ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ OZZY

Είναι γνωστή η άποψή μου, τόσο μέσω των ραδιοφωνικών εκπομπών μου παλαιότερα, όσο και μέσω των κειμένων μου στον Rockmachine.gr, ότι είμαι κατά των κυκλοφοριών καινούργιων δίσκων από τους ονομαζόμενους παλιούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Η τεράστια καριέρα τους έχει σφραγιστεί να εκείνα τα αξεπέραστα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν τις δεκαετίες του 70 και 80 και σχεδόν όλες οι μετέπειτα κυκλοφορίες τους ήταν κατώτερες του αναμενομένου και της αξίας τους. Την άποψη αυτή, δυστυχώς την επιβεβαίωσαν οι ίδιοι με τις κυκλοφορίες τους. Τον ίδιο δρόμο των μέτριων έως αδιάφορων κυκλοφοριών, έχει πάρει και ο Ozzy Osbourne από την κυκλοφορία του άλμπουμ Down to Earth (2001) και μετά όπου σε κάθε άλμπουμ του έχει ένα καλό κομμάτι. Και τίποτε άλλο. Τα ακούς και τα ξανακούς και δε σου μένει τίποτε. Ο ίδιος το έχει καταλάβει και ψάχνει να ανανεωθεί μέσω των συνεργατών του. Από το άλμπουμ Black Rain και μετά άρχισε να συνεργάζεται με τον παραγωγό Kevin Churko, που συνθέτει και τραγούδια που όμως δεν αποδίδουν τίποτε. Φανερά προβληματισμένος, αφήνει να περάσει μια ολόκληρη δεκαετία(!) από την κυκλοφορία του Scream (2010) και να επανέλθει με το καινούργιο άλμπουμ του, που σίγουρα είναι καλύτερο και των 3 τελευταίων μαζί! Αυτή τη φορά, συνεργάζεται με ένα νεαρό που τον είχαμε μάθει από τη συνεργασία του με τους California Breed των Glenn Hughes και Jason Bonham και το μοναδικό τους άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους (2014)τους είχε περάσει απαρατήρητο. Το όνομα του 30χρονου κιθαρίστα είναι Andrew Wotman ή Andrew Watt όπως είναι το καλλιτεχνικό του όνομα και εκτός από κιθάρα στο καινούργιο άλμπουμ του Ozzy, Ordinary Man, συμμετέχει συνθετικά σε όλα τα τραγούδια και έχει κάνει την παραγωγή! Ο Ozzy όμως δεν σταμάτησε εκεί. Κάλεσε δίπλα του βαριά ονόματα να παίξουν μαζί του, όπως τους Duff McKagan και τον Chad Smith που είναι η βασική rhythm section αλλά και τους Tom Morello και Slash καλεσμένους σε ορισμένα κομμάτια. Ήταν φανερό ότι είχε καταλάβει ότι το υλικό που είχε στα χέρια του ήταν πολύ καλύτερο από αυτό των προηγούμενων δίσκων του. Και ο πρώην στενός συνεργάτης του Kevin Chucko απουσιάζει.   
Από το πρώτο teaser που δημοσιοποίησε, ένα μικρό απόσπασμα από το τραγούδι "Straight to Hell", κατάλαβα ότι κάτι είχε αλλάξει. Αυτό με την ιστορική πλέον ατάκα του «Allright now” στην αρχή, μού ακούστηκε πολύ ευχάριστα. Κι όταν άκουσα ολόκληρο το τραγούδι, έμεινα ικανοποιημένος. Ήταν ένας πολύ καλός  Ozzy. Αρκεί να μην έμενε σε αυτό! Και δεν έμεινε. Το βιογραφικό “Ordinary Man” με το video να ξεκινάει από το πατρικό του σπίτι στο Birmingham και διαπερνά ολόκληρη την καριέρα του από την καριέρα του στους Black Sabbath, στην προσωπική του, στην άνοδό της στην παρακμή της με τους δαίμονές του να τον περιτριγυρίζουν. Και ο ίδιος νοσταλγικά, θλιμμένα να παρακολουθεί το video καθισμένος στη ιδιωτική του κινηματογραφική αίθουσα. Και αυτοί οι στίχοι  να έχουν τόσο απλές λέξεις αλλά γεμάτες νόημα. Ευπρόσδεκτη η συμμετοχή του Elton John αλλά δεν νομίζω να προσθέτει κάτι. Και να φανταστείτε ότι στην αρχή το είχα βρει πολύ αδύναμο αυτό το τραγούδι.

Το τρίτο και πολύ καλό τραγούδι είναι το "Under the Graveyard" που σαν τίτλος κινείται πολύ κοντά στη φιλοσοφία του, όμως οι στίχοι του είναι κι αυτοί βιογραφικοί , με διαφορετική προσέγγιση από αυτή του “Ordinary Man”. Το “"Under the Graveyard" εκτός από καλό κομμάτι, έχει ένα πολύ δυνατό video, μάλλον ταινία μικρού μήκους σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο η και σεναριογράφο Jonas Akerlund (που είχε δουλέψει με τον Osbourne για τα κλιπ “Let Me Hear You Scream” και “Gets Me Though”). Το video γυρίστηκε στο Los Αngeles και πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Jack Kilmer (Ozzy Osbourne) και Jessica Barden (Sharon Osbourne) και χρονικά μάς πηγαίνει στα τέλη του ’70, στην αρχή της προσωπικής καριέρας του και δείχνει πως η μεγάλη βοήθεια της Sharon τον έβγαλε από την σκοτεινή ζωή του και άλλαξε τα πάντα. Στην ουσία το video “Under the Graveyard” είναι μια ταινία μικρού μήκους που αφηγείται τη ζωή του εκείνη την εποχή.  Όμως εμένα δεν μου άρεσε το καινούργιο του άλμπουμ για τα…video αλλά τον ήχο και την ατμόσφαιρα των παλαιών του καλών δουλειών του. Ακόμα και τα “All my life”, “Goodbye” και “It’s A Raid” που είναι απλά album tracks(fillers), ακούγονται ευχάριστα. Το "Take What You Want" που κλείνει το άλμπουμ με τη συνεργασία των rappers Post Malone και Travis Scott δεν μπόρεσα να το ακούσω πάνω από μια φορά και δεν θα το κρίνω. Τι είπατε; Άλμπουμ καλλιτέχνη που ξεκίνησε την καριέρα του το 1969 και έχει 3 πολύ καλά τραγούδια; Σπάνιο!
1/4/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος