μην αγνοήσουμε αν πράγμα: Το συγκρότημα ποτέ δεν άφησε τον ήχο του ή αν θέτε δεν επιχείρησε να με στοιχεία grunge για να αρέσει στο αντίστοιχο ο ακροατήριο. Πράγμα που έκαναν οι Slaughter, οι Motley Crue, οι Warrant αλλά και άλλοι με παταγώδη αποτυχία. Έμειναν πιστοί στον κλασικό hard rock τους, όπως τον έμαθαν από τους Led Zeppelin και τους Aerosmith κι όπως τον έπαιξαν οι ίδιοι!
Μετά την εμπορική (αλλά όχι ποιοτική) αποτυχία του Psycho City, η EMI κυκλοφόρησε τη συλλογή The Best of Great White: 1986–1992 (1993) που ήταν η πρώτη συλλογή που κυκλοφορούσε το συγκρότημα και αθόρυβα ξεπέρασε τις 500.000 αντίτυπα! Η κυκλοφορία του συνδυάστηκε με 7μηνη περιοδεία, χωρίς την παραμικρή διακοπή, αλλά η EMI δεν τους ανανέωσε το συμβόλαιο και υπέγραψαν στη νεοσύστατη Zoo Records, η οποία είχε υπογράψει τους άγνωστους Tool! Το συγκρότημα προσπαθώντας να αναβιώσει την επιτυχία που είχε τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 80 αλλά και τον ήχο του, ηχογραφεί Sail Away (1994 Νο 168 Αμερική)σε παραγωγή των Alan Niven και του κιθαρίστα Michael Lardie. Σύμφωνα με τον Russell το άλμπουμ ήταν πιο Light σε σχέση με τα άλλα τους συγκροτήματος, αλλά πολλά είχαν αλλάξει όχι μόνο στη δισκογραφία αλλά και στα γούστα του κόσμου. Πάντως να παίζουν σχεδόν ακουστικά, αδίκησαν τόσο τα τραγούδια όσο και τον εαυτό τους. Το τραγούδι “A Short Overture” παίχτηκε από τους rock ραδιοσταθμούς της Αμερικής, αλλά δεν είχε τύχη. Καλό άλμπουμ για τους fans τους, οι οποίοι προσπάθησαν να φανταστούν στο μυαλό τους τραγούδια σαν τα " Cryin" και "Mama don't stop"με την ..κλασική Great White ενορχήστρωση! Σε γενικές γραμμές το Sail Away σηματοδότησε μια περίεργη σειρά αλλαγών που δεν συνηθίζονται στο πρώτο άλμπουμ σε δισκογραφική εταιρεία (εν προκειμένω τη Zoo) όταν μάλιστα η μουσική έχει αλλάξει. Παράδειγμα το εξώφυλλο, που παρουσιάζει ένα σκοτεινό πίνακα του Theodore Gericault με τίτλο The Raft of the Medusa που έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με την αισθητική των εξωφύλλων που είχαν συνηθίσει τους fans τους.Η αλλαγή είχε ήδη έλθει και είχε συνεπάρει τα πάντα. Ξαφνικά οι Great White έγιναν αντιπρόσωποι μιας μουσικής που είχε τελειώσει! Οι εντάσεις μπήκαν στη ζωή τους, και τώρα δεν έφταιγαν τα ναρκωτικά. Έφτασαν σε σημείο να τσακώνονται για το τι δήλωσαν στις συνεντεύξεις τους. Κατήφορος. Ακολουθούν άλλα δύο άλμπουμ, τα Let it Rock (1996) και Can't Get There from Here (1999) στο κλασικό ύφος τους, αλλά χωρίς πια τον Alan Niven, με τον οποίο χώρισαν οι δρόμοι. Εκείνη τη χρονιά περιοδεύουν μαζί με Ratt, LA Guns, και Poison σε μια άκρως νοσταλγική περιοδεία που μαζεύει κόσμο, αλλά μετά το πέρας της οι Mark Kendall, Audie Desbrow κι ο μπασίστας Sean McNabb (σ.σ. για τον τελευταίο οι λόγοι ήταν οικονομικοί) αποχωρούν. Εκείνη την εποχή διάλεξε ο Russell να κυκλοφορήσει το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Shelter Me, ενώ το 2001 ανακοινώνει την οριστική αποχώρησή του, με το συγκρότημα να δίνει την αποχαιρετιστήρια συναυλία του στις 31 Δεκεμβρίου 2001 στο Galaxy Theatre της Καλιφόρνια, με τους Kendall και McNabb να επανασυνδέονται για την περίσταση .Εκείνη η συναυλία κυκλοφόρησε σε CD με τίτλο Thank You...Goodnight! και περιείχε και 2 καινούργια τραγούδια.
Το 2001 είναι πολύ σημαντική χρονιά για το συγκρότημα, αφού αποχωρεί ο Jack Russell και γιατί οι μετγαξύ τους εντάσεις ήταν πολύ έντονες και γιατί τα ναρκωτικά και το αλκοόλ τον είχαν βγάλει από το δρόμο του. Από το 2002 και μετά, ο Jack Russell ακολουθεί προσωπική καριέρα και όλα έδειχναν ότι αυτό το σχήμα θα ήταν η φυσική συνέχεια των Great White. Την άποψη αυτή την ενίσχυσε και η συμμετοχή του κιθαρίστα Mark Kendall, τον πρώτο καιρό τουλάχιστον. Τότε εμφανιζόντουσαν με το όνομα "Jack Russell's Great White" όπου στις αφίσες έγραφαν ότι παίζουν τα κλασικά κομμάτια του συγκροτήματος. Τον πρώτο χρόνο, έκλεισαν όλες τις ημερομηνίες και είχαν επιτυχία. Τα πράγματα πήραν αρνητική τροπή στις 20 Φεβρουαρίου 2003 όταν εμφανίστηκαν στο The Station club στο Rhode Island της Νέας Υόρκης, και από τραγικούς υπολογισμούς τόσο των διοργανωτών όσο και των δύο ιδιοκτητών, οι οποίοι χρησιμοποίησαν πυροτεχνήματα σε κλειστό χώρο, 100 άνθρωποι καήκαν ζωντανοί, συμπεριλαμβανομένου του κιθαρίστα Ty Longley.Διαβάστε εδώ την ιστορία όπως παρουσιάστηκε στο Rock Incident 118. Όμως η είδηση η οποία μεταδόθηκε ήταν ότι οι Great White έπαιζαν κι όχι οι "Jack Russell's Great White" όπως ήταν το σωστό, δημιουργώντας την απαραίτητη σύγχυση από λάθος των δημοσιογράφων.
Το καλοκαίρι του 2003, οι Great White με τους Jack Russell και Mark Kendall στη σύνθεσή τους βγήκαν περιοδεία προσφέροντας όλα τα έσοδα στα θύματα της καταστροφής. Ο Russell ξανά αποχώρησε το 2005 λόγο προβλημάτων με τα ναρκωτικά και επέστρεψε το 2007 για να ηχογραφήσουν το Back to the Rhythm(2007) που ήταν το δέκατο άλμπουμ της καριέρας τους. Οι Mark Kendall και Jack Russell, που είναι οι δύο κινητήριες δυνάμεις του συγκροτήματος, έγραψαν τα περισσότερα τραγούδια του όπως και του επόμενου άλμπουμ τους που ήταν το Rising (2009).
ΑΠΌ ΤΟ 2010 ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Την ιστορία τους την έγραψαν με τον καλύτερο τρόπο έως και το 1992. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα μετέπειτα άλμπουμ τους δεν ήταν καλά. Ακόμα και τα Back to the Rhythm και Rising είναι άλμπουμ που δύσκολα βγαίνουν από συγκροτήματα με 35 χρόνια καριέρας. Από εδώ και πέρα ακολουθεί μια πτωτική πορεία, ξεκινώντας το 2010 όπου ο τραγουδιστής των Warrant, Jani Lane αντικαθιστά τον Jack Russell που είχε μπει στο νοσοκομείο με γαστρεντερίτιδα. Μόλις τελειώνει η περιοδεία, ο Russell αποχωρεί οριστικά και το συγκρότημα τον αντικαθιστά με Terry Ilous των XYZ. Την ίδια χρονιά, το συγκρότημα εμφανίζεται στο Stockholm Rock Out Festival, αυτή τη φορά με τραγουδιστή τον Paul Shortino (Rough Cutt, Quiet Riot, King Kobra) που όμως απλά είχε αντικαταστήσει τον Llous που αντιμετώπιζε ένα προσωπικό πρόβλημα.
ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Το Δεκέμβριο του 2011 και αφού έχει ξεπεράσει τα προβλήματά του ο Jack Russell, προσπαθεί να αποκτήσει νόμιμα τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος Great White, σχηματίζοντας μια νέα μορφή του συγκροτήματος χωρίς τους άλλους μουσικούς που ήδη απάρτιζαν το συγκρότημα. Αναμενόμενο ήταν να αντιδράσουν λέγοντας ότι δεν έχει τέτοιο δικαίωμα αφού έχει αποχωρήσει από το συγκρότημα, χωρίς να υπάρχουν και αυτοί στη σύνθεση. Παράλληλα του έκαναν ασφαλιστικά μέτρα για τη χρήση του ονόματος στις συναυλίες που είχε αναγγείλει Τελικά το Σεπτέμβριο του 2013, οι δύο πλευρές τα βρήκαν και το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ο Jack Russell μπορεί να εμφανίζεται με το όνομα "Jack Russell's Great White" και οι Kendall, Lardie και Desbrow με το όνομα Great White. Με τραγουδιστή τον Terry Ilous ηχογράφησαν το Elation καθώς και το live Great White: 30 years – Live On the Sunset Strip). Από εδώ και ακολουθεί μια σειρά αδιάφορων αλλαγών όπως η απομάκρυνσή του Llous και η ν αντικατάστασή του από τον Mitch Malloy. Οι Jack Russell's Great White κυκλοφόρησαν το άλμπουμ He Saw It Comin' (2017) και σύμφωνα με πολύ πρόσφατη συνέντευξη του Russell σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν ένα cd tribute στους Led Zeppelin!
Πάντως οι δύο πρώην τραγουδιστές, Jack Russell και Terry Ilous, έχουν καλές σχέσεις αφού ανακοίνωσαν μια εμφάνιση σε ακουστικό σετ με τραγούδια ολόκληρης της περιόδου των Great White αλλά και των XYZ!
ΤΑ LIVE, ENA TRIBUTE ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ
Επτά live άλμπουμ διαθέτουν οι Great White με σημαντικότερα τα Recovery: Live! (1988) που παρουσιάστηκε στην αρχή σχεδόν του άρθρου, το Stage (1995) που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα, Live in London (1990), το Thank You...Goodnight! (2002) που ήταν η αποχαιρετιστήρια εμφάνισή τους, το Extended Versions (2004), το Once Bitten, Twice Live( 2006) και πιο πρόσφατο το 30 Years - Live from the Sunset Strip (2013) με τον Terry Llous.
Το 1998 βασιζόμενοι στη μεγάλη αγάπη τους για τους Led Zeppelin αλλά και στην ικανότητα της φωνής του Jack Russell να ακούγεται τόσο κοντά με αυτή του Robert Plant, κυκλοφόρησαν το Great Zeppelin: A Tribute to Led Zeppelin με 14 τραγούδια του μεγάλου αγγλικού συγκροτήματος, όλα ηχογραφημένα στο Galaxy Theater της Santa Ana στην Καλιφόρνια το Δεκέμβριο του 1996. Η έκδοση βινυλίου λόγω περιορισμένου χρόνου περιείχε 4 τραγούδια λιγότερα
Το 2002 κυκλοφόρησαν το καλό άλμπουμ Recover με 12 διασκευές. Η επιλογή των τραγουδιών έγινε βάση της επιθυμίας κάθε μέλους κι εδώ τραγουδιστής του συγκροτήματος είναι ο Jack Russell. To άλμπουμ ηχογραφήθηκε live στο studio το Νοέμβριο του 1989, αρχικά σαν demo για να καταλήξει σε μορφή άλμπουμ. Κάποια από τα τραγούδια του έχουν παρουσιαστεί σε άλλα άλμπουμ τους όπως το "Bitches and Other Women" (στο ...Twice Shy) το "Down at the Doctors" (στο Hooked γιαπωνέζικη έκδοση) και το "Ain't No Way to Treat a Lady" (στο Let It Rock). Το Recover περιέχει ακόμα διασκευές σε τραγούδια των Cult, Bad Company, Robin Trower, Free, AC/DC κ.α. και έχει κυκλοφορήσει και με διαφορετικούς τίτλους όπως The Final Cuts και Revisiting Familiar Waters.
TRIVIA
- To Out of the Night επανακυκλοφόρησε σε βινύλιο από την Enigma Records το 1987 με τίτλο On your Knees και διαφορετικό εξώφυλλο.
- Το Shot in the Dark ήταν το πρώτο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε στη χώρα μας σε ελληνική εκτύπωση.
- Η βρετανική έκδοση του Once Bitten… έχει διαφορετικό track list αφού οι υπεύθυνοι αντικατέστησαν ολόκληρη τη β’ πλευρά με τραγούδια από το …προηγούμενο άλμπουμ Shot in the Dark!
- Το "Once Bitten, Twice Shy" κυκλοφόρησε σε single το 1975 από το συνθέτη του Ian Hunter, φθάνοντας στο Νο14 του βρετανικού chart και υπάρχει στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Ian Hunter,
- Το 2008 ο μπασίστας Sean McNabb αποχώρησε για να ασχοληθεί με την υποκριτική. Σήμερα είναι μέλος τωνDokken.
26/6/20
Δημοσίευση σχολίου