SAGA: ΚΑΝΑΔΕΖΙΚΟ PROGRESSIVE ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ

Αν είστε τακτικός πελάτης των καταστημάτων με μεταχειρισμένους δίσκους , σίγουρα στο γράμμα S θα έχετε δει στο συγκεκριμένο ράφι, πολλούς δίσκους των Saga. Το πιο πιθανό είναι να μην τους ξέρετε καθόλου, ή να έχετε την απορία «τι στο καλό παίζουν κι έχουν τόσους πολλούς δίσκους”; Ένα συγκρότημα που ο ήχος του χαρακτηρίζεται από τα πολλά πλήκτρα, πολύ καλό παίξιμο και progressive συνέσεις που εύκολα μετατρέπoνται σε πιο light progressive. Εξ άλλου, η παρουσία του εκάστοτε τραγουδιστή του συγκροτήματος είναι ιδιαίτερα έντονη. Η ιστορία τους ξεκινά το 1977 στο Oakville του Ontario όταν οι Pockets αλλάζουν το όνομά τους σε Saga και η καριέρα του καναδέζικου συγκροτήματος ξεκινάει με βασικά μέλη τους Michael Sadler πλήκτρα/τραγούδι, Ian Crichton κιθάρες, Peter Rochon πλήκτρα, Jim Crichton μπάσο/πλήκτρα και Steve Negus ντραμς, Moog synthesizer. Την άνοιξη του 1978 κυκλοφορούν το πρώτο ομότιτλο άλμπουμ τους που εμπορικά δεν τα πάει καλά, αλλά ακόμα και σήμερα παραμένει σαν ένα από τα καλύτερά τους, τουλάχιστον μεταξύ των die hard fans τους. Όπως διαβάσατε κι εσείς, τρία από τα μέλη τους παίζουν συνθεσάιζερ και η ύπαρξη του Moog που εκείνη την εποχή χαρακτήρισε τον ήχο πολλών συγκροτημάτων και στην Αμερική (Starcastle, Kansas κ.α.). Το πρώτο άλμπουμ τους γνώρισε επιτυχία στη Σουηδία και στη Γερμανία, όπου κυκλοφόρησε σαν εισαγωγής. Ξαφνικά, η δισκογραφική εταιρεία τους Polydor είδε τις παραγγελίες του Saga να ξεπερνούν τις 6.000 εισαγωγής μόνο στη Γερμανία. Τελικά το άλμπουμ τυπώθηκε στη Γερμανία και πούλησε 35.000 αντίτυπα. Από τότε, η Γερμανία ήταν μια ανοιχτή αγορά για αυτούς.  Όμως δεν ήταν μόνο η Γερμανία ή η Σουηδία χώρες όπου οι Saga ήταν δημοφιλείς. Το μακρινό και όμορφο Puerto Rico, ένα νησί δίπλα στη Δομινικανική Δημοκρατία έγινε η τρίτη χώρα που ανακάλυψε τους Saga κι αυτό λόγω του ότι ένας ντόπιος dj ήταν διακοπές στον Καναδά κι άκουσε ένα τραγούδι τους στο ραδιόφωνο. Αγόρασε το δίσκο και όταν επέστρεψε έπαιζε τραγούδια τους κάθε ημέρα στην εκπομπή του! Και τα άλλα 4 άλμπουμ που ακολούθησαν (Images at Twilight, Silent Knight, Words Apart και Head or Tales) ήταν υψηλού επιπέδου και ανήκουν στην καλύτερη περίοδο του συγκροτήματος, δημιουργώντας ένα πλούσιο ήχο που βασίζεται στα συνθεσάιζερ αλλά και υψηλή τεχνική. Το μόνο μειονέκτημα τους ήταν ότι δεν κατάφεραν να έχουν ένα τραγούδι που να μένει στο μυαλό και να τους περάσει στο περισσότερο κόσμο. Εξ  άλλου, οι ομοιότητές τους με τους Rush δεν ήταν λίγες, αλλά δεν ήταν κάτι που το επεδίωξαν.

Σημαντική βοήθεια πήραν από τον manager τους Clive Corcoran που τους βοήθησε τόσο στα συμβόλαια όσο και στη σωστή επιλογή του αλλά και μετά από δική του παρόρμηση, ξεκίνησαν να γυρνούν video για το καινούργιο, τότε, κανάλι που ονομαζόταν MTV. Το άλμπουμ με το οποίο κατάφεραν να «την κάνουν» ήταν το Worlds Apart σε παραγωγή του Rupert Hine (1981, No 29 Αμερική, Νο 2 Γερμανία) που περιείχε τις επιτυχίες “On the loose”και “Wind him up”.

Επί τέλους, κατάφεραν τον ήχο τους να τον περάσουν σε περισσότερο κόσμο. Και το επόμενο άλμπουμ τους Head or Tales γνώρισε επιτυχία στην Αμερική και στην Ευρώπη και πάλι σε παραγωγή του Rubert Hine. Έχουμε μπει πλέον στη δεκαετία του 80, όπου ο ήχος έχει αλλάξει, κάτι που μάλλον τους εξυπηρετεί, αφού τα πολλά συνθεσάιζερ τους βοηθούν να μένουν στην επικαιρότητα. Το συγκρότημα έχει μια τεράστια καριέρα που μετράει 21 studio άλμπουμ και ξεδιπλώνεται σε 43 χρόνια. Σε αυτά τα 43 χρόνια μόνο τα αδέλφια Ian και Jim Crichton που ήταν από την αρχή, έχουν παίξει σε όλα τα άλμπουμ τους! Το 2007 και μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ 10.000 Days, αποχωρεί ο τραγουδιστής Michael Sadler για να αντικατασταθεί από τον εξ ίσου καλό Rob Moratti. Υπάρχει ένα μικρό παρασκήνιο πίσω από την πρόσληψή του, αφού δυνατότερος αντίπαλος του για τη θέση του τραγουδιστή ήταν μια Φιλανδέζα η οποία τους είχε κερδίσει με τη φωνή της αλλά και την εμφάνισή της. Είχαν φθάσει πλέον σε σημείο να σκέπτονται πολύ σοβαρά τη μετατροπή των τραγουδιών τους από την ανδρική φωνή στη γυναικεία! Τελικά, όπως λένε οι ίδιοι «δεν είχαν το κουράγιο» να κάνουν μια τόσο δυνατή αλλαγή  και κατέληξαν στον Rob Moratti, πρώην τραγουδιστή των Final Frontier. Τελικά ο  Moratti έμεινε μαζί τους για 3 χρόνια, όπου ηχογράφησαν μόνο 1 άλμπουμ το The Human Condition (2009) για να επιστρέψει ο Sadler το 2011. Τελευταίο studio άλμπουμ τους το Sagacity (2014). Φέτος το καναδέζικο συγκρότημα έκλεισε 43 χρόνια ζωής και πρόθεσή τους είναι το Sagacity να είναι το τελευταίο studio άλμπουμ τους και να περιοριστούν σε περιοδείες.

TRIVIA
Στο γενικό πλαίσιο επανακυκλοφοριών, σχεδόν όλα τα άλμπουμ τους επανακυκλοφόρησαν σε remastered εκδόσεις.
Από το 2006 έως και το 2012, στα καρεκλάκι του ντράμερ καθόταν ο Brian Doerner, πρώην Helix.

Οι δίσκοι εισαγωγής που διαβάσατε πιο πάνω ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά της δισκογραφίας από τα μέσα της δεκαετίας του 70 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 80. Δίσκοι που δεν κυκλοφορούσαν π.χ.ελληνικής κοπής σε ελληνικό εργοστάσιο (σ.σ. πάντα μιλάω για ξένους δίσκους κι όχι ελληνικού ρεπερτορίου), ερχόντουσαν σε μικρές ποσότητες 25-75 κομματιών εισαγωγής, κυρίως αγγλικοί, γερμανικοί ή και ολλανδικοί και διανεμόντουσαν σε κεντρικά μαγαζιά της Αθήνας, Θεσσαλονίκης Πάτρας, Λάρισας και Ηράκλειου. Η τιμή του ήταν διπλάσια από τους αντίστοιχους ελληνικής κοπής και το ρεπερτόριο που αντιπροσώπευαν ήταν jazz, blues και rock.
 
 Το 2011 ηχογράφησαν ολόκληρο το 5ο άλμπουμ τους Head or Tales live και το κυκλοφόρησαν με τίτλο Head or Tales live. Το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από το πολύ καλό παίξιμό τους, τα πολλά πλήκτρα, και τα καλά φωνητικά του Rob Moratti.
Το άλμπουμ τους Generation 13 (1995) βασίζεται εξ ολοκλήρου στο βιβλίο των Neil Howe και William Strauss, 13th Gen” Abort, Retry, Ignore, Fail?
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Images at Twilight (1979)
Silent Knight (1980)
Worlds Apart (1981)
Head or Tales (1983)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
16/3/20

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος