Το Καναδέζικο συγκρότημα, μετά από μια καριέρα 16 ετών που καταγράφτηκε μέσα από 7 studio άλμπουμ, ανακοινώνει αυτή τη συναυλία σαν "farewell concert appearance" (σ.σ. από τότε είχαν αυτό το κόλλημα με την αποχαιρετιστήρια συναυλία) και για να το γιορτάσουν προσκαλούν στη σκηνή μαζί τους μια πλειάδα μεγάλων ονομάτων: Bob Dylan, Paul Butterfield, Eric Clapton, Neil Diamond, Dr. John, Joni Mitchell, Ronnie Hawkins, Van Morrison, Ringo Starr, Muddy Waters, Ronnie Wood κι ο Neil Young. Η βραδιά πήρε ακόμα μεγαλύτερη διάσταση αφού ο σκηνοθέτης Martin Scorsese την κινηματογράφησε και παρουσίασε ένα πολύ δυνατό ντοκιμαντέρ γύρω από την καριέρα των Band αλλά κι από τη συγκεκριμένη βραδιά. Μουσικά, η βραδιά καταγράφτηκε σε ένα τριπλό βινύλιο (4cd box set με παραπάνω τραγούδια) ενώ έχει κυκλοφορήσει και σε dvd.
Για να έλθω στο ηχητικό μέρος, το οποίο είναι και το πιο ενδιαφέρον, όλες οι εκτελέσεις των τραγουδιών ακούγονται πιο φρέσκιες, πιο «ζωντανές» σε σχέση με αυτές των studio. "Up on Cripple Creek", "Stage Fright""Ophelia" και "The Night They Drove Old Dixie Down", ακούγονται πολύ πιο ευχάριστα. Ξεχωρίζω, την πολύ καλή ήταν η εμφάνιση του Ronnie Hawkins στο κλασικό "Who Do You Love?"(σ.σ. σύνθεση του Bο Diddley από το 1965!), όπως του Dr. John στο “Such a Night”, του Muddy Waters στο "Mannish Boy" (σ.σ. τότε δεν είχε «παίξει» στη διαφήμιση της Levis) και Van Morrison σε 2 κομμάτια. Η μεγάλη δύναμη της βραδιάς ανήκε στους Paul Butterflied, Eric Clapton και Bob Dylan που ο καθένας από την πλευρά του, χρωμάτισε τη βραδιά. Πρώτος ο εκ Chicago ορμώμενος μεγάλος λευκός των blues, Paul Butterfield που ερμηνεύει τη σύνθεση του Junior Parker από το 1953, "Mystery Train" για να έλθει η σειρά του Άγγλου μεγάλου των blues, Eric Clapton που παίζει το "Farther Up the Road" (σ.σ. πρωτοερμηνεύτηκε το 1957 από τον Bobby Bland). Η εμφάνιση του συνδυάστηκε με ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο, όπου σχεδόν με το που ξεκινάει το κομμάτι με ένα παιγνιδιάρικο σόλο του στην κιθάρα, του βγαίνει(!) το λουρί της κιθάρας κι αμέσως ο Robbie Robertson συνεχίζει να παίζει το σόλο! Σίγουρα εκείνη τη στιγμή ο μεγάλος Eric θα αισθάνθηκε πολύ άσχημα αλλά το σόλο που κάνει μετά είναι τουλάχιστον εξαιρετικό κι αποθεώνεται.
Η κάμερα το έχει καταγράψει και μπορείτε να το δείτε στα πρώτα δευτερόλεπτα αλλά σας συνιστώ να δείτε ολόκληρο το video για να απολαύσετε το σόλο του.Θα μείνω για λίγο ακόμα στην εμφάνιση του Paul Butterfield, εστιάζοντας στην εμφάνισή του στο video, όπου προσέξτε στην αρχή πως ο Scorsese, παίζει με το φωτισμό. Σβήνει όλα τα φώτα, αφήνοντας μόνο ένα προβολέα επάνω του, κάνοντας την όλη εμφάνισή του υποβλητική. Παλιό αλλά καλό τρικ.
To μεγάλο όνομα της βραδιάς, ακόμα μεγαλύτερο κι από τους οικοδεσπότες, ήταν ο Bob Dylan που στο βινύλιο τα τραγούδια του καταλαμβάνουν την 5η πλευρά. "I Don't Believe You (She Acts Like We Never Have Met)", "Forever Young","Baby, Let Me Follow You Down" (σ.σ. από το πρώτο άλμπουμ του, του 1962) και το κλασικό I Shall Be Released" όπου το ερμηνεύουν όλοι οι καλεσμένοι. Αχ νάμουν εκεί!!!
Προσέξτε ότι το dvd δεν εμφανίζεται σαν μια απλή καταγραφή της συναυλίας αλλά σαν μια ταινία του Scorsese (A Martin Scorsese film γράφει στους τίτλους αρχής) και φυσικά κανείς εκείνη τη βραδιά, δεν ήξερε ότι έγραφαν ιστορία! Ούτε οι Band, ούτε ο Scorsese, ούτε οι καλεσμένοι! Όσοι έχετε το dvd ή δείτε την ταινία από το dvd θα παρατηρήσετε ότι ξεκινάει από το …encore και σε όλα τα τραγούδια μεσολαβούν αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις.
TRIVIA
- 15 χρόνια μετά την "farewell concert appearance" κυκλοφορούν το άλμπουμ Jericho Χ(1993) με τη δισκογραφία τους να επεκτείνεται έως το 1998!
- Το αρχικό πλάνο, προέβλεπε μόνο ένα καλεσμένο, τον Bob Dylan και τελικά κατέληξαν στη μακροσκελή λίστα που διαβάσατε πιο πάνω.
- ΤοWinterland Ballroom ήταν το μέρος όπου οι Band έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους.
- To 2002 κυκλοφόρησε το box set με όλα τα τραγούδια εκείνης της βραδιάς.
19/4/20
Δημοσίευση σχολίου