Το χθες είχε φύγει ανεπιστρεπτί. Η φωνή των Journey, ο σπουδαίος Steve Perry είχε εξαφανιστεί από τα μουσικά δρώμενα παρατώντας μάλιστα τους υπόλοιπους στην αρχή της περιοδείας του "Trial by fire". Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ενενήντα, όπου ο κιθαρίστας και ηγετική φυσιογνωμία του συγκροτήματος, Neal Schon, συναποφασίζει μαζί με τον πληκτρά-συνθέτη Jonathan Cain και τον χρόνια συνοδοιπόρο μπασίστα Ross Valory να ξαναβάλουν σε λειτουργία πτήσης τον "σκαραβαίο". Δύο θέσεις όμως είναι κενές, αυτή του ντράμερ και αυτή τραγουδιστή-frontman. Για την πρώτη, ένας πιστός, υπερταλαντούχος συνεργάτης του Neal Schon από τις μέρες των Bad English και των Hardline, ο φοβερός Deen Castronovo με τις εξωπραγματικές του ικανότητες στα δέρματα ΑΛΛΑ και στην φωνητική ερμηνεία των πολύ δύσκολων τραγουδιών των Journey θα είναι η πρώτη επιλογή (μεγάλο διαμάντι ο Deen!!!!). Ερώτηση.....
Υπάρχει άνθρωπος- τραγουδιστής στο γνωστό και άγνωστο πλανητικό σύστημα που να μπορεί να αντικαταστήσει τον μέγιστο Steve Perry σε φωνή, ερμηνεία, σκηνική παρουσία, συναίσθημα; Την απάντηση την γνώριζαν και την γνωρίζουν πολύ καλά τόσο ο Neal Schon όσο και οι υπόλοιποι!
Είναι μία από τις ημέρες που η τότε γυναίκα του Neal Schon θα πέσει πάνω σε μία κασέτα που άκουγε τις "ένδοξες μέρες" της μουσικής και ο τραγουδιστής είναι πολύ κοντά σε αυτό που ψάχνουν ο άντρας της και οι άλλοι για να συνεχίσουν το Ταξίδι. Η κασέτα των Tall Stories θα περάσει στα χέρια του Neal Schon που θα πειστεί πως τελικά βρήκε τον άνθρωπό του! Το San Francisco θα υποδεχτεί τον Steve Augeri και οι Journey τον νέο τους frontman! Ίδιο μικρό όνομα, Steve, με τον Ημίθεο, γοητευτική σκηνική παρουσία και αξιόλογες φωνητικές ικανότητες που φλερτάρουν με το Πρωτότυπο (Steve Perry) θα ολοκληρώσουν το παζλ και θα θέσουν τις μηχανές των Journey πάλι σε ισχύ. Πρώτο δείγμα της νέας μπάντα έρχεται από την συμμετοχή στο soundtrack της ταινίας Armageddon ('98) με την κομματάρα Remember me! Σχεδόν όλα τα στοιχεία της μπάντας που λατρεύτηκε στο παρελθόν είναι εκεί! Το crush test θα θεωρηθεί πετυχημένο και έτσι το 2001 η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά με τον τίτλο "Arrival" θα επαναφέρεις ένα "Απομεινάρι του Παρελθόντος" (τίτλος τιμής!!!) στη νέα χιλιετία. Ο δίσκος κυκλοφόρησε πρώτα στην Ιαπωνία προς τα τέλη του 2000 και αργότερα στην Αμερική, όταν πλέον είχε μπει το 2001. Η Ιαπωνέζικη έκδοση περιέχει το τραγούδι ‘I'm not that Way” το οποίο στην Αμερικάνικη κυκλοφορία έχει αντικατασταθεί από τα “World gone wild” και “Nothin' comes Close”. Για την ιστορία, να αναφέρουμε πως το άλμπουμ έγινε χρυσό και ήταν η τελευταία δουλειά του μεγάλου συγκροτήματος που θα κυκλοφορούσε από την Columbia Records. Η έκπληξη στον δίσκο είναι η συνθετική συμμετοχή του Jack Blades (Night Ranger) ο οποίος ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον ποιοτικό πήχη.
 |
| Promo φωτό με τον Steve Augeri στρη μέση |
Την εποχή που κυκλοφόρησε ο δίσκος με συνάντησε στην περίοδο όπου βρισκόμουν στην αυγή της "οδηγικής μου καριέρας", εκμεταλευόμενος την ανοχή του πατέρα μου, οδηγώντας το αυτοκίνητό του κατά μήκος της παραλιακής, φτάνοντας μέχρι το Σούνιο και πίσω πάλι. Η καθιερωμένη στάση στα Metropolis της Γλυφάδας με είχε οδηγήσει στην αγορά του νέου δίσκου (cd) της αγαπημένης μου μπάντας όπου όπως φαντάζεστε "έλιωσε" στο cd player του αυτοκινήτου με την ένταση στο τέρμα και το γκάζι στο πάτωμα! Η αίσθηση φρεσκάδας και έμπνευσης που εισέπραξα από την ακρόασή του τότε παρέμεινε αναλλοίωτη όσες φορές (πιστέψτε με, είναι πάρα πολλές οι φορές!) και αν τον άκουσα μέσα σε αυτά τα σχεδόν είκοσι χρόνια! Τα τραγούδια όλα εκπληκτικά, μισά uptempo και μισά slow αλλά πάντα A.O.R.!!!! Ο Neal Schon και πάλι σε μεγάλη φόρμα με την κιθάρα να μιλάει στα χέρια του ενώ φυσικά και οι υπόλοιποι λάμπουν με το υψηλό μουσικό επίπεδό τους. Σίγουρα η απουσία του μέγιστου Steve Perry είναι αισθητή αλλά δεν θα ήθελα να αδικήσω τον Steve Augeri ο οποίος τραγουδάει με ψυχή και συναίσθημα και για εκείνη την χρονική στιγμή της ιστορίας των Journey ήταν ο Κατάλληλος Άνθρωπος.
Higher place, All the way, Signs of life, All the things, Loved by you, Livin' to do, World gone wild, I got a reason, With your love, Lifetime of dreams, Live and breathe, Nothin' comes close, To be alive again, Kiss me softly, We will meet again.... τραγούδια μοναδικά, με συναίσθημα, θετική στάση και μουσικότητα άλφα επιπέδου! Προσωπικά μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω κάποιο αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό....
Το Arrival των Journey είναι αυτό που θα λέγαμε πως το παρελθόν επιστρέφει για να "στοιχειώσει" το παρόν. Φυσικά, με τέτοια έργα ποτέ άλλοτε το παρόν και το μέλλον δεν θα φάνταζε πιο ρόδινο! Όλοι εμείς οι μουσικόφιλοι το γνωρίζουμε χρόνια τώρα άλλωστε..... Το μέλλον βρίσκεται στο παρελθόν!
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
15/4/20
Μετα το trial by fire δεν με ενθουσιασε καποια δουλεια τους , σαφως ομως ειναι και σε ποια στιγμη της ζωης του ο καθενας πετυχαινει κατι .Καμια φορα ειναι και η ευκαιρια που δινεις σε ενα cd να το ακουσεις καποιες φορες μεχρι να αρχισεις να το 'χωνευεις' και να το αναζητησεις παλι .
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι συγκεκριμενοι δεν θελουν πολλα λογια ειναι ενα τα 5 μεγαλα ονοματα του ειδους . Τα 'ωραια παιξιματα ' ,καλη παραγωγη κτλ για τους συγκεκριμενους πρεπει να ειναι σημειο εκκινησης οχι
κολακεια . Tι να πουμε ,οτι ειναι ωραια η κιθαρα του Schon ?
Σχετικα με τους τραγουδιστες τους , ολοι παναξιοι , δεν συμφωνω με την 'Θεοποιηση ' του Perry ,προσωπικα η φωνη του η πολυ 'δαντελενια ' με κουραζει ( σαφως και εχει φωναρα ) και θεωρω λάθος που εψαχναν καποιον με copy paste χροια .
Τα κομματια κανουν τους τραγουδιστες και οχι το αντιστροφο .Μετριο κομματι δεν θα γινει ποτε καλο επειδη το ειπε μια φωναρα . Οποιοσδηποτε καλος τραγουδιστης ελεγε π.χ το seperate ways , κομματαρα και την ιδια επιτυχια θα ειχε παλι . Δεν νομιζω καποια προσωπικη δουλεια του Perry να εμεινε διαχρονικη και να εχει καποιο κομματι αναφορας , παντα σε σχεση με το εκτοπισμα του και την καλλιτεχνικη του αξια .
Ενδεικτικο της απηχησης που ειχαν στην Ελλαδα θα αναφερω οτι το trial by fire οταν εμαθα οτι βγηκε (καπου μεσα 90) , το αναζητησα σε κεντρικο δισκοπωλειο και εκτος οτι ενιωσα οτι ζηταω κατι πολυ εξεζητημενο και σπανιο πληροφορηθηκα οτι εφεραν 2 αντιτυπα και τελος . Εποχες που ακομα τα cd ειχαν πωλησεις ...Τα επομενα χρονια αλλαξαν πολλα , μπηκε και το internet οποτε καποια πραγματα βρηκαν μερος της πραγματικης διαστασης τους και τους εμαθαν νεοτερες γενιες και εδω .
για μενα χαλια αλμπουμ.. πεταμενα λεφτα οταν το ειχα αγορασει σε CD. Απογοητευση οταν εχεις για προηγουμενα αλμπουμ ενα θεεικο Raised on Radio και ενα συμπαθητικο Trial by fire. Λαθος αλμπουμ επαιζες στο αυτοκινητο Σπυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή