Αυτή η κατάσταση να ψάχνει ερμηνευτή για το τραγούδι, του πήρε 6 μήνες, ώσπου σκέφτηκε τους Simple Minds, όπου τους κάλεσε στα γραφεία της εταιρείας A&M Records για να ακούσουν ένα demo που μάλλον δεν τους ενθουσίασε. Η απάντησή τους ήταν αρνητική με τη δικαιολογία που προέβαλαν ήταν ότι τα τραγούδια που ερμήνευαν ήταν δικές τους συνθέσεις κι όχι άλλων. Έτσι ο Forsey ξεκίνησε μια διαδικασία να τους πείσει να το παίξουν, μόνο που ο τραγουδιστής Jim Kerr τους ήταν εξαιρετικά αρνητικός. Ο χρόνος παράδοσης των τραγουδιών για την ταινία και το soundtrack τελείωνε και το μόνο που έμενε στον Forsey ήταν να επιμείνει μήπως τους αλλάξει γνώμη. Το συγκρότημα είχε βρει τη μελωδία καλή, τους στίχους αρκετά καλούς αλλά ο Kerr παρέμενε αρνητικός και το χειρότερο δεν έδειχνε κανένα ενδιαφέρον. Ο Forsey δεν το έβαλε κάτω, πιστεύοντας ότι το τραγούδι θα γινόταν επιτυχία κι έτσι αποφάσισε να «βάλει» μέσο την ίδια τη δισκογραφική εταιρεία να προσεγγίσει το συγκρότημα, αλλά και μέσω της συζύγου του Kerr(!)εκείνη την εποχή του Kerr, Chrissie Hynde. Τελικά πείστηκαν με βαριά καρδιά να το ηχογραφήσουν κλείνοντας μόνο τρεις ώρες σε studio. Ότι προλάβουν σε 3 ώρες! Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του ο Jim Kerr ήταν διαρκώς αρνητικός και άλλαζε λέξεις στους στίχους για να το φέρει στα μέτρα του. Μια από τις αλλαγές είναι και η προσθήκη του "la lala"!
Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στην ταινία Breakfast Club, έγινε τεράστια επιτυχία (Νο1 Αμερική, Νο 7 Μ.Βρετανία) και είναι το πιο γνωστό τραγούδι των Simple Minds. Έως τότε το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει 6 άλμπουμ και μόνο τα Sparkle in the Rain και New Gold Dream (1982) είχαν κάνει επιτυχία στη Μ.Βρετανία, όπως και το single «Waterfront” (Νο 13), ενώ για την Αμερική….ούτε λόγος. Χαρακτηριστικό είναι ότι το "Don't You (Forget About Me)"δεν συμπεριλήφθηκε σε κανένα άλμπουμ τους, παρά μόνο στις remastered εκδόσεις σαν bonus και φυσικά στα best of, ενώ το αμέσως επόμενο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ήταν το Once Upon a Time (1985)και γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία.
TRIVIA
Ο έτερος συνθέτης του τραγουδιού Steve Schiff ήταν κιθαρίστας της Nina Hagen.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
18/4/20
Αχ ονοματα θρυλοι για μια εποχη που εβγαζε τραγουδαρες. Εκτος απο τους Minds, παραγωγαρα ο Forsey, τι να πουμε για τον Idol, μου θυμισες τους πολυ αγαπημενους μου τοτε Fixx (ειχα λιωσει το βινυλιο του Reach the Beach το 1983).Πολυ ενδιαφερουσα ιστορια. Εβαλα ηδη στη λιστα μου να το δω αργοτερα στο Netflix το Breakfast Club. ΚΙ ενα trivia απο μενα. Ποιος θυμαται την αλλη ανακαληψη του Forsey εκεινη την εποχη (17 χρονων τοτε, το 1985) Charlie Sexton με το Beat's so lonely ? Α ρε Αλεξ μολις αλλαξες ενα ανιαρο Μεγαλο Σαββατο σε ομορφες αναμνησεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή