Δεν υπάρχει άνθρωπος, όποια μουσική κι αν ακούει, που να μην του αρέσει ο John Weldon "J. J." Cale. Άνθρωποι που ακούνε jazz, κλασική, όπερα, heavy metal, disco αλλά και οτιδήποτε άλλο, σίγουρα έχουν ακούσει ένα τραγούδι του. Ο John Weldon "J. J." Cale ή καλύτερα, J.J. Cale όπως τον ξέρουμε, γεννήθηκε το 1938 στο Oklahoma City και μεγάλωσε στην Tulsa όπου και τελείωσε το σχολείο. Παράλληλα με την κιθάρα, έμαθε ηχοληψία, όπου έφτιαξε το δικό του studio ηχογράφησης. Κατάλαβε ότι η μουσική του ταίριαζε και το 1964 πηγαίνει στο Los Angeles, όπου ασχολείται τόσο με την ηχοληψία, όσο και με τη μουσική αφού το βράδυ έπαιζε σε διάφορα clubs της πόλης. Η μετακίνησή του στο Λος Άντζελες έμελλε να καθορίσει το μέλλον του, αφού ο συνιδιοκτήτης του περίφημου club, Whisky a Go Go, Elmer Valentine του έδωσε μια βραδιά την εβδομάδα να παίζει τη μουσική και τα τραγούδια του κι ήταν αυτός που του άλλαξε το όνομα σε J. J. Cale. Κι αυτό έγινε για να μην τον μπερδεύουν οι θαμώνες με το μεγάλο αστέρι του club, Johnny Rivers. Έχοντας αποκτήσει «αέρα» παίζοντας βράδυ, αποφασίζει να στείλει ένα demo single στη δισκογραφική εταιρεία Liberty Records με το τραγούδι του "After Midnight" που το είχε δουλέψει στο studio του Leon Russell στο Los Angeles όπου δούλευε σαν μηχανικός. Τότε τα demos δεν ήταν σε μορφή κασέτας ή ταινίας, αλλά σε δίσκους βινυλίου 45στροφών! Η ανταπόκριση που συνάντησε ήταν μικρή και βλέποντας ότι τα χρήματα που κερδίζει από τη μουσική είναι λίγα, επιστρέφει στην Tulsa, όπου αρχίζει να παίζει μουσική με τον Don White.
Έχει ξεχάσει τα βράδια στο Whisky a Go Go κι οποιαδήποτε όνειρα για καριέρα, ώσπου μια ωραία πρωϊαα, ο μετέπειτα στενός συνεργάτης και παραγωγός του Audie Ashworth, τον ενημερώνει ότι ο Eric Clapton έχει διασκευάσει το τραγούδι του “After Midnight” για το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ (1970)! Ο J.J. Cale δεν τον πιστεύει ώσπου λαμβάνει την πρώτη επιταγή με τα δικαιώματά του! Επί τέλους, κάποιος είχε ακούσει εκείνο το demo και είχε ανταποκριθεί! Αμέσως ο Ashworth κλείνει μια συνάντηση με τον συνιδιοκτήτη της Shelter Records και εξαίρετο μουσικό Leon Russell και το 1972 ο άγνωστος J.J. Cale κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο Naturally (No 51 Αμερική) που το κόστος των ηχογραφήσεων δεν ξεπέρασε τα 4.000$. Και ξαφνικά το αμερικάνικο ραδιόφωνο, που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των καλλιτεχνών, ανακαλύπτει ένα ράθυμο cool country rock ήχο. Ένα χαμηλόφωνο τραγουδιστή που δεν έχει τη «φωνάρα» αλλά ένα εντελώς δικό του στυλ, πολύ κοντά στην country γι αυτό και αρχικά τον θεωρούν country καλλιτέχνη. Όμως κι ο ήχος του στην κιθάρα είναι δικός του! Απλός, αλλά δικός του! Το τραγούδι “Magnolia” γίνεται η πρώτη επιτυχία, του αλλά το κοινό που αγόρασε το καλό πρώτο άλμπουμ του, ανακάλυψε τα “After Midnight” και «Crazy Mama”. Οι Lynyrd Skynyrd με τη σειρά τους ανακάλυψαν το “Call me the Breeze” και το διασκεύασαν με μεγάλη επιτυχία στο άλμπουμ τους Second Helping (1974).
Ενδεικτικό της καλής διασκευής τους αλλά και της καλής σύνθεσης,ότι το μεγάλο συγκρότημα του Νότου εξακολουθεί να το συμπεριλαμβάνει στο set list των συναυλιών του!
Σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Vintage Guitar(2004), ο Cale είπε ότι στο συγκεκριμένο τραγούδι χρησιμοποίησε drum machine, που τότε ήταν σε αρχέγονη μορφή, αλλά κανείς δεν το κατάλαβε! Κι ο λόγος που χρησιμοποίησε drum machine ήταν γιατί…δεν είχε χρήματα να πληρώσει μουσικό να παίξει! Το ίδιο drum machine χρησιμοποίησε και στο 'Crazy Mama', με τον Audie Ashworth να βρίσκει χρήματα για να πληρώσει τους μουσικούς που έπαιξαν, κανονικά( !) στα υπόλοιπα 8 τραγούδια.
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟ “CRAZY MAMA”
Σε όλο τον κόσμο, όταν κυκλοφορεί ένας δίσκος, οι δισκογραφικές εταιρείες, στέλνουν δείγματα, (σ.σ. το δίσκο) σε ραδιοφωνικούς παραγωγούς αλλά και δημοσιογράφους για να ενημερωθούν. Στο ραδιόφωνο, πρώτα έστελναν το μικρό δίσκο για airplay. Το πρώτο single που είχαν επιλέξει από το Naturally ήταν το “Magnolia’ που στη β πλευρά είχε το “Crazy Mama”. Όμως ένα ραδιοφωνικός παραγωγός στο Little Rock του Arkansas αντί να παίζει το “Magnolia’ έπαιζε το “Crazy Mama” με αποτέλεσμα να γίνει αυτό επιτυχία (Νο22 Αμερική)!
ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ J.J.CALE ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ERIC CLAPTON ΣΤΟ AFTER MIDNIGHT
Όταν ο Eric Clapton αποφάσισε να διασκευάσει το "After Midnight", οι δύο μουσικοί δεν γνωριζόντουσαν, ο δε J.J. Cale ήταν εντελώς άγνωστος. Ο Clapton το κυκλοφόρησε σαν πρώτο single από το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο το όνομά του και ήταν το πρώτο single που κυκλοφορούσε στην προσωπική του καριέρα. (Νο18 Αμερική) κι ακούγοντάς το, καταλαβαίνεις αμέσως ότι η εκτέλεση του Clapton είναι γρήγορη! Ο J.J. Cale που είχε πρόθεση να το συμπεριλάβει στο πρώτο του ‘άλμπουμ, αλλά το στέλεχος της Liberty Records, Denny Cordell, του πρότεινε να το βάλει στο Naturally κι έτσι κυκλοφόρησε αλλά η εκτέλεση του Cale είναι πολύ πιο αργή σε σχέση με αυτή του Clapton!
Γενικά ο Cale δεν ήταν ευχαριστημένος από το πρώτο του άλμπουμ αν και τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ,τα δούλευε 32 χρόνια!!! Μάλιστα απέρριψε την πρόταση να εμφανιστεί στην τηλεοπτική εκπομπή του Dick Clark, American Bandstand και να παίξει το "Crazy Mama", για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν μπορούσε να συγχρονίσει τα χείλη στον playback ήχο!!! Το τραγούδι σταμάτησε στο Νο22 του αμερικάνικου chart μικρών δίσκων και σύμφωνα με τον Aunt Ashworth, αν πήγαινε στην εκπομπή, το τραγούδι θα έμπαινε στα πρώτα 10 του chart!
Η Αμερική αλλά κι όλος ο κόσμος, μόλις είχε ανακαλύψει ένα καινούργιο ήχο soft country rock που άρεσε σε όλους. Έτσι λίγο μετά την κυκλοφορία του Naturally, η εταιρεία του άρχισε να ρωτά πότε θα έχει το επόμενο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το 1973 με τίτλο Really (Νο92 Αμερική) σε παραγωγή του Aunt Ashworth. Τώρα πιά οι δημοσιογράφοι είναι έτοιμοι και έχουν δώσει ταυτότητα στον ήχο του, αποκαλώντας τον “Tulsa sound”. Ένα κράμα, folk, jazz, country blues και rock ‘n’ roll! Με τον ίδιο να κάνει τον μηχανικό ήχου στις ηχογραφήσεις του και να μην αποχωρίζεται το drum machine. Μέσα από τόσους δίσκους του και μάλλον λίγες συνεντεύξεις του, εκείνο που δεν ξέραμε είναι ότι του άρεσε πάρα πολύ το τεχνικό κομμάτι των ηχογραφήσεων. Είχε το δικό του cool relaxing ήχο του αλλά εκείνο που του άρεσε περισσότερο ήταν το τεχνικό μέρος των ηχογραφήσεων. Το Really είναι σαφώς πιο countrίζον σε σχέση με το Naturally κάτι που επεδίωξε ο ίδιος. Εξ άλλου η συμμετοχή Uncle Josh Graves και Vassar Clements, μουσικών του bluegrass, ήταν γι αυτόν η κορυφαία στιγμή των ηχογραφήσεων! Το άλμπουμ δεν έβγαλε καμία επιτυχία του ύψους των "After Midnight", “Crazy Mama” και “Magnolia” (σ.σ. δεν είναι αι καθόλου γνωστό στη χώρα μας), παρά μόνο το “Lies” και 2 διασκευές του στα κλασικά “Goin’ Down” του Don Nix και “Got My Mojo Working” που αναφέρεται απλά σαν “Mojo" του Muddy Waters (και οι δύο διασκευές, έχουν φέρει τις πρωτότυπες συνθέσεις στα μέτρα τα του και δεν προσφέρουν τίποτε το ιδιαίτερο).
To ετήσιο δισκογραφικό ραντεβού, συνεχίζεται το1974 με την κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ του με τίτλο Okie (No 128 Αμερική) και πάλι με παραγωγό τον Audie Ashworth. Για πρώτη φορά δοκιμάζει να ηχογραφήσει τη φωνή του, δύο και τρεις φορές και μετά να την τοποθετήσει τη μια ηχογράφηση πάνω στην άλλη. Μια τεχνική που απέδωσε και συνέχισε και στα επόμενα άλμπουμ του. Ακόμα, για πρώτη φορά παρoυσιάζει ένα ήχο αναμεμιγμένο με το gospel (π.χ. στο τραγούδι “Precious Memories”) αλλά και στην country (’ll Be There If You Ever Want Me”). Το Okie (συντομία του ονόματος της γενέτειρά του, Oklahoma), εμπορικά απέτυχε, αλλά ήταν το άλμπουμ που αγάπησαν οι μουσικοί!
Και φθάνουμε στο Σεπτέμβριο του 1976 όπου κυκλοφορεί το τέταρτο και καλύτερο άλμπουμ του με τίτλο Troubadour (Νο 84 Αμερική, Νο 53 Μ.Βρετανία) και πάλι σε παραγωγή του Audie Ashworth που ήταν το πρώτο άλμπουμ του που γνώριζε επιτυχία στη Μ.Βρετανία. Αν και για πρώτη φορά ο Cale χρησιμοποιεί synthesizer, ο ήχος τους δεν αλλοιώνεται, αντίθετα, παρουσιάζει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του και ίσως το πλέον εμπνευσμένο! Το 'Cocaine' είναι το μεγάλο τραγούδι του δίσκου, που όπως λέει ο Cale, το έγραψε προς τιμή του Mose Allison και το έκανε και πάλι, ο Eric Clapton μεγάλη επιτυχία, διασκευάζοντας το στο άλμπουμ του Slowhand. Ο Cale λέει, ότι όπως το τραγούδησε ο Clapton το εμφάνισε σαν ένα αυτό καθ εαυτό αντί κοκαΐνη τραγούδι, ενώ όταν το έγραψε ο Cale ναι μεν ήθελε να περάσει το μήνυμα της μη χρήσης κοκαϊνης, αλλά με συγκαλυμμένο τρόπο για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
Το Troubadour ήταν το πρώτο άλμπουμ του J.J. Cale που αγόρασα και το πρώτο που κυκλοφόρησε ελληνικής εκτύπωσης. Όμως τα τρία προηγούμενα άλμπουμ του ερχόντουσαν σε κεντρικά καταστήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης σαν εισαγωγής. Γρήγορα, εκτός από το "Cocaine", ανακάλυψα τα "Travelin' Light"(σ.σ. το αγαπημένο μου) και "Hey Baby".
Ακολουθούν μια σειρά άλμπουμ ,όλα του ιδίου ύφους και της ίδιας ποιότητας: 5 (1975), Shades (1981), Grasshopper (1982), #8 (1983) με τελευταίο το Stay Around (2019) που κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του. Παρ όλα τα 15 studio άλμπουμ του, η δισκογραφία του περιλαμβάνει μόνο ένα live άλμπουμ που είναι το διπλό 1998 Live.
THE ROAD TO ESCODIDO: ΕΝΑΣ ΔΙΣΚΟΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ!
Το Νοέμβριο του 2006 κυκλοφόρησε το άλμπουμ συνεργασίας των 2 μεγάλων μουσικών του J. J. Cale και του Eric Clapton με τίτλο The Road to Escondido.
Η προετοιμασία του είχε ξεκινήσει πριν 2 χρόνια πριν, όταν ο J.J.Cale εμφανίστηκε στο κιθαριστικό φεστιβάλ Crossroads Guitar Festival, που διοργάνωνε Eric Clapton στο Dallas. Η αρχική ιδεά ήταν ο Clapton να κάνει παραγωγή στα καινούργια τραγούδια του Cale, ιδέα που άρεσε πολύ στον Άγγλο κιθαρίστα. Έτσι άρχισαν να δουλεύουν μαζί τα τραγούδια με αρχική ιδεά, τα τραγούδια να ηχογραφηθούν live στο studio. O Clapton ήταν αντίθετος σε αυτή την ιδέα γιατί φοβόταν ότι θα χανόταν ο cool ήχος του Cale, που τον έκανε να ξεχωρίζει. Τελικά κατέληξαν να κάνουν ένα άλμπουμ μαζί(!) φωνάζοντας να παίξουν στο studio μουσικάρες όπως ο οργανίστας Billy Preston (έφυγε από τη ζωή, λίγες εβδομάδες μετά τις ηχογραφήσεις), οι κιθαρίστες Derek Trucks, Taj Mahal, Doyle Bramhall II, Albert Lee, ο μπασίστας Piano Palladino, ο ντράμερ Steve Jordan κ.α. Ο Cale έγραψε τα 11 από τα 14 τραγούδια του άλμπουμ ενώ 2 είναι παλαιότερες συνθέσεις του που διασκεύασε τη δεκαετία του 70 ο Clapton (“Any Way the Wind Blows” και“Don’t Cry Sister” ) με τον Clapton να βρίσδκει πολύ γρήγορα το «κουμπί» του Cale, δηλαδή, τον τρόπο που ηχογραφούσε και έβγαζε τον ήχο του..
Ο τίτλος του άλμπουμ, προέρχεται από το όνομα της κωμόπολης κοντά στην οποία έμενε ο J.J. Cale αλλά είχε σπίτι και ο Eric Clapton! Το άλμπουμ σταμάτησε στο Νο 23 του αμερικάνικου chart και κέρδισε το βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Contemporary Blues Album για το 200 Το μουσικό ύφος του άλμπουμ είναι "πολύ J.J. Cale" με τον Clapton να ξεχωρίζει στα σόλο.Ατμόσφαιρα J.J. Cale, αλλά έως εκεί. Χάρις σε αυτό το μάλλον μέτριο άλμπουμ, ο J.J. Cale κέρδισε μαζί με τον Eric Clapton το βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Contemporary Blues Album. Γιατί είμαι σίγουρος ότι αν δεν γραφόταν το όνομα του Clapton στο εξώφυλλο, ο Cale δεν θα κέρδιζε το βραβείο;
Ο μετρίου αναστήματος, μόνιμα αξύριστος και φορώντας ένα φθαρμένο Lee jean, J.J. Cale, άφησε πίσω του μια τεράστια προσφορά στο παίξιμο της κιθάρας του, κι ήταν ένας πραγματικός αρχιτέκτονας ήχου! Παίξιμο που επηρέασε γίγαντες όπως ο Eric Clapton κι ο Mark Knopfler. Τεράστια είναι η δήλωση του Neil Young: «Όταν με ρωτούν ποιοι είναι οι μεγάλοι κιθαρίστες, στο μυαλό μου έρχονται οι Jimi Hendrix και J.J. Cale¨, ενώ ο Eric Clapton χαρακτήρισε το παίξιμο του μινιμαλιστικό και φιντετσάτο!
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 μετά από καρδιακή προσβολή. Από το 1995 ήταν παντρεμένος με την συνθέτριαy Christine Lakeland, η οποία συμμετείχε σε πολλούς δίσκους του παίζοντας κιθάρα και πλήκτρα.
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟΥΣ BLACK OAK ARKANSAS ΚΑΙ MARK KNOPFLER
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ Naturally, βγήκε περιοδεία ανοίγοντας τις συναυλίες των Black Oak Arkansas, αλλά η αντίδραση του κοινού ήταν καταδικαστική. Στην εμφάνισή τους στο Baton Rouge, του πέταξαν μπουκάλια μπύρας, αλλά ο J.J. Cale και οι μουσικοί που τον συνόδευαν, δεν έφυγαν από τη σκηνή, αλλά συνέχισαν να παίζουν, δυναμώνοντας τους ενισχυτές στο τέρμα! Την επόμενη ημέρα, άνοιγαν για τους Quicksilver Messenger Service στη Νέα Ορλεάνη όπου ο Cale έπαιξε με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό (σ.σ ποιόν μου θυμίζει….).
Ο κιθαρίστας Mac Gayden περιγράφει ένα περιστατικό που έζησε ο ίδιος, όταν ο J.J. Cale έμενε στο Los Angeles. Ο Cale ήταν θυμωμένος με τον Mark Knopfler, γιατί θεωρούσε ότι δεν του είχε αποδώσει τα εύσημα που έπρεπε αφού το παίξιμό του είχε πολλά στοιχεία με το δικό του. Κι ενώ έλεγε πόσο ενοχλημένος με τη συμπεριφορά του ήταν, εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν….ο Mark Knopfler! Σύμφωνα με τον Gayden, ένας «άλλος» J.J. Cale του απάντησε, ήρεμος και ευγενικός, όπου το τηλέφωνο είχε να κάνει με πρόταση του Knopfler για να ανοίξει την αμερικάνικη περιοδεία του. Ο Cale επιφυλάχτηκε να απαντήσει κι όταν έκλεισε το τηλέφωνο, συνέχισε να του τα χώνει! Λίγους μήνες αργότερα, ο J.J. Cale άνοιξε την αμερικάνικη περιοδεία του Mark Knofler.
ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ
Πάρα πολλοί καλλιτέχνες ηχογράφησαν τραγούδια του. Στο κείμενο που ακολουθεί, παρουσιάζονται μόνο οι σημαντικότερες κι ενδεικτικότερες διασκευές. Οι Eric Clapton, Bobby Bland, Lynyrd Skynyrd, Bryan Ferry και Captain Beefheart ηχογράφησαν το “I Got the Same Old Blues” Οι Poco, Randy Crawford και Herbie Mann το "Cajun Moon", οι Bill Wyman's Rhythm Kings (σ.σ. o Bill Wyman είναι ο πρώην μπασίστας των Rolling Stones) το "Anyway the Wind Blows", ο Tom Petty & The Heartbreakers το "I'd Like to Love You, Baby", οι Kansas στο πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους το "Bringing it Back", οι Dr. Hook & the Medicine Show και ο Waylon Jennings το “Clyde”and a 1980 country hit for), το "Travelin' Light" οι Widespread Panic και ο Eric Clapton, οι Nazareth έκαναν μια πολύ καλή reggae διασκευή στο “Cocaine” στο live άλμπουμ τους It’s Snazz, οι Santana κι ο John Mayall το “Sensitive Kind” και πολλοί άλλοι!
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ KANSAS ΣΤΟΝ J.J.CALE ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Την 1η Ιουλίου 2005, οι Kansas πραγματοποίησαν τη μοναδική εμφάνιση τους στην Αθήνα παίζοντας στο θέατρο του Λυκαβηττού. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ο βιολιστής του συγκροτήματος "Robby" Steinhardt, παρουσίασε το επόμενο τραγούδι που θα έπαιζαν που ήταν το "Bringing it Back", λέγοντας: “Και τώρα ένα τραγούδι, σύνθεση του J.J. Cale. Όλοι όσοι διασκευάσαν τραγούδια του, ο Eric Clapton, οι Lynyrd Skynyrd έκαναν επιτυχία. Μόνο εμείς διαλέξαμε λάθος τραγούδι!»
TRIVIA
24/4/20
Αυτό είναι το promo single που έστειλε ο J.J.Cale στη Liberty Records. Το κατέβασα από blogg συλλέκτη του Cale! |
Έχει ξεχάσει τα βράδια στο Whisky a Go Go κι οποιαδήποτε όνειρα για καριέρα, ώσπου μια ωραία πρωϊαα, ο μετέπειτα στενός συνεργάτης και παραγωγός του Audie Ashworth, τον ενημερώνει ότι ο Eric Clapton έχει διασκευάσει το τραγούδι του “After Midnight” για το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ (1970)! Ο J.J. Cale δεν τον πιστεύει ώσπου λαμβάνει την πρώτη επιταγή με τα δικαιώματά του! Επί τέλους, κάποιος είχε ακούσει εκείνο το demo και είχε ανταποκριθεί! Αμέσως ο Ashworth κλείνει μια συνάντηση με τον συνιδιοκτήτη της Shelter Records και εξαίρετο μουσικό Leon Russell και το 1972 ο άγνωστος J.J. Cale κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο Naturally (No 51 Αμερική) που το κόστος των ηχογραφήσεων δεν ξεπέρασε τα 4.000$. Και ξαφνικά το αμερικάνικο ραδιόφωνο, που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των καλλιτεχνών, ανακαλύπτει ένα ράθυμο cool country rock ήχο. Ένα χαμηλόφωνο τραγουδιστή που δεν έχει τη «φωνάρα» αλλά ένα εντελώς δικό του στυλ, πολύ κοντά στην country γι αυτό και αρχικά τον θεωρούν country καλλιτέχνη. Όμως κι ο ήχος του στην κιθάρα είναι δικός του! Απλός, αλλά δικός του! Το τραγούδι “Magnolia” γίνεται η πρώτη επιτυχία, του αλλά το κοινό που αγόρασε το καλό πρώτο άλμπουμ του, ανακάλυψε τα “After Midnight” και «Crazy Mama”. Οι Lynyrd Skynyrd με τη σειρά τους ανακάλυψαν το “Call me the Breeze” και το διασκεύασαν με μεγάλη επιτυχία στο άλμπουμ τους Second Helping (1974).
Ενδεικτικό της καλής διασκευής τους αλλά και της καλής σύνθεσης,ότι το μεγάλο συγκρότημα του Νότου εξακολουθεί να το συμπεριλαμβάνει στο set list των συναυλιών του!
Σε μια συνέντευξή του στο περιοδικό Vintage Guitar(2004), ο Cale είπε ότι στο συγκεκριμένο τραγούδι χρησιμοποίησε drum machine, που τότε ήταν σε αρχέγονη μορφή, αλλά κανείς δεν το κατάλαβε! Κι ο λόγος που χρησιμοποίησε drum machine ήταν γιατί…δεν είχε χρήματα να πληρώσει μουσικό να παίξει! Το ίδιο drum machine χρησιμοποίησε και στο 'Crazy Mama', με τον Audie Ashworth να βρίσκει χρήματα για να πληρώσει τους μουσικούς που έπαιξαν, κανονικά( !) στα υπόλοιπα 8 τραγούδια.
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟ “CRAZY MAMA”
Σε όλο τον κόσμο, όταν κυκλοφορεί ένας δίσκος, οι δισκογραφικές εταιρείες, στέλνουν δείγματα, (σ.σ. το δίσκο) σε ραδιοφωνικούς παραγωγούς αλλά και δημοσιογράφους για να ενημερωθούν. Στο ραδιόφωνο, πρώτα έστελναν το μικρό δίσκο για airplay. Το πρώτο single που είχαν επιλέξει από το Naturally ήταν το “Magnolia’ που στη β πλευρά είχε το “Crazy Mama”. Όμως ένα ραδιοφωνικός παραγωγός στο Little Rock του Arkansas αντί να παίζει το “Magnolia’ έπαιζε το “Crazy Mama” με αποτέλεσμα να γίνει αυτό επιτυχία (Νο22 Αμερική)!
ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ J.J.CALE ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ERIC CLAPTON ΣΤΟ AFTER MIDNIGHT
Όταν ο Eric Clapton αποφάσισε να διασκευάσει το "After Midnight", οι δύο μουσικοί δεν γνωριζόντουσαν, ο δε J.J. Cale ήταν εντελώς άγνωστος. Ο Clapton το κυκλοφόρησε σαν πρώτο single από το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο το όνομά του και ήταν το πρώτο single που κυκλοφορούσε στην προσωπική του καριέρα. (Νο18 Αμερική) κι ακούγοντάς το, καταλαβαίνεις αμέσως ότι η εκτέλεση του Clapton είναι γρήγορη! Ο J.J. Cale που είχε πρόθεση να το συμπεριλάβει στο πρώτο του ‘άλμπουμ, αλλά το στέλεχος της Liberty Records, Denny Cordell, του πρότεινε να το βάλει στο Naturally κι έτσι κυκλοφόρησε αλλά η εκτέλεση του Cale είναι πολύ πιο αργή σε σχέση με αυτή του Clapton!
Γενικά ο Cale δεν ήταν ευχαριστημένος από το πρώτο του άλμπουμ αν και τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ,τα δούλευε 32 χρόνια!!! Μάλιστα απέρριψε την πρόταση να εμφανιστεί στην τηλεοπτική εκπομπή του Dick Clark, American Bandstand και να παίξει το "Crazy Mama", για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν μπορούσε να συγχρονίσει τα χείλη στον playback ήχο!!! Το τραγούδι σταμάτησε στο Νο22 του αμερικάνικου chart μικρών δίσκων και σύμφωνα με τον Aunt Ashworth, αν πήγαινε στην εκπομπή, το τραγούδι θα έμπαινε στα πρώτα 10 του chart!
Η Αμερική αλλά κι όλος ο κόσμος, μόλις είχε ανακαλύψει ένα καινούργιο ήχο soft country rock που άρεσε σε όλους. Έτσι λίγο μετά την κυκλοφορία του Naturally, η εταιρεία του άρχισε να ρωτά πότε θα έχει το επόμενο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το 1973 με τίτλο Really (Νο92 Αμερική) σε παραγωγή του Aunt Ashworth. Τώρα πιά οι δημοσιογράφοι είναι έτοιμοι και έχουν δώσει ταυτότητα στον ήχο του, αποκαλώντας τον “Tulsa sound”. Ένα κράμα, folk, jazz, country blues και rock ‘n’ roll! Με τον ίδιο να κάνει τον μηχανικό ήχου στις ηχογραφήσεις του και να μην αποχωρίζεται το drum machine. Μέσα από τόσους δίσκους του και μάλλον λίγες συνεντεύξεις του, εκείνο που δεν ξέραμε είναι ότι του άρεσε πάρα πολύ το τεχνικό κομμάτι των ηχογραφήσεων. Είχε το δικό του cool relaxing ήχο του αλλά εκείνο που του άρεσε περισσότερο ήταν το τεχνικό μέρος των ηχογραφήσεων. Το Really είναι σαφώς πιο countrίζον σε σχέση με το Naturally κάτι που επεδίωξε ο ίδιος. Εξ άλλου η συμμετοχή Uncle Josh Graves και Vassar Clements, μουσικών του bluegrass, ήταν γι αυτόν η κορυφαία στιγμή των ηχογραφήσεων! Το άλμπουμ δεν έβγαλε καμία επιτυχία του ύψους των "After Midnight", “Crazy Mama” και “Magnolia” (σ.σ. δεν είναι αι καθόλου γνωστό στη χώρα μας), παρά μόνο το “Lies” και 2 διασκευές του στα κλασικά “Goin’ Down” του Don Nix και “Got My Mojo Working” που αναφέρεται απλά σαν “Mojo" του Muddy Waters (και οι δύο διασκευές, έχουν φέρει τις πρωτότυπες συνθέσεις στα μέτρα τα του και δεν προσφέρουν τίποτε το ιδιαίτερο).
To ετήσιο δισκογραφικό ραντεβού, συνεχίζεται το1974 με την κυκλοφορία του τρίτου άλμπουμ του με τίτλο Okie (No 128 Αμερική) και πάλι με παραγωγό τον Audie Ashworth. Για πρώτη φορά δοκιμάζει να ηχογραφήσει τη φωνή του, δύο και τρεις φορές και μετά να την τοποθετήσει τη μια ηχογράφηση πάνω στην άλλη. Μια τεχνική που απέδωσε και συνέχισε και στα επόμενα άλμπουμ του. Ακόμα, για πρώτη φορά παρoυσιάζει ένα ήχο αναμεμιγμένο με το gospel (π.χ. στο τραγούδι “Precious Memories”) αλλά και στην country (’ll Be There If You Ever Want Me”). Το Okie (συντομία του ονόματος της γενέτειρά του, Oklahoma), εμπορικά απέτυχε, αλλά ήταν το άλμπουμ που αγάπησαν οι μουσικοί!
Και φθάνουμε στο Σεπτέμβριο του 1976 όπου κυκλοφορεί το τέταρτο και καλύτερο άλμπουμ του με τίτλο Troubadour (Νο 84 Αμερική, Νο 53 Μ.Βρετανία) και πάλι σε παραγωγή του Audie Ashworth που ήταν το πρώτο άλμπουμ του που γνώριζε επιτυχία στη Μ.Βρετανία. Αν και για πρώτη φορά ο Cale χρησιμοποιεί synthesizer, ο ήχος τους δεν αλλοιώνεται, αντίθετα, παρουσιάζει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του και ίσως το πλέον εμπνευσμένο! Το 'Cocaine' είναι το μεγάλο τραγούδι του δίσκου, που όπως λέει ο Cale, το έγραψε προς τιμή του Mose Allison και το έκανε και πάλι, ο Eric Clapton μεγάλη επιτυχία, διασκευάζοντας το στο άλμπουμ του Slowhand. Ο Cale λέει, ότι όπως το τραγούδησε ο Clapton το εμφάνισε σαν ένα αυτό καθ εαυτό αντί κοκαΐνη τραγούδι, ενώ όταν το έγραψε ο Cale ναι μεν ήθελε να περάσει το μήνυμα της μη χρήσης κοκαϊνης, αλλά με συγκαλυμμένο τρόπο για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
Το Troubadour ήταν το πρώτο άλμπουμ του J.J. Cale που αγόρασα και το πρώτο που κυκλοφόρησε ελληνικής εκτύπωσης. Όμως τα τρία προηγούμενα άλμπουμ του ερχόντουσαν σε κεντρικά καταστήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης σαν εισαγωγής. Γρήγορα, εκτός από το "Cocaine", ανακάλυψα τα "Travelin' Light"(σ.σ. το αγαπημένο μου) και "Hey Baby".
Ακολουθούν μια σειρά άλμπουμ ,όλα του ιδίου ύφους και της ίδιας ποιότητας: 5 (1975), Shades (1981), Grasshopper (1982), #8 (1983) με τελευταίο το Stay Around (2019) που κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του. Παρ όλα τα 15 studio άλμπουμ του, η δισκογραφία του περιλαμβάνει μόνο ένα live άλμπουμ που είναι το διπλό 1998 Live.
THE ROAD TO ESCODIDO: ΕΝΑΣ ΔΙΣΚΟΣ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ!
Το Νοέμβριο του 2006 κυκλοφόρησε το άλμπουμ συνεργασίας των 2 μεγάλων μουσικών του J. J. Cale και του Eric Clapton με τίτλο The Road to Escondido.
Η προετοιμασία του είχε ξεκινήσει πριν 2 χρόνια πριν, όταν ο J.J.Cale εμφανίστηκε στο κιθαριστικό φεστιβάλ Crossroads Guitar Festival, που διοργάνωνε Eric Clapton στο Dallas. Η αρχική ιδεά ήταν ο Clapton να κάνει παραγωγή στα καινούργια τραγούδια του Cale, ιδέα που άρεσε πολύ στον Άγγλο κιθαρίστα. Έτσι άρχισαν να δουλεύουν μαζί τα τραγούδια με αρχική ιδεά, τα τραγούδια να ηχογραφηθούν live στο studio. O Clapton ήταν αντίθετος σε αυτή την ιδέα γιατί φοβόταν ότι θα χανόταν ο cool ήχος του Cale, που τον έκανε να ξεχωρίζει. Τελικά κατέληξαν να κάνουν ένα άλμπουμ μαζί(!) φωνάζοντας να παίξουν στο studio μουσικάρες όπως ο οργανίστας Billy Preston (έφυγε από τη ζωή, λίγες εβδομάδες μετά τις ηχογραφήσεις), οι κιθαρίστες Derek Trucks, Taj Mahal, Doyle Bramhall II, Albert Lee, ο μπασίστας Piano Palladino, ο ντράμερ Steve Jordan κ.α. Ο Cale έγραψε τα 11 από τα 14 τραγούδια του άλμπουμ ενώ 2 είναι παλαιότερες συνθέσεις του που διασκεύασε τη δεκαετία του 70 ο Clapton (“Any Way the Wind Blows” και“Don’t Cry Sister” ) με τον Clapton να βρίσδκει πολύ γρήγορα το «κουμπί» του Cale, δηλαδή, τον τρόπο που ηχογραφούσε και έβγαζε τον ήχο του..
Ο τίτλος του άλμπουμ, προέρχεται από το όνομα της κωμόπολης κοντά στην οποία έμενε ο J.J. Cale αλλά είχε σπίτι και ο Eric Clapton! Το άλμπουμ σταμάτησε στο Νο 23 του αμερικάνικου chart και κέρδισε το βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Contemporary Blues Album για το 200 Το μουσικό ύφος του άλμπουμ είναι "πολύ J.J. Cale" με τον Clapton να ξεχωρίζει στα σόλο.Ατμόσφαιρα J.J. Cale, αλλά έως εκεί. Χάρις σε αυτό το μάλλον μέτριο άλμπουμ, ο J.J. Cale κέρδισε μαζί με τον Eric Clapton το βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Contemporary Blues Album. Γιατί είμαι σίγουρος ότι αν δεν γραφόταν το όνομα του Clapton στο εξώφυλλο, ο Cale δεν θα κέρδιζε το βραβείο;
Ο μετρίου αναστήματος, μόνιμα αξύριστος και φορώντας ένα φθαρμένο Lee jean, J.J. Cale, άφησε πίσω του μια τεράστια προσφορά στο παίξιμο της κιθάρας του, κι ήταν ένας πραγματικός αρχιτέκτονας ήχου! Παίξιμο που επηρέασε γίγαντες όπως ο Eric Clapton κι ο Mark Knopfler. Τεράστια είναι η δήλωση του Neil Young: «Όταν με ρωτούν ποιοι είναι οι μεγάλοι κιθαρίστες, στο μυαλό μου έρχονται οι Jimi Hendrix και J.J. Cale¨, ενώ ο Eric Clapton χαρακτήρισε το παίξιμο του μινιμαλιστικό και φιντετσάτο!
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 μετά από καρδιακή προσβολή. Από το 1995 ήταν παντρεμένος με την συνθέτριαy Christine Lakeland, η οποία συμμετείχε σε πολλούς δίσκους του παίζοντας κιθάρα και πλήκτρα.
ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟΥΣ BLACK OAK ARKANSAS ΚΑΙ MARK KNOPFLER
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ Naturally, βγήκε περιοδεία ανοίγοντας τις συναυλίες των Black Oak Arkansas, αλλά η αντίδραση του κοινού ήταν καταδικαστική. Στην εμφάνισή τους στο Baton Rouge, του πέταξαν μπουκάλια μπύρας, αλλά ο J.J. Cale και οι μουσικοί που τον συνόδευαν, δεν έφυγαν από τη σκηνή, αλλά συνέχισαν να παίζουν, δυναμώνοντας τους ενισχυτές στο τέρμα! Την επόμενη ημέρα, άνοιγαν για τους Quicksilver Messenger Service στη Νέα Ορλεάνη όπου ο Cale έπαιξε με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό (σ.σ ποιόν μου θυμίζει….).
Ο κιθαρίστας Mac Gayden περιγράφει ένα περιστατικό που έζησε ο ίδιος, όταν ο J.J. Cale έμενε στο Los Angeles. Ο Cale ήταν θυμωμένος με τον Mark Knopfler, γιατί θεωρούσε ότι δεν του είχε αποδώσει τα εύσημα που έπρεπε αφού το παίξιμό του είχε πολλά στοιχεία με το δικό του. Κι ενώ έλεγε πόσο ενοχλημένος με τη συμπεριφορά του ήταν, εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν….ο Mark Knopfler! Σύμφωνα με τον Gayden, ένας «άλλος» J.J. Cale του απάντησε, ήρεμος και ευγενικός, όπου το τηλέφωνο είχε να κάνει με πρόταση του Knopfler για να ανοίξει την αμερικάνικη περιοδεία του. Ο Cale επιφυλάχτηκε να απαντήσει κι όταν έκλεισε το τηλέφωνο, συνέχισε να του τα χώνει! Λίγους μήνες αργότερα, ο J.J. Cale άνοιξε την αμερικάνικη περιοδεία του Mark Knofler.
ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ
Πάρα πολλοί καλλιτέχνες ηχογράφησαν τραγούδια του. Στο κείμενο που ακολουθεί, παρουσιάζονται μόνο οι σημαντικότερες κι ενδεικτικότερες διασκευές. Οι Eric Clapton, Bobby Bland, Lynyrd Skynyrd, Bryan Ferry και Captain Beefheart ηχογράφησαν το “I Got the Same Old Blues” Οι Poco, Randy Crawford και Herbie Mann το "Cajun Moon", οι Bill Wyman's Rhythm Kings (σ.σ. o Bill Wyman είναι ο πρώην μπασίστας των Rolling Stones) το "Anyway the Wind Blows", ο Tom Petty & The Heartbreakers το "I'd Like to Love You, Baby", οι Kansas στο πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους το "Bringing it Back", οι Dr. Hook & the Medicine Show και ο Waylon Jennings το “Clyde”and a 1980 country hit for), το "Travelin' Light" οι Widespread Panic και ο Eric Clapton, οι Nazareth έκαναν μια πολύ καλή reggae διασκευή στο “Cocaine” στο live άλμπουμ τους It’s Snazz, οι Santana κι ο John Mayall το “Sensitive Kind” και πολλοί άλλοι!
Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ KANSAS ΣΤΟΝ J.J.CALE ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Την 1η Ιουλίου 2005, οι Kansas πραγματοποίησαν τη μοναδική εμφάνιση τους στην Αθήνα παίζοντας στο θέατρο του Λυκαβηττού. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ο βιολιστής του συγκροτήματος "Robby" Steinhardt, παρουσίασε το επόμενο τραγούδι που θα έπαιζαν που ήταν το "Bringing it Back", λέγοντας: “Και τώρα ένα τραγούδι, σύνθεση του J.J. Cale. Όλοι όσοι διασκευάσαν τραγούδια του, ο Eric Clapton, οι Lynyrd Skynyrd έκαναν επιτυχία. Μόνο εμείς διαλέξαμε λάθος τραγούδι!»
TRIVIA
- H ηθοποιός Linda Hamilton, γνωστή από το ρόλο της σαν Sarah Connor στην ταινία Terminator,παίζει φυσαρμόνικα στο άλμπουμ του Really!!!
- Το "Travelin 'Light" ήταν το τραγούδι το οποίο ξύπνησε το πλήρωμα του διαστημικού λεωφορείου Atlantis και του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που προηγήθηκε του διαστημικού λεωφορείου, νωρίς την Παρασκευή 21 Μαΐου 2010.
24/4/20
Δημοσίευση σχολίου