BON JOVI - NEW JERSEY (1988): ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Με το πολυπλατινένιο τους τρίτο άλμπουμ, Slippery when Wet του 1986, οι Bon Jovi κατάφεραν να μπουν στη μεγάλη κατηγορία των εμπορικών hard rock σχημάτων της εποχής και να απέχουν ένα βήμα πριν την κατάκτηση της κορυφής. Το βήμα αυτό έγινε δυο χρόνια αργότερα, το 1988, και ονομάστηκε “New Jersey”.
    Μετά το τέλος της 16μηνης περιοδείας τους για το “Slippery…”, το συγκρότημα αποφάσισε να χαλαρώσει για 3-4 εβδομάδες κάνοντας… απολύτως τίποτα –και δικαίως! Μόλις πέρασε αυτό το διάστημα, ο βασικός συνθετικός πυρήνας της μπάντας, Jon Bon Jovi και Richie Sambora,άρχισε να γράφει νέο υλικό και να ηχογραφεί τα πρώτα demos.
    Mέχρι τα Χριστούγεννα του 1987 είχαν μαζέψει υλικό για περισσότερα από ένα άλμπουμ, 17 στο σύνολο, αλλά προβληματίζονταν καθώς θεωρούσαν ότι κανένα από αυτά δεν μπορούσε να λειτουργήσει ως hit single του τύπου “Livin’ on a Prayer” ή “You give love a bad name”. Επιπλέον δεν ήθελαν να ακολουθήσουν την πεπατημένη γράφοντας ένα “Slippery when wet part II”.
    H λύση σ’ αυτή την εμπλοκή δόθηκε για μια ακόμη φορά από τις γνωστές special forces του τραγουδοποιού Desmond Child, ο οποίος έφερε για συνεργασία και τις μουσικούς/συνθέτες Diane Warren και Holly Knight. Το αποτέλεσμα ήταν να γραφτούν συνολικά 34 τραγούδια τα οποία οι Bon Jovi ήθελαν να τα κυκλοφορήσουν ως διπλό άλμπουμ, σκέψη που απορρίφθηκε από την εταιρεία τους Mercury/Vertigo. (Παρόμοιο εγχείρημα θα πραγματοποιηθεί 3 χρόνια αργότερα από τους Guns n’ Roses με την κυκλοφορία των δυο διπλών “Use your Illusion” την ίδια χρονιά – μάλλον η Geffen είχε άλλη άποψη επί του θέματος!).
    Με τα 34 αυτά τραγούδια στις αποσκευές τους, οι Bon Jovi και η υπόλοιπη ομάδα, ταξίδεψαν στα Little Mountain Sound Studios, στο Βανκούβερ του Καναδά, και ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις με παραγωγό πάλι τον Bruce Fairbain και τον Bob Rock ως μηχανικό ήχου αλλά και στη μίξη. Για να επιλέξουν μάλιστα ποιά από όλα τα κομμάτια θα μπουν τελικά στο άλμπουμ, κατέφυγαν στην βοήθεια των οπαδών τους: Ο Bruce Fairbain επικοινώνησε με τις babysitters των παιδιών του και τους είπε να μαζέψουν όλους τους φίλους τους (των babysitters εννοούμε βέβαια!) στο studio για να ακούσουν τα τραγούδια. Εκεί έδωσαν σε όλους από ένα στυλό και σημειωματάριο και τους είπαν να γράψουν τι πιστεύουν για κάθε τραγούδι και να το βαθμολογήσουν. Με αυτό τον τρόπο έγινε η επιλογή των τελικών τραγουδιών!

    Το “New Jersey” κυκλοφόρησε στις 19 Σεπτεμβρίου 1988, με ένα λιτό εξώφυλλο σε μπλε-γκρι αποχρώσεις μόνο με το όνομα του γκρουπ και τον τίτλο του άλμπουμ σε μορφή πινακίδας. Ο Bon Jovi κάποια χρόνια αργότερα δήλωσε ότι το ίδιο το συγκρότημα επέλεξε αυτό το εξώφυλλο καθώς δεν ήθελαν να υπάρχουν τα πρόσωπά τους σε αυτό αφού εκείνη την περίοδο τα έβλεπαν σχεδόν παντού: Τηλεόραση, περιοδικά, αφίσες κλπ.
    Στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, το New Jersey πήγε στο Νο 8 του Billboard και από την επόμενη εβδομάδα σκαρφάλωσε άνετα στο Νο 1 και έμεινε εκεί για τέσσερις συνεχόμενες εβδομάδες μέχρι που έχασε την πρωτιά από το Rattle and Hum των U2.
    Δεν χρειάζονται, πιστεύω, μακροσκελείς εισαγωγές για τις συνθέσεις καθ’ εαυτές, καθώς δεν νομίζω να υπάρχει οπαδός του σκληρού ήχου – και όχι μόνο – που να μην έχει ακούσει το New Jersey κάποιες δεκάδες φορές και ορισμένα τραγούδια ίσως και εκατοντάδες φορές, μέσα στα 32 χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την κυκλοφορία του.
    Πάμε λοιπόν επί τροχάδην να δούμε τα κομμάτια: Άνοιγμα με το “Lay your hands on me” (Τέταρτο single και No 7στο Billboard) και εισαγωγή στο κομμάτι με χαρακτηριστικά αφρικανικά τύμπανα, την χρήση των οποίων εμπνεύστηκε το συγκρότημα όταν είδε να τα χρησιμοποιούν σε μια συναυλία του Peter Gabriel, που παρακολούθησε το καλοκαίρι του 1987. Το τραγούδι είναι ένα αρκετά καλό εισαγωγικό κομμάτι αλλά, προσωπικά, ακόμα και μετά από άπειρες ακροάσεις, δεν με τρελαίνει ιδιαίτερα. Σύμφωνα με δηλώσεις του συγκροτήματος γράφτηκε χωρίς να έχει προηγηθεί demo και ο σκοπός του ήταν να λειτουργήσει σαν opener στα live, πράγμα για το οποίο ταιριάζει απόλυτα.
    Από δω και μετά έχουμε έναν καταιγισμό από 4 κομματάρες: “Bad Medicine” για αρχή (πρώτο single και Νο 1),με τα χαρακτηριστικά πλήκτρα του David Bryan στην εισαγωγή, μπάσιμο με πολυφωνικό ρεφραίν, χαρακτηριστικός «χορευτικός» ρυθμός και πολύ καλό pre-chorus με backing vocals. Χαρακτηριστική δομή κομματιού φτιαγμένου για τα charts, όπου έχει βάλει το χεράκι του βέβαια ο Desmond Child, ;όπως ακριβώς και στο επόμενο και ακόμα καλύτερο “Born to be my baby” (δεύτερο single , θέση Νο 3). Εδώ μόνο με το “two-three-four” και το κλασικό “na na na na na na” στο ξεκίνημα, έχεις φύγει με χίλια! Τρελή κομματάρα και στιχουργικό sequel κατά κάποιο τρόπο του “Livin’ on a Prayer”, όπου και εδώ έχουμε πάλι τις δυσκολίες της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι, αλλά η αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλο τους κρατάει δυνατούς. Απλό και ίσως τετριμμένο θέμα αλλά… ποιον ερωτευμένο δεν άγγιξαν ή αγγίζουν στίχοι όπως “you were born to be my baby and  baby I was to be your man, we got something to believe in, even if we don’t know where we stand”;

    Το επόμενο, “Living in Sin”, αποτελεί την πρώτη μπαλάντα του άλμπουμ (πέμπτο single, Νο 9) και είναι το μόνο κομμάτι που έχει γραφτεί αποκλειστικά από τον Bon Jovi. Πολύ δυνατό συναισθηματικό κομμάτι με ωραίους ερωτικούς στίχους για ένα ζευγάρι που οι γονείς τους δεν εγκρίνουν τη σχέση τους. Λέγεται ότι ο Bon Jovi το εμπνεύστηκε από την σχέση του με την γυναίκα του πριν παντρευτούν. Εμένα πάντως με ταξιδεύει αρκετά χρόνια πριν, όταν κοντά στα 18 ήμουν ερωτευμένος με μια μικρούλα στα 16 που όταν το έμαθε η μητέρα της την έκλεισε σπίτι και με δυσκολία βρισκόμασταν. Οπότε το “Living in Sin” και στίχοι όπως “So baby, can you tell me just where we fit in, I call it love , they call it living in sin” ήταν ιδανική συντροφιά στη στενοχώρια μου!
Πάμε τώρα στην «κρυφή» κομματάρα του άλμπουμ , το “Blood on Blood” ,έναν ύμνο στην αγνή παιδική αντρική φιλία, ένα μουσικό “Stand By Me” (το εμπνεύστηκαν από την  συγκεκριμένη ταινιάρα!) , ένα ταξίδι του καθενός μας στα χρόνια της αθωότητας και της άδολης φιλίας, “when friends were friends forever and what you said was what you did”! Φοβερή σύνθεση, με όμορφα γεμίσματα από τα πλήκτρα, που σου βγάζει μια συγκίνηση αν κάνεις αυτό το ταξίδι στο παρελθόν ακούγοντάς την.

    Αυτά τα τέσσερα τραγούδια, με την προσθήκη ενός ακόμα,  αποτελούν ουσιαστικά το βαρύ πυροβολικό του άλμπουμ. Το πέμπτο λοιπόν τραγούδι του σκληρού πυρήνα εννοείται πως είναι η δεύτερη μπαλάντα του άλμπουμ, το all time classic, “I’ll be there for you” (τρίτο single, θέση Νο 1). Τα λόγια περιττεύουν και δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην το έχει ακούσει, να μην το έχει χορέψει σε πάρτι, να μην έχει δακρύσει ακούγοντάς το σαν συντροφιά μετά από χωρισμό. Το αντίστοιχο του “Still loving you” των Scorpions, μια απεγνωσμένη προσπάθεια για μια δεύτερη ευκαιρία. Προσωπικά, το είχα τιμήσει δεόντως στις «μαύρες» γιορτές του 1989/1990 και για λίγους μήνες μετά, όταν η συμμαθήτριά μου στην Γ’ Λυκείου με την οποία είχα σχέση μου ζήτησε να χωρίσουμε ενώ εγώ ήμουν full ερωτευμένος! (Αυτό ήταν πριν την περίπτωση του Living in sin!)

    Τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ είναι αρκετά καλά, αλλά ένα κλικ πιο κάτω από τα προηγούμενα. Έχουμε το πιο πειραματικό “Homebound train” ;όπου κυριαρχεί η εναλλαγή φυσαρμόνικας και πλήκτρων στο σόλο αλλά και σε όλη τη διάρκεια του κομματιού, το πολύ καλό “Wild is the Wind” με την flamenco κιθάρα στην εισαγωγή, το σταδιακό χτίσιμο της έντασης, το δυνατό ρεφραίν και το πολύ καλό solo του Sambora και το αδιάφορο και διάρκειας 1:25 “Ride cowboy ride”, το οποίο έχει γραφτεί μονοφωνικά και ουσιαστικά αποτελεί εισαγωγή του “Stick to your Guns”, το οποίο είναι αρκετά καλό κομμάτι με ωραία ακουστική κιθάρα στην εισαγωγή και με ωραίους στίχους σχετικά με την επιμονή και υπομονή που πρέπει να έχεις στη ζωή για να καταφέρεις αυτά που θέλεις.
    Η προτελευταία σύνθεση,“99 in the shade” , είναι ένα πιο party song με στίχους για διασκέδαση και ανεμελιά, όπου σε κάποιο σημείο εμφανίζεται το γνωστό ζεύγος Gina και Tommy του Livin’ on a prayer” και συγκεκριμένα στον στίχο
 “Somebody tells me even Tommy’s coming down tonight,
if Gina says it’s alright”.
    Το άλμπουμ κλείνει με το “Love for Sale”, ένα ακουστικό blues τζαμάρισμα που γράφτηκε κατευθείαν από το demo που είχε κάνει το συγκρότημα, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία.  Διαφορετικό κομμάτι από τα υπόλοιπα, ΟΚ, ούτε κρύο ούτε ζέστη.

    Με το New Jersey, οι Bon Jovi κατάφεραν να κατακτήσουν την κορυφή στον χώρο του μελωδικού εμπορικού hard rock και να την κρατήσουν για αρκετό διάστημα. Το άλμπουμ έμεινε στα charts μέχρι τον Ιανουάριο του 1990 και κατάφερε να πουλήσει 7 εκατομμύρια αντίτυπα στις ΗΠΑ και 5 εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι μάλιστα το μοναδικό hard rock άλμπουμ που κατάφερε να έχει και τα πέντε του singles στην πρώτη δεκάδα του Billboard, με δυο από αυτά να φτάνουν Νο 1, όπως ανέφερα παραπάνω. Και στην Ελλάδα πήγε πάρα πολύ καλά εμπορικά,ξεπερνόντας τις 60.000 αντίτυπα, αν και ουσιαστικά πρέπει να στηρίχτηκε περισσότερο από τον μη metal χώρο καθώς εκείνη την εποχή ο μέσος Έλληνας χατζημεταλλάς έβλεπε άλμπουμ σαν το New Jersey ως μιάσματα. Υπήρχαν βέβαια και εκείνοι που τους άρεσε, αλλά αυτό αποτελούσε ένοχο μυστικό!
    Εμβληματικό άλμπουμ του χώρου, από αυτά που μπαίνουν σε λίστες του τύπου «10 hard rock άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις πριν πεθάνεις», που την επιτυχία του – όπως και του προηγούμενου, “Slippery…” – εξαργυρώνουν τόσα χρόνια μετά οι Bon Jovi. Τραγούδια διαχρονικά που τουλάχιστον 4 -5 από αυτά ακούγονται ακόμα τακτικά, τόσο σε clubs όσο και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.  Tην κυκλοφορία του άλμπουμ, ακολούθησε παγκόσμια περιοδεία 16 μηνών σε στάδια και αρένες, με συνολικά 237 εμφανίσεις.
Μετά τη λήξη της περιοδείας, το συγκρότημα έκανε μια παύση αρκετών μηνών κατά τη διάρκεια της οποίας, ο Jon Bon Jovi και ο Richie Sambora ασχολήθηκαν με τις προσωπικές τους δουλειές.  Όταν το συγκρότημα ξαναβρέθηκε για να συνθέσει, είχε ξεκινήσει πλέον μια άλλη εποχή στον χώρο του εμπορικού σκληρού ήχου, αλλά και οι Bon Jovi από την πλευρά τους, άνοιξαν ένα διαφορετικό κεφάλαιο στην ιστορία τους.


ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ

    Το 1992 κυκλοφόρησε το πέμπτο άλμπουμ τους, “Keep the Faith”, στο οποίο εμφανίζονται κάποιες πιο mainstream rock επιρροές, αλλά είναι ένα πολύ καλό hard rock άλμπουμ χωρίς να αντιγράφει το παρελθόν, το οποίο για τα δεδομένα του χώρου πήγε πολύ καλά (δυο φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ, θέση 5 στο Billboard). Περιέχει και την κομματάρα “Dry County”!
    To 1994 βγήκε η συλλογή “Cross road” με νέα κομμάτι το «Someday I’ll be Saturday night” και την μπαλάντα “Always”, η οποία έκανε τρελή επιτυχία.   
    Το “These Days” του 1996 ήταν το έκτο άλμπουμ της μπάντας, μια επίσης πολύ καλή δουλειά, στα χνάρια του “Keep the Faith”.
    Αυτά τα δυο άλμπουμ είναι - για μένα τουλάχιστον- τα τελευταία πραγματικά αξιόλογα της μπάντας. Από εκεί και έπειτα σταμάτησα να τους παρακολουθώ, αν και έχουν βγάλει άλλα 8 άλμπουμ και πρόκειται να κυκλοφορήσουν και καινούργιο τους προσεχείς μήνες. Αν και από όλα αυτά τα 8 άλμπουμ είναι ζήτημα να ακούγονται 2-3 τραγούδια.  Άντε, το It’s my life και το Have a nice day. Δεν έχω ασχοληθεί όμως περισσότερο και δεν έχει νόημα να σχολιάσω άλλο.

TRIVIA

 Αρχικά ήθελαν να ονομάσουν το άλμπουμ “Son of Beaches” και να βάλουν στο εξώφυλλο φωτογραφίες από τις ακτές του New Jersey, αλλά τελικά αποφάσισαν να του δώσουν απλά το όνομα της πολιτείας προέλευσής τους.

 Οι κυρίες Diane Warren και Holly Knight που συμμετείχαν, η πρώτη στη σύνθεση του Wild is the wind και η δεύτερη στο Stick to your guns, αποτελούν στις ΗΠΑ πολύ γνωστές και επιτυχημένες μουσικοσυνθέτριες αλλά και μουσικούς, έχοντας στο βιογραφικό τους συνεργασίες με δεκάδες πασίγνωστους καλλιτέχνες διαφόρων μουσικών κατευθύνσεων.
Η Warren έχει γράψει τραγούδια για ονόματα από την Whitney Houston, την Tina Turner, την Cher και τον Elton John, μέχρι τον Bryan Adams, τους Aerosmith και τους KISS, ενώ η Knight, όσον αφορά τον χώρο μας, έχει συνεργαστεί με τους Aerosmith, Lita Ford, Heart, Meat Loaf, Kiss και αρκετούς άλλους. Για κάποιο διάστημα, μάλιστα, στα ‘80s, είχε σχέση με τον Paul Stanley (Kiss).

Πολύ καλό είναι το πρώτο προσωπικό άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο Jon Bon Jovi το 1990, το “Blaze of Glory”, ως soundtrack του western Young Guns II. Στην ταινία βέβαια, ακούγεται μόνο το Blaze of Glory, όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους, αλλά όλο το άλμπουμ είναι πολύ καλό και όλα τα τραγούδια, στιχουργικά, κινούνται γύρω από τον μύθο του γνωστού παράνομου Billy the Kid.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
22/4/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος